Ο Σεπτέμβρης ήλθε κι έφερε, ανάμεσα στ' άλλα, και τα σχολειά. Τα πρωτάκια φοβισμένα και κλαμμένα, μέσα στα πρωτοβρόχια, με τις τσάντες γεμάτες, βιβλία, τετράδια, μολύβια και μερικά κρυμμένα παιχνίδια. Πως να μην αποτελέσει τούτη εδώ η νέα εμπειρία στοιχείο έμπνευσης για τη μουσική και τους διακόνους της.
Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ'άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,
του κλέβουν το τραγούδι...
Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παληκαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του
στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης
φυσάει ο απηλιώτης...
Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς.
Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει,
η νύχτα μεγαλώνει...
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός
Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός
3 comments:
Πολύ όμορφο το τραγούδι με τις γλυκόπικρες αλήθειες του.
Σε ευχαριστώ για την πνευματική, συγκινητική, ανθρώπινη και πεφωτισμένη σου παρουσία και ευχή για το δύσκολο Σεπτέμβρη που "τρέχει" στη ζωή μου.
Και δεν ευθύνονται οι μήνες το γνωρίζω, μα είναι ο αιφνιδιασμός, η ανησυχία, η αμφιβολία, τα αναπάντητα γιατί και σίγουρα η μικρότητα της ψυχής μου...
Συχγώρεσέ με, μα την είχα ανάγκη τούτη την πνευματική προσέγγιση
Μετ΄ασπασμών τε και εναγκαλισμών
@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,
Γλυκύτατη και ευγενέστατη Γλαρένια, είναι θετικό και σίγουρα θεραπευτικό να μοιράζεσε με φίλους τον πόνο, γιατί έτσι μετριάζεται.
Ο πικρός μήνας είναι όπως η νύχτα και το σκοτάδι, που πάντα προηγείται της ημέρας και του φωτός. Τον σταυρό ακολουθεί πάντα η ανάσταση. Η δοκιμασία είναι απαραίτητο στοιχείο στη ζωή του ανθρώπου, γιατί έτσι μπορεί να γευθεί με όλη την ψυχή του τη χαρά της ευτυχίας που θα ακολουθήσει.
Έχω ξαναπεί ότι όταν μικρός στα ευλογημένα μέρη μας μάθαινα ποδήλατο με συμβούλευαν να κοιτάω μπροστά και μακριά. Μόνο έτσι μένει κανείς πάνω στο ποδήλατο και συνεχίζει την πορεία του. Αλλιώς κινδυνεύει να πέσει. Αυτό το κοίταγμα ας υιοθετήσουμε στην παρούσα φάση.
Συγχώρα με για την πολυλογία...
Σ'ευχαριστώ, το είχα ανάγκη
Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών
Post a Comment