Πύλη εξόδου

Μια τέτοια πύλη αναζητούμε πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι των πόλεων. Παρότι μας αρέσει, ή τουλάχιστον έχουμε συνηθίσει την πόλη, τη βουή, την πολυκοσμία, αλλά και τα πολλά καλά που μας προσφέρει μια σύγχρονη μεγαλούπολη, όπως δυνατότητες εργασίας, εκπαίδευσης και διασκέδασης, κάποτε μας έρχεται μια τάση φυγής, απομόνωσης, απομάκρυνσης και αποζητούμε τη μοναξιά, το χαλαρό περπάτημα στην παραλία, ή σε έναν αγρό. Επίσης, νοσταλγούμε τις γνώριμες μυρωδιές της δικής μας, της «ιδιαίτερης» Πατρίδας, εκεί που μας περιμένει η μάνα, ο πατέρας, το πατρικό σπίτι, το χώμα το αγιασμένο που μας χαρακτηρίζει.

Τότε είναι, λοιπόν, που ψάχνουμε απεγνωσμένα την πύλη, ψάχνουμε από που θα βγούμε... Από την αγωνία μας κάποτε δυσκολευόμαστε να βρούμε την έξοδο. Όταν όμως την ανακαλύπτουμε την απολαμβάνουμε, την θεωρούμε μέρος της χαράς της αναχώρησης και του ταξιδιού.

Θυμάμαι όταν είμασταν μικροί που βλέπαμε σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές για το ταξίδι στο χρόνο, το οποίο γινόταν κατορθωτό αφού ο πρωταγωνιστής περνούσε από μια μυστική πύλη, η οποία οδηγούσε τον ταξιδιώτη σε άλλη εποχή. Η προσμονή ήταν βέβαια να μεταφερθεί κανείς σε κάποια καλύτερη, πιο υγιή και ευχάριστη πραγματικότητα απ’ αυτήν που βίωνε στην παρούσα κατάστασή του. Η πύλη, ή δίοδος, εκείνη, ήταν το μεγάλο μυστικό, ήταν το πιο συμβολικό και σπουδαίο σημείο πάνω στον πλανήτη, για όσους επιθυμούσαν την έξοδο...

Εν προκειμένω αναφέρομαι στο Πρακτορείο των Λεωφορείων στον Κηφισσό, απ’ όπου και οι φωτογραφίες. Η καρδιά μου κτυπάει γοργά όταν μπαίνω εκεί. Τρέχω να «βγάλω» εισιτήριο. Ρωτάω για την ώρα αναχώρησης του λεωφορείου. Θέλω να φεύγει -ει δυνατόν- αμέσως. Δεν μπορεί το ταξίδι μου να περιμένει. Μια εσωτερική δόνηση, ένα μυστηριακός καρδιακός σεισμός, με συνοδεύει. Θα φύγω... Όταν κάποτε έχω χρόνο πίνω ένα καφέ στα καφενεία των περαστικών. Ακόμη και ο πίνακας στον τοίχο δείχνει την τσιμεντούπολη που αφήνω πίσω και επισημαίνει, με το φως που πέφτει στο κέντρο του, το πνίξιμο που κάποτε φέρνει στην ψυχή. Έτσι η τυπική αναχώρηση μεταμορφώνεται σε κάτι πιο σημαντικό, σε απογείωση και αναφαίρετη χαρά, που θα μείνει μαζί μου μέχρι την επιστροφή...

Α.Δ.Σ.

Τοπικοί Άγιοι στη Βρετανία

Α. Η αξία και η ιστορική σημασία των τοπικών Αγίων

- Νοηματοδοτούν την πνευματική ζωή της τοπικής Εκκλησίας
Η Εκκλησία αναπτύσσεται γύρω από τον Κ.η.Ι.Χ., τα μυστήρια και τους Αγίους. Οι τοπικοί Άγιοι γεμίζουν και εμπλουτίζουν την πνευματική ζωή των πιστών, με την παρουσία τους, την ευλογία που προσφέρουν, τα θαύματα που επιτελούν και με την ζωντανή και ζωηρή συμμετοχή τους στα δρώμενα του λαού της περιοχής.

- Αναμορφωτές σε εκκλησιαστικό αλλά και πολιτιστικό επίπεδο
Συνήθως οι τοπικοί Άγιοι είναι σημαντικές προσωπικότητες, που επηρεάζουν την όλη ζωή της τοπικής κοινωνίας. Γύρω από την πανήγυρή τους αναπτύσσονται έθιμα και παραδόσεις, γίνονται μελέτες και εκδίδονται βιβλία, και γενικώτερα δημιουργείται ένα πολιτιστικό πλαίσιο, που είναι οπωσδήποτε ευεργετικό για την τοπική κοινωνία.

- Συσπειρώνουν το λαό
Σε περιπτώσεις ανάγκης ο πιστός λαός ξέρει καλά που να ακουμπήσει και που να βρει παρηγοριά. Η Εκκλησία και οι πολύ γνωστοί στους πιστούς τοπικοί Άγιοι προσφέρουν ασφάλεια, προστασία, βοήθεια και καταφυγή σε όσους την ζητούν με πίστη και σεβασμό.

