Εγωϊσμός και ταπείνωση

Λέγεται από εκκλησιαστικής πλευράς  ότι ο εωσφόρος ή και αλλιώς διάβολος εδημιουργήθηκε από την στάση του απέναντι στα σχέδια του Πανάγαθου Θεού και ως εκ τούτου κατέπεσε από τη σειρά των Αγγέλων. Η αιτία είναι ότι ήθελε να γίνει και αυτός δημιουργός  και  να λατρεύεται όπως ο Θεός.

Η έπαρση λοιπόν ήταν η αιτία της πτώσεως του απείθαρχου Αγγέλου που ρίζα είχε τον εγωϊσμό.

Ας έλθουμε σήμερα στον άνθρωπο ο οποίος συμπεριφέρεται με φρενίρη εγωϊσμό, αψηφώντας τους πάντας και τα πάντα προκειμένου  να ικανοποιήσει την φιλοδοξία του, που και στο τέλος ακόμη της αποτυχίας του να μη παραδέχεται την αδυναμία του. Η αδυναμία είναι η αιτία της αποτυχίας την οποία δεν παραδέχεται γιατί τον εμποδίζει ο εγωϊσμός του.

Λύπη και μάλιστα μεγάλη λύπη στον άνθρωπο που εμφορείται από τέτοια αισθήματα εγωϊσμού, έναυσμα του οποίου είναι η ζήλεια.  Ενώ του λείπει το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης, αίσθημα που καθηλώνει και σωφρονίζει. τους αλαζόνες.

Μακάριοι λοιπόν εκείνοι οι οποίοι έχουν την γνώση της ανθρωπίνης  αδυναμίας και συμπεριφέρονται με ταπείνωση μπροστά στους συνανθρώπους τους, γιατί στο βάθος της ψυχής τους  έχουν  ανταμοιβή  την ειρήνη.

Ο εγωϊστής άνθρωπος περιμένει τελειότητα στη σκέψη και πράξη από τους συνανθρώπους του χωρίς να λαμβάνει υπ΄όψη του ότι  και ο ίδιος δεν είναι τέλειος. Τέλειος είναι μόνο ο Θεός, το μεγαλείο του οποίου μεγαλουργεί  στο πρόσωπο του ανθρώπου που λόγια και πράξη καλύπτονται  από ταπεινοφροσύνη.  Το βλέμμα, το χαμόγελο και ο λόγος του ανθρώπου αυτού λάμπουν  σαν τον ήλιο.

Έτσι εξηγείται η αγάπη στα μικρά παιδιά, το βλέμμα των οποίων και μόνο αφοπλίζει  με την αγνότητα και ταπείνωσή των καθ’ ένα από εμάς.

Νικόλαος Πούλιος

Ομότιμος Αρχιγραμματέας Ι.Α. Θυατείρων & Μ.Β.