Στο ταξίδι για την Ιθάκη

Από χθες και μέχρι τις 28 Οκτωβρίου στο Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου κάτι σημαντικό συμβαίνει, το οποίο περιγράφεται ως εξής: International artist Sally Hampson, brings C P Cavafy's poem Ithaka into view, navigating us through the poem with an eclectic collection of paintings, sailing charts, hand-made books, prints and textiles.

Η βάση της εκδήλωσης αυτής είναι το ποίημα του Καβάφη «Ιθάκη». Αξίζει να το θυμηθούμε:
.

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·

να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·

σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.

Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·

και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Χέρια νηπίων

Μια επίσκεψη στο Κοινοτικό μας Νηπιαγωγείο και σου ανοίγει η καρδιά. Τι ομορφότερο από τα πρόσωπα και τα χαμόγελα των μικρών παιδιών.

Όμως εκτός από τις ωραίες «φατσούλες» τα νήπια έχουν και ωραία χεράκια, με τα οποία κάνουν τόσα πράγματα.

Τα χέρια είναι βέβαια για όλους τους ανθρώπους βασικό μέσο λειτουργίας του σώματος.

Εκείνοι που -για οποιοδήποτε λόγο- δεν έχουν χέρια, ή έχουν πρόβλημα και δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν, όπως τα χρησιμοποιούμε οι περισσότεροι από εμάς, γνωρίζουν καλύτερα την αξία των «άνω άκρων», όπως συνήθως ονομάζονται.

Τα νήπια στο Νηπιαγωγείο μας χρησιμοποιούν τα χεράκια τους κυρίως για να παίζουν.

Ασχολούνται με την άμμο, με τον υπολογιστή, με διάφορα παιχνίδια, κάνουν χειροτεχνίες, μετρούν.

Μπορούν άνετα να ακουμπούν, να κρατούν, να σφίγγουν. Το βασικό είναι βέβαια να αισθάνονται ασφάλεια.

Όμως, επίσης, τρώνε το φαγητό τους, κινούν τα χέρια τους για να γίνουν αντιληπτά, τα κορίτσια βάφουν τα νύχια τους, και τόσα άλλα.

Το κύριο χέρι είναι είτε το δεξί είτε το αριστερό.

Όταν προσφέρουμε οτιδήποτε σε παιδί που βρίσκεται στη νηπιακή ηλικία το παραλαμβάνει με το ένα χέρι και το μεταφέρει αμέσως στο άλλο. Άρα αν θέλουμε να κάνουμε ένα νήπιο δεξιόχειρα θα πρέπει να του δίνουμε τα διάφορα πράγματα (παιχνίδια, φαγητό κ.ά.) στο αριστερό χέρι.

Tea or cup of tea?

Μια ενδιαφέρουσα εμπειρία μου σκέφθηκα να παρουσιάσω σήμερα. Όταν είχαμε πρωτοέρθει στη Βρετανία (πριν από 20 περίπου χρόνια) και ζούσαμε στο Κάρδιφ της Ουαλίας, τα παιδιά μας φοιτούσαν τότε στο Αγγλο-Ουαλικό Δημοτικό Σχολείο που ήταν ακριβώς δίπλα από το σπίτι μας. Είχαμε εξαιρετική σχέση με τον Διευθυντή και τους δασκάλους. Έτσι, σκεφθήκαμε κάποια φορά να τους καλέσουμε όλους (δεν θυμάμαι τον ακριβή αριθμό, αλλά ήταν πάντως αρκετοί) να τους προσφέρουμε στο σπίτι μας έναν «καφέ». Εμείς σκεπτόμενοι με ελληνικό τρόπο, αφού το Σχολείο τελείωνε στις 3.30 μ.μ., είπαμε πως αυτή η ώρα είναι «η ώρα του καφέ». Επειδή όμως στη Βρετανία δεν πίνουν καφέ αλλά τσάϊ, δεν τους είπαμε «ελάτε για καφέ», αλλά «ελάτε για τσάϊ».

Μια - δυο μέρες πριν το ραντεβού μας (υπ’ όψιν ότι αυτά τα ραντεβού στη Βρετανία κλείνονται κάπου 2 εβδομάδες πριν), πήγα να το επικυρώσω με τον Διευθυντή του Σχολείου. Εκείνος τότε μου είπε πως περιμένουν με ανυπομονησία να έλθουν στο σπίτι μας και να γευθούν μουσακά και άλλα παραδοσιακά ελληνικά φαγητά. Παραλίγο να πάθω εγκεφαλικό. Εμείς τους είχαμε καλέσει για καφέ, ή για τσάϊ έστω, που συνοδεύεται βέβαια από μπισκότα και κέϊκς, ενώ εκείνος μου μιλούσε για φαγητό.

