Καμπάνα

Η καμπάνα («κώδων» στην ελληνική εκκλησιαστική ορολογία) είναι ένα απαραίτητο σκεύος για την τέλεση των Ιερών Ακολουθιών της Εκκλησίας μας, αλλά βέβαια αποτελεί κι ένα σημαντικότατο στοιχείο της πνευματικής ζωής των πιστών. Η έναρξη της χρήσης της χάνεται στα βάθη των χριστιανικών αιώνων.

Δεν επιθυμώ όμως εδώ να κάνω μεγάλη ανάλυση για το θέμα αυτό. Θέλω απλά να αναφέρω ότι αισθανθήκαμε μεγάλη χαρά και τιμή όταν μας δόθηκε η ευκαιρία να σχεδιάσουμε, να μελετήσουμε, να κατασκευάσουμε και τελικά να τοποθετήσουμε στην κατάλληλη θέση την καμπάνα του ιστορικού Ιερού Ναού Αγ. Νικολάου στο Κάρδιφ της Ουαλίας.

Στην Ελληνική Κοινότητα της Νότιας Ουαλίας, με έδρα την πρωτεύουσα του Πριγκηπάτου, το Κάρδιφ, διακόνησα για 6 χρόνια, από το 1987 μέχρι το 1993. Στις αρχές του 1988 πληροφορήθηκα από τα παλαιότερα μέλη της Κοινότητας ότι ο Ναός είχε καμπάνα, αλλά αποφάσισε να την προσφέρει στην Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, για να υποστηρίξει με τον τρόπο αυτό την πολεμική προσπάθεια της φιλοξενούσας χώρας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μετά από διαβουλεύσεις στο Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας, πήραμε τελικά την απόφαση να κατασκευάσουμε μια καινούρια καμπάνα. Η Βιργινία την σχεδίασε, ο Κερκυραίος Σπύρος Ατζοπάρδης επιμελήθηκε την κατασκευή της σε χυτήριο της περιοχής και όταν ετοιμάσθηκε τοποθετήθηκε στην θέση της, τον Δεκέμβριο του 1988, για να σημαίνει και να επισημαίνει...

Το χειρόγραφο ποίημα «Η καμπάνα του χωριού», που το κρατώ ως πολύτιμο φυλακτό στο προσωπικό μου αρχείο, το έχει γράψει με τα χέρια της η σεβαστή μου μητέρα Ελένη.