Στην Ελλ. Τηλεόραση Λονδίνου

Για άλλη μια φορά είχα την ευκαιρία να ευρεθώ στους φιλόξενους θαλάμους της Ελληνικής Τηλεόρασης Λονδίνου και να λάβω μέρος στην εκπομπή «Ανέσπερον Φως», που παρουσιάζει και επιμελείται ο αγαπητός αδελφός και συλλειτουργός π. Σάββας - Δαυίδ Βασιλειάδης.

Στην εκπομπή αυτή, που μεταδόθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2014, το θέμα της συζήτησης ήταν η «Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος Harrow - ΒΔ Λονδίνου» και ο άθλος που κατάφερε τα τελευταία χρόνια, με την εκ θεμελίων ανέγερση του Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονος και Αγ. Παρασκευής.

Διπλή βράβευση στα Νομπέλ Ειρήνης

Πριν λίγες ημέρες η επιτροπή των βραβείων Νομπέλ μοίρασε το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης -το μοναδικό βραβείο που δεν απονέμεται στην Σουηδία αλλά στο Όσλο της Νορβηγίας- ανάμεσα σε μια δεκαεπτάχρονη Πακιστανή και σε έναν εξηντάχρονο Ινδό.

Το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης καθιερώθηκε το 1901 και σύμφωνα με τη διαθήκη του Σουηδού βιομήχανου και εφευρέτη Αλφρέντ Νομπέλ, το εν λόγω βραβείο πρέπει να δίνεται σε αυτόν ή αυτήν που «είχε τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην αδελφοποίηση των εθνών, στην κατάργηση ή μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων και στην προώθηση των ειρηνευτικών διαδικασιών.» Διάσημοι βραβευθέντες στην συγκεκριμένη κατηγορία υπήρξαν ο Αλβέρτος Σβάιτσερ, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η Μητέρα Τερέζα, ο Τζίμι Κάρτερ, ο Γιτζάκ Ράμπιν και ο Γιασέρ Αραφάτ.

Φέτος η επιτροπή μοίρασε το βραβείο ανάμεσα στην Πακιστανή Μαλάλα Γιουαφζάι και τον Ινδό Κάιλας Σατιάρτι. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι που μέχρι πρότινος δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξή τους;

Η Μαλάλα είναι μια έφηβη που έγινε γνωστή όταν το 2012 έπεσε θύμα των Ταλιμπάν: την πυροβόλησαν στο κεφάλι επειδή ήθελε να πηγαίνει στο σχολείο για να μορφωθεί. Η Μαλάλα έκανε εκστρατεία υπέρ της εκπαίδευσης των κοριτσιών από το 2009, δημιούργησε ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο στο οποίο κατέκρινε τα κακώς κείμενα των φανατικών ισλαμιστών της πατρίδας της. Το μόλις έντεκα ετών κοριτσάκι είχε το κουράγιο να κατακρίνει δημοσίως -έστω και κάτω από την κάλυψη ενός ψευδωνύμου- τη βαρβαρότητα και τον σκοταδισμό των Ταλιμπάν. Ευτυχώς για αυτήν, ο τραυματισμός της δεν ήταν μοιραίος. Αυτήν τη στιγμή ζει στο Μπέρμινχαμ της Αγγλίας.  

Ο Κάιλας Σατιάρτι εγκατέλειψε την καριέρα του ως μηχανικός προκειμένου να αφοσιωθεί στην απελευθέρωση παιδιών που εξαναγκάζονταν σε δουλεία, σε παιδιά που τα πούλησαν οι ίδιοι οι γονείς τους, σε παιδιά που απήχθησαν από τα σπίτια τους, σε παιδιά που βασανίζονται ποικιλοτρόπως από «εργοδότες». Ο Κάιλας έκανε εφόδους σε εργοστάσια – κυρίως ταπητουργίας και παρά την παρουσία ένοπλων φρουρών, απελευθέρωνε παιδιά- σκλάβους. Ο Κάιλας ίδρυσε ένα κίνημα, την «παγκόσμια πορεία κατά της παιδικής εργασίας», έγινε ένας νέος Κάρολος Ντίκενς. Ο κύριος αυτός επίσης ηγείται ενός κινήματος που δρα σε ινδικά χωριά, σύμφωνα με αυτό το ίδρυμα κανένα παιδί δεν θα εργάζεται, εν αντιθέσει όλα τα παιδιά θα πηγαίνουν στο σχολείο.

Γιατί είναι σημαντική η βράβευση αυτών των ανθρώπων; Ας αφήσουμε τα στοιχεία να μιλήσουν: διακόσια πενήντα εκατομμύρια παιδιά είναι αναλφάβητα παγκοσμίως. Στο Πακιστάν τρία εκατομμύρια κορίτσια δεν φοιτούν καθόλου σε σχολεία. Εξήντα εκατομμύρια παιδιά στην Ινδία εργάζονται σαν σκλάβοι και υποβάλλονται καθημερινά σε σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια.