Έτρεξα στο σπίτι και τηλεφώνησα σε ένα φίλο μου Ουαλό, Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Κάρδιφ, και του ζήτησα να μου εξηγήσει τι συμβαίνει. Τότε εκείνος που μάλλον κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί, με ρώτησε να του πω τι ακριβώς τους είχα πει όταν τους κάλεσα. Του είπα βέβαια ότι τους είχα καλέσει για ένα τσάϊ. Κι εκείνος μου έμαθε τότε κάτι, που προφανώς δεν το γνώριζα μέχρι τότε. Μου είπε, λοιπόν, ότι όταν καλείς κάποιον για έναν καφέ ή τσάϊ, του λες πως τον καλείς για μια κούπα τσάϊ (a cup of tea), ενώ όταν καλείς κάποιον για τσάϊ (tea) αυτό σημαίνει βραδινό φαγητό, αφού εκείνες οι ώρες 4.00 - 6.00 μ.μ. είναι ώρες που στη Βρετανία συνηθίζουν να τρώνε φαγητό!

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ

CHURCH IS WHERE THE HEART IS

Churchgoing is not in decline, according to figures released by Tearfund recently which show that one in four adults in the UK attend church at least once a year. According to research carried out by Tearfund, 12.8 million adults in the UK attend church at least once a year, of whom 7.3 million attend at least once a month. Christian relief and development agency Tearfund regularly interview 7,000 members of the public about their churchgoing habits, as part of wider research about perceptions of society and world issues, and have identified an upward trend in church attendance.

‘We have noticed that in the last year, there has been a significant increase in monthly attendance, bringing the figure for autumn 2008 to 15 per cent after a number of years of reported decline,’ says Matthew Frost, Chief Executive of Tearfund. ‘Similarly, the proportion of UK adults attending church at least once a year has increased from 21 per cent in 2007 to 26 per cent in 2008, which is an increase from around one in five adults to around one in four. ‘Our understanding is that more people are attending now than before, even if that is only a couple of times a year rather than every week. This might mean going to church at one of the high points in their family’s year, such as Christmas or Easter, or attending Sunday services or midweek events. This is of course immensely encouraging, because it shows that people are associating church and a belief in God with hope and joy, and a positive way to spend their time.’

The research questions were framed deliberately to exclude attendance for weddings, baptisms, funerals and other invitation-only events so as to concentrate on voluntary attendance. Groups showing a larger increase in attendance than the average between September 2007 and September 2008 included 25-34 year olds (up 7% from 15% to 22%), 65-74 year olds (up 6% from 27% to 33%), and over 75 year olds (up 10% from 29% to 39%). Geographically, the highest increases were found in Wales (up 12% from 12% to 24%), South East England (up 8% from 19% to 27%), Scotland (up 8% from 19% to 27%) and Northwest England (up 7% from 21% to 28%).

Tearfund’s work around the world is delivered primarily through local churches and community organisations working on the ground in 64 countries, to tackle spiritual and material poverty. The research, compiled of 7,000 interviews with adults around the UK, takes place twice a year and identifies trends in awareness of faith and world issues in order to influence the organisation’s development and communication.

Kilburn Station Graffiti

Όταν σκεφτόμαστε το graffiti το μυαλό μας πάει ίσως σε κάτι μάλλον παράνομο, που γίνεται από επαναστατημένους νέους, μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, και αποτελεί μιας μορφής διαμαρτυρία απέναντι στη γενικώτερη σήψη της εποχής.

Όμως δεν είναι πάντα έτσι. Σε κάποιους χώρους το graffiti χρησιμοποιείται για να δώσει χρώμα, για να στείλει ένα μήνυμα ελπίδας κι αισιοδοξίας.

Ιδιαίτερα αυτή η τέχνη αξιοποιείται σε κάποιες υποβαθμισμένες κοινωνικά περιοχές της Αγγλίας, για να προσφέρει χαμόγελο και μια γλυκειά σκέψη στους περαστικούς με τα πολλά και ποικίλα προβλήματα της καθημερινότητας.

Πρόσφατα πέρασα με το αυτοκίνητο από την περιοχή του ΒΔ Λονδίνου Kilburn. Έξω από τον σταθμό του «υπογείου» παρατήρησα πως υπήρχε ενδιαφέρον graffiti.

