ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Εορτάζουμε
και φέτος με αισθήματα ανεκλάλητης χαράς και ιεράς ελπίδος “την Μητρόπολιν των
Εορτών”, την επί της γης παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού σε σχήμα και
μορφήν ανθρώπου, «το απαύγασμα
το ενυπόστατον, της πατρικής
δόξης έφανεν ανθρώπων γένος»[1].
Μπήκε στην ανθρώπινη ιστορία ο Θεάνθρωπος Χριστός και άλλαξε τον μέχρι τότε
γνωστόν κόσμον με την θεία διδασκαλία Του, την σταυρική θυσία, την εκ Νεκρών
Ανάστασή, την εις τους Ουρανούς Ανάληψή Του, την Επιφοίτηση του Παναγίου
Πνεύματος επί τους Αγίους 12 Μαθητές και Αποστόλους και την Ίδρυση της
Εκκλησίας Του, η οποία συνεχίζει αδιάκοπα το σωτηριώδες έργο της.
Η
επιβίωση της Εκκλησίας, δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, αποτελεί επιβεβαίωση του
Μυστηρίου της Θείας Οικονομίας, το οποίο αποκαλύφθηκε εν Χριστώ Ιησού, αρχής
γενομένης από την Γέννηση του Θείου Βρέφους εις την Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Οι
Ιεροί Ευαγγελιστές κατέγραψαν την ιστορία της Γεννήσεως και η Εκκλησία την
διέσωσε και την διακηρύσσει μέχρι αυτή την ώρα. Γι’ αυτό, τέτοιες μέρες, μετ’
ευλαβείας υποκλινόμαστε στο Θείο Βρέφος και μετά βαθείας πίστεως και πολλού
σεβασμού μνημονεύουμε τα Ιερά εκείνα Γεγονότα, συγκινούμαστε δε από τα βάθη του
είναι μας και ανανεωνόμαστε κατά Θεόν όταν ακούμε τον αγγελικόν ύμνον «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν
ανθρώποις ευδοκία»[2].
Αυτά
τα Γεγονότα γιορτάζουμεν, οι Χριστιανοί όλου του Κόσμου, αυτές τις Μέρες και
εις την μνήμην μας ανακαλούμε την θείαν αγάπη και φιλάνθρωπία προς όλη την
Δημιουργία. Και σαν τον υμνωδόν της Εκκλησίας επαναλαμβάνουμε τους θαυμάσιους ύμνους
των ημερών: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε,
Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γής υψώθητε»[3]. Πέρασαν από τότε δύο
χιλιάδες χρόνια και τα Χριστούγεννα -παρά την πανθομολογούμενη κοσμικοποίηση
του βίου του συγχρόνου ανθρώπου, παρά την άγνοιαν του Μυστηρίου της Γεννήσεως
και την άρνηση πολλών-, η προσευχομένη και θεολογούσα Εκκλησία γιορτάζει
ιεροπρεπώς, προσεύχεται ειρηνικά και μνημονεύει μετά συγκινήσεως το Γεγονός.
Ανανεώνει την ελπίδα της σε Κείνον που εσαρκοφόρεσε και ως άνθρωπος κοινός εμπήκε
εις την ανθρώπινην ιστορία και, με την μυστική Αυτού παρουσίαν, υπενθυμίζει
στον κόσμο ότι “μεθ’ ημών ο Θεός”,[4] Ο οποίος, με την χάρη Του,
εμπνέει στους ανθρώπους την ελπίδα για ένα καλύτερο, δικαιότερο και πιο
ανθρώπινο κόσμο. Τα Χριστούγεννα υπενθυμίζουν επίσης την δύναμη της πίστεως εις
τον Αληθινό Θεόν και “ον απέστειλεν Ιησούν Χριστόν”[5] για να γεφυρώσει τα
διεστώτα, να φέρει την θεογνωσία και να συμφιλιώσει τους λαούς, οι οποίοι
απομακρύνθηκαν από τον Δημιουργό τους και «Εσεβάσθηκαν
και ελάτρευσαν την κτίσιν παρά τον Κτίσαντα, ος έστιν ευλογητός εις τους αιώνας»[6].
Η
Ορθόδοξη Εκκλησία -όπως όλη η Χριστιανοσύνη- εκφράζει λυρικότατα την μυστική
και υπαρξιακή παρουσία της ενανθρωπήσεως του Θεανθρώπου Χριστού εις στον
κόσμον. Χρησιμοποιεί δε τους ύμνους, τη μουσική, τα σύμβολα και τα σημεία για
να περιγράψει “τον απερίγραπτον”, για να δοξολογήσει Εκείνον που ύμνησαν οι
Άγγελοι του Ουρανού, εδόξασαν με την ζωή και την πίστη τους οι Προφήτες και οι
Μύστες του αρχαίου κόσμου, εκήρυξαν οι Απόστολοι, ομολόγησαν οι Μάρτυρες, οι
Διδάσκαλοι, οι Πατέρες οι Μοναχοί και οι Μιγάδες της στρατευομένης Εκκλησίας,
και το νέφος των Αγίων και των Φίλων του Θεανθρώπου Χριστού, έχοντες πάντα κατά
νουν ότι ο Χριστός «εαυτόν εκένωσε μορφήν
δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος και σχήματα ευρεθείς ως άνθρωπος
εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού»[7].
Τα
φετινά Χριστούγεννα κρύβουν πολλούς φόβους, ανασφάλειες και ανησυχίες στην ψυχή
του ανθρώπου, γιατί η σύγχρονη κοινωνία, σαν τον άφρονα πλούσιο του Ευαγγελίου,
παγιδεύτηκε από την μαγεία του πλούτου, την δίψα της απληστίας, την
ειδωλολατρείαν της πλεονεξίας και τον συρμό του κοσμικού φρονήματος που δέρνει
μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς και, σαν μεταδοτική ασθένεια,
βασανίζει όλους μας. Αποτελεί πλεονασμό να αναφέρω, -και μαζί με τους Αγίους να
επαναλάβω-, ότι εάν δεν μετανοήσουμε ειλικρινά και εάν, σαν τον άσωτον υιόν,
δεν επιστρέψουμε στον Χριστό, δεν θα μπορέσουμε να λυτρωθούμε από τις
πολυπρόσωπες παγίδες που μας περιβάλλουν και μας πνίγουν σαν τις ακάνθες της
παραβολής του Σπορέως[8]. Καλούμαστε λοιπόν
όλοι να επιστρέψουμε στην απλότητα του
βίου, την συνεργασία και συμφιλίωση των λαών, την ταπεινοφροσύνη και την ειρήνη
του Θείου Βρέφους, την οποία διακήρυξαν οι άγγελοι την νύχτα της Γεννήσεώς Του.
Η ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων επιτυγχάνεται με ταπείνωση, με θυσίες και με
πολλή αγάπη και φιλανθρωπία και μίμηση Χριστού.
Βέβαια,
τούτες οι Άγιες Μέρες είναι μέρες χαράς και οικογενειακής θαλπωρής και
πανανθρώπινης ειρήνης και συμφιλίωσης. Είναι μέρες περισυλλογής και ανανέωσης
για την εκπλήρωση της μακαρίας ελπίδος εις την αγάπη και φιλανθρωπία του Κυρίου
ημών Ιησού Χριστού. Το Γεγονός των Χριστουγέννων είναι το Μυστήριο της Θείας
Αγάπης, η οποία προνόησε για την σωτηρία μας, την ανανέωση της υποσχέσεως του
Θεού προς τον άνθρωπο, τον οποίον έπλασε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Του» με
σκοπό να τον καταστήσει μέτοχο και κληρονόμο της αιώνιας Βασιλείας και Δόξας
Του. Νομίζω ταπεινά ότι όλοι, -Άρχοντες και Αρχόμενοι-, θα πρέπει να
επαναφέρουμε στην μνήμη και τη ζωή μας τους Αποστολικούς Χρόνους και τους
μεγάλους Διωγμούς της Αρχαίας Εκκλησίας. Εκείνα τα ηρωικά, ανεπανάληπτα χρόνια
αποτελούν παράδειγμα λαμπρό προς μίμηση και παραδειγματισμό του σύγχρονου
κόσμου, ο οποίος, παρόλο ότι έχει τόσα αγαθά, εν τούτοις παραπονείται. Μένουμε
δε αμετανόητοι και συνεχώς έχουμε τον νου μας στα γήινα και εφήμερα πράγματα.
Δεν σκεφτόμαστε την άλλη ζωή, ούτε επικαλούμαστε την χάρη και την βοήθεια του
Χριστού ο οποίος φροντίζει για όλους, και για τα “πετεινά του ουρανού”[9].
Οι
Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Βιβλικής αυτής Επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου
καλούμαστε όπως, με σοφία, με στενή και συνεχή συνεργασία, με ομόνοια και αγάπη
Χριστού, αναβαπτιστούμε και εμπνευστούμε από το γράμμα και από το πνεύμα των
Αγίων τούτων Ημερών. Με ενθουσιασμό και υψηλό αίσθημα ευθύνης, να
προστατεύσουμε τα Κοινά, την Εκκλησία, τα Σχολεία, την Οικογένεια, την Παράδοση
και Διδασκαλία του Θεανθρώπου Χριστού. Ο τακτικός εκκλησιασμός, η πυκνή ταπεινή
συμμετοχή στην θεία Ευχαριστία, η μελέτη του Θείου Λόγου, η συχνή και
αδιάλειπτη προσευχή, η κατά Θεόν καταλλαγή και συμφιλίωση με τους εχθρούς μας,
ο σεβασμός προς τους νόμους, η έμπρακτη ανάμειξη στην φιλανθρωπία και βοήθεια
προς τους πάσχοντες, -αρρώστους, ηλικιωμένους, ορφανά και χήρες-, η εθελοντική
προσφορά μας προς τους άλλους, «τους πλησίον» αδελφούς, συνθέτουν τον πολιτισμό
μας και κάνουν πράξη και ζωή το Μήνυμα των Χριστουγέννων. Ο Χριστός γέμισε τα
επίγεια και τα ουράνια με την χάρη και την δόξα Του και καθημερινά διδάσκει
στους λαούς την αγάπη και την αλληλεγγύη, την ειρήνη και τον σεβασμό στους
μικρούς και τους μεγάλους, τους φτωχούς και τους πλουσίους, τους Άρχοντες και
τον Λαό.
Σας
εύχομαι ευλογημένα, ειρηνικά και αγιασμένα Χριστούγεννα. Ο Νέος Χρόνος 2013 να
είναι χρόνος εκπλήρωσης των ονείρων και προσδοκιών για όλη την Οικουμένη και
προπάντων δε για τους εμπολέμους, τους αδυνάτους, τους περιφρονημένους και
όλους εκείνους που ζουν με την χαράν, την πίστη και την ελπίδα που εκφράζουν
και διαλαλούν εις τους αιώνες των αιώνων τα Χριστούγεννα. Και διατελώ μετά
θερμών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης και τιμής.
Λονδίνο, Χριστούγεννα 2012
Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και
Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Να αναγνωσθεί από Άμβωνος, αντί κηρύγματος,
την Κυριακή, 23 Δεκεμβρίου 2012
No comments:
Post a Comment