This year, we celebrated the 16th anniversary of the Pilgrimage of St. John of Rila on August 6th, together with the Bulgarian Patriarch Daniel. St. John of Rila (also known as Ivan Rilski in Bulgarian) is the most revered saint in Bulgaria and the founder of the Rila Monastery. A hermit and spiritual guide from the 10th century, he dedicated his life to prayer, solitude, and service to others, becoming a lasting symbol of faith and resilience for generations of Orthodox Christians.
I arrived with my family on the eve of the Transfiguration feast. The weather forecast predicted rain for the following day, so we all gathered to pray for our hike. The next morning, the patriarch arrived, and we walked up to the Rila Lakes alongside the other bishops and priests from Bulgaria.
After some hiking with the Patriarch and some horses towards the lakes (which a few priests were riding), we stopped by one of the lakes to pray and recite an Akathist dedicated to St. John of Rila. The Patriarch blessed the cross, bread, and water for us, following our tradition during this annual pilgrimage. At this point, many pilgrims who had been walking since August 1st had already set up camp near the lakes, and several tents dotted the area. We were also accompanied by a few animals, including horses, cats and dogs, as we made our way to Rila Monastery. The hike took us about nine hours and cover around 30 kilometres. After receiving the Patriarch's blessings, those of us with enough energy continued on our way to Rila Monastery, the largest monastery in Bulgaria, dedicated to its patron saint.
This was a challenging walk for us, as we encountered a thunderstorm, forcing us to shelter under some trees until the rain passed. It felt risky to walk in those conditions, so we took a moment to pray to St. John of Rila, hoping to make it to the monastery on time. Once the rain cleared, we continued to walk and even spotted many wild horses and sheep along the way. As we climbed higher, the fog settled in, and we had to stick close to each other so no one got lost. I met some lovely people on the trail, including several priests and bishops, each one having their story of how they walked this pilgrimage before and discussing various interesting topics, such as how this pilgrimage began, the Byzantine and Bulgarian Orthodox history, which all made the experience even more special. Throughout the hike, we carried a flag with an icon of the Saint, and sang the troparia of the Saint and of the Feast of the Transfiguration continuously.
As soon as we arrived, it felt like a surreal experience. Completing this hike was incredibly fulfilling, and we immediately headed towards the church of the monastery, one of the most beautiful and largest in Bulgaria, adorned with stunning frescoes both inside and out. We continued to sing both troparia as we approached and venerated the relics of the saint. The next day, we attended a beautiful liturgy service there, officiated by Bishop Ioan alongside the Abbot of the monastery, for the Transfiguration feast. After being provided with some food, we set off for the final part of the pilgrimage towards the cave of the Saint.
This pilgrimage was really an unforgettable journey for me, both physically and spiritually. I hope more people learn about St. John of Rila and come to walk the same paths he once did.
Προσκύνημα στον Άγιο Ιωάννη της Ρίλα
Φέτος, στις 6 Αυγούστου, γιορτάσαμε την 16η επέτειο του Προσκυνήματος στον Άγιο Ιωάννη της Ρίλα, μαζί με τον Πατριάρχη της Βουλγαρίας Δανιήλ. Ο Άγιος Ιωάννης της Ρίλα (γνωστός και ως Ιβάν Ρίλσκι στα βουλγαρικά) είναι ο πλέον τιμώμενος άγιος στη Βουλγαρία και ο ιδρυτής της Μονής της Ρίλα. Ερημίτης και πνευματικός καθοδηγητής του 10ου αιώνα, αφιέρωσε τη ζωή του στην προσευχή, την ησυχία και τη διακονία προς τους άλλους, αποτελώντας διαχρονικό σύμβολο πίστης και αντοχής για γενιές Ορθοδόξων Χριστιανών.
Κάθε χρόνο, Ορθόδοξοι Χριστιανοί προσκυνητές συγκεντρώνονται στη Βουλγαρία την 1η Αυγούστου για να ξεκινήσουν μια πεζοπορία που διαρκεί αρκετές ημέρες και κορυφώνεται με τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Πάνω από 200 άτομα συμμετέχουν σε αυτό το προσκύνημα κάθε χρόνο, μεταξύ αυτών και προσκυνητές από το εξωτερικό. Φέτος, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω για πρώτη φορά μαζί με την οικογένειά μου - ένα ταξίδι που πάντα επιθυμούσα να ζήσω ως Βουλγάρα.
Φτάσαμε με την οικογένειά μου την παραμονή της γιορτής της Μεταμορφώσεως. Η πρόγνωση του καιρού προέβλεπε βροχή για την επόμενη μέρα, οπότε συγκεντρωθήκαμε όλοι για να προσευχηθούμε για την πεζοπορία μας. Το επόμενο πρωί, έφτασε ο Πατριάρχης και ανεβήκαμε προς τις λίμνες της Ρίλα μαζί με άλλους επισκόπους και ιερείς από τη Βουλγαρία.
