Διάλεξη Δρα Δημ. Σαλαπάτα στη Θεσσαλονίκη

Το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών και η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Βλατάδων Θεσσαλονίκης, οργανώνουν εκδήλωση, με ελεύθερη είσοδο, αφιερωμένη στον Διαχριστιανικό Διάλογο και συγκεκριμένα στον Διάλογο και στις Σχέσεις μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Αγγλικανικής Κοινωνίας.

Κύριος ομιλητής στην εν λόγω εκδήλωση είναι ο Δρ. Δημήτρης Σαλαπάτας. Θα προλογίσει ο Θεολόγος Αλέξης Φλωρίδης, ο οποίος οργάνωσε την εκδήλωση και τον ευχαριστούμε πολύ, ενώ χαιρετισμό θα απευθύνει ο Καθηγούμενος της Ι.Μ. Βλατάδων Θεοφιλ. Επίσκοπος Αμορίου κ. Νικηφόρος. Περισσότερες πληροφορίες θα βρει κανείς στην αφίσα της παρούσας ανάρτησης, που επιμελήθηκε η αγαπητή φίλη Ναστάζια Μεταξά, προς την οποία εκφράζουμε ευγνώμονες ευχαριστίες.

Οι «Άγιοι» ανέβηκαν κατηγορία

Το ευχάριστο γεγονός για την Ποδοσφαιρική Ομάδα της καρδιάς μας, την Ομογενειακή Ομάδα St. Panteleimon FC, γνωστή και ως «Saints», «Άγιοι» στα ελληνικά, είναι πως μετά την εξασφάλιση του Πρωταθλήματος στη Λίγκα της Κομητείας του Middlesex, ανέβηκε κατηγορία.

Έτσι, από την ερχόμενη σεζόν, όπως ανακοίνωσε προχθές η Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, θα παίζει στο ημιεπαγγελματικό Πρωτάθλημα Spartan South Midlands League - Division One. Είναι μια σπουδαία Λίγκα, με ελληνικότατο όνομα, της οποίας η Κατηγορία Α’ βρίσκεται στο 10^ο επίπεδο της Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Πυραμίδας.

Μάλιστα δε στην ίδια Κατηγορία θα παίζει και μια άλλη Ομογενειακή Ομάδα, η Νέα Σαλαμίνα, με την οποία θα έχουμε την ευκαιρία να παίζουμε το ελληνικό ντέρμπι της Κατηγορίας. Καλή επιτυχία και στις δύο Ομογενειακές Ομάδες και μακάρι στο τέλος της σεζόν να πανηγυρίσουν και οι δύο την άνοδό τους στην Κατηγορία Premier.

Οἱ ἀλησμόνητες, οἱ βυσσινοβαμμένες ἀγγινάρες

«Τὴν ἔβλεπον νὰ φέρῃ με τὰ κοφίνια ἐκεῖνα τὰ σπάνια πλατοκούκκια, τρυφερὰ καὶ μεγάλα, εὐωδιάζοντα ἄνοιξιν, καὶ τὶς εὔμορφες στρογγυλὲς καὶ βυσσινοβαμμένες ἀγγινάρες, τὴν ἐζήλευον» (Ἀλ. Μωραϊτίδης, Τὰ Βακούφικα).

Στὸν Γιατρὸ κ. Κων. Σπ. Τσιώλη, φιλάδελφο εὐχετήριο γιὰ τὰ ὀνομαστήριά του

Εἶναι ἀλήθεια, πὼς τώρα τὸν Μάϊο, ἕνα ἀπὸ τὰ ἐξαίσια λαχανικὰ ποὺ ἀρωματίζει τὸ σπίτι καὶ χαρίζει στὸν ἄνθρωπο γεύσεις μοναδικές, εἶναι κι οἱ ἀγγινάρες. Οἱ ἄγριες ἀγγινάρες, ποὺ τρώγονται μαγειρεμένες μὲ τὰ κουκιά, τὸ ὑπέροχο δηλαδή ἔδεσμα, ποὺ φέρει τὴν ὀνομασία στὸν τόπο μας «τ’ ἀγγιναροκούκια». Μαγειρεμένα μὲ φρέσκο κρεμύδι, ἄνιθο καὶ μπόλικο τρυφερὸ μάραθο χαρίζει τόση νοστιμιὰ καὶ εὐφροσύνη σ’ αὐτὸν ποὺ τὸ γεύεται.

Θυμήθηκα, λοιπόν, τὶς τρυφερὲς καὶ γευστικότατες ἀγγινάρες, ποὺ πολὺ ὄμορφα καὶ μὲ ἀκρίβεια τὶς ὀνομάζει «βυσσινοβαμμένες» ὁ ἀξεπέραστος Σκιαθίτης λόγιος, ὁ μοναδικὸς Μωραϊτίδης. Κι εἶναι, στ᾿ ἀλήθεια, τόσο ἐπιτυχημένη ἡ ὀνομασία ποὺ ἔδωσε!!! Λὲς καὶ πῆρε κάποιος τὸ χρῶμα τοῦ βύσσινου καὶ τὶς ἔβαψε!!!

Ὅμως αὐτὲς τὶς ὧρες ὁ νοῦς τρέχει ἀλλοῦ... Περνάει στὰ παλιά, τὰ παιδικὰ τὰ χρόνια, τότε ποὺ μπαίναμε μέσα στοὺς ἀγγιναριῶνες τοῦ χωριοῦ μας καὶ κόβαμε τὶς σφιχτὲς καὶ τρυφερότατες ἀγγινάρες καὶ τὶς τρώγαμε ὠμές... Ἄς ἄφηναν μιὰ στυφίλα στὸ στόμα κι ἄς γιώναμε τὰ δάχτυλα ποὺ βάφονταν μελανά, ὅμως ἡ εὐχαρίστηση νὰ τρῶμε φρέσκες ἀγγινάρες καὶ κοκόσες ἀπὸ τὰ ὤριμα πιὰ «πεντοκούκια» -τὰ κουκιὰ δηλαδή, ποὺ τὸ «φκαρι» τους περιέιχε πέντε κοκόσες ἦταν κάτι τὸ μοναδικό. Κάτι ποὺ τὰ σημερινὰ παιδιά, τὰ ἀναθρεμμένα μὲ τὶς γκοφρέτες καὶ τὰ ἄλλα βιομηχανικὰ ἐδέσματα, δὲν γεύονται πιά...

Τᾶ χρόνια πέρασαν... Οἱ ἀγγιναριῶνες ἐλαττώθηκαν ἤ χάθηκαν καὶ μαζί τους ταξίδεψε κι ἐκείνη ἡ νοστιμιὰ τῆς φρέσκιας ἀγγινάρας... Ποὺ μόνο στὴ νοσταλγία ἀπομένει νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ μᾶς φέρνει στὸ εὐλογημένο τὸ χτές. Στὸ χωριό μας πάντα...

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Τα ορφανά του Πόντου

19^η Μαΐου 2019: 100^η Επέτειος Γενοκτονίας Ελλήνων του Πόντου

Ο αείμνηστος συγγραφέας Γιώργος Ανδρεάδης, σε κάθε ομιλία του ανέφερε τα ορφανά του Πόντου, ένα θέμα που αποτελεί μία άλλη άγνωστη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Όπως έλεγε ο ίδιος υπολογίζεται ότι περίπου 100.000 ελληνοπούλα έμειναν ορφανά την περίοδο της Γενοκτονίας στον Πόντο.

Οι αμερικάνικες ανθρωπιστικές οργανώσεις συγκέντρωσαν 25.000 παιδιά και από αυτά 10.000 τα έστειλαν για υιοθεσία σε άτεκνες οικογένειες των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα υπόλοιπα 15.000 παιδιά τα παρέδωσαν στο Πατριαρχείο, στην Κωνσταντινούπολη, και μεταφέρθηκαν στα ορφανοτροφεία της Σύρου και των Ιονίων Νήσων.

Το ερώτημα είναι τι απέγιναν τα υπόλοιπα 75.000 παιδιά. Σύμφωνα με τον Γιώργο Ανδρεάδη, τα παιδιά αυτά κατέληξαν στα ορφανοτροφεία της Τουρκίας και ήταν η τελευταία και χειρότερη μορφή Γενίτσαρων. Μεγάλωσαν με την τουρκική προπαγάνδα ότι «μείνατε ορφανοί γιατί οι Έλληνες έσφαξαν τους γονείς σας».

Με αυτόν τον τρόπο έστρεψαν τα παιδιά εναντίον του Ελληνικού Έθνους από το οποίο προέρχονται.

Να τονιστεί ότι τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν πράξη Γενοκτονίας την απόσπαση μικρών παιδιών και την ενσωμάτωσή τους σε άλλη εθνοτική ομάδα…

Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Ασλανίδη: ΜΑΡΤΥΡΕΣ-100 χρόνια μετά…, (1η έκδοση Μάρτιος 2019) σελίδα 120.

Το βιβλίο είναι: Ένα ιστορικό ντοκουμέντο μέσα από τις προφορικές μαρτυρίες προσφύγων της πρώτης γενιάς για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

“Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…”.

Το νέο μου βιβλίο

Μια ενδιαφέρουσα μελέτη, με θέμα το Εορτολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, γραμμένη στην Αγγλική, που παρέμενε για αρκετό διάστημα στο Αρχείο μου, μαζί και με άλλες ανέκδοτες εργασίες, πήρε ήδη το δρόμο της έκδοσης.

Είναι πλέον στο Τυπογραφείο και αφού έγιναν οι απαραίτητες προετοιμασίες, δόθηκε τελικά η εντολή «Τυπωθήτω». Έτσι αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη διαδικασία της εκτύπωσης και πιστεύω πως σύντομα θα πάρω το βιβλίο στα χέρια μου.

Μη θρησκευτικά, προς Θεού...!

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημά του «Λαμπριάτικος Ψάλτης» εκφράζει την πικρία του, που οι εκδότες του δυσφορούσαν και δεν ήθελαν να δημοσιεύσουν θρησκευτικού περιεχομένου διηγήματα, με την ευκαιρία των εορτών του Πάσχα και των Χριστουγέννων. Θα προτιμούσαν, όπως γράφει, να γεμίσουν τη σελίδα με ένα έγκλημα, ή με ένα οικογενειακό δράμα, ότι «γηραιός ανήρ εφόνευσε την συμβίαν του χωρίς καν να είναι γνωσταί αι αιτίαι του φονικού».

Και συνεχίζει ο Παπαδιαμάντης να περιγράφει την πνευματική κατάσταση της ελλαδικής κοινωνίας του καιρού του, στο προαναφερθέν διήγημά του, το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ακρόπολις» από τις 27 έως τις 31 Μαρτίου 1893: «Μη θρησκευτικά προς Θεού! Το Ελληνικόν έθνος δεν είναι Βυζαντινοί, εννοήσατε; Οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι κατ’ ευθείαν διάδοχοι των αρχαίων. Έπειτα επολιτίσθησαν, επροώδευσαν και αυτοί. Συμβαδίζουν με τα άλλα έθνη...».

Προφητικός ο Παπαδιαμάντης για το σήμερα. Μόνο που το «Όχι στα θρησκευτικά» δεν καλύπτει μόνο τα ΜΜΕ, απλώθηκε στην κοινωνία και έφτασε στην Εκπαίδευση. Όμως το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού υπάρχει και διαχρονικά αντιστέκεται, από την Τουρκοκρατία έως τις ημέρες μας. Στην Τουρκοκρατία αγράμματη γερόντισσα φιλοξένησε στο καλύβι της ξένο περιηγητή. Θρησκευτικά δεν διδάχθηκε, όμως είχε βαθιά Πίστη. Τον ξένο τον περιποιήθηκε. Έσφαξε κότα και του έβαλε να φάει. Εκείνη ξηροφαγία. Την ερώτησε απορημένος ο ξένος γιατί δεν τρώγει τα ίδια με εκείνον. Του απάντησε ότι είναι η μέρα Παρασκευή και  νηστεύει. Και του συμπλήρωσε: «Εγώ δεν μαγαρίζω την Πίστη μου, άμα φάω Παρασκευή είναι σα να τουρκεύω».

«Μη θρησκευτικά, προς Θεού...». Και όμως ο πολύς κόσμος αντιστέκεται. Τα καταστήματα εστίασης έχουν προσθέσει στην περίοδο της Τεσσαρακοστής και τώρα της Μεγάλης Εβδομάδας νηστίσιμα φαγητά, γιατί υπάρχουν πολλοί που τα ζητάνε. Είναι αξιοσημείωτο αυτό που μας συμβαίνει, με κάθε αιτία το θρησκευτικό μας συναίσθημα εκδηλώνεται ισχυρό. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στους Έλληνες. Έκρηξη θρησκευτικότητας και πρόσδεσης στη χριστιανική τους παράδοση εκδηλώθηκε στους Γάλλους, με αιτία την καταστροφή μεγάλου μέρους της Εκκλησίας της Παναγίας των Παρισίων. Έχουν περάσει 114 χρόνια σκληρής καταπίεσης του θρησκευτικού φρονήματος των Γάλλων στον δημόσιο χώρο και έντονης αντιεκκλησιαστικής προπαγάνδας. Όμως με την καταστροφή αυθόρμητα, σχεδόν στο σύνολό τους, έσπευσαν να διακηρύξουν ότι η Παναγία είναι η “Notre Dame” τους, η «Κυρία Θεοτόκος» τους...  

Στην εποχή του Παπαδιαμάντη και σε κάθε εποχή οι αρνητές της Πίστης θεωρούν ανοησία τον Σταυρό του Χριστού και κραυγάζουν «Όχι στα Θρησκευτικά». Αλλά, όπως γράφει ο Παύλος (Α΄ Κορ. α΄ 21-26), αυτό που τους μοιάζει για ανοησία είναι σοφότερο από τη σοφία τους... Οι καιροί πάντα είναι δύσκολοι για τους Χριστιανούς, οι απειλές πολλές, όμως έχουν την βεβαιότητα της νίκης επί όλων αυτών των δοκιμασιών, αφού ο ίδιος ο Χριστός τους είπε: «Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωάν. ιστ΄ 33).

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Σύναξη Κλήρου Θυατείρων

Πραγματοποιείται σήμερα η Ετήσια Σύναξη των Κληρικών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας στο Βόρειο Λονδίνο.

Στη Σύναξη θα λάβουν μέρος όλοι οι Κληρικοί (Αρχιερείς, Ιερείς και Διάκονοι), που διακονούν θεοφιλώς στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ιρλανδία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Γρηγορίου.

Κύριος ομιλητής της Σύναξης θα είναι ο διαπρεπής Θεολόγος και Κληρικός Πανιερώτατος Μητροπολίτης Διοκλείας κ. Κάλλιστος.

Το θέμα της ομιλίας του είναι: «Η Συνοδικότης της Εκκλησίας ως απαραίτητος προϋπόθεσις δια την ειρήνην και την ενότητα και την πρόοδον αυτής»!

Για τα παιδιά μας που κλαίνε

Στο τελευταίο (Τεύχος 44 - Μάϊος 2019) Δίγλωσσο Ενημερωτικό Δελτίο της Κυπριακής Εκπαιδευτικής Αποστολής Ηνωμένου Βασιλείου «Επικοινωνία», μεταξύ των άλλων εξαιρετικών κειμένων και λοιπού υλικού, συμπεριλαμβάνεται κι ένα σύντομο αλλά πολύ ενδιαφέρον άρθρο, με τον τίτλο: «Συμβουλές για γονείς που τα παιδιά τους έχουν την τάση να κλαίνε»!

Αυτό το εκπαιδευτικό άρθρο, που παρουσιάζεται ως εικονίδιο στην παρούσα ανάρτηση, αξίζει να προσεχθεί και να μελετηθεί, από γονείς, κηδεμόνες, εκπαιδευτικούς και από όσους ασχολούνται, με οποιονδήποτε τρόπο, με την ανατροφή των παιδιών.