Αυτοί είναι οι δύο φετεινοί βραβευθέντες του βραβείου Νομπέλ Ειρήνης. Δεν είναι πολιτικοί, δεν είναι διασημότητες, δεν είναι εντεταλμένοι υπερασπιστές της ειρήνης. Είναι δυο απλοί άνθρωποι που πολέμησαν -και εξακολουθούν να πολεμούν- με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν προκειμένου να διορθώσουν την αδικία και την παραφροσύνη.   Η Μαλάλα εμφανίζεται ως μια σύγχρονη Υπατία που διεκδικεί το αυτονόητο: να μορφωθεί για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην ζωή της. Ο Κάιλας είναι ένας σύγχρονος Ντίκενς, μετά από 150 χρόνια από τον διάσημο συγγραφέα, αυτός ο απλός μηχανικός ζητά την κατάργηση της παιδικής εργασίας.

Εύη Ρούτουλα

"Πέραν τοῦ χειμάρρου τῶν Κέδρων" (Ἰω. 18, 1)

(Οἱ ἐναγώνιες κορυφώσεις τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγῶνα)

Ἀνήκει έξάπαντως στή δικαιοδοσία μας ἡ βεβαιωμένη ἐναγώνια προσπάθεια γιά τόν καθορισμό τῶν ὁρίων, μέσα στά ὁποῖα καί καλούμεθα νά ἐπιτελέσουμε τίς ποιμαντικές μας δραστηριότητες καί ἐντολές. Γιατί στά χρόνια μας, ἡ εὔστοχη συνάντηση μέ τό ποίμνιο τῆς ἐνοριακῆς Κοινότητας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ δεδομένα τῶν χρονικῶν περιθωρίων, τόσο ἡμῶν τῶν ποιμένων, ἀλλά καί  τῶν ἐνοριτῶν, πού ἔπαψαν, τουλάχιστον στά τουριστικά ἐπαρχιακά κέντρα καί τὶς κοινότητες  αὐτὲς, νά ἐξακολουθοῦν νά διαθέτουν τό χρόνο τους, ὄσον ἀφορᾶ τήν λήψη καὶ ἐξασφάλιση τῆς ὅποιας ποιμαντικῆς μέριμνας καί ἐκκλησιαστικῆς καταρτίσεως. Αὐτό ἀποτελεῖ δέ καί εἶναι ἡ βάση τῆς προβληματικῆς ἑνός συνειδητοῦ ἐφημερίου, ὁ ὁποῖος βλέπει ὅτι μέσα σέ λίγα χρόνια μεταβάλλεται, ἀπό πνευματικό διάκονο καί ὁδηγό σέ φύλακα καί ἐκφραστή μιᾶς τύπου φολκλόρ "παραδοσιακῆς", ἀνώδυνης καί τυπολογικῆς ὑπηρεσίας, μέ ἀπoτέλεσμα τή δημιουργία μιᾶς ἐπώδυνης κατάστασης, πού, ὅπως εἶναι φυσικό, ὁδηγεῖ σέ ἀρρωστημένες ἐνέργειες καὶ ἀνυπόστατες συμπεριφορές, καθώς μέτρο τῶν πάντων εἶναι πιά ἡ παραγωγή καί ἡ οἰκονομική εὐρωστία.

Γι᾿ αὐτό καί σέ "ἀξιοποιημένα" τουριστικά κέντρα παρατηρεῖται τό φαινόμενο τοῦ νεοπλουτισμοῦ, καθώς ἡ ἐναλλαγή τῶν χθεσινῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, πού καλλιεργοῦσαν τή γῆ καί ζοῦσαν μιάν ἁρμονική κοινωνική συμβίωση, σήμερα μεταβάλεται σέ ἀγώνα ἄκρατου ἀνταγωνισμοῦ. Κι αὐτό γιατί οἰ οἰκονομικές συγκυρίες ἦλθαν κατά τέτοιο τρόπο, ὥστε νά λησμονήσουν πολλοί ἀπ᾿ αὐτούς, καί καταγωγή καί ρίζες, ἀλλά τρόπους βιοτῆς. Μέ ἀποτέλεσμα νά ξιπαστοῦν ἀρκετοί σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε νά περιθωριοποιήσουν  τήν παράδοσή τους, τόν κόσμο δηλαδή πού τούς ἀνάστησε.  

Μέσα σ᾿ αὐτόν τόν μεταβαλλόμενο κόσμο ζῶντας καί κινούμενος, λοιπόν, ὁ  παπᾶς πασχίζει νά κρατήσει τίς ἰσορροπίες πού χρειάζονται διακινδυνεύοντας κάποτε, γιατί ὁ στόχος εἶναι πάντα ὁ ἴδιος: τό νά περιθωριοποιεῖται ὁ κλῆρος, νά διακωμωδεῖται ὁ παπᾶς, νά βγαίνει πρός τά ἔξω ὅλη ἡ χολή τῶν ὅσων ἀπό "ἐνδιαφέρον" καί "ἔγνοια" κριτικάρουν τήν κάθε λέξη καί τήν κάθε κίνησή του. Χώρια ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι, κατέχοντας τήν ὅποιαδήποτε θέση καὶ ἀρέσκονται νὰ εἶναι ἐπιτημητές τῶν πάντων, πασχίζουν νά βροῦν μύριες ὅσες προφάσεις, γιά νά δικαιολογήσουν τή στάση τους ἀπέναντι στό παπαδαριό, ὅπως περιφρονητικά μᾶς ἀποκαλοῦν, ἔτσι ὥστε νά ἔχουν στή φαρέτρα τους βέλη ἕτοιμα νά μᾶς ἐξοντώσουν.

Σ᾿ αὐτές, λοιπόν, τίς περιπτώσεις βέβαιο εἶναι ἡ καταφυγή σέ στιγμές καί χώρους φορτισμένους μέ τήν ἀγωνία, τόν πόνο καί τή μοναξιά τοῦ Ἰησοῦ, ποὺ ἐπιμένει νὰ μᾶς κοιτάζει μὲ τὴ γνωστὴ μακροθυμία Του καὶ τὴ χαρισματικὴ Ἀγάπη καὶ καλωσύνη Του. «Μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ ὅτι πρᾶος εἰμὶ καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν» (Μτθ.11, 29). Κι αὐτό μᾶς ἀρκεῖ.

π. K.N. Kαλλιανός

Κήπος Ελληνικής Πρεσβείας

Η Πρεσβεία της Ελλάδος στο Λονδίνο είναι ένα θαυμάσιο κτήριο στο Δυτικό Λονδίνο, με πολύ ωραία εσωτερική διακόσμηση και υπέροχο κήπο.

Πολλοί άνθρωποι, Ομογενείς και άλλοι, επισκέπτονται κάθε μέρα την Πρεσβεία μας, για διάφορες υποθέσεις τους, και πάντα βρίσκουν ευγενικούς και άψογους υπαλλήλους να τους εξυπηρετήσουν.

 

Στην περίπτωση που χρειαστεί να περιμένουν για λίγο, μέχρι να ολοκληρωθεί επιτυχώς η υπόθεσή τους, μπορούν να κάνουν μια επίσκεψη στον προαύλιο χώρο και να απολαύσουν τον καλοδιατηρημένο κήπο της Πρεσβείας, με τα όμορφα κι ευωδιαστά λουλούδια και τα καταπράσινα φυτά.

Αμφίπολη

Το φως από τα έγκατα της γης 
Αμφίπολης λάμψη 
της οικουμένης θαυμασμός.

Ακέφαλες οι Σφίγγες της υποδοχής 
τις ελληνοφορούσες Καρυάτιδες  
με ασφάλεια φυλάττουν.

Στο βάθος ο Ερμής ψυχοπομπός 
κολυμπώντας στο χώμα για αιώνες 
το άρμα οδηγεί στου Πλούτωνα τη χώρα.

Τί άνεμος είναι πάλι κι αυτός 
που το θαύμα συντηρεί 
και το δράμα τελειωμό δεν έχει...

                                                                        Τάσος Βυζάντιος

Λονδίνο, 17 Οκτωβρίου 2014

Άγγλοι Πρωθυπουργοί

Η νέα σειρά των Βρετανικών γραμματοσήμων απεικονίζει οκτώ Πρωθυπουργούς των τελευταίων 200 ετών. Είναι η πρώτη φορά που μια σειρά γραμματοσήμων στο Ηνωμένο Βασίλειο αφιερώνεται σε Πρωθυπουργούς.

Τα γραμματόσημα απεικονίζουν ιδιαίτερες και ξεχωριστές πολιτικές προσωπικότητες. Αυτές είναι οι εξής: William Pitt the Younger, Charles Grey, Robert Peel, William Gladstone, Winston Churchill, Clement Attlee, Harold Wilson και η Margaret Thatcher.

Ο Paul Lay, Αρχισυντάκτης του έγκριτου περιοδικού «History Today» δήλωσε για τη σειρά αυτή: “This is an intriguing selection of Prime Ministers, reaching back to the 18th century. Some -Winston Churchill, William Gladstone- need little introduction. Yet figures such as Charles Grey, the 2nd Early Grey, though little known today, played crucial roles in some of British history most important events, including the Great Reform Act of 1832, which set the country on the path to mass democracy, and the abolition of slavery. Margaret Thatcher and Harold Wilson were major figures in important times and, whatever one’s political views, deserve their place in the selection.”