O εχθρός του ανθρώπου

Κατά την Εκκλησία ο Εχθρός του Ανθρώπου αναλύεται σε τρία σκέλη, ήτοι την Αμαρτία, το Διάβολο και το Θάνατο. Για τα δύο πρώτα είναι υπεύθυνη η ελευθερία που έχει δοθεί στον άνθρωπο από τον δημιουργό του να διαλέγει ό,τι επιθυμεί καλό ή κακό, λογικό ή παράλογο και αυτό είναι πράγματι το μεγαλείο της ανθρωπίνης υποστάσεως από δημιουργίας του ανθρώπου, γιατί ως φαίνεται, ο δημιουργός ήθελε τον άνθρωπο προσωπική αδιαμφισβήτητη  οντότητα, όμοια με τον Ίδιο τον Θεό.

Κανείς δεν αμφιβάλλει το καλό και αγαθό που προέρχεται από την ελευθερία η οποία  μας εδόθηκε.  Η ελευθερία αυτή όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη,  χρειάζεται εκπαίδευση.  Ελευθερία είναι το δικαίωμά μας, αλλά ως γνωστό κάθε δικαίωμα έχει και τίς υποχρεώσεις της.

Τις υποχρεώσεις αυτές πρέπει να αναλύσουμε επάνω στον άνθρωπο  αυτόν πού ονομάζεται ΕΛΛΗΝΑΣ και είναι αυτός που μας ενδιαφέρει.

Τί θα πεί εκπαίδευση;  Η μάθηση από το ιστορικό διάβα μας, το οποίο λίγο πολύ γνωρίζουμε, αλλά δυστυχώς σε στιγμές που χρειάζεται  να το συμβουλευθούμε το  ξεχνάμε ή και το περιφρονούμε.  Θεέ μου, πόσα λάθη δεν έχουμε κάνει και πάλι τα επαναλαμβάνουμε, σαν σχολιαρόπαιδα  ιδιαίτερα στον πολιτικό τομέα.

Αυτός ο τομέας δεν είναι υπεύθυνος για την Μικρασιατική Καταστροφή,  του από τρείς χιλάδες  χρόνια  εγκαταστάσεως του Ελληνισμού  σ’ αυτό τον ευλογημένο τόπο!

Το μάθημα αυτό δεν μας έγινε βίωμα για να μην επαναλαμβάνουμε λάθη και όμως τα ίδια λάθη επαναλάβαμε στην  πονεμένη μας Κύπρο.  Όπου πάτησε ο τούρκος  δεν ξαναφύτρωσε ανθός πολιτισμού, πρώτο δείγμα του οποίου είναι η ελευθερία.

Το κακό κίνητρο, που χρειάζεται εκπαίδευση  από τα μαθητικά μας  χρόνια, για να αποφεύγεται, είναι η αξιολόγηση των πάντων. Πως μπορούμε να προσποιούμεθα τον γνώστη, εφ’ όσον έχουμε άγνοια σε υποθέσεις τις οποίες δεν γνωρίζουμε επαρκώς και μάλιστα να επιμένουμε με εωσφορική επιμονή; Κάτι που ερευνούμε, πειραματιζόμενοι, θα το μάθουμε για να το εφαρμόσουμε επιτυχώς για το καλό της πατρίδος μας.  Πόσοι νέοι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης δεν πειραματίζονται επιτυχώς και γίνονται ανάρπαχτοι από άλλες χώρας  που αξιολογούν τα ευρήματα αυτών των λαμπρών νέων μας. 

Και τίθεται αυθόρμητα το ερώτημα.  Τί κάνουμε εμείς γι’ αυτή την Νεοελληνική διάνοια των νέων μας επιστημόνων;  Είναι λυπηρό να σκεφθεί κανείς ότι όλοι αυτοί οι νέοι επιστήμονες  εσπούδασαν με το βαλάντιο των φορολογουμένων Ελλήνων και τους καρπούς  που παρήγαγαν τώρα γεύονται ακόπως ξένοι.