Περνώντας πάλι από το ίδιο σημείο κάποια επόμενη ημέρα είχα την ευκαιρία να φωτογραφίσω και βιντεοσκοπήσω τις παραστάσεις.

Δυστυχώς ο φωτισμός δεν ήταν ο καλύτερος. Όμως μπορεί κανείς να διακρίνει τις παραστάσεις και τα θέματα.

Το εν λόγω graffiti το έχει δημιουργήσει η ομάδα signal project, η οποία ειδικεύεται στον τομέα αυτό.

Απολαύστε το!

Θανατηφόρα δυστυχήματα και λουλούδια

Τα τελευταία χρόνια σε διάφορα σημεία των δρόμων στη Μεγ. Βρετανία βλέπουμε λουλούδια, άλλοτε απλά τοποθετημένα στο δρόμο, άλλοτε πάνω σε κολώνες, φράχτες κ.α. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί συμβαίνει αυτό.

Είναι σαφές ότι όπου βλέπουμε λουλούδια κάποιος άνθρωπος έχει χάσει τη ζωή του, προφανώς σε θανατηφόρο αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτή η συνήθεια ξεκίνησε με την περίπτωση της Πριγκίπισσας Νταϊάνας, που όταν σκοτώθηκε στο Παρίσι, πολλοί άφησαν μια ανθοδέσμη στον τόπο της τραγωδίας, αλλά και έξω από το παλάτι του Μπάκιγχαμ στο Λονδίνο.

Πάντως, είναι αλήθεια ότι η σχέση των λουλουδιών με τον θάνατο είναι πολύ παλαιά. Αρχαιολόγοι έχουν βρει λουλούδια και φυτά σε τάφους 60.000 ετών.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό είναι Μεξικάνικο έθιμο, που ονομάζεται descano. Αυτό γίνεται για να δειχθεί το σημείο του θανάτου. Στην Αυστραλία κρατούν το ίδιο έθιμο. Το ίδιο και στη Νέα Ζηλανδία. Κάποιοι σχολιάζουν ότι αυτό το έθιμο βοηθάει στην αποτροπή άλλων παρόμοιων δυστυχημάτων. Άλλοι τονίζουν ότι ένας τέτοιος θάνατος είναι μάλλον «δημόσιος» θάνατος και αφορά όλους μας, ενώ ο θάνατος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου είναι μόνο ένα οικογενειακό γεγονός.

Επομένως, η δημόσια ανταπόκριση, μέσω της τοποθέτησης λουλουδιών, σε ένα θάνατο που συνέβη στη μέση του δρόμου, είναι μια δίκαιη και λογική πράξη, η οποία συγκαταλέγεται στην διαδικασία της θλίψης και της παρηγοριάς.

Ανάγλυφο γλυπτό

Με την ευκαιρία της πρόσφατης γενέθλιας επετείου του παρόντος ιστολόγου ο φίλος μας ζωγράφος, αγιογράφος και γλύπτης Αλέξης Καπράρας μου προσέφερε αυτό το ωραίο προσωπικό δώρο, που παριστάνει το πρόσωπο του ιστολόγου σε ανάγλυφο γλυπτό (relief).

Το ωραίο αυτό έργο έγινε με γύψο και βασίστηκε πάνω σε φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο καλλιτέχνης πρόσφατα. Τον ευχαριστώ από μέσης καρδίας, ευχόμενος ολόψυχα πάντα μεγάλες επιτυχίες.

εφημ. Σύγχρονη CΚΕΨΗ

Έλαβα αυτές τις ημέρες το φύλ. 72, Ιουλίου - Αυγούστου 2009, της εξαιρετικής Δίμηνης Περιοδικής Έκδοσης Γραμμάτων και Καλών Τεχνών, της οποίας εκδότης και διευθυντής είναι ο λογοτέχνης Γ. Ν. Παπαγεωργίου.

Τα περιεχόμενα της έγκριτης εφημερίδας έχουν ως εξής:

*Ο ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΣ ΙΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ (Ν. Μακρής)*ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗ ΜΥΡΙΒΗΛΗ – Μέρος δ’ (Παύλος Τζερμιάς)
*Ματιές… στο ξεφύλλισμα των περασμένων… / Ο ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ Εκφραστής της εθνικής συνείδησης (Κώστας Ασημακόπουλος)
*Επίκαιρα και διαχρονικά [ΕΚΛΕΙΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ;] [ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΕΚΠΕΣΜΟΣ] (Διον. Κωστίδης)*Εικαστικές Τέχνες / ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΝΑ: «Της γνώσης η αλήθεια και της τέχνης η ομορφιά» (Ελένη Δέσπου)
*Εν ριπή οφθαλμού / ΤΟ ΕΛΑΦΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ (Γιώργης Χαλατσάς)
*Μουσική / Τα 75 χρόνια της «Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών» Χρονικό στην Ιστορία του μουσικολόγου Απόστολου Κώστιου Μέρος δ’ (Σοφία Θεοφάνους – Ματθαιουδάκη)*Ποιήματα / Τάκης Σκανάτοβιτς, Κούλα Κότσαπα, Σωσώ Πέτρου – Βλάσση, Ρένα Καλλιγιάννη, Νίκος Β. Λαδάς, Φιάννης Ρίτσος, Γιώργος Ανωβολιώτης
*Ανθολόγιο σύγχρονης ελληνικής ποίησης / Μάκης Πετρόπουλος
*Κριτική βιβλίου (Διον. Κωστίδης, Δημήτρης Χαλατσάς, Ευαγγ. Μισραχή)
*Αναζητώντας την αλήθεια - μέρος 9ο (Νικόλαος Κ. Ηλιόπουλος)
*Με αφορμή το άσεμνο στη Τέχνη / Ερωτήματα περί αισθητικής αυθυπαρξίας και καλλιτεχνικής ελευθερίας – μέρος 30ο (Γιώργος Ανωβολιώτης)
*Ο Απόστολος Παύλος – Αντιφεμινιστής ή μισογύνης; - μέρος 2ο (Δημήτρης Τσινικόπουλος)*Απόψεις / ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ (Δημήτρης Χαλατσάς)
*Επισημάνσεις / ΑΥΠΝΙΕΣ (Κωνσταντίνος Μαρκάκης)
* Επίκαιρα και διαχρονικά / Τα σκάνδαλα Κληρικών και η αγιοπατερική πρόληψή τους – μέρος 2ο (πατρός Γεωργίου Δ. Μεταλληνού)
*Βυζαντινοί απόηχοι – μέρος 48ο (Γ.Ν.Παπαγεωργίου)
*ΑΠΛΑ ΕΣΤΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΠΗ / (Μενελάου Παλλαντίου)

Στις νέες εκδόσεις, της τρέχουσας χρονιάς, μεταξύ άλλων, αναφέρεται τιμητικά και ο δικός μας «Φαεσφόρος Αίνος».

Παιχνίδια στον ουρανό

Το περασμένο Σάββατο ένα παιχνίδι εξελίχθηκε στον ουρανό του Λονδίνου. Η ψηφιακή μας νοοτροπία το αποτύπωσε σε δύο στάσεις, με χρονική διαφορά -μεταξύ τους- λίγα μόνο δευτερόλεπτα.

Ο ακριβοθώρητος λονδρέζικος ήλιος κρυβόταν πίσω από τα σύννεφα, σ’ ένα παιχνίδι που τροφοδοτούσε την φαντασία και τον περίπατό μας με σκόρπιες αχτίνες.

Κι ας μην ξεχνούμε πως το φως του Ήλιου, φυσικά και συμβολικά, θερμαίνει τις ψυχές και κατευθύνει τα διαβήματά μας...

Ισλαμοποίηση της Αγγλίας;

Εκκλησίες μετατρέπονται σε τζαμιά

Στην M. Βρετανία έχει γίνει συνήθεια πλέον, χριστιανικές εκκλησίες να μετατρέπονται σε τζαμιά. Σε όλες τις περιπτώσεις ο μουσουλμανικός πληθυσμός των περιοχών είναι αυξημένος και οι αρχές με ευκολία δέχονται να παραχωρήσουν εκκλησίες στους μουσουλμάνους. Την ίδια ώρα οι εκκλησίες αδειάζουν!