Αφού περπατήσαμε για λίγο με τον Πατριάρχη και μερικά άλογα προς τις λίμνες (στα οποία επέβαιναν ορισμένοι ιερείς), σταματήσαμε σε μία από αυτές για να προσευχηθούμε και να διαβάσουμε έναν Ακάθιστο Ύμνο αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη της Ρίλα. Ο Πατριάρχης ευλόγησε τον σταυρό, το ψωμί και το νερό, σύμφωνα με την παράδοσή μας κατά τη διάρκεια αυτού του ετήσιου προσκυνήματος. Εκείνη τη στιγμή, πολλοί από τους προσκυνητές που είχαν ξεκινήσει από την 1η Αυγούστου είχαν ήδη κατασκηνώσει κοντά στις λίμνες, και αρκετές σκηνές ήταν απλωμένες στην περιοχή. Μαζί μας είχαμε και μερικά ζώα, όπως άλογα, γάτες και σκύλους, καθώς κατευθυνόμασταν προς τη Μονή της Ρίλα. Η πεζοπορία μας διήρκεσε περίπου εννέα ώρες και καλύψαμε περίπου 30 χιλιόμετρα. Αφού λάβαμε την ευλογία του Πατριάρχη, όσοι είχαμε ακόμη αντοχές συνεχίσαμε το δρόμο μας προς τη Μονή της Ρίλα, τη μεγαλύτερη μονή της Βουλγαρίας, αφιερωμένη στον προστάτη άγιό της.
Ήταν μια απαιτητική διαδρομή για εμάς, καθώς συναντήσαμε μια καταιγίδα, που μας ανάγκασε να καταφύγουμε κάτω από δέντρα μέχρι να περάσει η βροχή. Νιώθαμε ότι ήταν επικίνδυνο να συνεχίσουμε υπό τέτοιες συνθήκες, γι’ αυτό και προσευχηθήκαμε στον Άγιο Ιωάννη της Ρίλα, ελπίζοντας να φτάσουμε εγκαίρως στο μοναστήρι. Μόλις καθάρισε ο καιρός, συνεχίσαμε την πορεία μας και συναντήσαμε πολλά άγρια άλογα και πρόβατα. Καθώς ανεβαίναμε πιο ψηλά, η ομίχλη άρχισε να απλώνεται και έπρεπε να μείνουμε κοντά ο ένας στον άλλον για να μη χαθεί κανείς. Στη διαδρομή γνώρισα μερικούς υπέροχους ανθρώπους, ανάμεσά τους αρκετούς ιερείς και επισκόπους, ο καθένας με τις δικές του εμπειρίες από προηγούμενα προσκυνήματα, συζητώντας για διάφορα ενδιαφέροντα θέματα, όπως η απαρχή του προσκυνήματος, η βυζαντινή και βουλγαρική εκκλησιαστική ιστορία - όλα αυτά έκαναν την εμπειρία ακόμη πιο ξεχωριστή. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας, κρατούσαμε μια σημαία με την εικόνα του Αγίου και ψάλλαμε συνεχώς τα τροπάρια του Αγίου και της εορτής της Μεταμορφώσεως.
Μόλις φτάσαμε, η εμπειρία ήταν σχεδόν εξωπραγματική. Η ολοκλήρωση αυτής της πεζοπορίας ήταν ιδιαίτερα συγκινητική, και κατευθυνθήκαμε αμέσως προς τον ναό της μονής - έναν από τους πιο όμορφους και μεγάλους στη Βουλγαρία, στολισμένο με υπέροχες τοιχογραφίες μέσα και έξω. Συνεχίσαμε να ψάλλουμε τα τροπάρια καθώς πλησιάζαμε και προσκυνήσαμε τα λείψανα του Αγίου. Την επόμενη ημέρα, παρακολουθήσαμε μια υπέροχη θεία λειτουργία, τελεσμένη από τον Επίσκοπο Ιωάννη μαζί με τον Ηγούμενο της μονής, για τη γιορτή της Μεταμορφώσεως. Μετά τη λειτουργία, μας προσφέρθηκε φαγητό και ξεκινήσαμε το τελευταίο μέρος του προσκυνήματος προς το σπήλαιο του Αγίου.
Έχοντας ξαναεπισκεφθεί το σπήλαιο στο παρελθόν, πάντα νιώθω βαθιά χαρά όταν επιστρέφω εκεί, ειδικά περνώντας τα δύσβατα σημεία του σπηλαίου που όλοι οι προσκυνητές έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν. Όταν φτάσαμε, βρήκαμε ήδη πολλούς ανθρώπους εκεί, καθώς είχαν φτάσει κι άλλες ομάδες από διαφορετικά προσκυνήματα. Καθώς φτάναμε στο μικρό παρεκκλήσι δίπλα στο σπήλαιο, ακούγονταν ψαλμοί και τροπάρια.
Αυτό το προσκύνημα ήταν πραγματικά μια αξέχαστη εμπειρία για μένα, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Ελπίζω περισσότεροι άνθρωποι να μάθουν για τον Άγιο Ιωάννη της Ρίλα και να περπατήσουν τα ίδια μονοπάτια που εκείνος περπάτησε κάποτε.
Ξένια Πόποφ
No comments:
Post a Comment