100 χρόνια Γενοκτονίας Ποντίων

Την Κυριακή 12 Mαΐου στη φιλογενή Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος ΒΔ Λονδίνου έγινε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στην ιστορική Επέτειο 100 χρόνων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου!!! Κατ’ αρχάς στο Ναό των Αγ. Παντελεήμονος και Αγ. Παρασκευής τελέσθηκε Εθνικό Μνημόσυνο υπέρ των 353.000 θυμάτων της Γενοκτονίας των Ποντίων.

Στη συνέχεια, στο Κοινοτικό Κέντρο, ο Δρ. Ν. Λυγερός προσκεκλημένος και ιδιαίτερα εμπνευσμένος ομιλητής, ήλθε ειδικά από την Ελλάδα για την εκδήλωση αυτή και έδωσε ομιλία με θέμα: «Η Επέτειος της Γενοκτονίας των Ποντίων - 100 χρόνια ενάντια στη λήθη»!

Την εκδήλωση οργάνωσαν και στήριξαν η Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος, ο Σύλλογος Ποντίων Η.Β. με προεξάρχουσα την άξια Πρόεδρο Δρα Κική Σονίδου, καθώς και η οργανωτική ομάδα της εκδήλωσης, με επικεφαλής την δραστήρια Μαρία Σταματοπούλου!

Όταν η Πατρίδα μας καλεί είμαστε ΠΑΝΤΑ παρόντες!!!

Ποιμαντικοί στοχασμοί στό περιθώριο...

Καθώς κοιτᾶς τά χρόνια σου μέσα στόν ἱ. κλῆρο συνειδητοποιεῖς πιά πώς ἀγγίζουν τό μισό, περίπου, τοῦ αἰῶνα. Πού σημαίνει πώς ὁ χρόνος σοῦ ἔχει σωρεύσει πολλές ἐμπειρίες. Παράλληλα, σοῦ παρεῖχε καί τή δυνατότητα ν’ ἀντέξεις μέσα σέ μιά καθημερινή κάμινο, στήν ὁποία θεληματικά εἰσῆλθες, γιατί δέν εἶναι δυνατό νά δοκιμαστεῖ διαφορετικά ἡ ἀντοχή, ἡ ὑπομονή καί ἡ πίστη σου, ἡ ἐμπιστοσύνη δηλαδή σ'Αὐτόν, πού σοῦ ἐπιτρέπει,  "ἑσπέρας καί πρωΐ καί μεσημβρίᾳ" νά Τόν διακονεῖς, νὰ Τὸν λατρεύεις, νἄναι ἡ καθημερινή σου συντροφιά,  ἄν δέν βιώσεις τό μαρτύριο, ἀλλά καί τήν ἀνησυχία. Γι᾿ αὐτό καί στό περιθώριο τῶν ποιμαντικῶν σου καθηκόντων, σέ ὧρες μοναξιᾶς καὶ ἐπιβεβλημένης ἀνασυγκρότησης τοῦ εἶναι -πάντα, φυσικά, μέ τή δική Του ἀνοχή- ἐπιδιώκεις νά σημειώνεις δυό λέξεις, ἔτσι, χάριν ἐνθυμήσεων, ἀλλά καί ἐντοπισμοῦ τοῦ στίγματος τῆς πορείας σου, κατά τόν διάπλου αὐτόν στή θάλασσα τοῦ παρόντος βίου. Κι αὐτά ὅλα, γιατί σοῦ χαρίζεται ἡ εὐκαιρία νά βλέπεις τίς ὅποιες σου  ἐνέργειες στὸ χτές. Στὸ  χτές, ὅπου εὐκρινῶς διακρίνεται ὁ τότε, ἀνακριβής ἐν πολλοῖς, ἐνθουσιασμός σου, ἀλλά καί ἡ ὑπερβολικὴ ἐνεργητικότητα πού ἡ νεότητα καί η ἀπειρία προσφέρει, γιά νά τά συγκρίνεις μετά,  μέ τίς σημερινές, τίς ἀπότοκες τῆς περίσκεψης ἐμπειρίες. Ἐμπειρίες, ποὺ ἐντοπίζονται στόν κόπο καί τή βαθύτατη συναίσθηση τοῦ χρέους, τά ὁποῖα τώρα πιά τά βλέπεις μέσ᾿ ἀπό τήν προοπτική τῆς διαδοχῆς: ἄραγε, διερωτᾶσαι στόν ἑπόμενο κρίκο αὐτῆς τῆς ἁλυσίδας-διαδοχῆς, τί θά παραδώσω; Καί τό ἐρώτημα γίνεται, ὅσο περνάει  καιρός, συχνότερη ἐνόχληση στή θύρα  τῆς ψυχῆς σου, ἀλλά καί τοῦ Θεοῦ. Μόνο ποὺ κάποτε πρέπει ν᾿ ἀπαντηθεῖ...

