Monday 13 May 2019

Ποιμαντικοί στοχασμοί στό περιθώριο...


Καθς κοιτς τ χρνια σου μσα στν . κλρο συνειδητοποιες πι πς γγζουν τ μισό, περίπου, το αἰῶνα. Πο σημανει πς χρνος σο χει σωρεσει πολλς μπειρες. Παρλληλα, σο παρεχε κα τ δυναττητα νντξεις μσα σ μι καθημεριν κμινο, στν ποα θεληματικ εσλθες, γιατ δν εναι δυνατ ν δοκιμαστε διαφορετικ ντοχ, πομον κα πστη σου, μπιστοσνη δηλαδ σ'Ατν, πο σο πιτρπει,  "σπρας κα πρω κα μεσημβρίᾳ" ν Τν διακονες, ν Τν λατρεεις, νναι καθημερινή σου συντροφιά,  ν δν βισεις τ μαρτριο, λλ κα τν νησυχα. Γι᾿ ατ κα στ περιθριο τν ποιμαντικν σου καθηκντων, σ ρες μοναξις κα πιβεβλημένης νασυγκρτησης το εναι -πντα, φυσικ, μ τ δική Του νοχή- πιδικεις ν σημεινεις δυ λξεις, τσι, χριν νθυμσεων, λλ κα ντοπισμο το στγματος τς πορεας σου, κατ τν διπλου ατν στ θλασσα το παρντος βου. Κι ατ λα, γιατ σο χαρίζεται εκαιρα ν βλπεις τς ποιες σου  νργειες στ χτές. Στ  χτς, που εκρινς διακρνεται ττε, νακριβς ν πολλος, νθουσιασμς σου, λλ κα περβολικ νεργητικτητα πο νετητα κα η πειρα προσφρει, γι ν τ συγκρνεις μετ,  μ τς σημερινς, τς πτοκες τς περσκεψης μπειρες. μπειρίες, πο ντοπίζονται στν κπο κα τ βαθτατη συνασθηση το χρους, τ ποα τρα πι τ βλπεις μσ᾿ π τν προοπτικ τς διαδοχς: ραγε, διερωτσαι στν πμενο κρκο ατς τς λυσδας-διαδοχς, τ θ παραδσω; Κα τ ρτημα γνεται, σο περνει  καιρς, συχντερη νχληση στ θρα  τς ψυχς σου, λλ κα το Θεο. Μόνο πο κάποτε πρέπει ν᾿ παντηθε...

Ναί, εναι στ᾿ λήθεια,  φαρμακερ κι δυσώπητη διαφορα τν νθρπων, στε ν σ σκοτζει, ν σ ποσυντονζει, ν σο γεμζει τν ψυχ  αχμηρς κδες πο  σ πληγνουν φάνταστα. Γιατ κακ τ ψματα νθρωπος εσαι· κι ταν δες ν μεταβλλεται συμπεριφορ κποιων πο συνδραμες κα εεργτησες τσο ρνητικά, ττε καταλαβανεις τ βθος τς νθρπινης τλειας κα νωριμτητας. Κα τοτο δ, γιατ ττε σπουδζεις πιμελς πνω στ γοητεα τς γνιμης μοναξις, ποα κα σο παρχει τ προνμιο τς προσευχς, τς σιωπς κα τς προετοιμασας γι ν πορευτες τν δ τς ατογνωσας.

στσο, ατογνωσα, πο εναι τ λος τς τν ρετν ργασας" (σ. Νικτας Στηθτος), δν πιτυγχνεται μ μεθδους το κσμου, πο σκοτζουν πικνδυνα τν ψυχ, λλ μ τ συνδρομ μπειρου πνευματικο δηγο, ποος, ς λλος Μωυσς, σ καθοδηγε στν προσωπικ σου γ τς παγγελας, στ πγνωση "το ρν τ πτασματ σου κα μ κατακρνειν τν δελφν σου" (σιος φραμ Σρος). Ττε διαφορα το λλου, τ μαχαρωμα κα δηκτικ του διθεση ρχζουν, σιγ-σιγ, ν μεταβλλονται σ χυρματα, τ ποα σ βολεουν κλλιστα ν κρυφτες κα ν διασωθες, χοντας πντα μβιωμνο τν Γεροντικ λγο: "Ἐάν μ επ ν τ καρδίᾳ ατο νθρωπος, τι γ μνος κα Θες, σμν ν τ κσμ, ο ξει νάπαυσιν" (ββς λνιος). , πως πιμυκνει τν ννοια το γιασμνου ατο ποφθγματος σγχρονος Γροντας: "ξαρτσαι π τος λλους, παιδ μου, γι᾿ ατ κα σ  πειρζουν τ λεγμεν τους". Κα μήπως δν εναι τσι;

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: