Ηλιακό ρολόϊ στο Marlow

Επανερχόμεθα στην πόλη των ποιητών, το Marlow. Αυτή τη φορά για να δούμε μια μικρή... γωνιά του. Είναι ένα όμορφο μικρό κτήριο, κοντά στο ποτάμι. Δεν μπόρεσα να καταλάβω τη χρήση του. Όμως πάνω από τη θύρα εισόδου πρόσεξα και φωτογράφισα ένα ηλιακό ρολόϊ.

Το ηλιακό ρολόϊ μας παραπέμπει σε άλλες εποχές. Σήμερα όλοι μας έχουμε πολλά ρολόγια. Φορούμε ρολόϊ στο χέρι, ενώ έχουμε άλλα κρεμασμένα στους τοίχους. Ο χρόνος στη σύγχρονη εποχή μας πιέζει, κάποτε μας καταπιέζει. Γι’ αυτό τον παρατηρούμε και τον παρακολουθούμε στενά (και... στεγνά).

Παλαιότερα, που η ζωή ήταν μάλλον χαλαρότερη, υπήρχαν ηλιακά ρολόγια σε κάποια κεντρικά σημεία της κατοικημένης περιοχής (χωριού, πόλης κ.λ.π.) και αυτά τα παρατηρούσαν οι περαστικοί, ή εκείνοι που είχαν επιφορτιστεί με κάποιες δημόσιες υπηρεσίες και εργασίες. Τέτοια ηλιακά ρολόγια βρίσκουμε και στην Πατρίδα. Κάποια είναι πολύ όμορφα από αισθητικής και καλλιτεχνικής πλευράς.

Αυτό που βρήκαμε στο Marlow, εκτός από τους λατινικούς αριθμούς (από το «ένα» έως το «οκτώ») και βέβαια τον κεντρικό «δείκτη» και τις σχετικές ακτίνες είχε και δύο ρητά. Το πρώτο, στο πάνω μέρος του ρολογιού, που είναι γραμμένο στη Μεσαιωνική - Σαξωνική Αγγλική διάλεκτο, λέει: «NE QUID PEREAT» (Let nothing be lost - Ας μην πάει τίποτα χαμένο). Αυτό είναι ένα γνωμικό που χρησιμοποιείται στον Αγγλο-Σαξωνικό κόσμο, αν και δεν είναι πολύ διαδεδομένο. Το βλέπουμε σε καθεδρικούς ναούς της Δύσης, σε τίτλο ιστολογίου και ως το μόττο της ζωής του διακεκριμένου αρχιτέκτονα και καλλιτέχνη Καρόλου Wade (1883-1956).

Το άλλο ρητό, στο κάτω μέρος του ρολογιού, γραμμένο στη λατινική γλώσσα, αναφέρει: «HORAS NON NUMERO NISI SERENAS» (I count only the bright hours - Μετράω μόνο τις χαρούμενες ώρες). Αυτό είναι γνωμικό που θεωρείται χαρακτηριστικό ηλιακών ρολογιών. Σύμφωνα με τον William Hazlitt (“On A Sun-Dial”, 1827): «Some monk of the dark ages must have invented and bequeathed it to us, who, loitering in trim gardens and watching the silent march of time, as his fruits ripened in the sun or his flowers scented the balmy air, felt a mild languor pervade his senses, and having little to do or to care for, determined (in imitation of his sun-dial) to efface that little from his thoughts or draw a veil over it, making of his life one long dream of quiet»!