Στον απόηχο των Εγκαινίων

Έχει περάσει ένα μικρό διάστημα από εκείνες τις μεγάλες ημέρες και ώρες, που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο νου και την καρδιά. Η προετοιμασία πήρε πράγματι πολύ καιρό. Άνθρωποι πολλοί ασχολήθηκαν, συνεδρίασαν, ενημερώθηκαν, μελέτησαν, επιχορήγησαν, έψαξαν να βρουν ό,τι ήταν αναγκαίο, και όλοι τελικά με πνεύμα συνεργασίας και συναντίληψης προσέφεραν από το περίσσευμα της καρδιάς τους για να υλοποιηθεί το πρόγραμμα των Εγκαινίων του νεόδμητου Ναού μας.  

Στις τελετές που είχαν σχεδιασθεί ο Μεγάλος Παρών ήταν βέβαια ο ίδιος ο Κύριος. Η παρουσία Του έντονη και εμφατική σε όλα τα σημεία, χρονικά, τοπικά και τροπικά. Επίσης, παρόντες οι Προστάτες Άγιοι, Παντελεήμων και Παρασκευή, μέσω των ιερών λειψάνων τους που βρίσκονταν όλες τις ημέρες κοντά μας, δίπλα μας, στον Ιερό Ναό και στο Πρεσβυτερείο μας. Τα λείψανα του Αγ. Παντελεήμονος είχαν προσφερθεί πέρσι από την Αποστολική Εκκλησία της Κύπρου στο Ναό μας, κι έμειναν εκεί ως μόνιμο θησαύρισμα και στήριγμα των Ομογενών μας. 

Η τιμία Κάρα της Αγίας Οσιομάρτυρος Παρασκευής της Αθληφόρου ήλθε ειδικά από την Πατρίδα για να εμπλουτίσει με την ευλογία της τις τελετές των Εγκαινίων. Η ευλάβεια των φερόντων αυτήν, όπως επίσης και των προσκυνητών της, από την πρώτη στιγμή που κατέφθασε στο Λονδίνο μέχρι την αναχώρησή της, ήταν υποδειγματική και όπως πραγματικά άξιζε στην αγιοσύνη της. 

Μεγάλη εντύπωση έκανε σε όλους η τεράστια απήχηση του ιερού αυτού γεγονότος στον Τύπο και στα ονομαζόμενα Μ.Μ.Ε. Τηλεοπτικά κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες, περιοδικά, από την Πατρίδα (Ελλάδα & Κύπρο), την Ομογένεια, τη Βρετανία και βέβαια από το παγκοσμίου φήμης και εμβέλειας διαδίκτυο ασχολήθηκαν με την είδηση, τις λεπτομέρειες, την ιστορία, τις απόψεις των εμπλεκομένων, και με τον απόηχο ή τα μεθέορτα, όπως θα λέγαμε στη γλώσσα της λειτουργικής μας Παράδοσης. Αποκορύφωμα της προβολής αυτής ήταν το υπέροχο εκείνο δισέλιδο της έγκριτης εφημερίδας Times του Λονδίνου, μέσω του οποίου έγιναν γνωστά τα Εγκαίνια του Ναού μας παγκοσμίως, και μάλιστα σε κύκλους καλλιεργημένων ανθρώπων και διανοούμενων, οι οποίοι αποτελούν συνήθως το αναγνωστικό κοινό αυτής της σπουδαίας εφημερίδας. Οι φωτογραφίες του αφιερώματος πρόβαλαν ιδιαίτερα την τέχνη της Ορθοδοξίας (και μάλιστα την ξυλογλυπτική και την εικονογραφία). 

Το γεγονός που διακονήσαμε, με καθαρή καρδιά και ταπείνωση, εκτός από την ιερότητα είχε οπωσδήποτε και ιστορικότητα. Κι αυτό βέβαια είχε αναφορά στο ίδιο το έργο της ανέγερσης του Ναού, που είχε από την αρχή χαρακτηρισθεί ως θαύμα (εξ ου και η ιερότητα) και άθλος (γι’ αυτό είναι ιστορικής σημασίας)! Η ιστορικότητα του έργου της ανέγερσης του Ναού και του γεγονότος των Εγκαινίων του, υπογραμμίσθηκε κι από την απήχησή του ακόμα και στις ετερόδοξες χριστιανικές Ομολογίες της φιλόξενης χώρας της Παροικίας μας. Για τούτο στα Εγκαίνια παρευρέθηκαν εκπρόσωποι των μεγάλων δογμάτων που δραστηριοποιούνται στη χώρα, κι έδωσαν με την παρουσία τους το νεύμα της αποδοχής και της συνεργασίας, που είναι οπωσδήποτε απαραίτητα στοιχεία για την ανάπτυξη της καλής γειτονίας και της αγαθής συνύπαρξης, τα οποία είναι η βάση για την προσδοκώμενη και πολυπόθητη συμφιλίωση των χριστιανών. 