Τί, για όνομα του Θεού, χρειάζεται αυτός ο ΤΟΠΟΣ για να διοικηθεί, ούτως ώστε να φέρει τους καρπούς που παράγει  επ’ ωφελεία  του λαού της.  Καί παράγει πνευματικούς και υλικούς καρπούς πολλούς.

Χρειάζεται ΠΑΙΔΕΙΑ  με όλο το νόημά της από την μικρά  μαθητική  ηλικία. Εκπαίδευση των παιδιών και πρώτα απ’ όλα στην  συμπεριφορά. Η ευγένεια είναι η βιτρίνα ενός εκάστου που από μικρός μαθαίνεις να συμπεριφέρεσαι.  Αυτομάτως η ευγένεια προυποθέτει σύνεση και ταπείνωση.  Κανείς μας δεν είναι τέλειος  ει μή μόνον ο Θεός. Αυτό εάν έχουμε κατά νουν  και μόνον, γινόμαστε προσεκτικοί και αποφεύγουμε να κάνουμε λάθη και μάλιστα λάθη  εθνικά, ασυγχώρητα λάθη που η Πατρίδα μας έχει πληρώσει ακριβά.

Εύχομαι ολόψυχα κάποτε ο Ελληνισμός να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του, γιατί με τα ελαττώματά του, μειώνει την πραγματική αξία του.  Είναι η αξία για την οποία πολλοί λαοί θα ήθελαν να έχουν.

 

Νικόλαος Πούλιος

Ομότιμος Αρχιγραμματέας Ι.Α. Θυατείρων & Μ.Β.

Μας πάνε όλα στραβά;

Μερικά πράγματα που αξίζει να θυμόμαστε όταν όλα μάς πάνε στραβά:

·        Ο πόνος αποτελεί τρόπο εξέλιξης.

·        Τα πάντα στη ζωή είναι προσωρινά.

·        Η στενοχώρια και η γκρίνια δεν αλλάζουν τίποτα.

·        Τα σημάδια από τις πληγές μας είναι τα σύμβολα της δύναμής μας.

·        Κάθε μικρός αγώνας είναι ένα βήμα μπροστά.

·        Η αρνητικότητα των άλλων ανθρώπων δεν είναι δικό μας πρόβλημα.

·        Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να προσπαθούμε.

·        Τελικά, θα γίνει αυτό που είναι θέλημα του Θεού!

Ποντιακές μνήμες

Ένας καλός μου φίλος με προσκάλεσε το βράδυ της Κυριακής του Θωμά, να επισκεφτούμε το πανηγύρι των Ποντίων, που γίνεται κάθε χρόνο στην περιοχή του Ελληνικού -ή αλλιώς στα Σούρμενα- στην Αθήνα. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα -και επισκέφτηκα- την γιορτή αυτή.

Οι πενθήμερες εορταστικές εκδηλώσεις διοργανώνονται από την Ένωση Σουρμενιτών Αθηνών, Πειραιώς και Περιχώρων, η οποία ιδρύθηκε το 1924 από Πόντιους πρόσφυγες της περιοχής των Σουρμένων του Πόντου. Σε αυτήν την περιοχή της Αττικής κατέφθασαν οι πρώτοι Πόντιοι πρόσφυγες. Αμέσως μετά, στην περιοχή ήρθαν και άλλοι ξεριζωμένοι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία: την Τραπεζούντα, την Αργυρούπολη, την Κερασούντα, την Ριζούντα κλπ.

