Η δίαιτα του... Νηστευτή

Μετά από 712 αναρτήσεις από το Λονδίνο, τούτη εδώ είναι η πρώτη ανάρτηση που καταφέρνω να κάνω από τα... πάτρια.

Μόνο που κι εδώ αισθάνομαι κάπως σαν... δίψυχος (και ίσως και «ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ», κατά Ιάκωβον), επίσης δίπατρις και βέβαια και... απόδημος. Άρα ο τίτλος του ιστολογίου ισχύει όντως κι εδώ.

Ως υπέρβαση των μυστηρίων τούτων πραγμάτων σκέφτηκα να σας πω ότι τα μαγειρικά ταλέντα της Καπετάνισσας ξεδιπλώνονται και στις δύο άκρες της... αποδημίας.

Έτσι, κατά την χθεσινή ημέρα του Άι-Γιάννη του Νηστευτή, νηστευτές κι εμείς κατά την Παράδοση της Μητρός Εκκλησίας, γευθήκαμε νηστήσιμες, αλλά όχι λιγότερο ανεπανάληπτες, λιχουδιές.

Τις ομορφιές αυτές συναπολαύσαμε με τους νεόνυμφους Μαρία - Δήμητρα (κατά σάρκα αδελφή μου) και Δημήτρη, των οποίων η γαμήλια ένωση ευλογήθηκε την περασμένη Κυριακή (22 Αυγούστου) στον Ι.Ν. Αγ. Αναστασίου στο Ναύπλιο.

Προσεχώς θα τους αφιερώσουμε κι άλλες αναρτήσεις, όπως αρμόζει. Για την ώρα σπεύδουμε να τους ευχηθούμε ολόψυχα κι από το ιστολόγιο αυτό να ζήσουν σαν τα ψηλά βουνά και να ευτυχήσουν, απολαμβάνοντες «ζωήν ειρηνικήν, μακροημέρευσιν, την εις αλλήλους αγάπην εν τω συνδέσμω της ειρήνης, σπέρμα μακρόβιον και την επί τέκνοις χάριν»!

Θερμή αγκαλιά

Σήμερα αναχωρώ για διακοπές. Θα λείψω περίπου 3 εβδομάδες. Σκέφτηκα να σας αποχαιρετίσω με κάτι... πολύ δυνατό. Με μια θερμή και εγκαρδιότατη αγκαλιά!

Το τραγούδι του βίντεο, με τον τίτλο «Hallelujah», το ερμηνεύει η νεαρή τραγουδίστρια Alexandra Burke, η οποία αναδείχθηκε νικήτρια στο διαγωνισμό του X-Factor 2008 της Αγγλίας. Το εν λόγω τραγούδι όταν πρωτοεκδόθηκε πώλησε 576.000 δίσκους.

Για τη Θεομήτορα

To παρακάτω Πατερικό κείμενο, αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο, προέρχεται από την ψυχή και την γραφίδα του Αγίου Σιλουανού. Πρωτοδημοσιεύθηκε σε ένα ιδίωμα βυζαντινής γλώσσας στον τόμο του Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, με τον τίτλο «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», που εκδόθηκε από την Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας το 1995. Εδώ παρουσιάζεται σε μεταγραφή στα Νέα Ελληνικά, από τον ενταύθα εγκαταβιούντα ιστολόγο Α.Δ.Σ., εις τιμήν της Παναχράντου Μητρός του Κ.η.Ι.Χ. και Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

Η Θεομήτωρ δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε με λογισμό, και ποτέ δεν έχασε τη χάρη, αλλά είχε κι αυτή μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα από τον Σταυρό, τότε η θλίψη της ήταν απέραντη όπως κι ο ωκεανός, και οι πόνοι της ψυχής της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροι του αδαμιαίου πόνου, μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη της αγάπης που είχε ο Αδάμ στον Παράδεισο. Κι αν επέζησε τα κατάφερε μόνο με τη θεία δύναμη, μέσω της ενίσχυσης του Κυρίου, γιατί η ευδοκία Του ήταν να της επιτρέψει να δει την Ανάσταση και ύστερα, μετά την Ανάληψή Του, να παραμείνει ως παράκληση και χαρά των Αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού.

