Εγκύκλιος Σαρακοστής Χριστουγέννων

Προς τους Ευλαβεστάτους Ιερείς και Διακόνους,
τους Αξιοτίμους Προέδρους και τα Μέλη των Επιτροπών
των Εκκλησιών, των Βοηθητικών Αδελφότητων Κυριών και Δεσποινίδων
και των Σχολικών Εφοριών των Κοινοτήτων της Αρχιεπισκοπής
Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας.

Εγκύκλιος του Αρχιεπισκόπου

κατά την περίοδον της Νηστείας προ των Χριστουγέννων

Αγαπητοί μας και τέκνα εν Κυρίω Αγαπητά,

Το γεγονός της ενανθρώπησης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οι Χριστιανοί το εορτάζουμε  καθημερινά, αλλά αυτή την περίοδο - πριν από τα Χριστούγεννα - την τιμούμε και την μνημονεύουμε ιδιαίτερα προετοιμάζοντας την ψυχή μας και την οικογένειά μας να υποδεχθούμε τον Σωτήρα και Λυτρωτή του Ανθρωπίνου Γένους, ο οποίος μπήκε στην ιστορία απαρατήρητος και ταπεινός, όπως συμβαίνει και στούς θνητούς ανθρώπους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία αυτή τη περίοδο των σαράντα ημερών - πριν από την Εορτή της Γέννησης του Χριστού - την τιμά ποικιλότροπα και καλεί τους πιστούς να νηστέψουν, να προσευχηθούν και να καθαρίσουν την ψυχή τους από την κακία και την αμαρτία και να μιμηθούν την αγάπη του Χριστού προς τον άνθρωπον για να τον προστατεύσει από τον διάβολον και τον φόβο του θανάτου, και να τον απαλλάξει από την ειδωλολατρίαν, η οποία επικρατούσε στον προχριστιανικό κόσμο, «ινα ενδείξηται εν τοις αιώσι τοις επερχομένοις τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού εν χρηστότητι εφ΄ ημάς εν Χριστώ Ιησού» (Εφ.Β,7-8). Οι μέρες αυτές μας υπενθυμίζουν την πρόνοια και τις ευεργεσίες του Θεού, οι οποίες επραγματοποιήθησαν με την Γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού και την συναναστροφή Του με τον άνθρωπον, «Πολυμερώς και πολυτρόπως πάλαι ο Θεός λαλήσας τοις πατράσιν εν τοις προφήταις, επ’ εσχάτου των ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν υιώ, ον έθηκε κληρονόμον πάντων, δι’ ού και τους αιώνας εποίησεν» (Εβρ. Α,1-3). 

Η περίοδος αυτή μας μεταφέρει εις τα αιώνια σχέδια του Θεού, ο οποίος όχι μόνον εδημιούργησε τον κόσμο εκ του μηδενός διά του δημιουργικού αυτού Λόγου, (τουτέστιν του Χριστού), αλλά «ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιω. Α, 14). Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εσαρκώθηκε εν χρόνω, παρέλαβε ολόκληρη την ανθρώπινη φύση για να την θεραπεύσει, να την αγιάσει, να την θεώσει, να την ανεβάσει στους ουρανούς, και να την κάμει μέτοχον και κληρονόμον της Βασιλείας του. Δικαιολογημένα η Γραφή, τόσο η Παλαιά Διαθήκη - όσο και η Καινή Διαθήκη μετά την επί γης παρουσία του Εμμανουήλ - επικεντρώνουν την διδασκαλία τους εις το Θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού και υπογραμμίζουν την χαρά και την ελπίδα που έφερε στην Οικουμένη. Ο θείος Παύλος αποκαλεί την ενανθρώπηση του Χριστού και την επί γης παρουσία Του «το μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών» (Κολ. Α, 26), το οποίο έγινε γνωστό στον κόσμο από τον ίδιο τον Χριστό, τους Αποστόλους, τους Αγίους και τους Μάρτυρες, οι οποίοι αποτελούν, είναι μέλη του Σώματός Του, της Εκκλησίας Του. Γι’ αυτό δοξολογεί τον Κύριον και καλεί τον κόσμον να Τον πιστέψει και να εναποθέσει τις ελπίδες του και την ζωή του σ’ Αυτόν, ως Θεόν και Σωτήρα του: «Νυνί δε εφανερώθη τοις αγίοις αυτού, οις ηθέλησεν ο Θεός γνωρίσαι τις ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου εν τοις έθνεσιν, ος έστι Χριστός εν υμίν, η ελπίς της δόξης»  (Κολ. Α, 26-27).  

