Επιτέλους! Έφθασε η Άνοιξη και στην Αλβιώνα. Κι έφερε μαζί της τον καλό καιρό και την ανάσταση της φύσης.
Τα δέντρα, τα λουλούδια, οι κήποι, ακόμα και οι θάμνοι που λειτουργούν ως φράχτες, είναι αυτές τις ημέρες χάρμα οφθαλμών.
Τα χρώματα, οι οσμές, το χαμόγελο των παιδιών, η ηρεμία των γερόντων, βασιλεύουν μέσα σ’ αυτή τη νέα και ευχάριστη συνθήκη της φύσης και της ζωής.
Τέτοιες ημέρες και ώρες αισθάνεται κανείς την υπεροχή αυτής της γης.
Κι οι δονήσεις θεόρατες. Απίστευτες. Μεταβάλλουν ακόμα και τους πιο πεζούς σε ποιητές.
Πάντως οι οπαδοί της πεζοπορίας βρίσκονται αυτές τις ημέρες σε κατάσταση ευφορίας. Η φύση τους συνοδεύει στην άσκησή τους.
Δόξα τω Θεώ! Μεγαλεία μας προσέφερε.
4 comments:
Μακάρι η καθημερινή πεζότης να γίνει κάποια στιγμή Ποίηση!!! Ναι, είναι τώρα μια καλή ευκαιρία, ότι Χριστός και Άνοιξη Ανέστη!
@ Π.Κ.,
Η φύση είναι Ποίηση, κι ο άνθρωπος ως προστάτης, επιμελητής και φροντιστής της είναι Ποιητής!
Οπαδός της πεζοπορίας κι εγώ συμμερίζομαι τα όσα αναφέρετε.
Μια γιορτή που θα θέλαμε να κρατήσει αλλά η ζωή έχει άλλα σχέδια...
Χριστός ανέστη!
@ ANAZHTHΣH,
Άνοιξη και πεζοπορία!
Γιορτή και περισυλλογή!
Η χαρά της ζωής!
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Post a Comment