Σύμφωνα με δημοσίευμα της αγγλικής εφημερίδας Daily Mail, σε περίπου 30 χρόνια περισσότεροι θα είναι οι μουσουλμάνοι που θα πηγαίνουν σε τζαμιά, παρά οι χριστιανοί που θα εκκλησιάζονται! Το έτος 2035, θα υπάρχουν περίπου 1.96 εκατομμύρια ενεργοί θρησκευόμενοι μουσουλμάνοι στην Βρετανία, σε σχέση με 1.63 εκατομμύρια ενεργών χριστιανών, σύμφωνα με έρευνα ενός θρησκευτικού think-tank. Έως 4.000 εκκλησίες θα έχουν κλείσει μέχρι το 2020, εφόσον συνεχιστεί η συρρίκνωση του χριστιανικού πληθυσμού, που μοιάζει αδύνατον να σταματήσει. Η έρευνα που παρουσίασε το θρησκευτικό think-tank, μάλιστα αναφέρει ότι ακόμα και οι Ινδουιστές θα φτάσουν και θα ξεπεράσουν τους χριστιανούς το έτος 2050! Μάλιστα, εντυπωσιακά είναι και τα ποσοστά αθεΐας. Δημοσκόπηση που έγινε πριν από τρία χρόνια έδειχνε ότι μόλις το 40% των Βρετανών πιστεύει στον Θεό, ενώ το 35% αρνείται την ύπαρξή του.

Σε άρθρο του ο, πακιστανικής καταγωγής, Αγγλικανός Επίσκοπος του Rochester Michael Nazir-Ali δηλώνει: «Σε λιγότερο από 50 χρόνια, η Βρετανία έχει μεταβληθεί από μία κοινωνία με αναγνωρισμένη Χριστιανική βάση σε μία κοινωνία που περιγράφεται όλο και συχνότερα από πολιτικούς και δημοσιογράφους ως «πολυθρησκευτική». Σημειώνει επίσης πως υπάρχουν περιοχές που έχουν μεταβληθεί σε «άβατο» για άτομα άλλης θρησκείας ή φυλής, τα οποία δυσκολεύονται να ζήσουν ή να εργασθούν λόγω της εχθρότητας που αντιμετωπίζουν.

Η προσπάθεια ικανοποιήσεως των αιτημάτων των μουσουλμάνων και ο παραγκωνισμός των Χριστιανών καταγράφηκε σε μία εμπιστευτική έκθεση που συνέταξε ο Guy Wilkinson, ο διαθρησκευτικός σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου του Canterbury Dr Rowan Williams. Η έκθεση που έχει τίτλο «Συνοχή και Ενσωμάτωση» παρατηρεί ότι οι κυβερνητικές προσπάθειες για να ενσωματωθούν οι μειονοτικές θρησκευτικές κοινότητες έχουν φέρει τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα καθώς η κοινωνία είναι πιο απομονωμένη από ποτέ.

Η έκθεση αποκαλεί την προσπάθεια της κυβέρνησης των Εργατικών να επιβάλλει την πολυπολιτισμικότητα ως «σχιζοφρενική», ενώ κάνει λόγο για προνομιακή μεταχείριση της μουσουλμανικής κοινότητας, παρά το μικρό της μέγεθος, κάτι που κατά την έκθεση δείχνει ότι προωθείται μία κρυφή ατζέντα εις βάρος της πλειονότητας.

Ο Stephen Gash της ομάδας “Stop the Islamisation of Europe” σημειώνει : «Δεν υπάρχουν καθεδρικοί ναοί στην Mέκκα, όπως και υπάρχουν εκεί περιοχές που δεν μπορεί να πατήσει το πόδι του μη μουσουλμάνος. Τώρα οι εδώ μουσουλμάνοι δημιουργούν ‘μίνι Μέκκες’ σε όλη την Αγγλία».

Πηγή: http://redskywarning.blogspot.com/2009/09/islamisation.html

Σέρβικη Μουσική

Καλή Κυριακή! Σκεφθήκαμε να υποδεχθούμε την Κυριακή αυτή με ένα σύντομο απόσπασμα Εκκλησιαστικής Ορθόδοξης Μουσικής από τη Σερβία.

Οι Σέρβοι έχουν κι αυτοί μεγάλη Παράδοση στην Ορθοδοξία, τη Θεολογία, τη Μουσική, καθώς και πολλά και συγκινητικά έθιμα. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τη Μουσική στο βίντεο δείχνουν κάποια από αυτά.

Royal Navy Uniforms

Άλλη μια εξαιρετική σειρά γραμματοσήμων μας προσέφεραν προχθές τα Βρετανικά Βασιλικά Ταχυδρομεία, με θέμα: «Στολές Βασιλικού Ναυτικού».

Στα 6 γραμματόσημα της σειράς (λιθογραφίες) παρουσιάζεται η εξέλιξη της στολής των αξιωματικών του Ναυτικού της Αγγλίας από το 1795 μέχρι σήμερα.

Αξίζει να σημειωθεί και η παρουσία και συμμετοχή των γυναικών στο Βασιλικό Ναυτικό από το 1917. Είναι γνωστή, επίσης, η μεγάλη και μακρά παράδοση του Ναυτικού στην Αγγλία.

