Στη Βικιπαίδεια διαβάζουμε για το καλαμπόκι:
«Το καλαμπόκι ή αραβόσιτος είναι σιτηρό της οικογένειας των Αγρωστωδών και κατάγεται από την Αμερικάνικη ήπειρο όπου που πριν απο 5500 χρόνια το καλλιεργούσαν οι Ίνκας οι Μάγια και οι Αζτέκοι.
«Το καλαμπόκι ή αραβόσιτος είναι σιτηρό της οικογένειας των Αγρωστωδών και κατάγεται από την Αμερικάνικη ήπειρο όπου που πριν απο 5500 χρόνια το καλλιεργούσαν οι Ίνκας οι Μάγια και οι Αζτέκοι.
Η Ελληνική ονομασία του αραβόσιτος σημαίνει “η σίτος των Αράβων” και εισήχθη στην Ελλάδα το 1600 από τη Βόρεια Αφρική.
Παρότι το καλαμπόκι είναι βασική πηγή διατροφής σε πολλές χώρες η θρεπτική του αξία είναι μικρότερη απ’ ότι στα άλλα σιτηρά. Επίσης το ψωμί που παράγεται από το καλαμπόκι, γνωστό με το όνομα μπομπότα, δεν είναι καλής ποιότητας. Στη διατροφή επίσης χρησιμοποιείται και το λάδι του καλαμποκιού το γνωστό αραβοσιτέλαιο. Όμως χρήσιμα είναι και τα μη φαγώσιμα μέρη. Έτσι από το καλάμι φτιάχνεται χαρτί και χαρτόνι».
Εμένα πάντα μου άρεσε ιδιαίτερα το ψημένο καλαμπόκι, «αραποσίτι» το λέγαμε στα μέρη μας, στην Αργολίδα. Ακόμα και τώρα, όταν επισκέπτομαι το πατρικό μας σπίτι, η μητέρα μου ψήνει πάντα αραποσίτι, για να με ευχαριστήσει.
Αυτές οι ωραίες θύμησες μας έκαναν να ψήσουμε αραποσίτια τις προάλλες εδώ στο Λονδίνο και να απολαύσουμε τις ωραίες αυτές γεύσεις τους.
1 comment:
Οι ωραίες θύμησες, ειδικά αυτές απ'την παιδική μας ηλικία, μας ακολουθούν πάντα. ΑΣ
Post a Comment