Μιλάμε για διωγμό, μιλάμε για γενοκτονία. Η γενοκτονία των Ποντίων είναι η δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του 20^ου αιώνα, με πρώτη φυσικά αυτή των Εβραίων. Συντελέστηκε από το 1916 έως το 1923. Η απόφαση εξόντωσής τους πάρθηκε το 1911 από τους Νεότουρκους (στο συνέδριο που έκαναν στην Θεσαλλονίκη αποφάσισαν ότι η Μικρά Ασία πρέπει να γίνει μια Μωαμεθανική χώρα) και ολοκληρώθηκε από τον Κεμάλ. Απαγορεύτηκε στους Έλληνες Πόντιους να ασκούν ελεύθερα επαγγέλματα, απαγορεύτηκε στους Τούρκους να συνεργάζονται με μη Τούρκους, όλοι οι άντρες από 15 έως 45 ετών επιστρατεύτηκαν σε στρατόπεδα εργασίας, οι Χριστιανοί εκτελούσαν αναγκαστική εργασία σε λατομεία,σε ορυχεία και σε παρόμοιες βαριές χειρωνακτικές εργασίες υπό εξαντλητικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από την πείνα και τις κακουχίες. Το σχέδιο αυτό της εξοντωτικής, αναγκαστικής στράτευσης εργασίας λεγόταν «Αμελέ Ταμπουρού» και ήταν εμπνευσμένο από Γερμανούς αξιωματικούς. Οι Πόντιοι όμως αντέδρασαν, πολλοί εξ αυτών πήραν τα βουνά, σχημάτισαν πυρήνες αντίστασης και έγιναν αντάρτες. Το 1921 υπολογίζεται ότι υπήρχαν περίπου 12.000 Πόντιοι αντάρτες στα βουνά της Μικράς Ασίας. Είναι ένα γεγονός που δεν αξιοποιήθηκε ποτέ από την Ελλαδική κυβέρνηση.

Η πολιτική γενικά παίζει άσχημα και πονηρά παιχνίδια στους λαούς. Έως εκείνη την στιγμή οι Έλληνες είχαν την υποστήριξη της «Ρώσικης αρκούδας». Αλλά όταν ήρθαν οι Μπολσεβίκοι στην εξουσία πήραν το μέρος των Οθωμανών. Την ίδια πολιτική ακολούθησαν και οι Γερμανοί που προμήθευαν τον στρατό του Κεμάλ με όπλα. Στην Μικρασιατική καταστροφή τουλάχιστον 300.000 Πόντιοι έχασαν την ζωή τους. Ακολούθησαν και αυτοί την μοίρα του ηττημένου ελληνικού στρατού και ήρθαν στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα επίσημα ως κράτος αναγνώρισε την θυσία των Ποντίων το 1994, όταν η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19^ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Γιατί το πανηγύρι των Ποντίων γίνεται του Αγίου Θωμά; Σύμφωνα με μια από τις παλαιότερες παραδόσεις των Ποντίων, την ημέρα αυτή στα νεκροταφεία δοργανώνεται γεύμα προς τιμήν των νεκρών. Οι κάτοικοι συγκεντρώνονταν στα νεκροταφεία, τελούσαν τρισάγιο και μετά άπλωναν τραπεζομάντηλα πάνω στα μνήματα με διάφορα φαγητά κάτω από τον ήχο της λύρας. Πίστευαν ότι οι ψυχές ανέβαιναν στον επίγειο κόσμο από την ημέρα της Ανάστασης έως και την ημέρα του Αγίου Πνεύματος. Το έθιμο τιμά τις ρίζες μας, τους προγόνους μας, τους αγαπημένους εκλιπόντες. Είναι μια ημέρα χαράς, μια ημέρα Ανάστασης.  

Εύη Ρούτουλα

Χαρισματικὲς Πρωτομαγιὲς στὴν Ἀρμενόπετρα

In memoriam

Ἀπὸ τὰ ταμιευμένα παιδικὰ βιώματα ποὺ ἀπομένουν ἄσβυστα στὴν ψυχή, βιώματα φωτεινά, ἐαρινοστόλιστα, καταυγασμένα ἀπὸ φῶς Ἀναστάσιμο, εἶναι κι ἐκεῖνα τῆς παιδικῆς Πρωτομαγιᾶς. Ὅμως ὄχι παντοῦ, ἀλλὰ στὸ μοναδικὸ καὶ ἀξεπέραστο τοπίο τῆς Ἁρμενόπετρας. Τοπίο ἰδανικό, μὲ τὴ θάλασσα νὰ τὸ στεφανώνει καὶ τὴν ἀνοιχτοπράσινη ὁμορφιά νὰ τὸ ντύνει.