Στην τελετή αυτή καθ’ αυτή συλλειτούργησαν τρεις αρχιερείς. Αυτό βέβαια είναι ένα εξαιρετικό και βαρυσήμαντο γεγονός, όχι πολύ συνηθισμένο, το οποίο καταδεικνύει σαφώς τη μεγάλη σημασία και αξία που απέδωσε η Βιβλική Εκκλησία των Θυατείρων στα εν λόγω Εγκαίνια. Συλλείτουργο τριών επισκόπων έχουμε συνήθως κατά τη χειροτονία νέου αρχιερέως, που είναι για την Εκκλησία μεγάλη πνευματική χαρά και λόγος ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης του λαού προς τον Δημιουργό και Σωτήρα του. Ανάλογη αγαλλίαση και ευφορία αισθάνθηκαν και οι εκκλησιαζόμενοι κατά την τελετή αυτή.

Ένα άλλο συναίσθημα που ήταν εμφανέστατο στα μάτια και στα πρόσωπα των παρευρισκομένων ήταν η έντονη ιερή συγκίνηση, που εκφραζόταν με δάκρυα χαράς και ανακούφισης, για την ολοκλήρωση μιας μεγάλης κι ευλογημένης πορείας, ενός Καβαφικού ταξιδιού, που έφθανε αισίως σε μία στάση του, αφού απομένουν κι άλλα έργα κι εμπειρίες (όπως η αγιογράφηση του Ναού), για να υλοποιηθούν και να βιωθούν στο μέλλον.

Οι πράξεις της τελετής συμβολικές. Τα υλικά κι αυτά παραπέμπουν σε ανάλογες τελετές των μοναστηριών του Βυζαντίου. Άλλωστε, «Εγκαίνια τιμάσθαι, παλαιός νόμος, και καλώς έχων»! Οι κινήσεις όλες με ιεροπρέπεια και σεβασμό. Κληρικοί και λαϊκοί σε μια σχέση συμπόρευσης και συνατένισης του θείου. Η ματιά και η καρδιά προσηλωμένες στα άνω, ως ξενοθέντες του κόσμου και τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες!

Εκείνο πάντως που μένει... και μένει... και μένει... είναι η άρρητη και υπερκόσμια ευωδία. Μια μυρωδιά, φυσική συνάμα και πνευματική, προερχόμενη από τα μύρα της Τραπέζης της Αγίας, που μένει κολλημένη στα ρουθούνια του προσώπου και της ψυχής. Τόσο πολύ σε συνοδεύει δε, που ακόμα κι όταν απομακρύνεσαι από την πηγή, την αναζητάς και την έχεις πάντα στο νου, ως απόκτημα και θησαυρό που σηματοδοτεί τη νέα ζωή. 

Και βέβαια η ζωή είναι καινούργια μετά τα Εγκαίνια, είναι ανανεωμένη και χαριτωμένη, αφού δεν εγκαινίσθηκαν μόνο τα μάρμαρα, οι πέτρες, τα ξύλα και γενικά τα υλικά στοιχεία, αλλά και οι ψυχές, σύμφωνα και με το παρακάτω Απόστιχο Ιδιόμελο του Εσπερινού των Εγκαινίων:

«Προς σεαυτόν επανάγου άνθρωπε, γενού καινός αντί παλαιού, και ψυχής εόρταζε τα εγκαίνια· έως καιρός, ο βίος εγκαινιζέσθω σοι, πάσης πολιτείας οδός· τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε τα πάντα καινά. Τούτο τη εορτή καρποφόρησον, την καλήν αλλοίωσιν αλλοιούμενος. Ούτω εγκαινίζεται άνθρωπος...»! 

Υποχρέωση των μυηθέντων είναι τώρα να κρατήσουν μαζί τους, μάκαρι να μπορούσαν για πάντα, την εωδία, την εμπειρία, το βίωμα, το θάμβος... Και βέβαια ανάγκη αδήριτη και πνευματική είναι η ευγνώμονη ανάμνηση του γεγονότος και η διαιώνισή του εις αώνας αιώνων... Προς το σκοπό αυτό αξίζει η καθιέρωση της ετήσιας επετείου, κάτι που αποτελεί ήδη δέσμευση των ιθυνόντων. 

Κι ο λόγος θα μπορούσε να ιστορήσει με γλαφυρότητα και άλλα πολλά. Αλλά, δεν γράφονται όλα... Εκείνα τα γεγονότα που εμπεριέχουν το μυστήριο, έχουν πολλές πλευρές που δεν είναι δυνατόν να αποτυπωθούν στο χαρτί, ούτε να περιγραφούν με ανθρώπινα λόγια. Για τούτο ας προτιμήσουμε να κρατήσουμε την ιερότητα των τελεσθέντων, τη συγκίνηση και την ψυχική χαρά, στο πλαίσιο της κατανυκτικής σιωπής, που την κοσμεί το ιλαρό και μυσταγωγικό φως των καντηλιών... 

π. Α.Δ.Σ.