Γηράσκω αεί διδασκόμενος

 
Κάνω και τα δύο, αν μπορείς κάνε και αλλιώς για το πρώτο!
 

Πέρασα μερικές μέρες σε ένα παραδοσιακά Αγγλικό χωριό που πήρε την μισή ονομασία του από την Εκκλησία του Αγίου Αιγίδιου, St. Giles στα Αγγλικά. St. Gilles στα Γαλλικά. Ελληνικής καταγωγής, Αθηναίος, του Θεοδώρου και της Πελαγίας, γεννήθηκε το 640 και όταν πεθαναν οι πλούσιοι γονείς του μοίρασε την περιουσία του σ’ αυτούς που ήξερε πως είχαν ανάγκη, μπήκε σε ένα καράβι και βρέθηκε στην Μασσαλία. Κάπου στην Γαλλία ερημίτης μόνασε και παρ’ όλο που το όνομα του Αγίου θυμίζει κατσικάκι, απεικονίζεται με ένα ελάφι -υπάρχουν θρύλοι και ιστορίες με τον βασιλιά των Βησιγότθων Φλάβιο επ’ αυτού-...
 
Αυτά και περισσσότερα ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να τα βρει στην διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια, που εγώ την αποκαλώ, η Παιδεία της Βίκης (γιατί όχι;). Πολλές Εκκλησίες φέρουν το όνομά του στην χώρα που ζω και στην Γαλλία, Ρωμαιοκαθολικές, Αγγλικανικές, χωριά και πόλεις, ακόμα και στην Αυστρία κοντά στο Σάλτσμπουργκ και γιορτάζουν την μνήμη του την 1η Σεπτεμβρίου. Δεν νομίζω πως είναι και "δικός μας Αγιος",  στην Πόλη μάλλον ήταν άγνωστος, δεν τον γνωρίζαμε τουλάχιστον στα Θεραπειά και η δική μου οικογένεια δεν είχε ιδέα. Με την περιέργεια που με ακολουθεί, είπαμε, διδάσκομαι συνέχεια, βρήκα πως ο Ιερομόναχος Σίμων, Αγιορείτης, τον συμπεριλαμβάνει στο βιβλίο "Η ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων".  Κάτι θα ήξερε.
 
Ελεγα για το σπίτι που έμεινα πρόσφατα στο χωριό, που μ’ έδωσε την ευκαιρία να μάθω για τον προαναφερόμενο Άγιο. Φιλόξενο. Με την πραγματική έννοια. Φιλικό στον ξένο, στους ξένους τέλος πάντων, αν και εγώ δεν θεωρούμαι ξένη, με διαβεβαιώνουν οι φίλοι και τους πιστεύω. Οικία ή κατάλυμα, που κανείς νιώθει άνετα, να ανοίξει το ψυγείο και την ψωμιέρα για να κάνει φρυγανιές στην φρυγανιέρα -προσπαθώ να αποφύγω τοστ και τοστιέρα- "Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική", λέει  ο Ελύτης, να πάρει μαρμελάδα και μέλι, βούτυρο, μαργαρίνη και ελιές, φρούτα, ζάχαρη, καφέ και τσάι, (τέϊον θα έπρεπε να πω, αλλά νομίζω, πολύ πάει...) από το ερμάρι της κουζίνας. Σε σπίτι που κανείς νιώθει σαν το σπίτι του, που ας πούμε όταν σηκωθείς από την πολυθρόνα που καθόσουν δεν ανησυχείς αν το μαξιλάρι που ακουμπούσες στράβωσε λιγάκι.
 
Αιγυπτιώτισσα -όχι Αιγυπτία, έχει διαφορά- από το Κάϊρο η οικοδέσποινα, και με τους Αιγυπτιώτες εμείς οι Πολίτες τα πάμε καλά. Μαζί με πολλά άλλα μας ενώνει εξ άλλου και ο Καβάφης που ναι μεν γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια αλλά δεν έπαυε να λέει πως ήταν υπερήφανος για την Φαναριώτικια/Κωνσταντινουπολίτικια καταγωγή του. Άλλωστε μέσα στα τόσα και τόσα έργα του -ποιός δεν διάβασε την Ιθάκη, τις Θερμοπύλες ή τις Φωνές του;- συμπεριλαμβάνει το Νιχώρι, εκεί μάλιστα, υπάρχει και η προτομή του στον αυλόγυρο της Παναγίας της Κουμαριώτισσας,  μιλά και για τα Θεραπειά στα Αγγλικά, "Leaving Therapeia" .
 