- Παραδειγματίζουν και διδάσκουν
Όλοι οι Άγιοι, τοπικοί και οικουμενικοί, προσφέρουν πάντοτε ζωντανό παράδειγμα στους πιστούς, οι οποίοι αποζητούν σε αυτούς θετικό πρότυπο για τη ζωή τους και ιδιαίτερα για τη ζωή των νέων ανθρώπων, οι οποίοι συνήθως ταλανίζονται αρκετά μέχρι να βρουν την ψυχική και πνευματική τους σταθερότητα και ισορροπία. Οι τοπικοί Άγιοι έχουν έναν ιδιαίτερα δυναμικό τρόπο διείσδυσης στη ζωή της τοπικής κοινωνίας και μπορούν με το παράδειγμα, με την αγιασμένη ζωή και την άσκησή τους, κάποτε και με τα συγγράμματά τους, να διδάξουν και να κατηχήσουν τον λαό, ο οποίος διψάει για λόγο που να συνοδεύεται και από παράδειγμα ζωής.

.

Β. Ο Άγ. Aριστόβουλος - Ιδρυτής της Εκκλησίας στη Βρετανία
(15 Μαρτίου και 31 Οκτωβρίου)

Ένας από τους εβδομήκοντα Αποστόλους είναι κι ο Άγιος Αριστόβουλος, αδελφός του Αποστόλου Βαρνάβα. Κατ’ αρχάς το όνομα του Αγίου Αριστόβουλου είναι όνομα Ελληνικό και σημαίνει «αυτόν που συμβουλεύει τα χρήσιμα και τα άριστα». Για την παιδική και νεανική ηλικία του Αποστόλου δεν γνωρίζουμε δυστυχώς τίποτα. Το μόνο που γνωρίζουμε γι' αυτόν είναι, πώς από νωρίς υπήρξε ένας από τους ακολούθους του μεγάλου Αποστόλου Παύλου, ο οποίος τον χειροτόνησε επίσκοπο και τον απέστειλε στις Βρετανικές νήσους για το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Οι κάτοικοι των σημερινών Βρετανικών νήσων την εποχή εκείνη βρίσκονταν σε ημιάγρια κατάσταση. Για χρόνια ο ιερός Αριστόβουλος ανάμεσα σε μύριες δυσκολίες κι εξευτελισμούς συνεχίζει με αυταπάρνηση και παραδειγματικό ζήλο το έργο της σποράς του λόγου του Θεού. Στο τέλος η μεγαλεπήβολη προσπάθεια του είχε πλούσια την αμοιβή της. Όταν εκοιμήθη, άφησε πίσω του μία Εκκλησία ολιγάριθμη μεν, αλλά ζωντανή.

Γ. Ο Άγ. Αλβανός - πρωτομάρτυρας των Άγγλων
(17 Ιουνίου)

Ο Αλβανός ήταν κάτοικος του Βερουλάμιουμ, μιας από τις πόλεις που έχτισαν οι Ρωμαίοι κατά τους τρισήμισυ αιώνες κυριαρχίας τους στη Βρετανία (43-409 μ.Χ.). Παρόλο που ήταν παγανιστής, ο Αλβανός πρόσφερε το σπίτι του ως καταφύγιο σε κάποιον διωκόμενο χριστιανό ιερέα. Καθώς η φιλοξενία αυτή κρατούσε μέρες, έκανε εντύπωση στον οικοδεσπότη η συμπεριφορά του φυγάδα, ο οποίος πολλές στιγμές του εικοσιτετραώρου τις αφιέρωνε σε θερμή προσευχή. Όταν λοιπόν ο Αλβανός εκδήλωσε ενδιαφέρον για τη χριστιανική πίστη, ο ιερέας τον κατήχησε σιγά-σιγά και τελικά έγινε μέλος της χριστιανικής εκκλησίας. Τότε, όμως, ο διοικητής της πόλης πληροφορήθηκε ότι στο σπίτι του Αλβανού κρυβόταν ο ιερέας και έστειλε να τον συλλάβουν. Ο Αλβανός τον φυγάδευσε και κατηγορήθηκε τόσο για την υπόθαλψη του διωκόμενου κληρικού, όσο και για αποστασία από την προγονική του θρησκεία. Αρνούμενος να αποκηρύξει την πίστη του στο Χριστό, υπέμεινε βασανιστήρια και τελικά αποκεφαλίστηκε στο λόφο λίγο πιο πέρα από την πόλη, ενώπιον πλήθους λαού και εν μέσω «θαυμαστών» σημείων. Ο Άγιος Αλβανός ενταφιάστηκε στο σημείο του μαρτυρίου του. Ο τάφος του έγινε γρήγορα τόπος προσκυνήματος και θαυμάτων και στεγάστηκε σε ναό. Με το πέρασμα των αιώνων υψώθηκε στο σημείο εκείνο μεγάλος καθεδρικός ναός, ο οποίος είναι σε χρήση μέχρι σήμερα, ανήκοντας βέβαια στους Αγγλικανούς, αλλά χρησιμοποιούμενος τακτικά από τους Ορθοδόξους για την τέλεση της Ορθόδοξης Θείας Λειτουργίας.

Δ. Ο Άγιος Δαβίδ - Αρχιεπίσκοπος και Προστάτης της Ουαλίας
(1 Μαρτίου)

Ὁ Ἅγιος Δαβὶδ καταγόταν ἀπὸ τὴν Οὐαλία καὶ ἀνατράφηκε μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ἀπὸ νεαρὰ ἡλικία ἀκολούθησε τὸ μοναχικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχός. Την χειροτονία σε επίσκοπο έλαβε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, όταν μετέβη εκεί για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους. Κατόπιν εξελέγη και εγκαταστάθηκε στην θέση του Αρχιεπισκόπου Ουαλίας. Το πιό γνωστό θαύμα συνδεμένο με τον Άγιο Δαβίδ πραγματοποιήθηκε όταν κάποτε κήρυσσε στη μέση ενός μεγάλου πλήθους. Οι ακροατές παραπονέθηκαν ότι δεν μπορούσαν να τον δουν και να τον ακούσουν. Και τότε, το έδαφος όπου στεκόταν ο Άγιος υπερυψώθηκε και πήρε τη μορφή ενός μικρού λόφου, έτσι ώστε όλοι να έχουν καλή θέα του Αγίου. Επίσης, είδαν κι ένα λευκό περιστέρι να στέκεται στον ώμο του, σημάδι της επιείκειας και της ευλογίας του Θεού προς τον Άγιο.

Ε. Άλλοι Βρετανοί Άγιοι

1. Ο Άγιος Θεόδωρος ο εκ Ταρσού
(19 Σεπτεμβρίου)

Όταν κατά τον 7ο αι. η θέση του Αρχιεπισκόπου του Κάντερμπουρυ κενώθηκε ο τότε Πάπας Βιτάλιος, αναζητώντας κάποιον άξιο του αρχιεπισκοπικού αξιώματος, βρήκε τον Ιερομόναχο άγιο Θεόδωρο, ο οποίος είχε καταγωγή από την Ταρσό της Κιλικίας (πατρίδα του αποστόλου Παύλου). Ο Θεόδωρος είχε γνώσεις βιβλικές και επιστημονικές. Μόλις έφτασε στη Βρετανία επισκέφθηκε κάθε μικρή ενορία. Ο λαός τον αγάπησε γρήγορα, επειδή εκτός από απλό κήρυγμα δίδασκε τις Γραφές, χριστιανική φιλολογία και ποίηση, αστρονομία και αριθμητική. Επιπλέον, η ψαλτική τέχνη διαδόθηκε σε όλη την χώρα. Κοιμήθηκε στην ηλικία των 88 ετών στίς 19 Σεπτεμβρίου 690. Στον τάφο του έγραψαν ένα ποίημα 34 στίχων. Ένα απόσπασμα από αυτό έλεγε:

Εδώ αναπαύεται ο περίφημος Θεόδωρος,
Ένα ελληνικό όνομα,
Ο οποίος είχε το αξίωμα του αρχιεπισκόπου στην Αγγλία.
Ευτυχής και ευλογημένος…
εργάστηκε με επιμέλεια, και ωφέλιμους κανόνες στους μαθητές του εδίδαξε.

2. Ο Άγιος Βέδας ο Σεβάσμιος
(27 Μαΐου)

Βέδας ο Σεβάσμιος - the Venerable Bede. Για τη ζωή του Αγίου αυτού δεν γνωρίζουμε πολλά, παρά μόνο ότι έζησε τον 7ο αιώνα και ότι εισήλθε στη μοναστική κοινότητα στην ηλικία των επτά χρονών. Όπως λέει και ο ίδιος: «Έχω περάσει όλη τη ζωή μου στο μοναστήρι αφιερώνοντάς την στη γραφή και στην ανάγνωση». Ο Βέδας είναι ένας από τους πιο γνωστούς μεταξύ των Πατέρων στη Μεγ. Βρετανία και θεωρείται και ένας από τους καλύτερους ιστορικούς μέχρι και σήμερα. Επίσης έγραψε βίους αγίων και ερμήνευσε μερικά χωρία απο το Ευαγγέλιο, τις Πράξεις των Αποστόλων και τις Καθολικές Επιστολές. Το πιο γνωστό του έργο είναι η Εκκλησιαστικὴ Ιστορία του Αγγλικού λαού.

3. Η Αγία Γουλχίλντα (Wulhilda)
(9 Δεκεμβρίου)

Αφιερώθηκε στο Θεό από νεαρής ηλικίας και φύλαξε τις υποσχέσεις και τους μοναχικούς όρκους της, παρά τις δυσκολίες και τους πειρασμούς που αντιμετώπισε. Όταν ήταν ακόμη δόκιμη μοναχή απέρριψε τις προτάσεις για γάμο του βασιλιά Edgar ο οποίος την ερωτεύθηκε παράφορα. Τελικά ο βασιλιάς πείσθηκε να την αφήσει ήσυχη, αφού εκείνη ήταν πλήρως αφιερωμένη στο μοναχικό βίο. Την κατέστησε μάλιστα ο ίδιος ηγουμένη της μονής του Barking και προσέφερε στη μονή σημαντικές εκτάσεις γης. Στην ίδια μονή προσέφερε και η Αγία Γουλχίλντα την πατρική της κληρονομιά. Η Αγία έζησε με μεγάλη αυστηρότητα και έγινε υπόδειγμα αρετής. Εκοιμήθη το 1000 μ.Χ. αφήνοντας αγαθή μνήμη.

Επιλογικά

"Η Εκκλησία στις Βρετανικές Νήσους θα αρχίσει να μεγαλώνει, μόνο όταν αρχίσει να τιμά τους δικούς της Αγίους".

(Άγιος Αρσένιος της Πάρου †1877)

Κείμενο: π. Α.Δ.Σ.
(Περίληψη ομιλίας)

Ένας ευαίσθητος Απρίλης

Τώρα που αναχωρεί σιγά-σιγά ο Απρίλης ας του αφιερώσουμε και τούτο τον ωραίο ύμνο. Χαλάλι του.

.

.

Ένας ευαίσθητος Απρίλης

Ένας αθέατος καιρός

Γελάει το φρουρό της πύλης

Και βγαίνει ήλιος λαμπερός.

.

Πετά τα ρούχα του στρατιώτη

Φορά πουκάμισο λευκό

Και στην αγάπη του την πρώτη

Στέλνει ένα όνειρο γλυκό.

.

Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους

Ανατριχίλα στο νερό

Με την καρδιά στήνει πολέμους

Και με τον έρωτα χορό.

.

Από τους κήπους κόβει βάγια

Κι απ' την αυλή του πασχαλιές

Για να στολίσει τα ναυάγια

Που μείναν δίχως αγκαλιές.

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης

Μουσική και ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός

«Οι Έλληνες Ποιητές»

Ένα νέο βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα (τον Δεκέμβριο 2009), αφιερωμένο στους Έλληνες Ποιητές από τον Όμηρο μέχρι σήμερα (The Greek Poets: Homer to the Present). Συντάκτες της σημαντικής αυτής έκδοσης είναι οι εξής: Peter Constantine, Rachel Hadas, Edmund Keeley και η Karen Van Dyck. Τον τόμο (με σκληρό εξώφυλλο) των 736 σελίδων προλογίζει ο Robert Hass. Το ISBN είναι: 978-0-393-06083-6.

Ο τόμος αυτός θεωρείται ήδη από τους κριτικούς ως ένα «modern classic», αφού παρουσιάζει, σε εξαιρετική μετάφραση στα αγγλικά, με γλαφυρό αλλά και συστηματικό τρόπο, 3.000 χρόνια Ελληνικής Ποίησης. Περισσότερα από 1000 ποιήματα και 200 Ποιητές παρελαύνουν από τις σελίδες του. Από τα έπη του Ομήρου μέχρι τις ιστορικές και ερωτικές ειρωνείες του Καβάφη, κι από τους ύμνους του Βυζαντίου μέχρι τις καινοτόμες φωνές του 20ου αιώνα, αυτή η ανθολογία συνοψίζει τις διαφορετικές τάσεις της Ελληνικής Ποιητικής Παράδοσης.

Η έκδοση αυτή βρήκε θετικότατη ανταπόκριση από τους κριτικούς και το κοινό στις Αγγλοσαξωνικές χώρες και όχι μόνο. Έτσι, διαβάζουμε στην έγκριτη αγγλική εφημερίδα The Guardian, της 10ης Απριλίου τ.έ., πολύ κολακευτικά λόγια, γραμμένα από τον Jay Parini. Ιδού μερικά απ’ αυτά:

- In a sense the Greeks invented poetry, as the term itself has a Greek derivation, and so many essential forms -epic, lyric, elegy, ode- were Greek inventions.
- The primary impulse of the Greeks was poetic: they admired its concision, its music, its rhythmical thrust. They adored metaphor, with its juxtapositions and dislocations. Indeed, metaphor itself, often in the form of simile, is the glory of Homer, who spins similitudes with abandon.
- The wise practice of this anthology is to mix translators, so one hears various shades of the original.
- The first of four sections of this anthology deals with classical antiquity and, as expected, the best of Greek poetry will be found there.
- ...the splendid poetry of Dionysios Solomos.
- The 20th century marks, for the Greeks, a return to poetic grandeur.
- The Greek Poets has convinced me that there is something in the Greek light and landscape, perhaps within the language itself, that engenders poetry, and that the lyric impulse has remained alive on this significant soil for a very long time.

Ο μοναχός

Κάποιος φτάνει σε ένα μοναστήρι και χτυπάει την πόρτα. Ένας καλόγερος ανοίγει το παραθυράκι.

- Είστε μοναχός; τον ρωτάει.
Και ο καλόγερος:
- Όχι, είναι και άλλοι μέσα.

Ι.Ν. Αγ. Πάντων στο Bisham

Είχα στο παρελθόν την ευκαιρία να παρουσιάσω σε διάφορες αναρτήσεις την όμορφη παραθεριστική και εξοχική μικρή πόλη του Marlow, που θεωρείται ως η πόλη των ποιητών. Βρίσκεται στα δυτικά του Λονδίνου, λίγο έξω από τον δρόμο που οδηγεί προς την Οξφόρδη.

Δίπλα ακριβώς από το Marlow βρίσκεται το εξ ίσου θαυμάσιο μικρό χωριό που ονομάζεται Bisham. Το διασχίζει κι αυτό ο μέγας Τάμεσης.

Υπάρχουν αναφορές στην ύπαρξή του από τα μεσαιωνικά χρόνια, τότε που καταγράφονταν αναλυτικά στο βιβλίο Domesday (ένα βιβλίο απογραφής του 1086) οι χωρικοί του, οι αγρότες, οι δούλοι, τα αμπέλια και τα λιβάδια του.

Η εκκλησία των Αγίων Πάντων βρίσκεται στον όμορφο αυτό τόπο από τον δωδέκατο αιώνα. Αρκετά τμήματα του σημερινού Ναού, όπως το καμπαναριό, χρονολογούνται από την εποχή εκείνη. Στην πορεία των αιώνων βέβαια προστέθηκαν και σώζονται μέχρι σήμερα αρκετά άλλα αρχιτεκτονικά (και όχι μόνο) χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα οι τρεις καμπάνες του βρίσκονται στην θέση τους από το 1840.

Στο Ναό αυτό έχει καταγραφεί η παρουσία πριγκίπων και διαδόχων του αγγλικού θρόνου, όπως επίσης ιπποτών και άλλων διασήμων ατόμων.

Στο κοιμητήριο που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του Ναού έχουν ενταφιασθεί κάποιες σημαντικές προσωπικότητες, όπως Άγγλοι ευγενείς και αξιωματικοί, διακεκριμένοι επιστήμονες, γνωστοί ηθοποιοί κ.ά. Το παλιότερο μνήμα που σώζεται εκεί φέρει τη χρονολογία 1682.

Ένας τάφος όμως έχει και ελληνικό ενδιαφέρον. Όπως αναγράφεται στην πλάκα του έχουν ενταφιασθεί σ’ αυτόν ο Κωνσταντίνος Θεοδώρου Κάλφογλου (1879-1962) και η σύζυγός του Βαρβάρα (1894-1985). Προσπάθησα να επικοινωνήσω με τους ιθύνοντες της Ενορίας εκεί για να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτούς τους συμπατριώτες μας και για την οικογένειά τους, όμως δεν κατέστη δυνατόν.

Δυστυχώς σήμερα δεν κατοικούν μόνιμα πολλοί κάτοικοι στον καταπράσινο αυτό τόπο κι έτσι έχει παρακμάσει πληθυσμιακά η Ενορία κι ως εκ τούτου δεν χρησιμοποιείται τακτικά και ο ιστορικός αυτός Ναός.

Η αστυφιλία δυστυχώς είναι μια σύγχρονη, γοργότατα μεταδοτική, κοινωνική ασθένεια, για την οποία δεν υπάρχουν φάρμακα και θεραπείες. Έτσι, και η καταπληκτική -και καθόλου πληκτική- αγγλική ύπαιθρος προσφέρει τους ανθρώπους της θυσία, στο βωμό αυτής της σύγχρονης μάστιγας.

«Πυραγός επί τιμή»

Τι τίτλος! Και τι περιεχόμενα! Είναι η νέα ποιητική συλλογή του συναδελφού και συλλειτουργού π. Βασιλείου Θερμού, την οποία μου έκανε τη μέγιστη τιμή να μου την προσφέρει με ιδιόχειρη μάλιστα αφιέρωση. Η θαυμάσια αυτή ποιητική συλλογή περιλαμβάνει 31 ποιήματα, χωρισμένα σε δύο τμήματα (το πρώτο με την επωνυμία «Πυρ» και το δεύτερο με τον τίτλο «Άγος»). Επίσης δε, περιλαμβάνει 7 κολλάζ του ίδιου του ποιητή, και ακόμα περιλαμβάνει και ένα πεζό κείμενο με τον τίτλο «Η άδηλη ποίηση των κρυφών ιερέων», που αποτελεί το κείμενο της ομιλίας του π. Βασιλείου στη βραδιά που είχε αφιερωθεί στους κληρικούς ποιητές και έλαβε χώρα στην Πάτρα στις 14 Ιανουαρίου 2007.

Η ποίηση τούτη είναι τολμηρή. Κομίζει αλήθειες ανομολόγητες. Είναι επίσης βαθιά βουτηγμένη στα νερά αλλά και τη θεραπευτική φωτιά της γνήσιας θρησκευτικής αλλά και εθνικής μας ζωής και παράδοσης. Ο ποιητής στοχάζεται, θυμάται και νοσταλγεί. Και δεν διστάζει να μας καταστήσει κοινωνούς των πολύτιμων ευρημάτων του. Συγκίνηση προκαλεί η ευγενική σπουδή και αναφορά του στην πολύπαθη και εσταυρωμένη Κύπρο, στην οποία αφιερώνει σχεδόν ολόκληρο το δεύτερο τμήμα, εξ ου και ο τίτλος του.

Απ’ αυτό το δεύτερο τμήμα απομονώνω και υπογραμμίζω τη φράση: «Τότε έβγαινε στο παράθυρο ν’ ακούσει τη μυρωδιά από τους πορτοκαλεώνες της Μόρφου». Αυτό για εμένα είναι ποίηση. Δεν είμαι σίγουρος πως θα περνούσε από την κριτική διάθεση κάποιων συμπατριωτών μας κριτικών, αλλά δεν με πειράζει καθόλου. Η λυρικότητα πλημμυρίζει τις λέξεις και τα συναισθήματα. Κι αυτό σαφέστατα αρκεί.

Καρδία εύφλεκτη

Και μέσα στον ορυμαγδό ήθελα να πω κάτι
διαφορετικό. Αλλά δεν είχα
μετά από τόσα και τόσα λόγια (κάποιοι πήραν και βραβεία).

Όταν δεν μένει τίποτε που να μην έχει ειπωθεί
οι παραιτημένοι σου λένε να σωπάσεις
οι βιαστικοί προτείνουν να δοκιμάσεις άλλη γλώσσα
και κάποιοι λοξοί σου λένε να βάλεις φωτιά στην καρδιά σου.

Πυρ εκ πυρός προϊόν

Επιπαφλάζει άρμα πύρινο
που ήλθε ν’ αφαρπάσει καρδίες.
Ψαράδες πολύγλωσσοι
άνευ λεξικών αγορεύουν.
Υγρή φωτιά πυρπολεί τα σπλάχνα
και σκάνε τα πυρομαχικά που οι αιώνες
εμπιστεύθηκαν.

Καλό να περπατάς εσύ στα νερά.
Μέγα να περπατά η φωτιά σε σένα.

Ποίηση ρέζους θετικού

Γράφω για όσους βρέχουν άκοντες
τα πόδια τους στα ποτάμια του χάρτη.
Που παρέταξαν τα αιμοσφαίριά τους
μπαλίτσες σε αριθμητήριο άλλων.
Που απρόθυμα υπέγραψαν
φιλική δήλωση ατυχήματος
στη μετωπική σύγκρουσή τους με τον χρόνο.

Εορτή Αγίου Γεωργίου

Σήμερα που εορτάζει ο μεγάλος αυτός και τροπαιοφόρος, μεγαλομάρτυρας και καβαλάρης Άγιος Γεώργιος, ο «των αἰχμαλώτων ἐλευθερωτὴς καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός και βασιλέων ὑπέρμαχος», σκέφθηκα να δείξω αυτές τις όμορφες χαλκογραφίες, οι οποίες βρίσκονται στο εμπορικό κέντρο που φέρει το όνομα του Αγίου (St. George’s) και βρίσκεται στο κέντρο του Harrow στο ΒΔ Λονδίνο.

Όσο κι αν έψαξα δεν μπόρεσα να βρω λεπτομέρειες για τις απεικονίσεις αυτές. Ούτε τον καλλιτέχνη, ούτε πότε εποιήθηκαν, ούτε λεπτομέρειες για τα πρόσωπα και τους τίτλους των έργων.

Όμως είναι έργα που σαφώς έγιναν και αναρτήθηκαν για να τιμήσουν τον σήμερα εορταζόμενο Άγιο, ο οποίος ως γνωστόν ήταν ο Προστάτης Άγιος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ενώ σήμερα θεωρείται ο Προστάτης της Αγγλίας.

Κάποιος που γνωρίζει το συναξάρι του Αγίου Γεωργίου, θα διακρίνει εύκολα στα έργα αυτά κυρίως τρεις κεντρικές φιγούρες: τον ίδιο τον Άγιο Γεώργιο, τη νεαρή πριγκίπισσα και το δράκο.

Αφιερώνω τις όμορφες αυτές χαλκογραφίες σε όλους και όλες που φέρουν το δοξασμένο όνομα του Αγίου Γεωργίου και εορτάζουν σήμερα την ονομαστική τους εορτή.

Μουσικός Χαρταετός στο Λονδίνο

Η ομάδα KITE Music - Μουσικός Χαρταετός, σε συνεργασία με το Greek Parents Association (GPA), διοργανώνουν δωρεάν εκπαιδευτικά σεμινάρια κυπριακής και ελληνικής μουσικής για παιδιά και νέους της Ελληνικής Παροικίας στο Λονδίνο. Σκοπός των σεμιναρίων είναι η γνωριμία με τη μουσική παράδοση και κουλτούρα της Κύπρου και της Ελλάδας. Πιστεύεται ότι η επαφή αυτή θα βοηθήσει στην ενδυνάμωση του Κυπριακού και Ελληνικού Πολιτισμού στην Ομογένεια. Τα σεμινάρια θα γίνονται στη ελληνική και αγγλική γλώσσα. Οι ομιλητές είναι καταξιωμένοι μουσικοί και εκπαιδευτικοί που εργάζονται στη Κύπρο, Ελλάδα και Αγγλία ο καθένας στο είδος του. Τα σεμινάρια θα πραγματοποιηθούν σε τέσσερεις Κυριακές (14:00 - 19:00), στο Cypriot Community Centre, Earlham Grove, Wood Green, London N22 5HJ.

25 Απριλίου: Αρχαία Ελληνικά Μουσικά Όργανα, Μιχάλης Γεωργίου
2 Μαίου: Βυζαντινή Μουσική, Πρωτοπρεσβύτερος Ιωσήφ Παλιούρας
9 Μαίου: Ρεμπέτικο Τραγούδι , Θεοδώρα Αθανασίου
16 Μαίου: Κυπριακή Παραδοσιακή Μουσική, Ευαγόρας Καραγιώργης

H τελική συναυλία θα πραγματοποιηθεί στις 17 Μαϊου στο Greek Parents Association 39 Winkfield Road, Wood Green, London N22 5RP. Κάθε Κυριακή εκτός των παραπάνω σεμιναρίων θα πραγματοποιούνται μουσικά εργαστήρια στα οποία τα παιδιά θα δουλέψουν ομαδικά για την προετοιμασία ρεπερτορίου που θα παρουσιαστεί στην τελική εκδήλωση στις 17 Μαϊου. Κάθε μαθητής θα λάβει δίπλωμα συμμετοχής στα σεμινάρια και αντίγραφο της βιντεοσκόπησης των μουσικών εργαστηρίων και της τελικής εκδήλωσης.

Το νέφος και ο Ίκαρος

Τί ήτανε κι αυτό το καινούργιο που μας βρήκε πρόσφατα και δεν λέει να μας αφήσει; Ένα ηφαίστειο εξερράγη στην Ισλανδία και το νέφος από τις συνεχείς και καθημερινές εκρήξεις, εδώ και αρκετές ημέρες, δεν επιτρέπει την ασφαλή κίνηση στους αέρες των αεροπλάνων.

Μια φυσική καταστροφή λένε οι φυσικοί επιστήμονες. Σημάδι του ουρανού λένε άλλοι. Πάντως, όπως και νάχει, είναι ένα πρόβλημα με τεράστιες διαστάσεις σε όλους τους τομείς, κυρίως της οικονομίας, αλλά και των επικοινωνιών, της εκπαίδευσης, της καθημερινής ζωής τόσων πολλών ανθρώπων.

Έχει δυστυχώς επηρεαστεί και το Κολέγιό μας. Μια εκπαιδευτικός, της Ελληνικής Εκπαιδευτικής Αποστολής, που είχε πάει στην Ελλάδα για τις διακοπές του Πάσχα, δεν μπορεί να επιστρέψει πίσω στην Αγγλία. Έτσι, αντιμετωπίζουμε κι εμείς πρόβλημα κάλυψης της θέσης της.