Σπάνιο αρχαίο κόσμημα

Ανακοινώθηκε πριν από λίγες ημέρες, από τους The Seattle Times, μια σπουδαία ανακάλυψη που έγινε φέτος το καλοκαίρι στο Ισραήλ. Μια Αμερικανίδα σπουδάστρια, η Megan Webb, που εργαζόταν ως εθελόντρια σε ανασκαφές, βρήκε και ανέσυρε από τη γη έναν μικρό πολύτιμο λίθο, ο οποίος απεικόνιζε πορτραίτο του Μεγ. Αλεξάνδρου. Το κόσμημα αυτό είναι μικρότερο σε μέγεθος από μισή ίντσα. Ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας Andrew Stewart, είπε πως: “This is a very nice discovery, and one that’s very hard to make, given that this kind of thing can escape very easily”.

Η Επίκουρη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον Sarah Stroup, η οποία ήταν επικεφαλής της ομάδας των 20 σπουδαστών, μεταξύ των οποίων ήταν και η Webb, ανέφερε στην εφημερίδα: “Never in all my years excavating have I ever seen anything like this come up from the ground, and I don’t ever expect to again”.

Οι ιστορικοί και αρχαιολόγοι αναφέρουν πως ο Μεγ. Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος Έλληνας ηγέτης που έδωσε εντολή να φτιαχτούν πορτραίτα του και να τοποθετηθούν σε νομίσματα, σε δαχτυλίδια και σε άλλα αντικείμενα.

Ελληνική Εκπαίδευση στη Μ.Β.

Στο πρόσφατο αφιέρωμά μας (της 7ης Σεπτεμβρίου 2009) στο ξεκίνημα των Ελληνικών Σχολείων στην Μεγ. Βρετανία, ο φίλος συνιστολόγος ardalion έγραψε ένα ενδιαφέρον σχόλιο, που είχε ως εξής:

Αξίζει να βρεθούν τρόποι να μαγνητιστούν περισσότερα παιδιά - γονείς στο Σχολείο. Το 25% σημαίνει 1 στα 4. Τα άλλα τρία μαθαίνουν ελληνικά σπίτι; Πες μας γιατί υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Εύχομαι τα καλύτερα για τη νέα χρονιά και πολλά περισσότερα παιδιά κι ας μην είναι μόνο ελληνάκια στην καταγωγή.

Το πρόβλημα είναι σοβαρότατο και πολυπλοκότατο. Οι λόγοι της μη προσέγγισης μαθητών και οικογενειών στο Ελληνικό Σχολείο είναι κυρίως κοινωνικοί και πρακτικοί.

Στους κοινωνικούς λόγους συμπεριλαμβάνονται η αφομοιωτική τάση της Ελληνικής Ομογένειας στον αγγλικό τρόπο ζωής και οι μικτοί γάμοι. Αφομοίωση σημαίνει ενσωμάτωση. Δυστυχώς στην περίπτωση της Ελληνικής Ομογένειας που κατοικεί στις αγγλοσαξωνικές περιοχές του πλανήτη αυτή η ενσωμάτωση (σχεδόν παράδοση) γίνεται με γοργότατους ρυθμούς. Οι μικτοί γάμοι, επίσης, δημιουργούν μικτές οικογένειες, όπου η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού περνά από πολλές δυσκολίες. Μην ξεχνούμε ότι η γλώσσα είναι κατά βάση «μητρική». Όταν, λοιπόν, η μητέρα δεν είναι Ελληνίδα, το πρόβλημα διογκώνεται.

Στους πρακτικούς λόγους έχουμε, μεταξύ άλλων, το ζήτημα των αποστάσεων, της ακαταλληλότητας των σχολικών αιθουσών (χρησιμοποιούνται ξένα σχολεία με πολλούς περιορισμούς, ή λυόμενα δωμάτια κ.ά.), καθώς και της ακαταλληλότητας της ώρας λειτουργίας των Ελληνικών Σχολείων, τα οποία αναγκαστικά λειτουργούν βράδια και Σαββατο-Κύριακα.

Έτσι, η Ελληνική Εκπαίδευση στη Μεγ. Βρετανία, και γενικώτερα στη Διασπορά, περνά από πολλούς κλυδωνισμούς. Οι προκλήσεις μεγάλες. Ο αγώνας, ιερός και εθνικός, συνεχίζεται με πολλή αφοσίωση και αγάπη.