Ο Τάσος Βυζάντιος στα κινέζικα

Με ιδιαίτερη χαρά και τιμή παρουσιάζουμε από το παρόν ιστολόγιό μας την πρώτη μετάφραση Ποιήματός μας στην κινεζική γλώσσα (μανταρίνικη διάλεκτος - mandarin).

Το Ποίημα που μεταφράστηκε από την ελληνική, μέσω της αγγλικής μετάφρασης, την οποία επιμελήθηκε ο ίδιος ο Ποιητής, έχει στο πρωτότυπο τον τίτλο: «Μετά τη βροχή» (Bristol 2022). Έχει δε συμπεριληφθεί στην νέα υπό έκδοση Ποιητική Συλλογή, με τον γενικό τίτλο «Απάνεμα».

 

Το εν λόγω Ποίημα μεταφράστηκε με ευαισθησία, αγάπη και σεβασμό, από τη διακεκριμένη δημοσιογράφο και γυμνάστρια Erin Zhang, κινεζικής καταγωγής, η οποία επέδειξε ενδιαφέρον και λεπτότητα απέναντι στο εν λόγω στιχούργημα και το απέδωσε με θαυμαστή ακρίβεια, σε μια ιστορική γλώσσα, που αποτελεί μέρος ενός σπουδαίου και αρχαίου πολιτισμού.

 

Η Erin Zhang γεννήθηκε στην πόλη Chengdu της Κίνας το 1996. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου με πτυχίο δημοσιογραφίας το 2018. Αυτή την εποχή ζει στην Κίνα και ανυπομονεί να συνεχίσει να εξερευνά τον κόσμο με τη δική της παρατηρητικότητα.

 

Το Ποίημα στην αγγλική γλώσσα:

 

 

After the rain

 

 

Motionless

Next to the ancient well

 

I'm listening

Of the rainbow’s silence

 

I feel

The wings opening

 

I gaze

At the words spreading

 

Illuminated

Are the waves of the ocean

 

The county seagulls

Are skyrocketing

 

It's autumn

In the city of the bridge

 

While the crowned rose

        Synonym to beauty

Prepares for winter!

 

 

            Bristol, 23 October 2022

 

 

Το ίδιο Ποίημα στην κινεζική μετάφραση:

 

 

雨后

 

 

停驻

在古井旁

 

我聆听

彩虹的沉默

 

我感受

羽翼的展开

 

我凝视着

话语一行两行

 

被点亮的

是海洋的波浪

 

海鸥

正在冲向天空

 

此时正是秋天

在这座桥做的城市里

 

而加冕的玫瑰

        美丽的同义词

为冬天准备着

 

 

            布里斯托 2022.10.23

Η γλώσσα που μιλούν οι Έλληνες

 
Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.
 

Για του λόγου το αληθές θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.
 
Ένας πολύ μεγάλος αριθμός ομηρικών λέξεων κρύβεται μέσα σε σύνθετα ή διάφορα παράγωγα, π.χ.:
 
Την φωνή δεν την ονομάζουμε αυδή, λέμε όμως έμεινα άναυδος ή απηύδησα.
 
Η γη δεν λέγεται σήμερα άρουρα ή χθών, παρ’ όλα αυτά έχουμε και αρουραίους και υποχθόνιους θορύβους.
 
Το ιμάτιο δεν ονομάζεται λώπη υπάρχουν όμως αρκετοί λωποδύτες γύρω μας.
 
Δεν λέμε κυνώ το φιλώ, ούτε κύσα το εφίλησα. Λέμε όμως προσκυνώ το εικόνισμα, ενώ το φιλώ αγγλικά λέγεται kiss και γερμανικά küssen.
 
Το κρεβάτι δεν λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα την γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι. Οι Ισπανοί το ονομάζουν lecho, letto οι Ιταλοί, lit οι Γάλλοι, Lager οι Γερμανοί.
 
Το συχνά δεν το λέμε θαμά, έχουμε όμως πολλούς θαμώνες στα καφενεία.
 
Το γεύμα ή το δείπνο δεν είναι πλέον δόρπον, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να γευθούμε κάποιο επιδόρπιον.
 
Στους ναούς υπάρχει πάντα ο νεωκόρος άν και το σκουπίζω, σαρώνω, φροντίζω δεν το λέμε κορέω. Αυτό το ομηρικό ρήμα κορέω γέννησε δεκάδες λέξεων στις δυτικές γλώσσες, μέσω των λατίνων, που το δανείσθηκαν και το πρόφεραν curo με την ίδια έννοια: «φροντίζω, επιμελούμαι», π.χ. cura = η θεραπεία, η φροντίδα για το σώμα.
 
Το πλοίο δεν ονομάζεται πλέον ναύς, έχουμε όμως και ναυπηγούς και ναυτιλία με ναυτικούς και ναυστάθμους με ναυτικό με ναυάρχους, ναύτες και ναυμαχίες και ναυαγούς με ναυαγοσώστες …και ναυτοδικείο και ναυτία.
 
Το ψωμί μόνο στις εκκλησίες το αποκαλούμε άρτο, όμως έχουμε αρτοποιεία, αρτοσκευάσματα.
 
Μπορεί να μην ονομάζουμε ιχθείς τα ψάρια, λέμε όμως ιχθυοπώλης, ιχθυοπωλείο, ιχθυοκαλλιέργεια, κ.λπ.
 
Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο, αλεξήλιο. Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.
 
Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.
 
Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.
 
Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.
 
Πόρο έλεγαν την διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε την λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, τον φτωχό.
 
Φρην είναι η λογική. Από αυτή την λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.
 
Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.
 
Τον θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από την λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.
 
Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία.
 
Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.
 
Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.
 
Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι - ρύπανση.
 
Από την λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο αναιδής.
 
Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τις λέξεις χειροπέδες, …ορθοπεδικός (όχι ορθοπαιδικός!!!).
 
Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.
 
Άγχω, σημαίνει σφίγγω τον λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.
 
Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.
 
Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να την λέμε «πολύφερνη νύφη».
 
Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με την διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.
 
Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε - η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, στην σύνθεση διατηρήθηκε η πρώτη μορφή της λέξεως.
 
Από την λέξη χειρ έχομε: χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.
 
Από το ύδωρ έχομε τις λέξεις: ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.
 
Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι: Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνον Ελληνικές.

Φανάρι και Βατικανό, για Πάσχα και Ένωση

 

Οι προθέσεις Φαναρίου και Βατικανού σε δύο σοβαρά ζητήματα

 

Τις προθέσεις του Φαναρίου και του Βατικανού σε δύο σοβαρά ζητήματα παρουσιάζουν με εκτενές κοινό κείμενό τους στην γαλλική εφημερίδα Le Figaro, στις 22 Απριλίου 2023 (σελίς 17), ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολίτης Γαλλίας Δημήτριος (Πλουμής) και ο Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος της Ναντέρ Ματιέ Ρουζέ (Matthieu Rouge).
 
Τα δύο ζητήματα που έθεσαν οι δύο αξιωματούχοι είναι ο κοινός εορτασμός του Πάσχα και η ένωση των Εκκλησιών. Η επιχείρηση υλοποίησής τους είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει νέα προβλήματα στην ήδη πληγωμένη ενότητα  της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ως ευκαιρία υλοποίησης του κοινού εορτασμού του Πάσχα ο Μητροπολίτης Γαλλίας και ο Επίσκοπος της Ναντέρ βλέπουν το 2025, που είναι η επέτειος των 1700 ετών από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, κατά την οποία ορίστηκε ο τρόπος καθορισμού της ημερομηνίας του Πάσχα και που η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι Ρωμαιοκαθολικοί θα εορτάσουν το Πάσχα στην ίδια ημερομηνία, 20 Απριλίου. Την ένωση των Παπικών με την Ορθόδοξη Εκκλησία οι δύο κληρικοί την τοποθετούν αργότερα, το 2054, κατά την 1000ετή επέτειο από του Σχίσματος.
 
Στο κείμενο του Figaro  οι δύο κληρικοί γράφουν, μεταξύ άλλων, για τον κοινό εορτασμό του Πάσχα: «Ένας διάλογος επί του κοινού εορτασμού του Πάσχα έλαβε χώρα το 2017 στο Χαλέπι, υπό την αιγίδα του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών. Προτάθηκε τότε να επανέλθουν όλοι οι χριστιανοί στις αρχές της Συνόδου της Νικαίας, δηλαδή να εορτάζεται το Πάσχα την Κυριακή, που ακολουθεί την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, που βασίζεται στον μεσημβρινό, που διέρχεται από τα Ιεροσόλυμα. Η πρόταση θα επετύγχανε μια ημερομηνία του εορτασμού του Πάσχα, που δεν θα ήταν ούτε αυτή των καθολικών και των προτεσταντών, ούτε των ορθοδόξων, αποφεύγοντας έτσι την ευθυγράμμιση ενός μέρους των χριστιανών στο καλαντάρι των άλλων. Μια τέτοια απόφαση θα προκαλούσε βεβαίως αναστάτωση στους χριστιανούς που έχουν ήδη το προγραμματισμένο ημερολόγιό τους, αλλά θα συνιστούσε ένα εξαιρετικό σημείο ενότητας, ευεργετικό κατ’ αλήθεια για την ειρήνη του κόσμου όλου». Υπονοείται ότι οι Ορθόδοξοι προσδιορίζουν το Πάσχα με το παλαιό - ιουλιανό ημερολόγιο, ενώ οι καθολικοί και οι προτεστάντες με το διορθωμένο γρηγοριανό, το οποίο προτείνουν να εφαρμοστεί και στον νέο προσδιορισμό του Πάσχα. 
 
Όλη η Ορθόδοξη Εκκλησία  τηρεί μέχρι σήμερα τον σύμφωνα με τον Κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου καθορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας κατά το ιουλιανό ημερολόγιο, που τότε ίσχυε. Σημειώνεται ότι οι σλαυικές εκκλησίες τηρούν το ιουλιανό ημερολόγιο και στις ακίνητες εορτές, όπως λ.χ. στα Χριστούγεννα,  και έχουν με τις υπόλοιπες, που ακολουθούν  το διορθωμένο γρηγοριανό ημερολόγιο, όπως με την Εκκλησία της Ελλάδος,  13 μέρες διαφορά. Ένας από τους λόγους που οι σλαύοι Ορθόδοξοι δεν επιθυμούν κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους ρωμαιοκαθολικούς είναι και διότι δεν θέλουν να συγχέονται με τους ουνίτες. Η Ουνία αποτελεί προσηλυτιστικό επινόημα των ιησουιτών σε βάρος κυρίως των Σλαύων Ορθοδόξων, αφού οι ουνίτες κληρικοί είναι ρωμαιοκαθολικοί με  ένδυμα ορθοδόξου κληρικού.
 
Το 1977 και σε συνέδριο των Ορθοδόξων Εκκλησιών στη Γενεύη, με σκοπό τον καθορισμό κοινής Κυριακής εορτασμού του χριστιανικού Πάσχα από όλους τους χριστιανούς ο καθηγητής Αστρονομίας και ακαδημαϊκός κ. Γεώργιος Κοντόπουλος πρότεινε «ο υπολογισμός της ημερομηνίας εορτασμού του Ορθοδόξου Πάσχα να διορθωθεί το ταχύτερο δυνατό». Ως ένα αστρονομικό πρόβλημα που χρήζει διόρθωσης από τους Ορθοδόξους θεωρούν τον καθορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα οι παλαιότεροι Έλληνες αστρονόμοι Δημ. Αιγινίτης, Δημ. Κωτσάκης. Δημ. Κατσής και Κων. Χασάπης. 
 
Πάντως η τυχόν μονομερής και χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τις άλλες τοπικές Εκκλησίες συμφωνία του Φαναρίου για κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους καθολικούς και τους προτεστάντες θα προκαλέσει νέα αναταραχή στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Το επισήμαναν και στο κοινό κείμενό τους οι δύο προαναφερθέντες κληρικοί και το είχε σαφώς διατυπώσει ο μακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος το 1974, όταν πρότεινε τον καθορισμό «σταθεράς Κυριακής διηνεκώς από κοινού εορτασμού του ενός χριστιανικού Πάσχα υφ’ απάντων των ανά την Οικουμένη  Χριστιανών», μετά όμως «πρώτον πανορθόδοξον και δεύτερον παγχριστιανικήν συμφωνίαν».
 