Εμείς δεν φθάνουμε στην πληρότητα της αγάπης της Θεοτόκου, και γι’ αυτό δεν μπορούμε να κατανοήσουμε απόλυτα το βάθος της θλίψης της. Η αγάπη της ήταν τέλεια. Αγαπούσε απείρως τον Γιό και Θεό της, αλλά αγαπούσε με μεγάλη αγάπη και το λαό. Τι να αισθανόταν άραγε, όταν εκείνοι, τους οποίους αγαπούσε τόσο πολύ και ποθούσε τη σωτηρία τους, σταύρωναν τον αγαπημένο Γιό της; Αυτό δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, γιατί η δική μας αγάπη για τον Θεό και τους ανθρώπους είναι λίγη. Όπως άπειρη και ακατάληπτη υπήρξε η αγάπη της Παναγίας, έτσι άπειρος ήταν και ο πόνος της και ακατάληπτος μένει για εμάς.

Άσπιλε Παρθένε Θεοτόκε, πες μας σε εμάς, στα παιδιά σου, πώς όταν ζούσες στη γη αγαπούσες τον Γιό και Θεό σου; Πώς αγαλλόταν το πνεύμα σου επί τω Θεώ τω Σωτήρι σου; Πώς προσέβλεπες στο κάλλος του προσώπου Του; Πώς σκεπτόσουν ότι Αυτός είναι Εκείνος, που τον διακονούν όλες οι επουράνιες δυνάμεις με φόβο και αγάπη;

Πες μας τι αισθανόταν η ψυχή σου, όταν βάσταζες στα χέρια σου το θαυμαστό Νήπιο; Πώς το ανέτρεφες; Πώς πονούσε η ψυχή σου, όταν μαζί με τον Ιωσήφ τον ζητούσες για τρεις ημέρες στην Ιερουσαλήμ; Ποιά αγωνία ζούσες, όταν ο Κύριος παραδόθηκε στη σταύρωση και πέθανε πάνω στο Σταυρό; Πες μας, ποιά χαρά γεννήθηκε μέσα σου για την Ανάσταση, ή πώς κτυπούσε η καρδιά σου από τον πόθο του Κυρίου μετά την Ανάληψη;

Οι ψυχές μας έλκονται, για να γνωρίσουν για τη ζωή που έζησες με τον Κύριο στη γη. Εσύ όμως δεν θέλησες να παραδώσεις αυτές τις πληροφορίες στη Γραφή, αλλά κάλυψες με σιωπή το μυστήριό σου.

Πολλά θαύματα και ελέη είδα από τον Κύριο και από την Θεοτόκο, αλλά δεν μπορώ καθόλου να ανταποδώσω με οποιονδήποτε τρόπο την αγάπη αυτή. Τι να ανταποδώσω εγώ στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία δεν με εγκατέλειψε εμένα που έχω πέσει στην αμαρτία, αλλά με επισκέφθηκε με το έλεός της και με συνέτισε; Εγώ δεν την είδα, αλλά το Άγιο Πνεύμα μου έδωσε την ευλογία να την αναγνωρίσω από τα γεμάτα χάρη λόγια της, και ευφραίνεται το πνεύμα μου, και η ψυχή μου έλκεται κοντά της μέσω της αγάπης, ώστε και μόνο η αναφορά του ονόματός της γλυκαίνει την καρδιά μου.

.

Όταν ήμουν νεαρός υποτακτικός, προσευχόμουν κάποτε μπροστά στην εικόνα της Θεομήτορος, και η προσευχή του Ιησού μπήκε στην καρδιά μου κι άρχισε εκεί να προφέρεται μόνη της. Άλλοτε στο Ναό άκουγα την ανάγνωση των προφητειών του Ησαΐα και στις λέξεις «Λούσασθε, και καθαροί γίνεσθε» (Ης. 1, 16), σκέφθηκα: «Μήπως η Παναγία αμάρτησε ποτέ, έστω και με λογισμό»; Και τότε θαυματουργικά, μια φωνή μέσα στη καρδιά μου, ενωμένη με την προσευχή, πρόφερε ρητά: «Η Μητέρα του Θεού δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε με τη σκέψη». Με τον τρόπο αυτό το Άγιο Πνεύμα μαρτύρησε μέσα στην καρδιά μου για την αγνότητά της. Παρόλα αυτά, στον επίγειο βίο της, δεν βρισκόταν ακόμα στην πληρότητα της γνώσεως και υπέπεσε σε κάποια αδιάβλητα σφάλματα ατέλειας. Αυτό είναι φανερό από το Ευαγγέλιο, όταν, ενώ επέστρεφε από την Ιερουσαλήμ, δεν γνώριζε που είναι ο Γιός της, και για τρεις ημέρες τον έψαχνε μαζί με τον Ιωσήφ (Λουκ. 2, 44-46).