Τούτη η περίοδος της προετοιμασίας για την υποδοχή του Λυτρωτού στον Κόσμο, ιδιαίτερα στις μέρες μας, πρέπει να μας προβληματίσει και να μας προσγειώσει στην πραγματικότητα του ανθρώπινου βίου, να καταλάβουμε δηλαδή καλύτερα και σωστότερα την σπουδαιότητα και μοναδική αξία της Χριστιανικής μας ιδιότητας. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι η περίοδος αυτή είναι ευκαιρία να ανανεώσουμε την πίστη και την σχέση μας με τον Χριστό, ότι Αυτός είναι η ελπίδα και το μέλλον μας. Η Εκκλησία είναι η καταφυγή μας και η σωτηρία μας γιατί μέσα στην Εκκλησία θα βρούμε έλεος και χάριν, να ειρηνεύσουμε από τους φόβους, τις αμφιβολίες, τις απογοητεύσεις, τις αρρώστειες, την αμαρτία, και τον θάνατο, στοιχεία τα οποία μας απομακρύνουν από την εν Χριστώ σωτηρία και λύτρωση. Καλούμαστε λοιπόν να ανανεώσουμε την πιστότητά μας εις τον Χριστόν, με την προσευχή, την νηστεία, την πτωχεία και αυτάρκεια, την ελεημοσύνη, την απλότητα του βίου, την εντιμότητα, την ταπεινοφροσύνη, όπως την εδίδαξεν Εκείνος όταν είπε «ότι ο υιός του ανθρώπου ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίναι» (Μτ. Η, 20), «έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα» (Α΄ Τιμ. Στ, 8). 

Οι σημερινοί καιροί που ζούμε είναι γεμάτοι προκλήσεις, οικονομική κρίση, φτώχεια, ανεργία, απογοητεύσεις, ανησυχία, έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους ανθρώπους, τους θεσμούς, τους οποίους εύκολα υποτιμούμε και υποσκάπτουμε και με την περιφρόνηση και με την διαγωγή μας τους παραβαίνουμε, για να ικανοποιήσουμε την πλεονεξία, τα πάθη, τον εγωισμό και τα μικροσυμφέροντά μας. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της αβεβαιότητας και της σύγχυσης που αναπνέουμε καθημερινά από τα μέσα ενημέρωσης και τη ψυχρότητα της αγάπης των πολλών, ο Χριστός προβάλλεται σαν σανίδα σωτηρίας, «το φως του κόσμου» (Ιω. Η, 12) , που θα μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο πιο ανθρώπινο κόσμο γιά να αποφύγουμε τα παραστρατήματα της αμαρτίας και της απομάκρυνσής μας από κοντά Του. Κοντολογίς, τούτες οι μέρες μας προετοιμάζουν για τον Ερχομό του Λυτρωτή, είναι ελπιδοφόρες, είναι σωστικές και γεμάτες ιερή προσδοκία για την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπον. Γι’ αυτό και δικαιολογημένα η Οικουμένη δεν ξέχασε τον Χριστό και δεν έπαυσε να παρηγορείται από Εκείνον ο οποίος «σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιω. Α, 14), και «έκλινεν ουρανόν και κατέβη» στην γη (Ψα. ΙΖ, 9), για να την ενώσει με τον ουρανό και να μας επιβεβαιώσει με τον λόγον Του, ότι «μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Μτ. ΚΗ, 20). 

Γι’ αυτό να ανοίξουμε τα βάθη της ψυχής, για να δεχθούμε τον Χριστό, να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες του κακού και της αμαρτίας και με ταπεινοφροσύνη και υπακοή «αξίως του ευαγγελίου του Χριστού πολιτεύεσθε» (Φιλ. Α, 27), να περιμένουμε τον Χριστό για να μας δώσει την χαρά και την ειρήνη Του και να αναπτερώσει τις χαμένες ελπίδες μας και να αρχίσουμε μια νέα βιωτή, η οποία θα έχει Κύριον και Οδηγό τον Σωτήρα Χριστόν, την Γέννηση του Οποίου με ιλαρότητα και ιερή χαρά περιμένουμε οι Χριστιανοί όλης της Οικουμένης. Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα και η Βασιλεία και το άπειρον έλεος εις τους αιώνες. Αμήν.

Λονδίνο, Νοέμβριος 2012

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Σημείωση: Να αναγνωσθεί από Άμβωνος, αντί κηρύγματος, την Κυριακή, 18 ή 25 Νοεμβρίου 2012.