Αν το θέμα του εορτασμού του Πάσχα μπορεί να προκαλέσει περαιτέρω αναστάτωση στην ενότητα της Ορθοδοξίας, το θέμα της ενώσεως με τους ρωμαιοκαθολικούς θα είναι το καίριο πλήγμα σε αυτήν. Στο κοινό κείμενό τους οι δύο κληρικοί τονίζουν ότι το  βήμα του κοινού εορτασμού του Πάσχα «θα μπορούσε να είναι το ξεκίνημα των νέων διαδρομών προς την πλήρη ενότητα, που δεν είναι ανέφικτη, ούτε κατά ανθρώπινη άποψη». Και συνεχίζει το κείμενο:
 
«Ο ένας από εμάς (Σημ. γρ. Δεν αναφέρεται ποιος) εύχεται την πλήρη ενότητα για το 2054 -δεν μένουν παρά 31 χρόνια για να προετοιμασθεί- προκειμένου να κλείσει καταλλήλως η δυσάρεστη “παρένθεση” των χιλίων ετών του μεγάλου σχίσματος. Ο άλλος (Σημ. γρ. Ούτε αυτού αναφέρεται το όνομα) αναφέρει ότι ένα καλό πρώτο βήμα θα ήταν ο κοινός εορτασμός του Πάσχα από το 2025 και μετά. Στις κοινότητές μας σε αυτούς που ηγούνται στις Εκκλησίες μας λέμε με μια καρδιά στο φως του Πάσχα: “Δεν φοβούμεθα για αυτό το μεγάλο και όμορφο βήμα προς τα εμπρός για να μαρτυρήσουμε την Ανάσταση!”».
 
Σημειώνεται ότι ο Επίσκοπος της Ναντέρ Ματιέ Ρουζέ είναι 57 ετών, προέρχεται από αρχοντική οικογένεια -η μητέρα του ήταν συνεργάτιδα του Ρομπέρ Σουμάν-, και έχει αναλάβει την ευθύνη της ανάκαμψης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στις συνειδήσεις των Γάλλων και όχι μόνο, μετά τα τόσα αρνητικά που έχουν συσσωρευτεί σε βάρος των κληρικών της. Προς τούτο έγραψε το βιβλίο «L’ Eglise n’ a pas dit son dernier mot: petit traite d’ antidefaitisme catholique», Paris, Robert Laffont, 2014 (Η Εκκλησία δεν έχει πει την τελευταία της λέξη: μικρό εγχειρίδιο κατά της ηττοπάθειας των καθολικών). Στη μεθόδευση ανάκαμψης της Ρ/Κ Εκκλησίας εντάσσονται και οι προτάσεις που συνυπογράφει με τον Γαλλίας. Ο Μητροπολίτης Γαλλίας Δημήτριος Πλουμής είναι καλός κληρικός, που, φυσικά, υπακούει στο Φανάρι.
 
Η βεβαιότητα περί της άρσης του σχίσματος  το 2054 από τους δύο κληρικούς προκαλεί έντονο προβληματισμό, διότι το κοινό κείμενο ασφαλώς εγράφη με την έγκριση των προϊσταμένων τους, του Πάπα Φραγκίσκου και του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Και ο μεν Πάπας είναι απόλυτος μονάρχης, πορεύεται με τα δόγματα του Πρωτείου και του αλάθητου και μπορεί να μεθοδεύει και να πράττει κατά το δοκούν. Στην Ορθοδοξία υπάρχει άλλη εκκλησιολογία. Μπορεί ο σημερινός Πατριάρχης να επιδιώκει να την αλλάξει, όμως δεν είναι καθόλου εύκολο. Σημειώνεται ότι σήμερα το Φανάρι έχει από παγωμένες έως εχθρικές σχέσεις με τις δέκα από τις 14 τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες (Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Μόσχας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Πολωνίας, Αλβανίας και Τσεχίας - Σλοβακίας).
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Σύναξη Κληρικών Θυατείρων - το Πρόγραμμα

 

Clergy Synaxis Programme - 02.05.2023

 

Η Ετήσια Ημερήσια Σύναξη των Κληρικών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 2 Μαΐου 2023 στον Ιερό Ναό Απ. Βαρνάβα στο Wood Green (N22 8PA).
 
Το σχετικό Πρόγραμμα έχει ως εξής:
 
8:00 - 9:15 Divine Liturgy
 
9:15 - 9:45 Coffee/Tea Break
 
10:00 - 10:30         Paternal Reflections
His Eminence Archbishop Nikitas of Thyateira and Great Britain
 
10:30 -11:30          ‘The Sacrament of Confession’
The Very Rev. Archim. Aimilianos Papadakis, Priest-in-charge, St George Kingston-upon-Thames
 
11:30 - 11:45          Break
 
11:45 - 12:45          ‘Bridging the Gap: Psychological Interventions to Complement Spiritual Care for Depression’
Diakonisa Eftychia Kalapoda, CBT / EMDR Therapist
 
12:45 - 13:00         Questions & Answers
 
13:00                        Clergy Fellowship Paschal Lunch
 
14:00            Open Discussion
 
15:00            Conclusion

Ελληνικό αλφάβητο στην Ουαλία

Το Κάρδιφ είναι η πρωτεύουσα πόλη του Πριγκηπάτου της Ουαλίας. Στο πανέμορφο Κάστρο του, που διατηρείται σε θαυμάσια κατάσταση, και συγκεκριμένα στη Βιβλιοθήκη του, που είναι αρκετά μεγάλη, βρίσκουμε κάτι που έχει ελληνικό ενδιαφέρον.
 

Είναι αλήθεια βέβαια πως όλο το Κάστρο είναι γεμάτο από ελληνικά -μυθολογικά και ιστορικά- στοιχεία και παραστάσεις, μικρές και μεγάλες, που δείχνουν το ενδιαφέρον και την πολυμάθεια του ιδιοκτήτη, Μαρκήσιου του Μπιουτ.
 

Ειδικά στη Βιβλιοθήκη όμως, που ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1873 από τον Βικτωριανό Αρχιτέκτονα William Burges, βλέπουμε και θαυμάζουμε την απεικόνιση του ελληνικού αλφαβήτου, ως πρώτου και σημαντικότερου μιας σειράς αρχαίων αλφαβήτων (τα άλλα τέσσερα είναι: Ασσυριανό, Εβραϊκό, Αιγυπτιακό και Κελτικό).

Ενασχόληση με το παρόν

 

‘Engaging with the present: An Orthodox pathway’ (online mini-course, 5 May - 26 May 2023)

 

Το Ινστιτούτο Ορθόδοξων Χριστιανικών Σπουδών του Κέϊμπριτζ οργανώνει μια ενδιαφέρουσα μικρή σειρά μαθημάτων. Η σχετική ανακοίνωση αναφέρει:
 
Our Institute is proud to present a new online short course on ‘Engaging with the present: An Orthodox pathway’. The course comprises 5-sessions which will be taught online on: 5, 12, 19, 26 May, 2 June 2023, between 5-7pm BST.
 
This standalone course is meant to provide a glimpse into Orthodox attitudes towards modern-day questions and issues – but it can also constitute a ‘taster’ for our Master of Arts programmes (in Christian Spirituality East and West and Contemporary Faith and Belief in the Global Context) as the level of teaching and class discussions will follow our postgraduate course standards.
 
The cost of the module is £150. Discounts for students are: £75 for students and £50 for IOCS students.
 
To apply please send your CV to info@iocs.cam.ac.uk. To pay for the module please go here.
 
The five sessions of the module are:
 
1. Friday, 5 May: New Testament exegesis (Revd Dr John Jillions)
 
2. Friday, 12 May: Orthodox tradition speaks to ecology (Dr Elizabeth Theokritoff)
 
3. Friday, 19 May: Ecumenism and Pan-Orthodoxy (Dr Razvan Porumb)
 
4. Friday, 26 May: The Orthodox Church between internal and external secularisation (Fr Dragos Herescu)
 
5. Friday, 2 June: Orthodox theology in the 21st century: modern and postmodern challenges (Dr Christoph Schneider)
 
Each session will include a teaching segment, but it will also allow for ample time for discussion. Students will receive reading assignments prior to each session (available via an online distance learning platform) but will not be required to submit any final written assignments.
 
Wishing you all a blessed Pascha filled with the light and joy of Christ's Resurrection,
 
Dr Razvan Porumb
Vice-Principal
The Institute for Orthodox Christian Studies
31 Jesus Lane, Wesley House
Cambridge CB5 8BJ

Πάσχα στην Πόλη

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 

Ευχές σε όλους! 
 
Πάει, πέρασε και αυτό, βέβαια κρατά σαράντα - πενήντα μέρες το Χριστός Ανέστη, αλλά όπως και να το κάνουμε η λαχτάρα της αναμονής πέρασε. Στον ξένο τόπο και τον αλαργινό (μακριά από το Σκούταρι, το μαντήλι με τα λουκούμια και τον γραμματέα της χανούμισσας με το λασπωμένο αντερί του) που λέει και το τραγούδι, ζήσαμε και εμείς το Πάσχα μας. Σκορπισμένοι στις διάφορες Εκκλησίες, οι πιό πολλοί από μας,  ακούσαμε τον Καλό Λόγο τα μεσάνυχτα, κτύπησαν καμπάνες (;). Παραμονές Μεγαλοεβδομαδιάτικα, και πάλι, άλλος εδώ και άλλος εκεί, ζήσαμε τα Πάθη, είπαμε τα εγκώμια την Μεγάλη Παρασκευή, λίγο έτσι, λίγο αλλιώς, φωναχτά, σιγανά, στο μυαλό μας κάτι κάναμε.
 

Νοερά ή διαδικτυακά πήγαμε στην Πόλη, στα μέρη μας, στις Εκκλησίες μας, με τα μάτια της ψυχής μας παρευρεθήκαμε στους αυλόγυρους που την ώρα του Διαγενομένου Του Σαββάτου ακούγαμε και τον παφλασμό του κύματος από την κοντινή παραλία. Βρεθήκαμε στα χωριά της Ίμβρου, στην Αγία Μαρίνα του Σχοινουδιού (την Εκκλησία της μιάς γιαγιάς μου), στα Αγρίδια και τα άλλα όπου πήγαινε ο Πατριάρχης μας. Μέχρι χθες την νύχτα πήγαινα με το "ποντίκι" στο χέρι, περασμένα μεσάνυχτα και βάλε, πότε εδώ πότε εκεί να μην χάσω ούτε μια ακολουθία της περασμένης εβδομάδας,  περπατούσα.... καθισμένη και άκουγα τα Εγκώμια. Τα άκουγα όπως εμείς τα λέγαμε. Σκάλιξα και βρήκα το βιβλιαράκι "Τα Σεπτά Άγια Πάθη" της θείας μου, Λεμονιάς Κ. Χαραλαμποπούλου, έτος 1928, έγραψε το ονοματεπώνυμο της με γράμματα καλλιγραφίας με μπλε μελάνι που δεν ξεθώριασε στην τρίτη σελίδα, ακριβώς επάνω από "ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ - Εσπέρας" αν και το βιβλιαράκι έγινε φύλλο και φτερό. Από ό,τι ξέρω της το είχε χαρίσει ο δάσκαλος /διευθυντής της Αστικής Σχολής Θεραπείων Β. Φιλώτης, που ήταν, τουλάχιστον έτσι νομίζω,  και ο (Πρωτο)ψάλτης της Ενορίας. Στη δεύτερη σελίδα του, υπάρχει και η υπογραφή του, Βασ. Φιλώτης.
 

Στο χωριό μας ψάλλαμε τα Εγκώμια με τρόπο λίγο αλλιώτικο από αλλού. Ας πούμε έτσι νόμιζα, αφού όπου και αν τα άκουσα, δεν είχαν σχέση με τα δικά μας. Αργότερα, διαβάζοντας την πρώτη σελίδα ανακάλυψα πως εμείς τα λέγαμε "κατά το σύστημα του Βατοπεδινού κ. Παγκρατίου εγκριθέν παρά της Ιεράς Συνόδου..." Το βιβλιαράκι, "Εκδοθέν υπό του Σ. Ρηγοπούλου, Βιβλιοπώλου, εν Κουλέ-Καπού αριθ. 171" και παρακάτω, "Εν Κωνσταντινουπόλει  εκ  του Πατριαρχικού Τυπογραφείου 1922".  Κατακομματιασμένο και κατακρεουργημένο το κακόμοιρο από το πιάσε-πιάσε από τα χέρια και τα χεράκια τα παιδικά, πρώτα της θείας μου, κατόπιν της μαμάς μου που ήταν μικρότερη και μετά από τα δικά μου. Με κηλίδες από το στάξιμο της σκουρόχρωμης λαμπάδας στις σελίδες του και οι πιότερο κατεστραμμένες αυτές της Γ΄ Στάσης. Βλέπω πως το "Ω γλυκύ μου έαρ", ήταν "Ω ήδιστον μου έαρ" και άλλα πολλά... Αλλά το είτα πάλιν, -το αργό- "Η ζωή εν τάφω" της Α' Στάσης και το είτα πάλιν -το αργό- "Άξιον Εστί" της Β' Στάσης, δεν ξεχνιούνται. Και να έρθω στα Ευλογητάρια; Αναστάσιμα και εκείνο το Αλληλλούιααααα. Άραγε πως να λέγονται τώρα;  
 

Περασμένες μου αγάπες και Πόλη και πάλι Πόλη που έλεγε και η Λωξάντρα. Ξαναδιαβάζω το "Θέλω να πιώ όλο τον Βόσπορο" του μακαριστού πλέον εραστή της Πόλης, Πατ. Δοσίθεου της Ι. Μονής Τατάρνης. Τον είχα γνωρίσει στην Παναγία στο Πέρα, που πήγα για να συναντήσω τον Μητροπολίτη Θεοδωρουπόλεως Γερμανό, που ήταν Διάκος της Μητρόπολης Δέρκων όταν ήμουν μικρή και σχεδόν γείτονας στα Θεραπειά. Μιλούσαμε με τον Πατ. Δοσίθεο στο τηλέφωνο, όταν δεν μπορούσε πια να επισκεφτεί την αγαπημένη του Πόλη και λυπόταν. Λυπόταν πολύ. "Πάνε εσύ για μένα"  μ’ έλεγε και συνέχιζε, "μίλα Πολίτικα, μην τα ξεχνάς". 
 

Την Παρασκευή, γιορτάζει η Μπαλουκλιώτισσα. Πήγαινα με τον θείο μου τον Στυλιανό. Το είχε τάμα μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που πέρασε. Καταλήγαμε σε ένα εστιατόριο κάπου εκεί κοντά αφού προηγουμένως έπρεπε να "διώ" τα ψαράκια. Πήγαινε ο θείος μου εκεί κάθε χρόνο, μέχρι που απελάθηκε. Θεού θέλοντος, θα βρεθώ εκεί μέσω Μπιλ Γκεϊτς. Δεν νομίζω να δω τα ψαράκια, δεν πειράζει, μεγάλωσα πιά...
 

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο, στο περιβόλι ανθίζουν λουλούδια, τουλίπες, νάρκισσοι, η αγριοκερασιά ρίχνει τα τελευταία της πέταλα πέρα δώθε και η Πασχαλιά μόλις και μπουμπουκιάζει.  Νωρίς το Πάσχα φέτος και αυτή δεν πρόλαβε να ανθίσει, δεν βοήθησε και ο καιρός...
 
Και του Χρόνου!
 
Νίκη Beales
Διακαινήσιμος Εβδομάδα 2023
Buckingham, Αγγλία

Μέρα Λαμπρή, μέρα όλο Φως

 
Οι Έλληνες, για μιαν ακόμη χρονιά, γιορτάσαμε με λαμπρότητα το Πάσχα. Τη γιορτή αυτή τη νιώθουμε ως «εορτών εορτή» και «πανήγυρη των πανηγύρεων». Τη τιμάμε ως ημέρα Λαμπρή, τη μόνη μεταξύ των 365 ή 366 ημερών του έτους. Αισθανόμαστε ότι είναι ημέρα χαράς, πλημμυρισμένη από το πνευματικό Φως του Αναστάντος Ιησού Χριστού.
 

Το Φως αυτό προβάλλει την ημέρα του Πάσχα η Εκκλησία. «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός» μας καλεί ο ιερέας και οι ψάλτες ενισχύουν τον πανηγυρικό τόνο: «Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα τω απροσίτω φωτί της Αναστάσεως, Χριστόν εξαστράπτοντα».
 
Από τους λογοτέχνες μας πιο κοντά στον πνευματικό και θριαμβευτικό χαρακτήρα της Λαμπρής είναι ο Διονύσιος Σολωμός. Αυτό γιατί όπως γράφει ο φίλος του Νικόλας Μάντζαρος, που μελοποίησε τον Εθνικό μας Ύμνο, «με τρεις αγάπες τροφοδοτεί συνεχώς την ψυχή του: με την αγάπη του Θεού, του διπλανού του και κάθε χριστιανικής αρετής». Και σε άλλο σημείο γράφει ο Μάντζαρος: «Όσο περισσότερο ψηλώνει στη δημιουργία του, τόσο πιο πολύ αισθάνεται μυστικά τα τρία πρώτα συστατικά του ενστίκτου του: αγνότητα, ταπεινότητα και γαλήνη».
 
Ο Λίνος Πολίτης στο περισπούδαστο έργο του «Γύρω στον Σολωμό» (ΜΙΕΤ, Αθήνα, 1995) αναφέρεται δια μακρών στη θρησκευτικότητα του εθνικού μας ποιητή. Στο τραγούδι του «Εις μοναχήν» εκφράζει την υπερκόσμια χαρά της Αναστάσεως δια των αγγέλων: «Χριστός Ανέστη εψάλλανε με τα χρυσά τους χείλη, Χριστός Ανέστη, εκάνανε κι αστράφτανε σαν ήλιοι...». Και στο απόσπασμα του «Λάμπρου» για την ημέρα της Λαμπρής γράφει: «Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες, όλοι, μικροί και μεγάλοι, ετοιμαστείτε. Μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες με το φως της χαράς συμμαζωχθήτε. Ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες ομπροστά στους Αγίους και φιληθείτε...».
 
Ο εκ των διαπρεπεστέρων θεολόγων του 20ού αιώνα Γεώργιος Φλωρόφσκι στο βιβλίο του «Θέματα Ορθοδόξου Θεολογίας» (Εκδ. «Άρτος Ζωής», Αθήναι 1973) εξηγεί θεολογικά τη λαμπρότητα της ημέρας: «Η Ανάστασις του Χριστού», σημειώνει, «ήταν νίκη όχι μόνο επάνω στον δικό Του θάνατο, αλλά γενικά πάνω στο θάνατο, όπως γράφεται και στον Κανόνα του Πάσχα: “Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν”. Στην Ανάστασί Του όλη η ανθρωπότητα συνανίσταται με τον Χριστό και “το γένος των ανθρώπων ενδύεται αφθαρσίαν” (Από τον Όρθρο της Κυριακής του Πάσχα)».  
 
Τα ήθη και τα έθιμα που έχει ο κάθε τόπος για το Πάσχα είναι ισχυρότατα. Μεταδίδονται από γενιά σε γενιά και δείχνουν τη συνέχειά μας. Θέλει πάντως προσοχή να μην καταντήσουν στείρο φολκλόρ. Όπως έγραψε ο Παναγιώτης Δρακόπουλος: «Ως  ζωή και συνέχεια του Ελληνισμού δεν εννοούμε την ενθουσιώδη ανάστροφη που τραβάμε στο τσαρούχι χορεύοντας τσάμικο. Μιλάμε για ζωή και δημιουργία μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα πυρακτωμένη και γεμάτη δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις από το καμίνι όπου θα δοκιμασθούν όλοι οι πολιτισμοί, οι παραδόσεις, οι κληρονομιές και οι ιδιοπροσωπίες». Χριστός Ανέστη.
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η τέχνη της... μέλισσας

 

Street Art in Bristol / 10

 
Μια νέα τοιχογραφία στην περιοχή Eastville του Bristol και συγκεκριμένα στην Οδό Cottrell, αντικατέστησε την προηγούμενη, που είχαμε παρουσιάσει εδώ.
 

Είναι μια θαυμάσια ζωγραφιά, με έντονους και ζωηρούς χρωματισμούς και μ’ έναν εσωτερικό δυναμισμό και μια εμφατική ζωντάνια.

 
Είναι ένα σύγχρονο έργο του καλλιτέχνη Zase, ο οποίος είχε ζωγραφίσει και το προηγούμενο έργο στον ίδιο χώρο, που είναι κατ’ ουσίαν ο εξωτερικός τοίχος ενός σπιτιού.

 
Στον εν λόγω έργο το κύριο θέμα είναι η μέλισσα, το έργο της και τα περί αυτήν. Λουλούδια και άλλα στοιχεία της φύσης ολοκληρώνουν την όμορφη παράσταση.

Ανάσταση 2023 στο Bristol

 
Το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ τελέσθηκαν οι παραδοσιακές τελετές της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού, στον Ιερό Ναό Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Bristol.
 

Ο Ναός, αλλά και ο προαύλιος χώρος, ήταν κατάμεστοι από μεγάλο πλήθος κόσμου, που προσήλθαν για να λάβουν το Άγιο Φως και να βιώσουν τη μεγάλη ευλογία της Αναστάσιμης τελετουργίας.

 
Οι Ιερείς του Ναού και οι Ιεροψάλτες έψαλλαν το «Χριστός Ανέστη» έξω από τον Ναό και κατόπιν οδήγησαν το εκκλησίασμα μέσα στον οίκο του Θεού, για τη συνέχιση του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας.

Επιτάφιος 2023 στο Bristol

 
Στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Bristol, όπως και σε κάθε Ορθόδοξη Ενορία ανά την Οικουμένη, στολίστηκε χθες ο Επιτάφιος.
 

Είναι το κυριότερο και χαρακτηριστικότερο στοιχείο της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής. Συμβολίζει το μνήμα του Ιησού.

 
Τον Επιτάφιο στο Bristol στόλισαν τη Μεγ. Παρασκευή το πρωΐ, με όμορφα και εύοσμα λουλούδια, κυρίες και δεσποινίδες της Κοινότητας.