Η ψυχή μου γεμίζει από φόβο και τρόμο, όταν αναλογίζομαι τη δόξα της Θεομήτορος. Ο νούς μου είναι ανεπαρκής και η καρδιά μου φτωχή και αδύνατη, αλλά η ψυχή μου χαίρεται, και εμπνέομαι για να γράφω έστω και λίγα λόγια γι’ αυτήν. Η ψυχή μου φοβάται να τολμήσει, αλλά η αγάπη με πιέζει να μην αποκρύψω τις ευεργεσίες της ευσπλαχνίας της.

Η Θεοτόκος δεν παρέδωσε στη Γραφή ούτε τις σκέψεις, ούτε την αγάπη της προς τον Γιό και Θεό της, ούτε τις οδύνες της ψυχής της κατά τον καιρό της σταύρωσης, γιατί και τότε πάλι δεν θα μπορούσαμε να τα καταλάβουμε. Η αγάπη της προς τον Θεό ήταν ισχυρότερη και φλογερότερη από την αγάπη των Σεραφείμ και των Χερουβείμ, και όλες οι δυνάμεις των αγγέλων και αρχαγγέλων έμεναν έκπληκτες μπροστά της.

Αν και η ζωή της Μητέρας του Θεού καλύπτεται από άγια σιωπή, ο Κύριος επέτρεψε στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας να γνωρίζει ότι με την αγάπη της αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος φροντίζει όλους τους λαούς της γης και, όπως και ο Γιός της, σπλαχνίζεται και ελεεί τους πάντες.

Μακάρι να μπορούσαμε να μάθουμε κάποτε πόσο πραγματικά αγαπάει η Παναγία όλους όσους φυλάσσουν τις εντολές του Χριστού, και πόσο λυπάται και θλίβεται για εκείνους που δεν μετανοούν! Το γνώρισα αυτό εμπειρικά. Δεν λέω ψέματα, λέω την αλήθεια ενώπιον του Θεού, ότι γνωρίζω την Άχραντη Παρθένο πνευματικά. Δεν την είδα, αλλά το Άγιο Πνεύμα με έκανε να τη γνωρίσω και μαζί και την αγάπη της για εμάς. Χωρίς την ευσπλαχνία της η ψυχή μου θα είχε χαθεί προ πολλού. Εκείνη όμως ευδόκησε να με επισκεφθεί και να με νουθετήσει, για να μην αμαρτάνω. Μου είπε: «Δεν μου αρέσει να βλέπω τις πράξεις σου». Τα λόγια της ήταν ευχάριστα, ήρεμα, ευγενικά και συγκίνησαν τη ψυχή μου. Πέρασαν περισσότερα από σαράντα χρόνια από τότε, αλλά η ψυχή μου δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνη τη γλυκειά φωνή, και δεν γνωρίζω πως να ευχαριστήσω την αγαθή ελεούσα Μητέρα του Θεού.

.

Πράγματι, αυτή είναι η Αντίληψη για εμάς ενώπιον του Θεού, και μόνο το όνομά της χαροποιεί την ψυχή. Αλλά και ο ουρανός ολόκληρος και όλη η γη χαίρουν για την αγάπη της.

Είναι γεγονός αξιοθαύμαστο και ακατάληπτο! Ζει στους ουρανούς και βλέπει αδιάλειπτα τη δόξα του Θεού, αλλά δεν ξεχνά κι εμάς τους φτωχούς, και με την ευσπλαχνία της περιβάλλει ολάκερη τη γη και όλους τους λαούς.

Αυτή την Άχραντη Μητέρα Του ο Κύριος την προσέφερε σ’ εμάς. Αυτή είναι η χαρά και η ελπίδα μας. Αυτή είναι η πνευματική Μητέρα μας, που βέβαια παραμένει δίπλα μας λόγω και της ανθρώπινης φύσης της, και προσελκύει με αγάπη προς το μέρος της κάθε χριστιανική ψυχή.

Η αξία της σιωπής

Ο φίλος Τίτος Χριστοδούλου (εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και διδάκτωρ φιλοσοφίας) μου απέστειλε το παρακάτω σύντομο κείμενο για την σιωπή και σκέφθηκα να το μοιραστώ μαζί σας:

Γιατί παραιτήθηκαν οι άνθρωποι από την σιωπή; Γιατί την φοβούνται τόσο; Γιατί πιστεύουν ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με την σιωπή;

Οι Κουάκεροι έχουν μια πολύτιμη ώρα, όταν η κοινότης τους συναθροίζονται σε ένα χωλ, μαζί μεν, αλλά σιωπηλοί... Βοηθούν έτσι ο ένας τον άλλο να στοχαστούν, μόνοι και πάλι μαζί, δηλαδή με τους άλλους αλλά ελεύθεροι...

Θέλει θάρρος η σιωπή. Σίγα. Νόει. Ένα από τα πιο τρομακτικά διηγήματα του Πόε περιγράφει τον τρόμο της σιωπής. Θέλει θάρρος η σκέψη, η αυτοεξέταση. Πόσα προσπαθούμε να ξεχάσουμε, να αποφύγουμε, να αποδράσουμε, στον θόρυβο και στην τύρβη; Φίλοι σου πραγματικοί εκείνοι που μπορείς να σωπάσεις μαζί τους.

Μουσουλμάνοι και τζαμιά στη Βρετανία

Είναι νομίζω κοινός νους πως η Βρετανία είναι δημοφιλής προορισμός για τους μουσουλμάνους, οι οποίοι έχουν κατακλύσει τη χώρα, όχι μόνο ως περιηγητές αλλά και ως μόνιμοι κάτοικοι. Ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Βρετανίας είναι 2.4 εκ. (4% του συνολικού πληθυσμού), αναπτύσσεται με γεωμετρική πρόοδο και όπως λένε οι ειδικοί 10 φορές γρηγορώτερα από τις άλλες κατηγορίες του γενικού πληθυσμού. Προέρχεται δε από όλες τις χώρες του αραβικού κόσμου κι απ’ όπου αλλού ζουν συμπαγείς μάζες μωαμεθανών. Οι μουσουλμάνοι έχουν ιδρύσει στο Λονδίνο Μουσουλμανικό Κοινοβούλιο Μεγ. Βρετανίας.

Είναι χαρακτηριστικό δε ότι έχουν οργανωθεί καλά σε κοινότητες, γύρω από τους χώρους λατρείας και τα ομολογιακά σχολεία, τα οποία λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους της φιλόξενης χώρας. Αναπτύσσονται πολύ γοργά, τόσο που αναμένεται σε 40 περίπου χρόνια να αποτελούν την πληθυσμιακή πλειοψηφία στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Χώροι λατρείας, τα γνωστά τζαμιά, υπάρχουν παντού στη Βρετανία. Ισλαμική ιστοσελίδα αναφέρει πως ο αριθμός των τζαμιών στο Ηνωμένο Βασίλειο ανέρχεται σε 1689. Ακούγεται ότι τεράστια ποσά εισάγονται στη χώρα, με σκοπό την ανέγερση τζαμιών και ισλαμικών κέντρων, μέσω των οποίων προβάλλεται η μουσουλμανική κουλτούρα.

Το πρώτο τζαμί της παρούσας ανάρτησης βρίσκεται στο κέντρο του Harrow (ΒΔ Λονδίνο), ακριβώς απέναντι από το Δημαρχείο της περιοχής. Το δεύτερο βρίσκεται στην περιοχή Hornsey (Βόρειο Λονδίνο), σχεδόν απέναντι από τον Ελληνορθόδοξο Ναό του Αγ. Ιωάννου του Βαπτιστού και ακριβώς δίπλα από Κέντρο Οργάνωσης Κυπρίων Γυναικών Βορ. Λονδίνου. Το τρίτο βρίσκεται πάνω στον μικρό περιφερειακό δρόμο της πόλης του Watford, στα βόρεια του Λονδίνου.

Σύντομη επίσκεψη στο Watford

Το Watford είναι μια πόλη στην Κομητεία του Hertfordshire. Βρίσκεται 20 μίλια / 32 χιλ. ΒΔ από το κεντρικό Λονδίνο. Έχει 80.000 κατοίκους. Η πρώτη αναφορά στην πόλη γίνεται στην Αγγλο-Σαξωνική Χάρτα του 1007. Στα 1100 ο βασιλιάς Ερρίκος Α΄ έδωσε άδεια στο Watford να διοργανώνει εβδομαδιαίο παζάρι. Ο ενοριακός Ναός της Παναγίας κτίσθηκε το 1230 και ανακαινίσθηκε το 1871.

Η φράση «North of Watford» («Βόρεια του Watford») χρησιμοποιείται υποτιμητικά, κυρίως από τους κατοίκους των ΝΑ περιοχών της Αγγλίας, για να δηλώσει μακρινές περιοχές, και μάλιστα εκτός Λονδίνου. Είναι ευφημισμός του «επαρχιακός» και «επαρχιώτης», και κατά συνέπεια και του «απλοϊκός».

Σήμερα η πόλη φημίζεται για την επαγγελματική ποδοσφαιρική της ομάδα Watford FC, για το μεγάλο Γενικό Νοσοκομείο της και βέβαια για το ωραίο Εμπορικό της Κέντρο, που ονομάζεται Harlequin Shopping Centre. Το Κέντρο αυτό άνοιξε επίσημα το 1992 και έχει 140 καταστήματα. Για να είμαι ειλικρινής αυτό ήταν που προσέλκυσε κι εμάς εκεί.

Συλλογή υπογραφών για τη Χάλκη

Το σεπτό Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, ο απανταχού της γης Ελληνισμός και σύνολη η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας αγωνίζονται τα τελευταία χρόνια να καταφέρουν έναν υπέροχο στόχο, την επανέναρξη λειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Δυστυχώς όλες οι προσπάθειες κτυπούν πάνω στις κλειστές πόρτες των τούρκων (λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να γράψω τη λέξη όπως θα έπρεπε με κεφαλαίο «τ»).

Τελευταία πραγματοποιείται μια ευρύτατη προσπάθεια, μέσω του παγκόσμιου ιστού, για συλλογή υπογραφών, που μπορεί να βοηθήσει στην συνειδητοποίηση και ευαισθητοποίηση γύρω από το θέμα αυτό, πολλών ατόμων αλλά και διαφόρων διεθνών οργανισμών, όπως ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., ο Πρόεδρος της γείτονος, τα κράτη - μέλη του Ο.Η.Ε. και της Ε.Ε., τα μέλη της Αμερικανικής Γερουσίας, Χριστιανικές Ομολογίες, Βουλευτές πολλών κρατών κ.ά.

Η συνοδευτική επιστολή αναφέρει τα εξής:

1. Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, διαμαρτυρόμαστε έντονα για την παράνομη απαγόρευση λειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης από τις τουρκικές αρχές, από το 1971 μέχρι σήμερα.

2. Ζητούμε την άμεση άρση της απαγόρευσης αυτής, διότι η λειτουργία της Σχολής της Χάλκης αποτελεί ζωτική προϋπόθεση για την επιβίωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως, της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Το Πατριαρχείο αποτελεί ανεκτίμητο κομμάτι της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και της Oρθόδοξης χριστιανικής πίστης. Είναι μοναδικό για τον πολιτισμό, διότι είναι αρχαιότατος θεσμός, ο οποίος λειτουργεί αδιαλείπτως ως κέντρο της Ορθοδοξίας, από την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης ως σήμερα.

3. Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης αποτέλεσε εξ αρχής το κύριο μορφωτικό ίδρυμα για τους Oρθόδοξους κληρικούς όλων των βαθμίδων. Το κλείσιμό της συνιστά παραβίαση του άρθρου 40 της συνθήκης της Λωζάνης και του άρθρου 24 του Τουρκικού Συντάγματος, τα οποία προστατεύουν τη θρησκευτική ελευθερία και μόρφωση. Αυτές προστατεύονται επίσης από το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Επομένως, το κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των αρχών της δημοκρατίας και των διεθνών νόμων.

4. Καλούμε όλους τους καλής πίστης ανθρώπους, που ενδιαφέρονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας, να στηρίξουν την επιβίωση της Ορθοδοξίας στην Τουρκία, υποστηρίζοντας την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, η οποία αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη συνέχιση της λειτουργίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Οπωσδήποτε αξίζει η προσπάθεια αυτή να υποστηριχθεί από όλους μας. Μέχρι τώρα έχουν συλλεγεί 47.723 υπογραφές.

Ο Αύγουστος του Ελύτη

Αύγουστος χωρίς την Παναγιά μας, αλλά και χωρίς ποίηση και μουσική, δεν μπορεί να υπάρξει. Για τούτο κι ο αθάνατος Αιγαιοπελαγίτης μέγας ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης συνέταξε το παρακάτω προς τέρψη και απόλαυση όλων μας. Τους εξαίρετους αυτούς στίχους μελοποίησαν ο Λίνος Κόκοτος και ο Μιχάλης Τρανουδάκης και το πρωτοερμήνευσε η Ρένα Κουμιώτη με την ανεπανάληπτη φωνή της.

Ο Αύγουστος ελούζονταν

μες στην αστροφεγγιά

κι από τα γένια του έσταζαν

άστρα και γιασεμιά.

.

Αύγουστε μήνα και Θεέ

σε σένανε ορκιζόμαστε

πάλι του χρόνου να μας βρεις

στο βράχο να φιλιόμαστε.

.

Απ' την Παρθένο στο Σκορπιό

χρυσή κλωστή να ράψουμε

κι έναν θαλασσινό σταυρό

στη χάρη σου ν' ανάψουμε.

Ο Αύγουστος ελούζονταν

μες στην αστροφεγγιά

κι από τα γένια του έσταζαν

άστρα και γιασεμιά.

Δεκαπεντίζουμε...

Ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει αυτή την ωραία, κατανυκτική και παρακλητική περίοδο του Δεκαπενταυγούστου είναι η νηστεία.

Μια νηστεία όμως που είναι ιδιαίτερα κολακευτική προς τους ανθρώπους, λόγω της αφθονίας των εποχιακών λαχανικών και φρούτων.

Και βέβαια όταν ο δεκαπεντισμός συναντά την Καπετάνισσά του, τα φαγητά γίνονται εύγευστα και νόστιμα, τόσο πολύ μάλιστα που δεν αντιστεκόμαστε στον πειρασμό και τα φωτογραφίζουμε για να τα απαθανατίσουμε.

Τα γεμιστά καλαμαράκια, οι μελιτζάνες, οι διάφορες σαλάτες, συνοδευόμενα από δροσερότατο ροζέ ιταλικό κρασί απογειώνουν τις αισθήσεις στα ουράνια.

Η καλή παρέα, με φιλική συζήτηση και πηγαία χαμόγελα, είναι κύριο συστατικό που συνδέει εσωτερικά τις γεύσεις με την κοινωνική διάσταση της ζωής.

Δεκαπεντίζουμε, λοιπόν, κι εμείς στην ξένη... και προσβλέπουμε με λαχτάρα στην επίσκεψη στην Πατρίδα τις επόμενες ημέρες!

Μεσο-Δεκαπενταύγουστος

Βρισκόμαστε ήδη στη μέση του δρόμου της ωραίας αυτής και κατανυκτικής περιόδου του Δεκαπενταυγούστου, μιας εποχής γεμάτης από μυρωδιές, εύγευστα φρούτα, και χαλαρότερο πρόγραμμα.

Η Παναγία μας στο κέντρο της ζωής μας, σηματοδοτεί το δρόμο προς το... Πάσχα του καλοκαιριού. Η σκέψη μας προσανατολισμένη στη γλυκειά και καταδεκτική μορφή της. Οι Ιερές Παρακλήσεις πλημμυρίζουν τα βράδια μας από ήχους βυζαντινούς και λόγια ιερά, που όμοιά τους υπάρχουν μόνο στους ουρανούς.

Στον Ελληνορθόδοξο Καθεδρικό Ναό του Τιμίου Σταυρού και Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο ΒΔ Λονδίνο ανακαλύψαμε και την πανέμορφη εικόνα της παρούσας ανάρτησης, ως Βασίλισσας των Αγγέλων.

Ο πνευματικός αγώνας συνεχίζεται και στις ψυχές μας συντελείται αυτή την εποχή, σε εικοσιτετράωρη βάση, ένας αέναος διάλογος της ιστορίας με την πίστη και της θεολογίας με την πράξη. Προσβλέπουμε στην κορύφωσή του την προσεχή εβδομάδα!

Αν δεν κλάψει το μωρό...

...δεν του δίνει η μάνα του τροφή

Στην κυπριακή διάλεκτο η παροιμία αυτή έχει ως εξής: «Αν μεν κλάψει το μωρόν, φαΐν η μάνα του εν του δκια». Στην Ελλάδα είναι πιο γνωστή η εν λόγω παροιμία στην εξής μορφή: «Αν δεν κλάψει το παιδί, δεν του δίνει η μάνα του βυζί». