Τῆς θείας Πεντηκοστῆς ὁ ἄλλος ἦχος...

«Θέλω νά πιστεύω -καί ἡ πίστη μου αὐτή βγαίνει πάντοτε πρώτη στόν ἀγώνα της μέ τή γνώση- ὅτι ὅπως καί νά τά ἐξετάσουμε, ἡ πολυαιώνια παρουσία τοῦ ἑλληνισμοῦ πάνω στά δώθε ἤ ἐκεῖθε του Αἰγαίου χώματα ἔφτασε νά καθιερώσει μίαν ὀρθογραφία, ὅπου το κάθε ὠμέγα, τό κάθε ὕψιλον, ἡ κάθε ὀξεία, ἡ κάθε ὑπογεγραμμένη δέν εἶναι παρά, ἕνας κολπίσκος, μιά κατωφέρεια, μιά κάθετη βράχου πάνω σε μιά καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοί ἀμπελῶνες, ὑπέρθυρα ἐκκλησιῶν, ἀσπράκια ἤ κοκκινάκια, ἐδῶ ἤ ἐκεῖ ἀπό περιστεριῶνες καί γλάστρες μέ γεράνια».

(Ὀδ. Ἐλύτης)

Καθώς, λοιπόν, ἀνηφορίζουμε γιὰ τὸ πάγκαλο ἑλληνικὸ καλοκαίρι, μὲ θεμέλιο ἰκανὸ τὴν μέγιστη καὶ πανευλαβῆ ἡμέρα τῆς θείας Πεντηκοστῆς, νοιώθουμε, πὼς μετὰ τὴν ἀφαίρεση τῆς γνήσιας ἐκείνης ὀρθογραφίας ἀπὸ τὴ θεία γλώσσα μας, ὀρθογραφία, ποὺ μὲ κόπο μάθαμε, κάτι μᾶς λείπει. Καὶ δὲν τὸ λέω ἐγώ, τὸ λέει ὁ ποιητής, ὁ Ἐλύτης, πιὸ πάνω, στὸ ὡς ἄνω παράθεμα. Τὸ λέει ὁ ποιητὴς  ποὺ ὅλοι σεβόμαστε, ἀκοῦμε μὲ προσοχὴ τὰ λόγια του κι ἀνιχνεύουμε μὲ πάθος τὰ γραφτά του. Γιατὶ κάτι καλὸ καὶ χρήσιμο θὰ βροῦμε... Ὅπως κάτι καλὸ βρίσκαμε, ὅταν στίβαμε τὸ μυαλό μας, πρὶν εἰσρεύσουν τὰ παντοίου εἴδους ἠλεκτρονικὰ λεξικὰ καὶ ἐξηγήσεις λέξεων, τὸ πὼς θὰ γράψουμε τὴν τάδε λέξη, πῶς θὰ τὴν ὀρθογραφίσουμε σωστά, πῶς θὰ τὴν νοιώσουμε μέσα μας νὰ σπαρταρᾶ σὰν τὸ φρεσκοπιασμένο ψάρι, γιὰ νὰ νοιώσουμε πῶς κάτι κάναμε.

Φυσικά, τότε νοιώθαμε μέσα μας καὶ κάτι ἄλλο νὰ ἀρωματίζει τὴν ψυχή καὶ τὸ εἶναι μας. Νοιώθαμε καὶ ζούσαμε τὴν παρουσία τοῦ Παρακλήτου, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ χώνευε στὰ ἔγκατα τῆς καρδιᾶς μας ποτισμένη μὲ κείνη τὴν εὐωδία τῶν φρέσκων καρυόφυλλων...

Στὰ χρόνια μας ποὺ οἱ λέξεις ἔχουν χάσει πιὰ τὴν πυράδα τους, ἀφοῦ τὶς ἀφοπλίσαμε ἀπὸ τοὺς τόνους καὶ τὰ πνεύματα καί, κυρίως, ἀπὸ τὴν ὅμορφιὰ τῶν νοημάτων ποὺ ἀκτινοβολοῦσαν, ἀπόμειναν πιὰ νὰ μᾶς πολιορκοῦν λέξεις ξένες, ἀνιστόρητες καὶ δίχως καμμιὰ συγγένεια μὲ τὴν παράδοση τοῦ ἕλληνος λόγου. Ἀλήθεια, πῶς μπορεῖς νὰ λησμονήσεις τὶς λέξεις Παντοπωλεῖον, Καφενεῖον, Ὑποδηματοποιεῖον κ.ἄ. καὶ νὰ βάλεις μέσα σους τὶς ξενόφερτες Surer Market, Cafeteria κ.ἄ.;

Τῆς Πεντηκοστῆς χθές, ἀλλὰ καὶ σήμερα, μὲ τὸν Παράκλητο, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας νὰ ἐπιμένει νὰ μᾶς φωτίζει. Ἀλήθεια, πόσοι τὸ ἔχουμε καταλάβει;

π. Κ.Ν. Καλλιανός