Παιδιά της αγάπης

Μεγάλη  Μάνα  η  ΑΓΑΠΗ,  γιατί  έχει πολλούς Γιούς  και  Θυγατέρες  που εκφράζονται με τον πιό ιδανικό αλλά και απλό τρόπο φανερώνοντας  το μεγαλείο  της  Μητέρας  τους ΑΓΑΠΗΣ.

Πρώτη θυγατέρα είναι η  ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ  την οποία αισθάνεται  αυτός που έλαβε  το δώρο της αγάπης  και  είναι  υπόχρεος για πάντα, δοξάζοντας  τον Θεό για  την ύπαρξη  ευλογημένων ανθρώπων, έτοιμοι να προσφέρουν ανιδιοτελώς την αγάπη τους.

Δεύτερη θυγατέρα είναι η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ εν κρυπτώ. Και πως να μη προσφέρεται βοήθεια σε άτομα που πάσχουν και είναι αδύναμα να εξισωθούν στη ζωή με τους υγιείς ανθρώπους. Κοπέλα γύρω στα 30 της χρόνια είχε την ατυχία να χάσει το ένα από τά δύο της πόδια. Να εργαστεί είναι αδύνατο και γι αυτό αναγκάζεται να επαιτεί  στα φανάρια  του δρόμου. Καί όμως αυτή η κοπέλα δεν το βάζει κάτω, αλλά με  χαμόγελο αντιμετωπίζει την ζωή της μαζί με την πατερίτσα της που  την αισθάνεται σίγουρη  για να την στηρίζει στο βάδισμά της.

Τρίτη Θυγατέρα  είναι  η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  η οποία είναι αδελφές με την Ελεημοσύνη. Αυτή δημιουργείται σε διάφορους καιρούς και τόπους προκειμένου να αντιμετωπισθούν   δύσκολες καταστάσεις, όπως η τρέχουσα περίοδος  στην πατρίδα μας, λόγω της υφέσεως.  Η αλληλεγγύη προυποθέτει αγαθή διάθεση από μέρους συνανθρώπων, οι οποίοι  διαισθάνονται την δυσκολία  και δοξάζουν τον Θεό  που δεν  ευρίσκονται σε ίδια κατάσταση  με τους  ευεργετούμενους.

Τέταρτη Θυγατέρα είναι  η ΚΑΛΟΣΥΝΗ,  η οποία είναι βίωμα σ΄αυτόν που την αισθάνεται  και αυθόρμητα  εκδηλώνεται  προς  γνωστούς και αγνώστους. Πόσα παιδιά  της πατρίδος  μας δεν  ξενητεύθηκαν   κλείνοντας τα μάτια  τους πηδώντας στο κενό,   χωρίς κανένα στήριγμα ηθικό ή οικονομικό  και όμως ευρέθηκαν άνθρωποι που τα βοήθησαν. Τα παιδιά αυτά  σήμερα είναι δημιουργημένοι άντρες και  αισθάνονται ευγνώμονες  για την  Καλοσύνη  που ανιδιοτελώς  έλαβαν από αγνώστους δοξάζοντας τον Θεό. 

Πέμπτη  Θυγατέρα είναι   η ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ.  Ως άνθρωποι  είμαστε κοινωνικά όντα  οι οποίοι  καθημερινά  ζούμε και ερχόμαστε σε επαφή  με  οικείους  και συναδέλφους  στην εργασία μας.  Ο άνθρωπος  που αισθάνεται ανεκτικότητα στα ελαττώματα  των συνανθρώπων του, γνωρίζει  πολύ καλά  ότι  κανείς μας δεν είναι τέλειος, παρά  μόνον ο Θεός. Αυτό το κριτήριο  είναι αρκετό γιά να τον κατατάξει   σε υψηλό πεδίο  πολιτισμού  τον εμφορούμενο από  το αγαθό της ταπείνωσης  που μόνο  η ΑΓΑΠΗ  έχει  το κίνητρο.

Η ΜΑΝΑ  ΑΓΑΠΗ  είναι το Α και το Ω της ζωής του ανθρώπου  που επιθυμεί ειρήνη στη ζωή του  και σωστή  δημιουργία στον εαυτό του και σ΄ολόκληρη την κοινωνία. Μακάριοι λοιπόν  οι άνθρωποι  που  βιώνουν  αγάπη  για το κάθε τι γύρω τους, αυτοί σίγουρα ευρίσκονται  στην κλίμακα  που  τους οδηγεί κατ΄ευθείαν  στην αγκάλη  του Θεού.

Νικόλαος Πούλιος

Ομότιμος Αρχιγραμματέας Ι.Α. Θυατείρων & Μ.Β.