Ο γελοιογράφος της έγκριτης αγγλικής εφημερίδας The Times, στην έκδοση του περασμένου Σαββάτου (17 Απριλίου 2010), συνέδεσε το σύγχρονο αυτό πρόβλημα με τον ελληνικό μύθο του Ίκαρου και του Δαίδαλου. Τελικά δεν είμαστε μόνο εμείς που στις σημαντικές στιγμές της ζωής και της ιστορίας μας επικαλούμαστε τους «αρχαίους ημών προγόνους». Και το γεγονός του επηρεασμού αυτού των άλλων ευρωπαϊκών πολιτισμών από την ελληνική μυθολογία και ιστορία, και πολύ σημαντικό είναι και ιδιαίτερα κολακευτικό για τον ελληνικό πολιτισμό.

Πάντως ας ευχηθούμε να τελειώσει γρήγορα το πρόβλημα του νέφους, γιατί δεν φαίνεται πως θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα.

Θηλαστικά ζώα του Η.Β.

Η νέα βρετανική σειρά γραμματοσήμων είναι αφιερωμένη στα θηλαστικά ζώα που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σ’ αυτήν περιλαμβάνονται 10 γραμματόσημα, στα οποία παρουσιάζονται αντίστοιχα αντιπροσωπευτικά είδη θηλαστικών. Στην περιγραφή της σειράς αναφέρεται πως υπάρχουν 66 είδη θηλαστικών στα βρετανικά νησιά. Τα μισά έχουν έλθει από άλλες περιοχές του πλανήτη.

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες που ο πληθυσμός των ανθρώπων αυξήθηκε κατακόρυφα, και η γενικώτερη ανάπτυξη (όπως η κατασκευή πολλών δρόμων και κατοικιών) έφθασε στα ύψη, ήταν αναπόφευκτο να επηρεαστεί και η ζωή και η διαιώνιση των θηλαστικών ζώων.

Παρόλες όμως τις δυσκολίες που έφερε ο σύγχρονος τρόπος ζωής των ανθρώπων, πολλά θηλαστικά ζώα έχουν τώρα πια τεθεί υπό τη νομική προστασία διαφόρων ειδικών φορέων κι έτσι ελπίζεται πως θα μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν και να αναπαράγονται.

Η Ελλάδα και ο Λόρδος Βύρωνας

Σήμερα είναι η επέτειος θανάτου του μεγαλύτερου ίσως Φιλέλληνα, του Λόρδου Βύρωνα. Από πέρσι η ημέρα αυτή καθιερώθηκε από την Ελληνική Πολιτεία ως «Ημέρα Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης».

Με την ευκαιρία αυτή δημοσιεύω εδώ αυτό το πανέμορφο μαρμάρινο σύμπλεγμα που φωτογράφισα πρόσφατα στην Αθήνα. Βρίσκεται στον κήπο του Ζαππείου Μεγάρου. Φέρει τον τίτλο: «Η Ελλάς τον Βύρωνα». Είναι έργο των γλυπτών H.M.A. Chapu και Al. Falcuiere.

Το έργο αυτό είναι βέβαια εμπνευσμένο από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821. Σ’ αυτό η Ελλάδα παρουσιάζεται ως καθιστή ημίγυμνη γυναίκα, η οποία -γεμάτη ευγνωμοσύνη- στεφανώνει τον Άγγλο ποιητή Λόρδο Βύρωνα.

Αναστάσιμες ευχές της Α.Θ.Π.

Με μεγάλη χαρά έλαβα χθες την φετινή Πασχαλινή κάρτα από την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ.

Η κάρτα εικονίζει την Πολίτισσα Ιερά Μονή Ακαταλήπτου, 7ου-12ου αιώνος, που σήμερα έχει μετατραπεί σε τέμενος. Η φωτογραφία είναι του Νικολάου Μαγγίνα.

Οι ευχές της σεπτής κορυφής της Οικουμενικής Ορθοδοξίας έχουν ως εξής:

«“Πνευματικώς εναγαλλιώμενοι” εορτάζομεν Πάσχα Χριστού το σωτήριον και αναφωνούμεν μαζί σας:
Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη!
Διάπυρος προς Αυτόν ευχέτης
+ ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος.
Άγιον Πάσχα 2010»

Bring Them Back

Ο δικαιότατος αγώνας για την ασφαλή επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα από τον τόπο της εξορίας τους στον φυσικό τόπο της καταγωγής τους συνεχίζεται...

Η ελληνική πλευρά έχει κάνει όλα τα απαραίτητα βήματα για να πείσει το Βρετανικό Μουσείο και τη διεθνή κοινή γνώμη για την αξία, τη σημασία και πάνω απ’ όλα το δίκαιο του ιστορικού αιτήματός της.

Μια νέα έξυπνη διαφημιστική εκστρατεία έχει ξεκινήσει, με τον τίτλο “Bring Them Back”, όπου γίνεται με σύγχρονο τρόπο μια σύντομη ενημέρωση και συλλέγονται ηλεκτρονικά υπογραφές υποστήριξης. Αξίζει να συμμετάσχουμε όλοι. Ας διαδώσουμε την ωραία αυτή ιδέα - spread the word!

Ελληνική Κοινότητα Μάντσεστερ

Οι πρώτοι Ομογενείς, προερχόμενοι από την Κωνσταντινούπολη, τη Χίο, τη Σμύρνη και τη Μ. Ασία, έφθασαν -για επαγγελματικούς λόγους- στην πόλη του Μάντσεστερ το 1843. Σύντομα μετά την μόνιμη εγκατάστασή τους στην πόλη αυτή σύστησαν την πρώτη Ελληνορθόδοξη Κοινότητα.