Ἀπο νωρὶς τὸ πρωΐ φεύγαμε ἀπὸ τὸ χωριὸ μὲ τὸ γαϊδουράκι καὶ τὴ γίδα μὲ τὸ κατσικάκι της νὰ πᾶμε ἐκεῖ. Εἴχαμε, ἄλλωστε κι ἕνα μικρὸ χτῆμα, μὲ ἀμυγδαλιές, ἐλιές, κερασιές, ἀχλαδιές... Στὸ δρόμο οἱ παρέες μαζεύονται, ὁδοιποροῦν, μὲ ἐνθουσιασμὸ καὶ κέφι.

-Ὁ Μάϊος μᾶς ἔφτασε, ἐμπρὸς βῆμα ταχὺ

Νὰ τὸν προυπαντήσουμε παιδιὰ στὴν ἐξοχή.

Τὸ πρωτομαγιάτικο αὐτὸ τραγούδι συντροφεύει τοὺς ὀδοιποροῦντες ἑορταστές. Καὶ μαζί του τὰ πουλιὰ ποὺ ἀφήνουν, ἐνθουσιασμένα κι ἐκεῖνα ἀπὸ τὴ γιορτὴ αὐτή, τὸ ὅποιο τους κελάϊδισμα, ὥστε νὰ συντροφέψει τοὺς ἐκδρομεῖς.

Εὐωδιὲς ποικίλες ἔφταναν σιμά μας, μὲ συνομιλίες. Εὐωδιὲς ἀπὸ τὴν ποικιλία τῶν λουλουδιῶν ποὺ στόλιζαν τὴν ὁλοπράσινη τῆ γῆ, εὐωδιὲς ἀπὸ τὰ μαγιάτικα τὰ τριαντάφυλλα ποὺ ἦταν στὸ μεγαλεῖο τους αὐτὴ τὴ μέρα. Κι ὅλα τοῦτα νὰ συνδυάζονται μὲ τὴν εὐωδιὰ τὴ θαλασσινὴ ποὺ ἔστελνε τὸ πρωϊνὸ τὸ ἀγεράκι, ἀναρριγώντας τὴν γαλήνια τὴ θάλασσα, ποὺ τὴν ταξιδεύουν οἱ πρῶτες οἱ βάρκες τῶν έκδρομέων. 

Κι ὔστερα τὰ τραγούδια, τὸ γλέντι, ὁ χορός... Μὲ τὶς παρέες νὰ κάθονται ἀποκάτω ἀπὸ τὸν ἴσκιο τῆς ἐλιᾶς ἤ τῆς ἀμυγδαλιᾶς στὰ ἰσώματα.

Ὄχι, δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ λησμονηθοῦν ἐκεῖνα τὰ φωτεινά, ἀλλὰ καὶ γνήσια γλέντια τῶν ἁπλοϊκῶν τῶν χωρικῶν, μὲ τὸ ψητὸ τὸ κατσίκι, τὸ φρέσκο τὸ τυρὶ καὶ τὰ ἀβγὰ τὰ βραστά. Δεν ὑπῆρχε, εἶναι ἀλήθεια, ποικιλία μεγάλη ἐδεσμάτων, ὡστόσω ὑπῆρχε κάτι ποὺ τοὺς ἰκανοποιοῦσε ὅλους. Κι αὐτὸ ἦταν τὸ κέφι, ὁ χορός, τὸ τραγούδι, συνδυασμένα μὲ τὴν ὁμορφιὰ τοῦ τοπίου ποὺ δὲν εἶχε ἀκόμα «ἀξιοποιηθεῖ» καὶ ἀτιμωθεῖ, ἀλλὰ διακρατοῦσε τὸ κάλλος ποὺ τοῦ χάρισε ὁ Δημιουργός.

Κι ὕστερα, ὅταν ἄρχισε νὰ ἔρχεται τὸ δειλινό, ἡ ἐπιστροφὴ εἶχε τὸν ἴδιο γιορταστικὸ χαρακτήρα ποὺ τὸν συμπλήρωναν οἱ ἐγκάρδιες καὶ εἰλικρινεῖς εὐχές.

-Κι τ᾿ χρόν᾿ νὰ εἴμαστι καλά....

π. K.Ν. Καλλιανός