Σχέσεις Ορθοδόξων - Αγγλικανών

Η Αδελφότητα Αγ. Αλβανού και Αγ. Σεργίου (Τμήμα Λονδίνου) οργάνωσε χθες βράδυ εκδήλωση στο ΝΑ Λονδίνο, στην οποία ομίλησε ο Δημήτρης Σαλαπάτας, Θεολόγος - Διεθνολόγος, με θέμα: «Anglican-Orthodox Relations: A Dead-End or a Way Forward?»!

Ένα όντως πολύ ενδιαφέρον θέμα, το οποίο απασχολεί κι ενδιαφέρει όχι μόνο τα ανώτερα διοικητικά κλιμάκια της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Αγγλικανικής Κοινωνίας, αλλά και την ονομαζόμενη «βάση», δηλαδή τους πιστούς των δύο αυτών εκκλησιαστικών ομάδων.

Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε στον Αγγλικανικό Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Ευαγγελιστού, που κτίσθηκε στα τέλη του 19^ου αι. στην περιοχή Upper Norwood του ΝΑ Λονδίνου. Την παρακολούθησαν Αγγλικανοί κληρικοί, αρκετά μέλη της Αδελφότητας και άλλοι ενδιαφερόμενοι. Τον ομιλητή καλωσόρισαν και παρουσίασαν ο ευγενικός και εγκάρδιος Ιερέας του Αγγλικανικού Ναού π. Ιωάννης και ο εξαιρετικά αφοσιωμένος στις διαχριστανικές σχέσεις υπεύθυνος του Τμήματος Λονδίνου της Αδελφότητας Ian Martin Golds.

Στη διάρκεια της διάλεξης ο ομιλητής παρουσίασε αναλυτικά και με βαθιά γνώση του θέματος την ιστορία των Σχέσεων Ορθοδόξων - Αγγλικανών, από τον 17^ο αι. μέχρι τις ημέρες μας. Όπως περνούσαν τα χρόνια οι σχέσεις αυτές καλλιεργούνταν όλο και περισσότερο. Κατά τη δεκαετία του 1960 μπήκαν τα θεμέλια της νέας εποχής επικοινωνίας, με την έναρξη του επίσημου Διαλόγου.

Ο Διάλογος έχει προχωρήσει αρκετά. Ήδη έχουν υπογραφεί κοινά ανακοινωθέντα. Αυτή η πρόοδος είναι σημαντική. Όμως μένει να γίνουν αρκετά βήματα ακόμα για τη μεγαλύτερη προσέγγιση, την οποία εμποδίζουν οι διαφορετικές αντιλήψεις σε πολλά θεολογικά αλλά και κοινωνικά ζητήματα. Όμως εμείς οι Ορθόδοξοι θα προσευχόμαστε πάντα: «Ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν»!

Αποστολή στη Νότια Αφρική [Α']

Ήθελα από καιρό να γράψω αυτό το κείμενο. Αλλά σήμερα κατάφερα επιτέλους να το συντάξω.

Πριν από 17 χρόνια βάπτισα στην εκκλησία μας ένα παιδάκι, τον Lewis - Μάρκο, που ήταν τότε δύο χρονών. Οι γονείς του ήταν Άγγλοι και Ρ/Καθολικοί. Όμως εγγυήθηκε για την πνευματική ανατροφή του παιδιού ο ανάδοχος, που ήταν Ελληνορθόδοξος Ομογενής. Από τότε έχασα τα ίχνη του παιδιού και της οικογενείας του, όπως συμβαίνει συχνά.

Πέρσι, γύρω στο Πάσχα, έλαβα ένα μήνυμα, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, από το παιδί αυτό, που ήταν εκείνη την εποχή τελειόφοιτος της Αγγλικής Μέσης Εκπαίδευσης εδώ στο Λονδίνο. Mε πληροφορούσε για την σκέψη και επιθυμία του να μεταβεί στη Νότια Αφρική και να παραμείνει εκεί για ένα χρόνο, εργαζόμενος εθελοντικά και βοηθώντας τους νέους σε κάποιες περιοχές με μεγάλα κοινωνικά και άλλα προβλήματα. Όντως τολμηρή σκέψη και απόφαση.

Ανέφερα το θέμα στις ευγενικές Κυρίες της Βοηθ. Αδελφότητας της Κοινότητάς μας και προσφέραμε κι εμείς κάποια μικρή οικονομική βοήθεια στον ελπιδοφόρο αυτό νέο. Από το φθινόπωρο αρχίσαμε να λαμβάνουμε εξαιρετικά ενδιαφέροντα ηλεκτρονικά μηνύματα, τα οποία μας έκαναν να τον θαυμάσουμε πολύ και να προσευχόμαστε για την επιτυχία του.

Παρακάτω παραθέτω κάποια από τα αρχικά του μηνύματα:

I received a phone call from Project Trust this morning to inform me that Boys’ Town in Tongaat had changed their mind about accommodating 3 volunteers this year. This put Project Trust in a very difficult position as I was then without a project with just 8 days to go. They considered all the possible options and decided the best scenario was to put me at the other Boys’ Town project in Magaliesburg, alone.  This decision wasn’t taken lightly as it does present a new set of challenges for myself and for the charity. One of the greatest challenges is the fact that it is a new project for Project Trust and I am the first volunteer to be placed at this particular Boys’ Town. The Project has of course been visited and vetted by the overseas director and has been deemed safe.  Project Trust doesn’t place volunteers alone; however they feel I am up to the challenge and have assured me extra support during the 12 months. They are going to monitor my progress and attempt to place another volunteer with me in January (but this isn’t a guarantee).

Not having a partner means I will have to be a lot more vigilant and safety conscious, but it also means it will ensure I make an active effort to form friendships with locals. I will just throw myself into work and begin making roots as soon as I arrive. These circumstances also present an opportunity to find myself and have more of a personal journey. Not having a partner makes me pretty unique within the organisation and being on a completely new project is going to be an absolute privilege as it will be up to me to make an impression and start making an active difference. The other advantage is I cannot be compared to previous volunteers as there hasn’t been any…

My Role Here:

Most of my work is in youth mentoring; I bring up conversations with the boys about issues such as HIV / AIDS, drugs, alcohol, sex, anger management and making responsible choices. I allow the boys to ask questions about pretty much anything and I help them to see what is a good choice and what is a bad choice, as well as the possible consequences of these choices. Some of the boys here have also been the victims of abuse and neglect & so it is important I am also a source of support when they need it; some boys are also themselves fathers. Being part of their everyday lives is a blast and in the evenings I teach swimming and sometimes play soccer. My work also includes education and I spend time helping the boys with school work during our education time. 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι διαβάζοντας κανείς αυτά τα κείμενά του απορεί και δεν μπορεί εύκολα να πιστέψει ότι τα γράφει ένας νεαρός 18 ετών. Η ωριμότητα, ο ενθουσιασμός, αλλά και η καθαρή σκέψη διακρίνουν την ψυχή και τη διάνοια του εν λόγω νέου και τον ξεχωρίζουν πολύ από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα 2013 έλαβα μαζί με τις εόρτιες ευχές του και το εξής μήνυμα:

We are close approaching Christmas here at Boys' Town and tonight we depart Magaliesburg for Durban to spend the Christmas season at the Boys' Town annual Munster Camp, the boys are very excited however this is also mixed with some sadness at the passing of Nelson Mandela.

I would like to thank you for your support in making my journey possible and allowing me to become a part of these young lives. In the 3 months I have been here I have seen each of these young men grow and I see an improvement in many of their lives. My work with the boys has gone from strength to strength and the real sense of family here is amazing. You can look forward to my next progress report which will be issued in late January. You can also continue to follow my journey at www.lewissouthafrica.wordpress.com

Merry Christmas from myself and all the Boys here at Boys Town.

Θα ήθελα να ολοκληρώσω το παρόν αφιέρωμα στον υπέροχο αυτό Ορθόδοξο νέο και στο έργο που επιτελεί στη Νότια Αφρική, με λίγες δικές του λέξεις:

One of the best things about an experience like this is you get a chance to discover the person within you. This experience was always supposed to be my new start and the beginning of how I want to live the rest of my life. Since I have been here I have felt a change within me, I have found a new sense of responsibility and I am starting to find out the kind of person I want to be. Part of that responsibility is realising I have made mistakes in my youth and how it is important to learn and move on from them.

Κύπρος: Η νέα δοκιμασία

Η Κύπρος εισήλθε σε μια νέα φάση της μακράς και γεμάτης βάσανα και πόνους ιστορίας της. Η υπογραφή της κοινής διακήρυξης - πλαισίου από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκο Αναστασιάδη και τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων κ. Ντ. Ερόγλου σήμανε την έναρξη των νέων διαπραγματεύσεων, στα πλαίσια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Επί του κειμένου της  διακήρυξης υπήρξαν  αρνητικά σχόλια και διατυπώθηκαν οι πρώτες ανησυχίες για το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού. Από την πλευρά του ο Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου κ. Χρυσόστομος, μετά τη συνάντηση που είχε με τον κ. Αναστασιάδη, ήταν καθησυχαστικός. Σε σχετική ανακοίνωση η Αρχιεπισκοπή Κύπρου αναφέρει: "Συμμεριζόμεθα βέβαια τις ανησυχίες μερίδας του λαού μας, αλλά το Ανακοινωθέν δεν είναι το τέλος του κόσμου. Τις κρίσιμες αυτές στιγμές η Εκκλησία επιθυμεί να συμβουλεύσει, όπως όλες οι πολιτικές δυνάμεις και ο κάθε Κύπριος πολίτης… συμπαρασταθούν στην Κυβέρνηση και στο συνομιλητή και με εθνική εγρήγορση να παρακολουθούν την εξέλιξη των συνομιλιών, ούτως ώστε να μην παρεισφρήσει κανένα αρνητικό στοιχείο στη διαδικασία επίλυσης του εθνικού μας προβλήματος". 

Οι πρώτες πάντως δηλώσεις του κ. Ερόγλου και του υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου δεν βοηθάνε στη δημιουργία  κλίματος αισιοδοξίας. Ο κ. Ερόγλου στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μίλησε για ένα "νέο συνεταιρισμό, με δύο συνιστώσες πολιτείες, με ίσο καθεστώς". Στην ουσία αυτό σημαίνει ότι εμμένει στο σχέδιο Ανάν, που καταψήφισε η μεγάλη πλειονοψηφία του Κυπριακού Ελληνισμού, στη μετατροπή δηλαδή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε "συνιστώσα πολιτεία", την κατάργηση των ιδρυτικών συμφωνιών συστάσεως Της  και την δημιουργία απ' αρχής ενός νέου κράτους, στο οποίο οι τουρκοκύπριοι θα κατέχουν το μισό της εξουσίας. Δεύτερο ανησυχητικό σημείο είναι η δήλωση του κ. Ερόγλου ότι στο μελλοντικό δημοψήφισμα εγκρίσεως ή μη των συμφωνηθέντων θα λάβουν μέρος και οι Τούρκοι έποικοι, τους οποίους έχει αναγνωρίσει ως πολίτες του το καθεστώς των κατεχομένων. Αυτό σημαίνει αλλοίωση του πληθυσμού της Μεγαλονήσου.  Από την πλευρά του ο κ. Νταβούτογλου σε τηλεοπτική του συνέντευξη ουσιαστικά απείλησε ότι ένα νέο "όχι" των Ελληνοκυπρίων στο μελλοντικό δημοψήφισμα θα σημάνει διχοτόμηση του νησιού… Βάζει δηλαδή το πιστόλι στο κεφάλι των Ελληνοκυπρίων και τους λέγει ότι  είναι ελεύθεροι να ψηφίσουν, αλλά μόνο το "ναι"…

          Η λογική της Τουρκίας για το Κυπριακό διατυπώθηκε εμμέσως πλήν σαφώς από τον Μπασκίν Οράν, καθηγητή του πανεπιστημίου της Άγκυρας, σε ομιλία του στην Αθήνα:  "Ένα ισχυρό έθνος κράτος μπορεί να εφαρμόζει πολιτική ισχύος, ενώ το αδύναμο έθνος κράτος δεν το μπορεί". Ο τούρκος καθηγητής ήταν ωμά ειλικρινής στην πολιτική που εφαρμόζει η Τουρκία, ως "ισχυρό έθνος κράτος". Είναι αυτό που ο Καμύ είπε πως ο Ντοστογιέφσκι προφήτεψε για την εποχή μας, ότι θα θριαμβεύσει η ισχύς επί της δικαιοσύνης. Όμως ο κανόνας της επιβολής του δικαίου του ισχυροτέρου έχει τις εξαιρέσεις του και οι Έλληνες ανήκουν σ' αυτές, όταν θέλουν και είναι ενωμένοι.

          Στην περιγραφή της αντίστασης του Ελληνισμού στην τουρκική ισχύ οι ποιητές μας είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από τους στρατηγικούς και πολιτικούς αναλυτές. Κι αυτό γιατί δεν έχουν καρτεσιανές αντιλήψεις και άλλες δεσμεύσεις, είναι πιο ελεύθεροι και η ψυχή τους έχει ευρύ ορίζοντα.

Ο Κύπριος εθνικός μας ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης στο έργο του "Η Ρωμιοσύνη εν' φυλή συνότζιαιρη του κόσμου" βάζει τους Κυπρίους να τραγουδάνε:

          Ήμουν δεντρόν που στέκετουν στο ρέμαν τους ανέμους,

          Το πέζεμαν των δκιαβατών, το στάμαν τους πολέμους.

          Τζι' όσοι τζι' αν ήρταν πάνω μου ανέμοι τζι' αν εδώσαν

          Ήτουν οι ρίζες μου βαθκιά τζιαι δεν με ξεριζώσαν.

Και πάρα κάτω:

          Ερίψασιν τα φύλλα μου ερίψαν τους αθθούς μου

          Εκαταφατσελλώσαν με τζι' εκάψαν τους πολούς* μου,

          Εσείσαν με τζι' εκλίναν με τζι' εκόψαν τα κλωννιά μου

          Μ' αππέσσω στέκεται γερή η ρίζα τζι' η καρκιά μου

(* πολούς= τρυφερά βλαστάρια)

          Ο νομπελίστας μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης περιγράφει τη διαχρονική κατάσταση των Ελλήνων της Κύπρου στο ποίημά του "Σαλαμίνα της Κύπρος":

-                     Τώρα καλύτερα να λησμονήσουμε πάνω σε τούτα τα χαλίκια,   

δε φελά να μιλάμε,

          τη γνώμη των δυνατών ποιος θα μπορέσει να τη γυρίσει;

          ποιος θα μπορέσει ν' ακουστεί;

          Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων.