Χρόνια πριν, γνωρίστηκα και με την κυρία Ελένη,  μέσω της κόρης της, που διδάσκαμε μαζί σε Σχολή Ενηλίκων.  Από το Κάϊρο με μακρινή καταγωγή από την Χίο, Αρμένης, ο κύριος Μπερτς, ο σύζυγος, με την σκούφια του να κατάγεται από τα δικά μας μέρη που μιλούσε Ελληνικά, όχι τέλεια-τέλεια, αλλά τα μιλούσε μιά χαρά. Τα βρήκαμε, όχι μόνο τα βρήκαμε, τα καλοβρήκαμε... Έμαθα πολλά από την εγκατεστημένη στους ουρανούς πλέον, κοσμοπολίτισσα και πολύγλωσση Ελένη. Έμαθα, ας πούμε, πως ο μουσιού Berc, όπως τον φώναζε η μαμά μου, γιόρταζε των Αγίων Αναργύρων, μ’ έδειξε πως να κάνω ασουρέ με κουκουνάρια, "βάλε-βάλε, μην τα τσιγκουνεύεσαι" έλεγε,  που τον ετοίμαζε στο πι και φί συχνά-πυκνά και όχι μόνο όταν βράζουμε σιτάρι για κόλλυβα, και ας τον έλεγε κολυβοζούμι, να κάνω ταμπουλέ στα γρήγορα με μπόλικο μαϊντανό, και άλλα πολλά.
 
Βρίσκαμε τόσα πολλά να λέμε, για τις Εκκλησίες και τα Κατηχητικά μας, τα Σχολεία, τα Σωματεία και τους Συλλόγους μας. Αμπέτειος και Αχιλλοπούλειος Σχολή εκείνη, Ζάππειο, Κεντρικό και Ιωακείμιο εγώ -ένα σου και ένα μου και ένα παραπάνω-, Ναυτικός Όμιλος Καΐρου εκείνη; Αθλητικός Σύλλογος Πέρα εγώ, Πατριαρχείο Αλεξανδρείας εκείνη, Οικουμενικό Πατριαρχείο εγώ, Νείλος Ποταμός εκείνη, Βόσπορος εγώ και πήγαινε η κουβέντα λέγοντας. Νοσταλγώ την παρέα της.
 
Τώρα, στον Οκτώβριο είμαστε τώρα. Τα φύλλα κοκκινο-κιτρινίζουν, ανάλογα με το δέντρο. Τα σταφύλια στο περιβόλι μας, σκούρα κόκκινα ωρίμασαν και η μικρή μηλιά μας χάρισε αρκετά ξινόμηλα. Η συκιά, φορτωμένη με χιλιάδες καρπούς, μικρά συκάκια που δεν πρόκειται να ωριμάσουν, κατάλληλα για ρετσέλι.
 
Στον μήνα που διανύουμε, με την γιορτή του Μητροπολίτη μας, Δέρκων Ιακώβου, στις 23, φορούσαμε τα φρεσκο βγαλμένα από τις ναφθαλίνες που βάζαμε σε σακκούλες για να τα προφυλάξουμε από τις βότριδες και τα αυγά τους στους καλοκαιρινούς μήνες,  και τιναγμένα στον αέρα μάλλινά μας, για να φύγει η μυρωδιά και γραμμή στην Αγία Παρασκευή για τα "Έτη Πολλά Δέσποτα". Και μετά του Αη-Δημήτρη που έτρεχε ο κοσμάκης στις Πανηγυρίζουσες Ενορίες και άφηνε τις δικές του, ο ένας στα Ταταύλα, ο άλλος στην Ξυλόπορτα, ε, και μιά που η Αγία Βλαχέρνα δεν ήταν μακριά από εκεί, ίσως να άναβε και κανένα κεράκι στα πεταχτά, θα πήγαινε που θα πήγαινε. Μερικοί τραβούσαν για το Κουρουτσεσμέ, με το θαυματουργό Αγίασμα, ο μπαμπάς μου το είχε από καρδιάς να πηγαίνουμε εκεί. Δεν ήταν και μακριά, στον Βόσπορο ήταν όπως και εμείς, γείτονας.
 
Το κεντί, δηλαδή το απόγευμα, που γιόρταζαν ο θείος Δημητρός στην Αθήνα, όλοι οι Δημητροί, ο ένας θείος Τάκης, ο άλλος θείος Τάκης, οι πιό πολλοί Τάκηδες, οι Δημήτρηδες, κανένας Αμερικανίζων Τζίμης και οι Μήτσοι, οι Δήμητρες, οι Δημητρούλες, μερικές Ρούλες και καμιά πιό μοντέρνα Μίτση ή Μιμίκα, ή Μιμή, θα γινόταν τα μουσαφιρλίκια, οι επισκέψεις με τα λικέρ και τα φοντάν στον δίσκο με το κολλαριστό σκεπασματάκι της προίκας και το απαραίτητο γλύκισμα, τις πιο πολλές φορές σπιτικό, για τα Χρόνια Πολλά.
 
Οι αραμπάδες κουβαλούσαν τσεκιά(1) ξύλα, σε λίγο καιρό θα άναβαν οι ξυλόσομπες. Εβρεχε κάποτες, οι ομπρέλες στην πρωτοκαθεδρία να μην χαλάσει η μιζ-αν-πλι, οι ψιχάλες και οι βροχές δεν εμπόδιζαν,  σε κάποια στιγμή θα εμφανιζόταν το Ουράνιο Τόξο στον ορίζοντα.
 
Τρεις μέρες μετά, να και το Τζουμχουριέτι(2).
 
Νίκη Beales
Οκτώβριος 2023
Buckingham, Αγγλία
 
(1) Δεμάτια
(2) CUMHURIYET BAYRAMI, 29 Οκτωβρίου, Ο εορτασμός της Ανεξαρτησίας της Τουρκίας