Monday 15 October 2012

Ἀπολογία...

ππειρα ατοβιογραφικς κατθεσης

χω πι τν βεβαιτητα πο μο παρχουν τ χρνια τς ποιμαντικς μου διακονας, τ ποα πέρασαν πι τς τρες δεκαετες, πως κα τ χρνια πο ζησα κα τά ποα ξεπέρασαν κι ατά τς ξι δεκαετες, ν π ,τι μ φρνει πι σιμ στν νοιχτ ξομολγηση. Γιατ ατ πο μο νκει ς προνμιο εναι λεύθερη κφραση κποιων μου πψεων, τς ποες θ παραθσω δχως ν τ πιθυμ ν πληγσω καννα -ποτ μου δν τ πεδωξα λλωστε. σχετα ν χω τρωθε διος πολλς φορς π γνωστος κα φλους· δν ξζει ν πρξω κι γ τ διο κατακρνοντας κποιους πο θελ τους, τ πιστεω ατ, μ μαχαρωσαν, μ λγια, μ ργα καί φυσικ μ τ συμπεριφορ τους. λθεια, τ περμενα σ μι κοινωνα γωνιζομνων συνανθρπων μου πο πιμνουν ν φορον τος δερμτινους χιτνες κα ν δροκοπον γι τν (στοχη κα χρηστη ν πολλος) προβολ τους;

Γεννθηκα σ κποιον σημο τπο πο δν διθεται καννα προνμιο "πολιτισμο". Μ λγα λγια, λεκτρικ μχρι τ πρτα χρνια τς δεκαετας το 1970 δν εχαμε, νερ μχρι τ μσα τς δεκαετας το 1960 πηγαναμε κα πρναμε π τ βρση, τροχοφορρα δν κυκλοφοροσαν κα τ τηλφωνο ταν σ᾿ λο τ χωρι να κα μοναδικ κι κενο χειροκνητο.

Χρηκα πο τ πρτα βματα, τ ποα καμα, εδα ν μ δηγον σιμ σ᾿ κενη τν κκλησι, στ Κτω Χωρι, που κα λαβα τ πι σημαντικ βιματα, τ ποα στ συνχεια μο γιναν ο παραίτητοι ναβαθμο πνω στος ποους κα προσπαθ ν βηματζω. ναβαθμο, πως πλτητα, Πστη, σεβασμς στς ξες τς Παραδσεως κα Μνμη τν προγνων μου: ατν πο πομνουν τ θεμλιο τς Ζως κα τς Ματυρας τν ποα κα προσφρω.

νφερα τος προγνους μου κα συνειδητοποι ατ πο γραψα, γιατ γνωρζω πολ καλ, πς γι ν βρεθ γ σ᾿ ατ τ θση κα ν καταθτω τς σκψεις κα τ βιματ μου, κποιοι χτεσινο, μακρυνο κι γνωστοι σ μνα συγγενες, πλαιψαν, ντες γρμματοι λλ σοφο, ν᾿ ναστσουν κποιον, πο ν κα δν τος γνώρισε ποτ, τος εγνωμονε κα τος μνημονεει. ταν, μ λγα λγια, τ πρσωπα πο γννησαν τος παπποδες κα τς γιαγιδες· κι κμα πι πσω. Πρσωπα παιδεμνα, σκληραγωγημνα κα μ φιλτιμο, νθρωποι πο μζευαν τν δρτα κι τν κπο τους κα τ᾿ ποταμευαν σ κενα τ μικρ κι πριττα σπτια, π᾿ που λειπε τ περβολικ κα τ χρηστο. ποταμευαν "κνοντας τν πεντρα λρα", κατ τν κοιντυπη φρση τους, χι γιά νά φανον στος νθρπους ς χοντες κα κατχοντες, λλ γι ν δσουν στ παιδι τους κι διαίτερα στ κορτσια τους μι σερμαγι, στε ν γνωρζουν πς "ταν π καλ γενι"· νοικοκυραοι δηλαδ κα μ φιλτιμο πντα.

Τ Σχολεο ταν καινοριο ταν στ τλη το 1956 πγαμε μαθητς στν πρτη το Δημοτικο. Γιατ μχρι ττε Δσκαλοι κα μαθητς πλανιντουσαν σ διφορα σπτια το χωριο τ ποα χρησιμοποιοσαν ς αθουσες διδασκαλας.

Τ καλ ταν πς μθαμε γρμματα, παρ᾿ λες τς δσκολες συνθκες, γιατ πηγαναμε πρω κι πγευμα -κτς π τ πόγευμα το Σαββτου- Σχολεο, μ βροχ, μ χινι,  φορτωμνοι τ σκκα κα τ παρατητο τ ξλο τ ξλα γι ν᾿ νψει σμπα τό χειμώνα. λλο να στοιχεο πειθαρχας ταν νηστεα τ μεσημρια, ταν πηγαναμε διβαστοι κα φυσικ βργα π γριελι πο μς κανε ν τρμουμε, λλ κα ν δεχνουμε μεγαλτερη πιμλεια. (Ξρω πς κποιους τος ξενζουν λ᾿ ατ, στσο εναι πραγματικτητες κα ν πολλος εεργετικς, γιατ μς μαθαν ν προσχουμε, ν μν αθαδιζουμε κα τ κυριτερο ν εμαστε πιμελες κα φλεργοι).

π κενες τς πριμες σχολικς ρες κρατ μσα μου ερ κα κορυφαα βιματα τ ποα κα μο προσφρουν σ ρες πνιγμονς τν νλιαγων κα γριων καιρν μας κενη τν ερνη κα τν μορφι πο προσεγγζει τν κατνυξη κα τν ελογα. Γιατ πντα θ πάρχουν μσα μου τ γκρζα φθινοπωριν πρωϊν τν Κυριακν, τ μισοφωτισμνα πβραδα τν Χαιρετισμν τς Μεγάλης Σαρακοστς κα φυσικ τ φωτειν πρωϊν το Σαββτου το Λαζρου, ταν πηγαναμε γι κκλησιασμ σ᾿ κενη τν παλι μας τν κκλησι. Κα πντα μ τ συνοδεα το δασκλου τς δασκλας.

μερα, στν ποχ ατ τν ραγδαων ξελξεων κα τν σπουδαων νακαλψεων λ᾿ ατ θεωρονται παραμθια π μι ξεχασμνη ποχ· παιδαγωγικο μθοδοι ξεπερασμνοι κα γονοι γι τν πνευματικ προκοπ. Κα δν εναι διλου παρξενο πο χουμε βλει ς πρτυπ μας τν σδοτη συμπεριφορ τν ποα μς καταθτει ς καθημεριν χαρτζιλκι τηλοψα. Δυστυχς).  

(πόσπασμα πό ερύτερο γραπτό)
π. Κων. Ν. Καλλιανός

No comments: