Monday 20 November 2017

Τῆς βροχῆς ἡ ψυχωφέλιμη παραμυθία

λήθεια, πόσο μορφα εναι ταν βρέχει... ταν μαζεύονται τ σύννεφα, σκοτίζουν τν τόπο, μέχρι νρθουν ο πρτες ο σταγόνες. Τ δάκρυα το ορανο. Τ φέλιμα δάκρυα. Πού ποτίζουν, καθαρίζουν ναζωοογονον τ φρυγμένη γς!! Κι στερα εναι κι κείνη συχία στος δρόμους, καθς ο νθρωποι μαζεύονται στ σπίτια τους, φο νασάνουν κείνη τ μοναδικ τν εωδι πό χμα βρεγμένο. Εναι τ χντο τς γς πο νεβαίνει πρς τ πάνω, πως προσευχή. Εναι χραντη νασαιμι τς Μάνας γς πο εγνωμονε τν Οραν γι τ φίλεμα τς δροσις, γι τν ελογία το νερο.


Κι στερα εναι τ ταξίδι... Τς ρέμβης τ ταξίδι, στ συχο τ σπίτι μ τ τζάμια ν θολώνουν ν τ κεντον μικρές - μικρς ψιχάλες... Τότε συμμαζεύεται νος, ρεμε, χαλαρώνει τ εναι, λς κα μαλακώνει π τ νερ τς βροχς κι στερα ξεκιν τ ταξίδι. Τν Στοχασμν τ ερ ταξίδι. Γιατ μέσα στ γκρίζα τμόσφαιαρα πο πλώνεται παντο, λα μοιάζουν σν παλιές, σπρόμαυρες φωτογραφίες. Το χθς φωτογραφίες μ πρόσωπα κριβ στολισμένες. Πρόσωπα κα γεγονότα πο τ᾿ νασύρεις μέσα σ τοτη τν κατάνυξη πο δημιουργε καιρός. Κι εναι ατό τόσο εεργετικό, γιατ ποφορτίζει τν ψυχή, νανεώνει τ σχέση σου μ πρόσωπα φευγτα πιά. Τν νανεώνει, πο σημαίνει τι συντηρες τ πρόσωπα ατ μέσα σου, τ θυμσαι, τ μνημονεύεις καί, κάποτε, διαλέγεσαι μυστικ μαζί τους. Διαλέγεσαι μυστικά, συγκεντρώνοντας πολλ ρωτήματα πο πόμειναν μεταξύ σας μετέωρα, ναπάντητα, πνιχτά, πο μως κάτι τέτοιες ρες τ νακαλες κα πασχίζεις ν τ φέρεις μπροστά σου μ τν προοπτικ τν κριβ πάντηση.

σως πολλο ν δυσανασχετον ταν βρέχει, γατ δν μπορον μ νεση ν κινηθον κ.λ.π. στόσο, πάρχουν κόμα κα κάποιοι λλοι πο ζον μ νοσταλγία μεγάλη κα βαθει νατένιση τν μορφι το βροχερο τοπίου...

π. K.N. Kαλλιανός

No comments: