Τοῡ φθινοπώρου τό ἄλλο νόημα

Τὸ καλοκαίρι μᾶς ἄφησε τὸν καθιερωμένο του  χαιρετισμό,  κι ἀποσύρθηκε στὰ μυστικά του δώματα,  γιὰ νὰ ξαναφανεῖ τοῦ χρόνου πάλι. Μὲ ἄλλο πρόσωπο, ἄλλη ὀνομασία, ἄλλα ὄνειρα κι ἄλλες προοπτικές. Γιατὶ δὲν θὰ εἶναι πιὰ τὸ καλοκαίρι τοῦ 2017, ἀλλὰ τοῦ 2018, κι ἔμεῖς κατὰ ἕνα χρόνο μεγαλύτεροι, πιὸ γερασμένοι, ἴσως καὶ μὲ λιγότερο ἐνθουσιασμὸ νὰ τὸ ὑποδεχτοῦμε.

Παραμέρισε, λοιπόν, κι αὐτὸ τὸ καλοκαίρι. Κι ἦρθε πιὰ τὸ φθινόπωρο, αὐτὴ ἡ τόσο ζωογόνα καὶ νοσταλγικὴ ἐποχή, ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει τὴ χάρη τοῦ φθινοπώρου κάποιων ἄλλων καιρῶν, ὅταν δηλαδή, ἡ ἰσορροπία τῆς φύσεως δὲν εἶχε διαταραχθεῖ.  Ὡσόσο, κάτι ἀκόμα ἀπομένει νὰ θυμίζει ὅτι, 

«γυρίσαμε πιὰ στὸ φθινόπωρο» (Γ. Σεφέρης),

κι ὅτι οἰ ρυθμοὶ τοῦ βίου μας, γιὰ κάποιους-ἐλάχιστους πάντα- διαφοροποιοῦνται. Εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ἐλάχιστοι, δυστυχῶς, ποὺ νοσταλγικὰ βιώνουν μὲ χαρμολυπικὸ δέος αὐτὴ τὴν ἐναλλαγὴ τῶν ἐποχῶν καὶ φροντίζουν μέσα ἀπὸ τὰ μηνύματα ποὺ αὐτὲς προβάλλουν, νὰ  νουθετοῦνται, διδάσκονται καὶ συνάμα συντονίζονται μὲ τὸ νόημα ποὺ ἔχει δώσει στὴν κάθε ἐποχή, ὡς προίκα, ὁ Δημιουργός.

Καὶ τοῦ φθινοπώρου τὸ νόημα εἶναι ἕνα, γιὰ ὄσους ἔχουν σκύψει πάνω του καὶ τὸ ἔχουν μελετήσει μὲ προσοχὴ καὶ σύνεση: Κι αὐτὸ εἶναι ἡ ἀνακατάταξη τῶν δυνάμεων κι ἡ ἀναδημιουργία. Ἡ προσπάθεια, δηλαδή, μετὰ τὴν ὁλόθερμη θύελλα τοῦ θέρους μὲ τὸν τελειωμὸ τῆς σύναξης τῶν καρπῶν, ἡ φροντίδα τῆς νέας καλλιέργειας τῆς γῆς, τὸ συγύρισμα τοῦ τόπου, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ μας, ποὺ μετὰ τὶς διακοπὲς τοῦ θέρους χρειάζεται μιὰ ἐπανασυγκρότηση, μιὰν ἀνανέωση, ὥστε ν᾿ ἀποκτήσει ξανὰ τὶς δυνατότητες ἐκεῖνες, ὥστε νὰ ἐπανενταχθεῖ στὴν καθημερινότητα. Γιατὶ αὐτὴ ἡ καθημερινότητα εἶναι ὁ βύθιος δράκων ποὺ πασχίζει νὰ καταβροχθήσει τὸν καθένα, ὁ ὁποῖος δὲν ρυθμίζει τὸν βίο του σωστά, ὥστε νὰ παραμερίζει τὰ περιττὰ καὶ ἀνούσια καὶ νὰ ταμιεύει αὐτὰ ποὺ θὰ τὸν ὑψώνουν μέσα στὸν κόσμο καὶ θὰ τὸν ἀνεβάζουν στὸ ὅποιο σκαλί ὁδηγεῖ σιμὰ στὸ Δημιουργό.

Τὸ φθινόπωρο, λοιπόν, εἶναι ἡ ἀπαρχὴ μιᾶς νέας προσπάθειας, ὥστε νὰ ξανασπείρουμε το χωράφι τῆς ψυχῆς μας μὲ νέα σπορά, ἀφοῦ προηγουμένως τὸ καλλιεργήσουμε σωστά.

Βλέπεις, ἡ παραβολὴ τοῦ Σπορέως τυχαῖα δὲ διαβάζεται τέτοιες μέρες, ποὺ μοσχοβολοῦν νοτισμένο χῶμα καὶ βροχή.

π. Κ.Ν. Καλλιανός