-                     Ναι, όμως ο μαντατοφόρος τρέχει

κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει

σ' αυτούς που γύρευαν ν' αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο

το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.

Φωνή Κυρίου επί των υδάτων

Νήσός τις έστι. 

          Στο ίδιο ποίημα του ο Σεφέρης γράφει για τις σε βάρος της Κύπρου βλέψεις και την αντίδραση των εκεί Ελλήνων:

          Η γης δεν έχει κρικέλια

          για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν

          μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι

          να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι.

και τούτα τα κορμιά

πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν,

έχουν ψυχές.

Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,

δε θα μπορέσουν. Μόνο θα τις ξεκάμουν

αν ξεγίνουνται οι ψυχές…

          Ακούστηκε ότι η καινούργια διαδικασία ξεκίνησε μετά τις αφόρητες πιέσεις που ασκήθηκαν στην κυπριακή κυβέρνηση. Ο ρεαλισμός στην πολιτική δεν μπορεί να  αποκλείσει τη φήμη. Η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων βεβαίως δεν δημιουργεί από μόνη της νέα κατάσταση. Όμως είμαστε προϊδεασμένοι. Υπάρχει το προηγούμενο του σχεδίου Ανάν, όταν και τότε υπήρξαν αφόρητες πιέσεις προς τον αείμνηστο πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο και, κατ' επέκταση, στον Ελληνισμό της Κύπρου. Τότε αποδείχθηκε ότι ο Ελληνισμός της Κύπρου συνεχίζει την Παράδοση Του και δεν αυτοχειριάζεται, όπως επίσης ότι οι πιέσεις περνούν σε όσους είναι πιεστοί.

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Πρόσφατα είχα την χαρά να επισκεφτώ τη συμπρωτεύουσα μετά από πολλά χρόνια. Η Θεσσαλονίκη με υποδέχτηκε με τον υπέροχο ελληνικό ήλιο, την φιλοξενία των Μακεδόνων και τα υπέροχα ιστορικά μνημεία της. Τα παλιά βυζαντινά τείχη που διασώζονται ακόμα, οι εκκλησίες της Αγίας Σοφίας και του Αγίου Δημητρίου, η αρχιτεκτονική των παλιών μεγάρων: όλα σου θυμίζουν ότι η Θεσσαλονίκη -και όχι η Αθήνα- ήταν η σημαντική εμπορική και πολιτισμική πόλη επί βυζαντινών χρόνων. Την πόλη αγκαλιάζει ο Θερμαϊκός με τα γαλανά νερά του, την κοσμεί η Καμάρα, η θριαμβική αψίδα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Γαλέριου, η οποία χτίστηκε για να γιορτάσει την νίκη του στην μάχη με τους Πέρσες, την κοσμεί η Ροτόντα, το μαυσωλείο του εν λόγω αυτοκράτορα, την κοσμεί ο ναός της Αγίας Σοφίας, κτίσμα του 8ου αιώνα, την κοσμεί ο ναός του Πολυούχου Αγίου Δημητρίου, την κοσμεί  ο Πύργος του Λέοντος ή αλλιώς Λευκός Πύργος που έχτισαν οι μουσουλμάνοι. Η πόλη και τα μνημεία της πέρασαν δια πυρός και σιδήρου κατά την διάρκεια των αιώνων, λεηλατήθηκαν από Σαρακηνούς, Νορμανδούς, Φράγκους και  Οθωμανούς, καταστράφηκαν από πυρκαγιές και σεισμούς. Παρόλα αυτά η Θεσσαλονίκη κατάφερε να επιζήσει, κατάφερε να μείνει ελληνική -παρά τις επιθυμίες ξένων εισβολέων και κακόβουλων πολιτικών επιδιώξεων- και απλώνεται στις ακτές του Θερμαϊκού και μας καλωσορίζει.

Ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά κέντρα της Θεσσαλονίκης είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο της. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης άνοιξε τις πύλες του για το κοινό το 1962 και αρχιτέκτονας του κτηρίου που φιλοξενείται είναι ο Παύλος Καραντινός. Χαρκτηρίζεται δε ως διατηρητέο μνημείο νεώτερης κληρονομιάς. Από το 2001 και ύστερα αποτελεί ανεξάρτητη υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Τα εκθέματα του μουσείου προέρχονται από τις ανασκαφές που έχουν διενεργηθεί στην Θεσσαλονίκη αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Ελλάδας (Κιλκίς, Πιερία, Χαλκιδική κ.λπ.) από το 1912 έως και σήμερα. Ίσως θα ήταν πιο ορθό το Μουσείο να ονομάζεται γενικά Βορείου Ελλάδος και όχι Θεσσαλονίκης. Τα εκθέματα καλύπτουν ιστορικές περιόδους όπως: νεολιθική, κλασική, ελληνιστική, ρωμαϊκή. Μεγάλο μέρος του μουσείου είναι αφιερωμένο στην Μακεδονία γενικά. Παρουσιάζεται επίσης αφιέρωμα στην πόλη της Θεσσαλονίκης από την ίδρυσή της το 315 π.Χ. έως και την μεγάλη ακμή της επί ρωμαϊκών χρόνων. Ένα σημαντικό μέρος του μουσείου καλύπτει η αίθουσα με τα χρυσά ευρήματα των Μακεδόνων. Πολλά από τα ευρήματα της Βεργίνας έχουν μεταφερθεί στον οικείο χώρο τους, στην Βεργίνα. Παρόλα αυτά το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Φιλοξενείται σε έναν μοντέρνο και όμορφο χώρο, εύκολα προσβάσιμο για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες και  περιλαμβάνει πολλά βίντεο και επεξηγηματικές περιγραφές σε δύο γλώσσες: στα ελληνικά και στα αγγλικά. Το εισιτήριο κοστίζει έξι ευρώ, τρία ευρώ για τους μαθητές και φοιτητές και 8 ευρώ το εισιτήριο που συμπεριλαμβάνει μαζί και το Βυζαντινό Μουσείο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Σε περίπτωση που δεν προλάβει κάποιος να δει και τα δυο μουσεία την ίδια ημέρα το ενιαίο εισιτήριο ισχύει έως και μια εβδομάδα (αν θυμάμαι καλά).

Δύο πράγματα με στενοχώρησαν στην επίσκεψή μου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Δεν είναι πολύ σημαντικά ίσως, αλλά θα τα πω. Πρώτον: η ώρα που κλείνει το μουσείο (στις 3 το μεσημέρι), θεωρώ ότι είναι πολύ νωρίς. Θα μπορούσε το μουσείο να έμενε λίγο πιο αργά ανοιχτό όπως σε πολλά άλλα μέρη της Ευρώπης και παγκοσμίως. Κατ΄αυτόν τον τρόπο θα διευκόλυνε πολλούς εργαζόμενους να το επισκεφτούν. Δεύτερο γεγονός που με στενοχώρησε είναι η ελάχιστη προσέλευση των ανήλικων. Έχω συνηθίσει να βλέπω σε διάφορα μουσεία της Αγγλίας παιδιά ακόμα και προσχολικής ηλικίας να τριγυρίζουν στα μουσεία, να ζωγραφίζουν τα εκθέματα, να παίζουν με τις διάφορες κατασκευές. Έχω συνηθίσει να βλέπω τη φιλοσοφία «παίζοντας μαθαίνουμε». Στην Ελλάδα δυστυχώς ακόμα και σήμερα τα μουσεία είναι ακατάλληλα μέρη για παιδιά. Αυτό είναι το μεγάλο μου παράπονο: πώς θα μάθουν τα νέα παιδιά την ιστορία μας αν δεν επισκέπτονται τα μουσεία, αν δεν δουν με τα ίδια τους τα μάτια την ιστορία των προγόνων τους.

Εύη Ρούτουλα

Τῶν κεκοιμημένων ἡ ἄχραντη σιωπή

Ψυχοσάββατο καὶ πάλι…

«Νῦν ἐν γῇ πραέων πάντας αὐλίζεσθαι, τοὺς προκεκοιμημένους Σῶτερ εὐδόκησον…» (Κανὼν Νεκρώσιμος τοῦ πλ. β΄, ὠδὴ Η΄, 3^ο τροπάριο)

Κάθε τέτοια μέρα, μέρα μὲ ἀπύθμενο βάθος καὶ πολυτιμότατο εἰδικὸ βάρος, σκέφτομαι τὴ γιαγιά μου τὴ Σοφία, γιατὶ ἐκείνη, περισσότερο ἀπό τὸν καθένα, μὲ ἔμαθε νὰ τιμῶ καὶ νὰ σέβομαι τοὺς κεκοιμημένους.

Ἤταν ἐντελῶς ἀγράμματη καὶ τὸ μόνο ποὺ γνώριζε ἦταν νὰ μετρᾶ:  «ἔνα δυό, τρία τέσσιρα, πέντι…». Ὡστόσο εἶχε πίστη, ἀπλότητα καὶ τὴν εὐαισθησία, πὼς ἦταν ἀμαρτωλή. Δηλαδὴ πὼς πίκρανε τὸ Θεὸ γιὰ πολλὰ καὶ διάφορα καὶ ἀναζητοῦσε τοῦτο μονάχα: Τὸ ἔλεός Του…

Τοὺς κεκοιμημένους τοὺς τιμοῦσε μνημονεύοντάς τους συχνὰ καὶ μὲ τὴ βαθειὰ συναίσθηση ὅτι ἔχει χρέος νὰ τὸ κάνει αὐτό. Ἔτσι μάθαινα κι ἐγὼ γιὰ προππάπους, γιὰ λησμονημένους γείτονες, γιὰ ἄγνωστους συγχωριανούς μου, ποὺ κάθε τέτοια μέρα τοὺς ξανασυναντῶ μέσ᾿ ἀπό τὸν κατάλογο τῶν ὀνομάτων, τὸν ὁποῖο ἔγραψα μὲ τὴν ὑπόδειξη καὶ τὶς πληροφορίες τῆς γιαγιᾶς. Κι ὄχι πὼς αὐτὸν τὸν κατάλογο δὲν τὸν θυμᾶμαι τὸν ὑπόλοιπο χρόνο καὶ δὲν τὸν ἀξιοποιῶ, ὅμως αὐτὲς τὶς ὁριακὲς καὶ θεοκατάνυκτες ὧρες τοῦ Ψυχοσάββατου τὸν κρατῶ καὶ τὸν μνημονεύω μὲ συγκίνηση, νοσταλγία καὶ προσοχή. Γιατὶ ἐκεῖνο ποὺ μὲ συνέχει αὐτὲς τὶς στιγμὲς εἶναι ἡ σιωπὴ, ποὺ ἀνεβαίνει, μαζὶ μὲ τὸ ἑσπερινὸ θυμίαμα στὸ μισόθαμπο χειμωνιάτικο ἀπόβραδο, καθὼς μνημονεύονται τὰ ὀνόματα. Ὀνόματα, ποὺ πίσω τους κρύβονται πρόσωπα, γιὰ τὰ ὁποῖα πολλὰ ἔμαθα ἀπό τὴ γιαγιὰ κι ἔτσι σήμερα, ἐπειδὴ κι ἐκείνη τοὺς συντροφεύει πιὰ ἐκεῖ ποὺ εἶναι, θεωρῶ ἀπαραίτητο νὰ τὰ παραδώσω, μέσω τῆς προσευχῆς καὶ τοῦ μυστηρίου τῶν ἱερῶς κεκοιμημένων, στὴ Μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ, ποὺ ἀναπαύονται, μέσα στὴν ἄχραντη σιωπὴ τους, αὐτὴ δηλαδή, τὴν ἱερὴ γλώσσα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ποὺ ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε ν᾿ ἀποκρυπτογραφήσουμε, ὡστόσο τὴ βιώνουμε ὡς φωτεινὴ παρουσία στὴ ζωή μας…

Ψυχοσάββατο, 6/2/2010 11:11 μμ

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Επίσκεψη στο νέο Μητροπολίτη Αργολίδος

Τον περασμένο Οκτώβριο (2013) η Αγία και Ιερά Σύνοδος της Αποστολικής Εκκλησίας της Ελλάδος εξέλεξε ως νέο Μητροπολίτη Αργολίδος τον Αρχιμ. Νεκτάριο Αντωνόπουλο, Ηγούμενο μέχρι τότε της Ιεράς Μονής Σαγματά και Ιεροκήρυκα στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας. Ένα μήνα μετά ο νέος Μητροπολίτης ενθρονίσθηκε στην ιστορική Μητρόπολη Αργολίδος, με μεγάλη συμμετοχή κλήρου και λαού, γεγονός που αποδεικνύει την αξία και αποδοχή του Σεβ. Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου.

Η καταγωγή του παρόντος ιστολόγου από τον ευλογημένο τόπο της Αργολίδας καθώς και η ιδιαίτερη σχέση μου με την Ι.Μ. Αργολίδος, οδήγησαν πρόσφατα τα βήματά μου στην ιδιαίτερη Πατρίδα, όπου κατοικούν οι γονείς και οι στενοί συγγενείς και φίλοι. Το πρόγραμμα του ταξιδού αυτού περιλάμβανε απαραίτητα και προσωπική συνάντηση με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Νεκτάριο, στον οποίο υπέβαλα τα σέβη μου και μετέφερα τις προσωπικές και οικογενειακές ευχές και προσευχές μας για καλή επιτυχία και ευόδωση του ευθυνοφόρου και σπουδαιότατου ποιμαντορικού του έργου.

Στο ταξίδι αυτό είχα συνοδοιπόρο τον αγαπητό φίλο και συναδελφό Πανοσιολ. Αρχιμ. Βησσαρίωνα Κοκλιώτη, Ιερατικώς Προϊστάμενο της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Παμμεγίστων Ταξιαρχών Margate Ανατολικής Αγγλίας.

Ο Σεβασμιώτατος μας δέχθηκε με μεγάλη και ειλικρινή εγκαρδιότητα, μας φιλοξένησε στο ιδιαίτερο γραφείο του στην Ιερά Μητρόπολη στο Ναύπλιο, μας προσέφερε και αφιέρωσε προσωπικά δώρα - βιβλία, τα περισσότερα των οποίων έχει συγγράψει ο ίδιος (είναι γνωστό ότι ο Σεβασμιώτατος Άγιος Αργολίδος έχει παρουσιάσει και συστήσει με το συγγραφικό του έργο στην Ελλάδα και στο ελληνόφωνο κοινό το νέο Άγιο Λουκά, Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως Κριμαίας). Μάλιστα δέχθηκε με απλότητα και καλοσύνη να τον φωτογραφίσουμε κι επίσης να φωτογραφηθεί μαζί μας.

Κατά τη συζήτησή μας μιλήσαμε για διάφορα θέματα και πάντα μας κοιτούσε στα μάτια και χαμογελούσε με γνησιότητα και κομψότητα. Η συνάντηση αυτή ήταν για εμάς μια ευχἀριστη αποκάλυψη ενός νέου και σύγχρονου Ιεράρχη, ο οποίος αγαπάει τα ταξίδια και την συναναστροφή με ανθρώπους, και είναι γεμάτος με γνώσεις, εμπειρίες και ανησυχίες για τον άνθρωπο, για τη νεότητα, για την Εκκλησία και την κοινωνία.

Στο τέλος της επικοινωνίας μας αυτής ζητήσαμε την Αρχιερατική ευχή και ευλογία του Σεβασμιωτάτου και τον προσκαλέσαμε να μας επισκεφθεί στην Αγγλία. Ευελπιστούμε σύντομα να έχουμε τη χαρά και την τιμή να τον φιλοξενήσουμε κι εμείς στον χώρο της διακονίας μας, στο Λονδίνο και στην Ανατολική Αγγλία.

Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας

Πλημύρισε το Marlow

Τις τελευταίες εβδομάδες πολλές περιοχές της Νότιας Αγγλίας αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα, λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων, κυρίως λόγω της συνεχούς -για μεγάλο χρονικό διάστημα- βροχόπτωσης.

Όπως ανακοινώθηκε από επίσημες πηγές, τα ακραία αυτά φαινόμενα είχαν περισσότερα από 270 χρόνια να εμφανισθούν στη χώρα.

Το αποτέλεσμα αυτών των βροχοπτώσεων ήταν να ανέβει πολύ η στάθμη του νερού των ποταμών, λιμνών και ακόμα και της θάλασσας.

Έτσι, περιοχές που βρίσκονταν κοντά σε μεγάλες δεξαμενές ύδατος πλημύρισαν, κι ως εκ τούτου πολλά σπίτια καταστράφηκαν.

Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, άλλοι χρειάστηκε να απομακρυνθούν από τις εστίες τους κι άλλοι εξυπηρετούνται με... βάρκες.

Μια από τις πόλεις που επλήγησαν ήταν το ιστορικό Marlow, το γνωστό ως πόλη των ποιητών. Ο λόγος που επλήγη η μικρή αυτή πόλη είναι ότι την διασχίζει ο πολύς Τάμεσης, ο οποίος «φούσκωσε» και έγινε ιδιαίτερα ορμητικός.

Στην πρόσφατη επίσκεψή μας στην πανέμορφη αυτή πόλη είδαμε το πάρκο δίπλα από τον Τάμεση να είναι κλειστό, αφού έχει μετατραπεί σε... λίμνη, ενώ τα δρομάκια των πεζών δίπλα από τον ποταμό έχουν χαθεί κάτω από την διευρυμένη κοίτη του.

Οι καταστροφές μεγάλες. Ας ευχηθούμε οι ρυθμοί της ζωής των ανθρώπων εκεί και στις άλλες πληγείσες περιοχές να επιστρέψουν στα φυσιολογικά επίπεδα σύντομα.

Αξίζει πάντως να προσέξουμε ότι η κάμερα του τηλεφώνου (!!!) κατάφερε να «συλλάβει» εκείνη τη φανταστική στιγμή όπου το φως από τα σύννεφα αντανακλάται στα νερά του Τάμεση! Η φύση έχει όντως τη δική της αυτόνομη ζωή και λογική!

Λοκομοτίβες της Ουαλίας

Τα τρένα ασκούσαν πάντοτε μια ιδιαίτερη και ακαταμάχητη γοητεία στο μυαλό και στις σκέψεις μου. Όχι μόνο τα τρένα αυτά καθ’ αυτά, αλλά κι οι φωτογραφίες τους, που βρίσκονταν δημοσιευμένες σε διάφορα περιοδικά κ.α.

Η τελευταία σειρά αγγλικών γραμματοσήμων είναι αφιερωμένη στις κλασικές λοκομοτίβες της Ουαλίας. Τέσσερα όμορφα γραμματόσημα μας ταξιδεύουν στο χρόνο και σε περιοχές αγαπημένες.

Ο Philip Parker, εκπρόσωπος της Βρετανικής Φιλοτελικής Εταιρείας ανέφερε χαρακτηριστικά: "These new stamps pay tribute to the locomotives and their crews which contributed to the economic life of Wales."

Αγ. Παρασκευή στο Ψάρι

Εκδόθηκε πρόσφατα (2012) ένα ενδιαφέρον βιβλίο του Αναστασίου Αθαν. Αλεξοπούλου, με τίτλο: «Η Αγία Παρασκευή του Ψαρίου Κορινθίας»! Το Ψάρι, όπως έχω αναφέρει και σε άλλη ανάρτηση, είναι ένα ωραίο ορεινό χωριό του Νομού Κορινθίας με το οποίο συνδέομαι προσωπικά, αφού η γιαγιά μου Δήμητρα (μητέρα της μητέρας μου) καταγόταν από εκεί.

Την έκδοση του βιβλίου της παρούσας ανάρτησης επιμελήθηκε ο δραστήριος Πρόεδρος της Αδελφότητας Ψαριωτών Κορινθίας κ. Παναγιώτης Σπυρίδων, ο οποίος με τίμησε ζητώντας μου να γράψω τον Πρόλογο. Με μεγάλη χαρά ανταποκρίθηκα στο κάλεσμά του. Το κείμενο του Προλόγου έχει ως εξής:

Η προσωπική πνευματική μου σχέση με την Αγία Οσιομάρτυρα του Χριστού μας Παρασκευή την Αθληφόρο αρχίζει από τα παιδικά μου χρόνια, όταν ξεκινούσαμε με την οικογένειά μου κάθε Σάββατο από το Ναύπλιο, περνούσαμε από το Ψάρι, τόπο καταγωγής της γιαγιάς μου (από μητέρα), και κατευθυνόμαστε στο Καλλιάνοι για να προσκυνήσουμε στο φημισμένο Ιερό Μοναστικό Προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής, όπου έχω ζήσει ανεπανάληπτες προσωπικές στιγμές, που δεν είναι εύκολο να εκφρασθούν με ανθρώπινα λόγια, ούτε και να κοινοποιηθούν χωρίς να χάσουν την ιερότητά τους. Εκεί συναντούσαμε την Αγία Ηγουμένη, Κασσιανή μοναχή, η οποία ήταν γνωστή ιδιαίτερα για το προορατικό της χάρισμα, ενώ σήμερα απολαμβάνει μακαρίως τους καρπούς της άσκησής της στις αιώνιες μονές... Στην επιστροφή επισκεπτόμασταν τους συγγενείς μας στο Ψάρι και ανανεώναμε έτσι τακτικά τους αδιάλυτους δεσμούς συγγενείας και αγάπης.

Σήμερα ευρισκόμενος στο Λονδίνο και υπηρετώντας τον Απόδημο Ελληνισμό, έχω την ιδιαίτερη χαρά και ευλογία να διακονώ τον Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονος και Αγ. Παρασκευής. Φαίνεται πως η Αγία των ματιών με έχει πάρει κυριολεκτικά υπό την ιερή σκέπη της κι αυτό μου προσφέρει μια γνήσια αίσθηση ασφάλειας και προστασίας.

Πληροφορούμαι με χαρά για τις ευγενικές προσπάθειες αναστύλωσης του παρεκκλησίου της Αγίας Παρασκευής στο Ψάρι και αισθάνομαι ότι αυτό περιποιεί ιδαίτερη τιμή σε όσους ασχολούνται με το ιερό αυτό έργο. Εύχομαι δε ολόψυχα επιτυχή ολοκλήρωση των εργασιών και τακτική λειτουργία του παρεκκλησίου προς δόξαν του Αγίου Θεού μας, προς τιμή της Προστάτιδος Αγίας Παρασκευής και βέβαια προς όφελος πνευματικό και ηθικό όλων των ευλαβών προσκυνητών.

            Λονδίνο, Δεκέμβριος 2012

Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας

Ιερ. Προϊστάμενος Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονος & Αγ. Παρασκευής Λονδίνου

και Διευθυντής Ελληνικού Κολεγίου ΒΔ Λονδίνου

Μαύρη μέρα για το Ευρωκοινοβούλιο

          Η 4^η Φεβρουαρίου 2014 καταγράφεται ως μια από τις χειρότερες μέρες στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τη μέρα αυτή πέρασε με μεγάλη πλειονοψηφία ψήφισμα υπέρ της επιβολής ως φυσιολογικής της νοοτροπίας και της ηθικής των ομοφυλοφίλων στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Η ίδια μέρα  καταγράφεται ως ημέρα ντροπής για την Ελλάδα της παράδοσης και των αξιών, αφού ούτε  ΕΝΑΣ από τους 22 ευρωβουλευτές της δεν βρέθηκε να καταψηφίσει το ψήφισμα!

          Το ψήφισμα έχει τον τίτλο "Χάρτης πορείας της ΕΕ κατά της ομοφοβίας και των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου". Προετοιμάσθηκε από την Αυστριακή ευρωβουλευτή της Ομάδας των Πρασίνων Ούλρικε Λούνατσεκ, με την  υποστήριξη του ισχυρότατου στις Βρυξέλλες λόμπι των ΛΟΑΔΔ (λεσβιών, ομοφυλοφίλων, αμφιφυλοφίλων, διεμφυλικών (τρανσέξουαλ) και διαφυλικών) ατόμων. Με βάση το ψήφισμα η ομάδα των ΛΟΑΔΔ ξεχωρίζει από όλες τις άλλες ομάδες πολιτών και αποκτά ιδιαίτερα προνόμια. Πέραν δηλαδή του γενικού πλαισίου περί σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε ευρωπαίου πολίτη με το ψήφισμα ζητείται η ιδιαίτερη μέριμνα για την "προαγωγή και προστασία της άσκησης όλων των ανθρώπινων δικαιωμάτων από τα ΛΟΑΔΔ".

          Για να περάσει η επιβολή στην Ευρώπη ως φυσικής και φυσιολογικής της συμπεριφοράς των ΛΟΑΔΔ με το ψήφισμα ζητείται η Ευρ. Επιτροπή "να δημιουργήσει ειδικά προγράμματα για τη νεολαία και την εκπαίδευση" και "να διευκολύνει την ανταλλαγή ορθών πρακτικών μεταξύ των κρατών μελών στους τομείς της νεολαίας και της εκπαίδευσης…". Ήδη στη Γαλλία και εν ονόματι των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων συζητείται στο μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία να προστεθεί και η διδασκαλία της ομοφυλοφιλικής σεξουαλικής συμπεριφοράς. Ζητείται ακόμη στο ψήφισμα να διασφαλίζεται ο σεβασμός στις  "παρελάσεις υπερηφανείας" των ΛΟΑΔΔ (Σημ. Έτσι ονομάζονται τα gay pride και gay parade). Ακόμη ζητείται να επεκταθεί και στα ΛΟΑΔΔ η απόφαση του Συμβουλίου για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου και να συμπεριληφθεί ως άλλη μορφή εγκλημάτων η κριτική για την ομοφυλοφιλία, με την αιτιολογία ότι αποτελεί "πρακτική υποκίνησης μίσους για λόγους προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου". Με το ίδιο ψήφισμα τα κράτη μέλη της ΕΕ καλούνται "να θεσπίσουν ποινική νομοθεσία που να απαγορεύει την υποκίνηση μίσους λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου". Οι σκοταδιστικές αυτές απαγορεύσεις και το αίτημα για ποινικοποίηση της άποψης σε βάρος της ομοφυλοφιλίας ζητούνται γιατί, κατά το ψήφισμα, "ο όποιος περιορισμός στην επιβολή των απόψεων των ΛΟΑΔΔ (λεσβιών, ομοφυλοφίλων, αμφιφυλοφίλων, διεμφυλικών - τρανσέξουαλ και διαφυλικών) ατόμων παραβιάζει τις αξίες στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση". Πού κατάντησαν οι "αξίες" της Ευρώπης… Ξεχνιούνται όλοι οι μεγάλοι σοφοί της, ξεχνιέται η χριστιανική παράδοσή της, παραλείπονται και πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων ακόμη και οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού και ένας πλέον κυριαρχεί, ο μαρκήσιος ντε Σαντ με τις διαστροφές του… Αυτού πλέον είναι οι κυρίαρχες αξίες της Ευρώπης, ντυμένες με ένα περιτύλιγμα πομπωδών λέξεων, κενών περιεχομένου.  Αυτές οι απόψεις του ντε Σαντ θεωρούνται "προοδευτικές" (;;;) και επιδιώκεται η γενική και βίαιη επιβολή τους στην Ευρώπη.

          Ενδεικτική της τάσης υπέρ των ομοφυλοφίλων στην ΕΕ είναι και η Γνωμοδότηση της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων. Σ’ αυτήν η εν λόγω Επιτροπή «υπογραμμίζει ότι θα πρέπει να παρέχονται στα άτομα ΛΟΑΔΜ επιλογές όσον αφορά την αναπαραγωγή  και υπηρεσίες που αφορούν τη γονιμότητα, σε πλαίσιο που δεν θα εισάγει διακρίσεις». Επίσης «ζητεί από τα κράτη μέλη να αναγνωρίζουν, σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ, όλες τις μορφές γάμου, συμφώνων συμβίωσης και γονικής ιδιότητας που έχουν συναφθεί αλλού και αφορούν ανθρώπους που κατοικούν ή εργάζονται εντός των συνόρων τους και καλεί την Επιτροπή να λάβει μέτρα κατά των κρατών μελών που δεν συμμορφώνονται». Ακόμη «ζητεί από τα κράτη μέλη να διασφαλίσουν την πρόσβαση των μόνων γυναικών και των λεσβιών σε θεραπείες γονιμότητας, υποβοηθούμενη αναπαραγωγή»...

Πώς ψήφισαν οι Έλληνες και οι άλλοι ευρωβουλευτές

          Είναι ντροπή για τους Έλληνες ευρωβουλευτές και για όλους τους άλλους που έριξαν θετική ψήφο στην επιβολή της ομοφυλοφιλίας ως κάτι του ισότιμου και ισάξιου με την φυσιολογική και φυσική κατάσταση του ανθρώπου, που πρέπει μάλιστα να περάσει και στα σχολεία… Επί 642 παρόντων ευρωβουλευτών 394 (61%) έδωσαν θετική ψήφο στο ψήφισμα, 176 (27%), προς τιμήν τους, το καταψήφισαν και 72 (11%) έριξαν λευκό. Από τους 22 Έλληνες ευρωβουλευτές 13 έδωσαν θετική ψήφο, 4 έριξαν λευκό και 5 ήσαν απόντες από τη ψηφοφορία.

Από τις ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ετάχθη κατά του ψηφίσματος, με το επιχείρημα ότι τα θέματα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, καθώς και το θέμα της σεξουαλικής ταυτότητας και συμπεριφοράς είναι θέματα που αφορούν τα εθνικά κράτη και δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς επίσης ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα αφορούν όλους τους πολίτες και δεν μπορούν να διασπώνται στις διάφορες ομάδες και τις ιδιαιτερότητες της κάθε μιας. Τη γραμμή του ΕΛΚ δεν ακολούθησαν οι Έλληνες ευρωβουλετές της Νέας Δημοκρατίας, που ψήφισαν υπέρ των ομοφυλοφίλων! Αντίθετα την ακολούθησαν και καταψήφισαν το ψήφισμα οι περισσότεροι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες, οι Γάλλοι του Κόμματος του κ. Σαρκοζί  UMP, και οι Αγγλοι, μέλη του κυβερνώντος Συντηρητικού Κόμματος. Αυτοί είναι λιγότερο "προοδευτικοί" από τους Έλληνες ευρωβουλευτές… Επίσης, ανεξάρτητα από Κόμμα, καταψήφισε το ψήφισμα η μεγίστη πλειονοψηφία των Πολωνών και των Ούγγρων ευρωβουλευτών, που πράγματι πιστεύουν στις ευρωπαϊκές αξίες. Κατά του ψηφίσματος ετάχθη και η δεξιά ομάδα "Ευρώπη της Ελευθερίας και Δικαιοσύνης", αλλά οι Έλληνες ευρωβουλευτές του ΛΑΟΣ, που ανήκουν σ' αυτήν, δεν ακολούθησαν την γραμμή της.

Υπέρ του Ψηφίσματος τάχθηκαν το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, η Αριστερά, οι Πράσινοι, και οι Φιλελεύθεροι. Πού κατάντησε η αριστερά και η σοσιαλδημοκρατία. Εγκατέλειψαν τις αρχές των ιδρυτών τους, που οραματίζονταν μια κοινωνία προοδευτική, με αξίες και κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη και χωρίς να έχουν πια τίποτε άλλο να προωθήσουν ακολουθούν το κίνημα των ομοφυλοφίλων, για μια "προοδευτική" κοινωνία, όπως τα ΛΟΑΔΔ επιδιώκουν να την διαμορφώσουν…

Για την ιστορία οι Έλληνες ευρωβουλετές ψήφισαν ως ακολούθως το Ψήφισμα για τους ομοφυλόφιλους:

Από τους οκτώ ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ  οι έξι (Κρ. Αρσένης, Σπ. Δανέλλης, Μαρ. Κοππά, Α. Ποδηματά, Συλβ. Ράπτη, Γ. Σταυρακάκης) ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος και δύο (Δημ. Δρούτσας και Χρ. Παλιαδέλη) απουσίασαν από την ψηφοφορία.

Από τους οκτώ βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που είχαν επιλεγεί από τον τότε αρχηγό Κ. Καραμανλή και είχαν εκλεγεί (Σημ. Μετά την εκλογή του κ. Σαμαρά αποχώρησε ο συνεργάτης της κας Ντ. Μπακογιάννη Θεόδ. Σκυλακάκης και εντάχθηκε στην ομάδα των Φιλελευθέρων) οι τέσσερις ψήφισαν υπέρ των ομοφυλοφίλων (Γ. Κουμουτσάκος, Ρόδη Κράτσα - Τσαγκαροπούλου, Κων. Πουπάκης και Θεόδ. Σκυλακάκης), μία,  η κα Μαρ. Γιαννάκου, ψήφισε λευκό και τρεις (Γ. Παπανικολάου, Γ. Παπαστάμκος και Ι. Τσουκαλάς) απουσίασαν από την ψηφοφορία. Στην πενταετή θητεία τους και στην πιο κρίσιμη ώρα ζυγίστηκαν όλοι τους και βρέθηκαν λειψοί. Η ψηφοφορία αυτή ήταν η πιο κρίσιμη από όλες όσες συμμετέσχον, γιατί αφορούσε  την ψυχή της Ευρώπης, το μέλλον της. Γι' αυτό και ό,τι άλλο κι αν έχουν κάνει σε επίπεδο κοινωνικό ή εθνικό γκρεμίστηκε με την ψήφο τους αυτή, που ήταν και αντίθετη με τη γραμμή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Η Νέα Δημοκρατία αλήθεια, σε κεντρικό επίπεδο, τι λέγει για την ψήφο των βουλευτών της; Αν το θέμα περάσει έτσι και πεταχτεί στα σκουπίδια, τότε πάει να πει ότι εξελίχθηκε και αυτή σε Κόμμα που συμβαδίζει με τις απόψεις του ντε Σαντ… Και τότε είναι σαν να διώχνει όσους ψηφοφόρους δεν συμφωνούν με τον Γάλλο μαρκήσιο.

Ο κ. Νικ. Χουντής του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε υπέρ των ομοφυλοφίλων, αφού ακολουθεί στο θέμα αυτό την "προοδευτικότητα" του Κόμματός του και της Αριστερής ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου. Οι δύο βουλευτές του ΚΚΕ (Χαρ. Αγγουράκης και Γ. Τούσσας), παρά τη γραμμή της Αριστεράς, ακολούθησαν  την γραμμή του ΚΚΕ και έριξαν λευκό. Αντίθετα οι δύο ευρωβουλετές του ΛΑΟΣ δεν ακολούθησαν τη γραμμή της ομάδας που ανήκουν και η μεν κα Νίκη Τζαβέλλα ψήφισε υπέρ των ομοφυλοφίλων, ο δε κ. Νικ. Σαλαβράκος έριξε λευκή ψήφο.

 Για την ιστορία να σημειωθεί ότι το Ψήφισμα δεν έχει υποχρεωτική ισχύ για τα κράτη μέλη, όμως δείχνει την ηθική στάση που υπάρχει στα απερχόμενα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου. Είναι ένα ακόμη σύμπτωμα της παρακμής της Ευρώπης. Επίσης ότι από τα 28 κράτη μέλη μόνο τα δέκα (Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμ. Βασίλειο, Ισπανία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Κροατία, Μάλτα και Πορτογαλία) έχουν θεσπίσει πολιτικές υπέρ των ομοφυλοφίλων και σε ορισμένες από αυτές υπάρχει έντονη  η αντίδραση της κοινής γνώμης.

Αντιδράσεις

Μεταξύ των πρώτων που αντέδρασαν στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την ομοφυλοφιλία ήταν ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Ενώσεων Καθολικών Οικογενειών στην Ευρώπη Αντουάν Ρενάρ. Στην αρχή της δήλωσης του έθεσε το ερώτημα στους ευρωβουλευτές «η ιδιωτική σεξουαλική ζωή μπορεί να αποτελεί κριτήριο για τις πολιτικές της ΕΕ;» Ο ίδιος απαντά αρνητικά  και προσθέτει: «Η ΕΕ οφείλει να εξασφαλίζει σε όλους τους πολίτες να απολαμβάνουν τα θεμελιώδη δικαιώματα... Όποιες κι αν είναι οι ιδιωτικές επιλογές στον τομέα της σεξουαλικότητας, τα θεμελιώδη δικαιώματα είναι ίδια για όλους... Στην ουσία το ψήφισμα παρεμβαίνει στους τομείς που αφορούν αποκλειστικά τις αρμοδιότητες των κρατών μελών, σύμφωνα με το οικογενειακό τους δίκαιο, και όχι της ΕΕ».

Από την πλευρά τους οι Πολωνοί επίσκοποι σε εγκύκλιο τους προς τον Πολωνικό λαό τονίζουν την αξία της οικογένειας, ως θεμελίου για την ψυχική ισορροπία και την φυσιολογική ανάπτυξη του ανθρώπου και καταδικάζουν την κατασκευή της ιδεολογίας του φύλου, που επιδιώκει να υποκαταστήσει τη φύση και την πραγματικότητα.

Επίσης ο Λέο Βαν Ντόεσμπουργκ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Χριστιανικής Πολιτικής Κίνησης, θεωρεί ότι με το ψήφισμά του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «επιχειρεί να δημιουργήσει μια καινούργια στρατηγική θεμελιωδών δικαιωμάτων σύμφωνα με τα ειδικά δικαιώματα και προνόμια μιας ομάδας πολιτών, λόγω της προσωπικής και σεξουαλικής τους συμπεριφοράς». Ο κ. Ντόεσμπουργκ τονίζει ότι η Ευρώπη χρειάζεται δικαιώματα για όλους και όχι για ορισμένους, που θα οδηγήσουν  σε κοινωνία πολιτών δύο τάξεων, των ομοφυλόφιλων «πατρικίων» και των άλλων «πληβείων». Τέλος επικρίνει το Ευρ. Κοινοβούλιο ότι ψήφισε χωρίς συζήτηση στην Ολομέλεια και ότι όλο το ψήφισμα στηρίζεται στην ιδεολογία του λόμπι των ομοφυλόφιλων και δεν έχει καμία επιστημονική ή ηθική βάση.

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Το Οροπέδιο του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Με τον Δημήτρη Κανελλόπουλο μας συνδέουν κάποια πράγματα, κάποιες κοινές αναμνήσεις, κάποιες κοινές εικόνες και βιώματα: το πανεπιστήμιο Babes Bolyai, του οποίου είμαστε και οι δύο απόφοιτοι, η πανέμορφη πόλη του Κλουζ Ναπόκα, τα πλακόστρωτα στενάκια και τα κτήρια της παλιάς Αυστρο-ουγγρικής αυτοκρατορίας. Πολύ πρόσφατα είχα την τιμή και την χαρά να διαβάσω δύο από τις ποιητικές του συλλογές, την «Σιγή Ασυρμάτου» και την «Κλίνη Σπόρου, Καλή» και να μυηθώ στις λογοτεχνικές αναζητήσεις του.

Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος γεννήθηκε το 1954 στην Νεμούτα της Ηλείας, το 1958 αυτός και η οικογένειά του μετοίκησαν στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία- Αρχαιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ιστορία- Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Babes Bolyai του Κλουζ Ναπόκα της Ρουμανίας. Εργάστηκε ως υπάλληλος σε διάφορους εκδοτικούς οίκους και ως Φιλόλογος στην Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: «Ομίχλη Πέτρινη», «Σκυθικές Ερημίες», «Σιγή Ασυρμάτου» και «Κλίνη Σπόρου, Καλή». Επίσης έχει επιμεληθεί και δημοσιεύσει  το βιβλίο «42 σύγχρονοι Έλληνες ποιητές», στο οποίο μετέφρασε γνωστά ελληνικά ποιήματα, που παρουσίασε το 1984 στο ρουμάνικο αναγνωστικό κοινό. Το 1982 επιμελήθηκε το αφιέρωμα στην ρουμανική λογοτεχνία του περιοδικού «Πολιορκία» (τεύχος 16). Το 1996 επιμελήθηκε το αφιέρωμα στον Ρουμάνο ποιητή Anatol Baconsky στο περιοδικό «Πλανόδιον» (τεύχος 24).  Έχει δημοσιεύσει ποιήματα και άρθρα σε διάφορα περιοδικά όπως: Εμβόλιμον, Λέξη, Παρέμβαση, Πλανόδιον, Πόρφυρας, Πολιορκία. Από το 2006 εκδίδει το λογοτεχνικό περιοδικό «Οροπέδιο». Το 2012 το περιοδικό «Οροπέδιο» απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για την συμβολή του στην νεοελληνική λογοτεχνία.

Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος μας εξηγεί την επωνυμία του περιοδικού του στο πρώτο τεύχος, στην σελίδα του εκδότη που ονομάζει «Επί του όρους ομιλία»: «Οροπέδιο γιατί η Νεμούτα βρίσκεται  στο οροπέδιο και από εκεί μπορούμε να επισκοπούμε όλη την Ηλεία, την πατρίδα μας, και όλον τον Μωριά και παραπέρα όλη την Ελλάδα και παραπέρα ακόμη όλον τον κόσμο, τον κόσμο μας.» Το περιοδικό έχει παρουσιάσει αφιερώματα σε μεγάλες προσωπικότητες των ελληνικών γραμμάτων όπως ο Γιάννης Σκαρίμπας, ο Τάσος Γαλάτης, ο Αδαμάντιος Πεπελάσης, έχει δημοσιεύσει την αλληλογραφία μεταξύ Σεφέρη - Σινόπουλου και Γονατά - Καχτίτση και έχει αποτελέσει το βήμα νέων, αξιόλογων  ποιητών και λογοτεχνών. Το περιοδικό διακινείται από το πρακτορείο «Ευρώπη» σε όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία όλων των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας. 

Ίσως όμως η ποίηση του Δημήτρη Κανελλόπουλου να μπορέσει να μας πει πιο πολλά πράγματα για αυτόν, παραθέτω λοιπόν εδώ το ποίημά του «Ενώπιον του Νέου Αιώνος» από το βιβλίο του «Σιγή Ασυρμάτου»:

«Είναι το νάιλον πολύ. Που με κυκλώνει.

Τα φράγκα πάντα λίγα. Κομμένα τα φτερά

Κι ό,τι αγάπησα τρελά στον πάτο με κρατά.

Ζωή. Σκληρός ανήφορος που δεν τελειώνει.

Αδάμαστη ήταν ψυχή, μια κίνηση με πάθος.

Όλες τις πόρτες μου άφηνα σκοπίμως ανοιχτές

να βρουν οι άλλοι υλικό να κλείσουνε πληγές.

Κι αφού όλα τα αρπάξανε κατάλαβα το λάθος.

Αφοπλισμένος πέρασα από την πλευρά την άλλη

Που βρίσκει ελαφρυντικά στις πράξεις και στα λόγια

και καρτερεί με υπομονή μπροστά από τα ρολόγια

με εκλογές και βήματα αργά το άχτι της να βγάλει.

Μα η ευκαιρία, μια φορά, άοπλη σε γουστάρει

κι άμα την χάσεις μια φορά για πάντα είσαι χαμένος

άβουλος μέσα στην σιωπή, στην άκρη ξεχασμένος

προσμένοντας τον θάνατο να έρθει και να σε πάρει.»  

Εύη Ρούτουλα