Για τον «Άρχοντα» της Εύης Ρούτουλα

Ο «Άρχοντας της Μεσογείου» είναι το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο της φίλης συγγραφέως Εύης Ρούτουλα. Όταν το είχα ευγνωμόνως παραλάβει, πριν από λίγους μήνες, είχα κάνει ένα σχετικό αφιέρωμα στο παρόν ιστολόγιο. Τώρα, έχοντας ολοκληρώσει τη μελέτη του, θα ήθελα να αναφέρω λίγα λόγια γι’ αυτό, χωρίς να διεκδικώ δάφνες κριτικού τέχνης.

Το βιβλίο διαβάζεται ιδιαίτερα ευχάριστα. Για μένα, που μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, ήταν ιδιαίτερα απολαυστικό να μεταφέρομαι από κεφάλαιο σε κεφάλαιο σε ένα άλλο μέρος του πλανήτη. Περνά κανείς από τρεις ηπείρους και όχι απλά επισκέπτεται τόπους, πόλεις, περιοχές, αλλά βιώνει, μαζί με τους πρωταγωνιστές, σπουδαία ιστορικά γεγονότα. Η γραφίδα της Εύης, με την ιδιαίτερη γλαφυρότητα, αλλά και την επιστημοσύνη και την ιστορικότητα, που τη διακρίνει, προσελκύει τον αναγνώστη / μελετητή να συμμετάσχει στη δράση, στη συ-ζήτηση της αλήθειας, στην εμπειρία των γεγονότων. Οπότε ως εκ τούτου αναπτύσσεται στον αναγνώστη η σφοδρή επιθυμία να θέλει να συνεχίσει την εμπειρική βίωση των σκηνών που διαδραματίζονται στο βιβλίο και να μην μπορεί να το αφήσει πριν να ολοκληρώσει τουλάχιστον το κεφάλαιο.

Οι πόλεις και οι περιοχές που αναφέρονται στο πόνημα είναι πολύ προσωπικές για τον γράφοντα, μου λένε κάτι ιδιαίτερο και μοναδικό, με αφορούν ατομικά. Κι αυτό βέβαια έχει να κάνει με εμένα ως πρόσωπο, αλλά επίσης με εμένα ως Έλληνα και Ορθόδοξο. Αξίζει φυσικά να αναφερθεί επίσης πως η όλη δράση και το «σενάριο» του βιβλίου περιστρέφεται γύρω από ένα ιερό αντικείμενο, κι αυτό μου προσέλκυσε προσωπικά το ενδιαφέρον, αφού αυτό είναι ένα βασικό ιερό και μυστηριακό στοιχείο της δικής μου ιστορίας και πορείας στην επίγεια ζωή.

Το βιβλίο αυτό αισθάνομαι πως μπορώ να το συστήσω ανεπιφύλακτα σε όλους όσους κρατούν ακόμα τη διάθεση και την κουλτούρα της ανάγνωσης βιβλίων. Όλοι μας βέβαια ζούμε στη «γρήγορη» εποχή μας, όπου όλο το παιχνίδι της ζωής εκτυλίσσεται γύρω από το διαδίκτυο, ο λόγος μας έχει καταντήσει να είναι σύντομος και τεχνικός, τα μηνύματά μας έχουν αποκτήσει κώδικα επικοινωνίας και τα συναισθήματά μας περιγράφονται όχι από πλούτο λέξεων αλλά από μικρά συμβολάκια του κινητού τηλεφώνου. Για εκείνους που παραμένουν ακόμα ρομαντικοί και αξιολογούν τον γραπτό λόγο με τον παραδοσιακό τρόπο, εκτιμώντας ανάλογα τον αγώνα και την προσφορά των συγγραφέων, το σύντομο κείμενο του δεύτερου και του τρίτου εικονιδίου της παρούσας ανάρτησης (που βρίσκονται στις σελίδες 121 και 122 του εν λόγω βιβλίου) πιστεύω πως θα τους μιλήσει στην καρδιά τους.

Εύγε Εύη! Και εις άλλα με υγεία!