Στα 1860 έκτισαν τον Ιερό Ναό, τον οποίο αφιέρωσαν στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια συνεχούς ζωής και λειτουργίας του Ιερού αυτού Ναού, ο οποίος διασώζει σημαντικά ιερά κειμήλια, όπως φορητές εικόνες, βιτρώ, ιερά σκεύη, χρυσοκέντητο επιτάφιο, όλα από τον 19ο αιώνα. Ο μερμάρινος άμβωνας, του 1919, είναι έργο σπουδαίας τέχνης.

Το 1869 ιδρύθηκε και το Ελληνικό Σχολείο της Κοινότητας.

Οι Ιερείς που διακόνησαν τους Ελληνορθόδοξους πιστούς του Μάντσεστερ ήταν όλοι διακεκριμένες εκκλησιαστικές και θεολογικές προσωπικότητες. Ανάμεσά τους βρίσκονται και οι εξής: Ιερομ. Δαμιανός Λυμπερόπουλος (1843-1849) μετέπειτα Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αρχιμ. Ιλαρίων Κανάκης (1883-1887) Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Χάλκης, Μέγας Οικονόμος Κωνσταντίνος Καλλίνικος (1904-1940), Αρχιμ. Μελίτων Χατζής (1943-1946) μετέπειτα Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος, Αρχιμ. Αρίσταρχος Μαυράκης (1956-1960) μετέπειτα Επίσκοπος Ζηνουπόλεως, Αρχιμ. Μεθόδιος Φούγιας (1960-1967) μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων & Μ.Β., Αρχιμ. Θεοδώρητος Πολυζωγόπουλος (1973-1975) νυν Επίσκοπος Ναζιανζού. Σήμερα διακονεί την Κοινότητα ο Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου Νικόλαος Σεργάκης (1994-1997 και 2002-σήμερα).

Μέσα στο πλαίσιο των εορτασμών για την 150-ετηρίδα της Κοινότητας και μάλιστα του Ιερού Ναού πραγματοποιήθηκε τις προηγούμενες ημέρες (12-14 Απριλίου 2010) στην Κοινότητα του Μάντσεστερ η Ετήσια Σύναξη του Ιερού Κλήρου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, προεξάρχοντος του Σεβ. Αρχιεπισκόπου κ.κ. Γρηγορίου. Στη τριήμερη Σύναξη συμμετείχαν οι Αρχιερείς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, Πανιερ. Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος, Θεοφιλ. Επίσκοπος Κυανέων Χρυσόστομος και Θεοφιλ. Επίσκοπος Τροπαίου Αθανάσιος, οι περισσότεροι Ιερείς της Αρχιεπισκοπής, καθώς επίσης και μερικές Πρεσβυτέρες και άλλοι αδελφοί.

Η Σύναξη φιλοξενήθηκε κυρίως από την ιστορική Κοινότητα του Μάντσεστερ. Στην Κοινότητα του Μάντσεστερ υποδέχθηκαν τους Συνέδρους με εγκαρδιότητα και γενναιοδωρία ο Ιερ. Προϊστάμενος Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου π. Νικόλαος Σεργάκης και οι λαϊκοί Άρχοντες. Οι Σύνεδροι επισκέφθηκαν επίσης και φιλοξενήθηκαν από τις όμορες Κοινότητες του Λίβερπουλ και Λέϋλαντ.

Οι εργασίες της Σύναξης ξεκίνησαν με Προσευχή, Ανάγνωση Αγιογραφικών κειμένων και Ψαλμωδία. Κατόπιν αναγνώσθηκε το μήνυμα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Ύστερα ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος ανέγνωσε την Εισηγητική του Ομιλία, με θέμα: «Η διακονία μας στην Εκκλησία στην αρχή της δεκαετίας 2010», αναφερόμενος με βαθυστόχαστο και ακραιφνώς πατερικό ύφος, μέσα και από την πολύχρονη Αρχιερατική και Αρχιεπισκοπική του εμπειρία, στα μεγάλα θέματα που απασχολούν και ενδιαφέρουν την πολυδιάστατη ποιμαντική δραστηριότητα των Ορθόδοξων Κληρικών στην σύγχρονη εκκλησιαστική και κοινωνική πραγματικότητα.

Στην διάρκεια των εργασιών ομίλησε με επιστημοσύνη και ο κοινωνιολόγος Καθ. Δρ. Σπύρος Σηφακάκης, με θέμα: «Σύγχρονα αδιέξοδα: Πολιτισμικές απόψεις της κρίσης». Στην ομιλία αυτή και στην εκτενή συζήτηση που ακολούθησε παρουσιάσθηκαν και αναλύθηκαν πολλές και διάφορες ιδέες αναφορικά με το νέο υπερ-καταναλωτικό πνεύμα που επικρατεί στις προοδευμένες κοινωνίες του πλανήτη μας. Οι Σύνεδροι αναφέρθηκαν από τη δική τους πλευρά στο πως μπορεί και πρέπει να αντιμετωπίζεται αυτό το πνεύμα από την Εκκλησία μας και τους ποιμένες της.

Κατά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που τελέσθηκε στον Ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Μάντσεστερ, ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε τον Ιερομόναχο Χρυσόστομο Τύμπα σε Αρχιμανδρίτη και τον Οικονόμο Στέφανο Maxfield σε Πρωτοπρεσβύτερο. Την τελευταία ημέρα της Σύναξης πραγματοποιήθηκε η εκλογή και ο διορισμός της νέας Επιτροπής του Ιερατικού Συνδέσμου «Αγ. Αθανάσιος», στην οποία Πρόεδρος θα είναι ο Πρωτοπρ. Άνθιμος Παπανδρέου και Αντιπρόεδρος ο Αρχιμ. Ιάκωβος Σάββα.