Ναί, εἶναι στ᾿ ἀλήθεια,  φαρμακερή κι ἀδυσώπητη ἡ ἀδιαφορία τῶν ἀνθρώπων, ὥστε νά σέ σκοτίζει, νά σέ ἀποσυντονίζει, νά σοῦ γεμίζει τήν ψυχή  αἰχμηρές ἀκίδες πού  σέ πληγώνουν ἀφάνταστα. Γιατί κακά τά ψέματα ἄνθρωπος εἶσαι· κι ὅταν δεῖς νά μεταβάλλεται ἡ συμπεριφορά κάποιων πού συνέδραμες καί εὐεργέτησες τόσο ἀρνητικά, τότε καταλαβαίνεις τό βάθος τῆς ἀνθρώπινης ἀτέλειας καί ἀνωριμότητας. Καί τοῦτο δέ, γιατί τότε σπουδάζεις ἐπιμελῶς πάνω στή γοητεία τῆς γόνιμης μοναξιᾶς, ἡ ὁποία καί σοῦ παρέχει τό προνόμιο τῆς προσευχῆς, τῆς σιωπῆς καί τῆς προετοιμασίας γιά νά πορευτεῖς τήν ὁδό τῆς αὐτογνωσίας.

Ὡστόσο, ἡ αὐτογνωσία, πού εἶναι τό "τέλος τῆς τῶν ἀρετῶν ἐργασίας" (Ὅσ. Νικήτας ὁ Στηθάτος), δέν ἐπιτυγχάνεται μέ μεθόδους τοῦ κόσμου, πού σκοτίζουν ἐπικίνδυνα τήν ψυχή, ἀλλά μέ τή συνδρομή ἔμπειρου πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, ὁ ὁποῖος, ὡς ἄλλος Μωυσῆς, σέ καθοδηγεῖ στήν προσωπική σου γῆ τῆς ἐπαγγελίας, στή ἐπίγνωση "τοῦ ὁρᾶν τά πταίσματά σου καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν σου" (Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος). Τότε ἡ ἀδιαφορία τοῦ ἄλλου, τό μαχαίρωμα καί ἡ δηκτική του διάθεση ἀρχίζουν, σιγά-σιγά, νά μεταβάλλονται σέ ὀχυρώματα, τά ὁποῖα σέ βολεύουν κάλλιστα νά κρυφτεῖς καί νά διασωθεῖς, ἔχοντας πάντα ἐμβιωμένο τόν Γεροντικό λόγο: "Ἐάν μή εἴπῃ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἄνθρωπος, ὅτι ἐγώ μόνος καί Θεός, ἐσμέν ἐν τῷ κόσμῳ, οὐ ἕξει ἀνάπαυσιν" (Ἀββᾶς Ἁλώνιος). Ἤ, ὅπως ἐπιμυκήνει τήν ἔννοια τοῦ ἁγιασμένου αὐτού ἀποφθέγματος σύγχρονος Γέροντας: "Ἐξαρτᾶσαι ἀπό τούς ἄλλους, παιδί μου, γι᾿ αὐτό καί σέ  πειράζουν τά λεγόμενά τους". Καὶ μήπως δὲν εἶναι ἔτσι;

π. Κ.Ν. Καλλιανός