Monday 8 November 2021

Περί τῆς Ἐκκλησίας ὁ λόγος

 
Μσ' π προσωπικ βιματα κα συναφες  μαρτυρες
 

Πρωτοεδα τν κκλησα φωτισμνη μ λεκτρικ, ταν πγα στ Βλο, στ Γυμνσιο, σ λικα δδεκα χρον. Μχρι ττε ξερα μι κκλησα μισοφωτισμνη π κερι κα λαδοκντηλα, πο τς συννεφιασμνες μρες γινταν κμα πι σκοτειν, λλ κα εροπρεπής. Τ ζτημα μως εναι πς κενο τ λιτ, τ ελογημνο τ φς, δν τ ματασυνντησα π ττε, γιατ κμα κα σ κενη τν παλι μας κκλησα εσβαλε λεκτρισμς κα παραμρισε ,τι τ σεμν, τ πλούσια ελογημνο, τ εκατνυκτο. ν γραψα τ παραπνω τ καμα, πειδ δν χω λλο τρπο ν ατιολογσω, κα παρλληλα ν παρουσισω, τ πς γ διδχτηκα, ποι εναι κκλησα, πρν καταφγω, ργτερα, στς θεωρες κα στν Πατερικ διδαχ.
 
κενος, λοιπν, μισοφωτισμνος νας μο δδαξε τ σημανει κκλησα γι μνα κα, φυσικ, γι τν καθνα πο μσα της βρσκει θαλπωρ, ερνη, προστασα κα προπντων κενη τ βεβαιτητα τι πρχει, τι φσταται ς παρξη, Πρσωπο, Παρουσα-Δημιοργημα το Θεο στν Κσμο. Γιατ,  ταν πι βγες π κε, που κα ν σταθες θ νοισεις τν κατακερματισμ, τν ποο σο πιβλλει κοινωνικ-ργασιακ σου σχση. Εναι, μ λγα λγια ατ πο λει λας:  "γνηκα χλια κομμτια" -λθεια σκφθηκε ποτ καννας τι μεγλη δυστυχα εναι γι ναν παπ ατ τ καθημεριν μαρτριο, ταν δηλαδ εναι ναγκασμνος ν διασπ τν ψυχισμ του σ να πλθος ποχρεσεων κα καθηκντων; Πολλς φορς, κι ς μ διαψεσει κποιος γι᾿ατ πο θ π, κατ τν ρα τς Λειτουργας ο διασπσεις εναι τσες, στε ν μν μπορες ν ψασεις τ μεγαλεο τν λξεων πο διαβζεις καί ν βρες π κε τ δρμο πο σ δηγε σιμ Του. Κι εναι τσο κοντινς, τσο λυτρωτικς ατς δρμος, πο δν τ ξέρω γιατ τν ποφεγουμε, σκοπ βζοντας ν προβλλουμε σο γνεται και πι πολ τν αυτ μας. Γιατ, ατ; Φυσικ, δ τ ξρω πς θ᾿ ντιμετωπσω τς ατισεις κποιων, πο πιμνουν τι δ συμμετχουμε στ ερ Μυστριο τς Εχαριστας... λθεια, πσοι π᾿ ατος δν βρθηκαν στ κατφλι τς δυναμας ν συγκεντρωθον, γιατ πολλ κα ποικλα προβλματα-οκογενειακ, προσωπικ, νοριακ, κ.ἄ. χουν νεβε κα σφγγουν ππονα κα πμονα τν ψυχ;
 
μως λγος μου εναι γι τν κκλησα.
 
Στ σαρανταδύο χρνια διακονας μου διεπστωσα, πς τ δσιμο τν πιστν μ Ατν, μσω κποιων τους νεργειν-προσφορν, λο κι ξατμζεται. Θ ξεκαθαρσω τ πργματα μ σο γνεται σταθερ κα ελικριν τρπο.
 
Πολλς φορς χω γνει μρτυρας τς πιδερμικς-πιφανειακς θρησκευτικτητας, τν ποα πιθυμον κα, σ τελικ κατληξη, μβινουν ο σγχρονοι νεολληνες. Δν γαπον δν τιμον τν κκλησα, λλά χρησιμοποιον τν κθε εκαιρα κκλησιαστικς σναξης κα πανηγρεως, γι ν προβλλουν τ διον θλημα. Ν πον, δηλαδή, τι τιμον τν γιο, λλ οσιαστικ, ατό πο πιθυμον εναι τό ν τιμσουν τν αυτό τους κα τν μιλο τν φλων κα συνδαιτημνων, πο ρχονται μνο γι τ τραπζι κα τν περ ατ εωχία... Εναι πως ο προσκυνητς στ ρος στ διφορα Μοναστρια ν τ Πανελλνιο πο πηγανουν μ τ πρσχημα(;), τ σκεπτικ(;), τη διάθεση(;) ν δον, ν πον τι πγαν κε, χωρς ν κομσουν με την πιστροφή τους στα «δια», λλη φλεια κτς π κποια δρα κα φωτογραφίες.
 
Σήμερα, λοιπόν, τά πράγματα χουν πολύ διαφοροποιηθε. τσι, ο μεγάλες γιορτς γιναν εκαιρία διακοπν κα ξέφρενης διασκέδασης. κκλησιασμς εναι τυπικός πιά. Χώρια πο εσπήδησαν στ βιοτ το Νεοέλληνα κι λλα στοιχεα, ξενόφερτα κα ντελς καταστρεπτικ γι τ συνέχιση το παραδοσιακο τρόπου συνέχισης ατς τς καθόλου μορφης κα γεμάτης π Θε κληρονομις τν πατέρων μας. τσι, λοιπόν, καθς λοι τ βλέπουμε, τ ζομε κα τ γευόμαστε -δίχως καμμιν ντίδραση-παρατηρομε ν «εσβάλει» μέσα στν Γιορτ πο εναι φιερωμένη λ.χ. στ Γέννηση το Χριστο, κατ τ επρεπς ψαλλόμενο π τς κκλησίας «Προερτάσωμεν, λαοί Χριστο τ Γεννέθλια», νας ξενόφερτος «γέροντας» με σάκκο, μάλιστα,  στν μο του γεμτο παιχνίδια. τάχα «γιος Βασίλης» γιος, πο παψε ν ρχεται τν «ρχιμηνικι ρχιχρονιά», σκητικς κα λιπόσαρκος γιος, το ποίου φιλανθρωπία δν ντιπροσωπεύεται π να σακκ μ παιχνίδια, λλ π Βασιλειάδες, που ναπαύεται νθρώπινος πόνος κα γιατρεύεται.

Ατ βίωσα σ’ κείνη τν φωτισμένη μ κερι κα λάδι κκλησιά, ατ θεμελίωσαν τν πίστη μου στν ερ Παράδοση κα διδαχ τς κκλησίας.
 
τσι λόγος το ωσφ το Βρυεννίου
 
κ ρνησόμεθά σε, φίλη ρθοδοξία·
ο ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας·
ν σο γεννήθημεν, κα σο ζμεν, κα ν σο κοιμηθησόμεθα·
ε δ καλέσει καιρός, κα μυριάκις πρ σο τεθνηξόμεθα".
 
λο κα πλώνεται μέσα στν ψυχή μου, ς λλη Σκέπη γία.
 
π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: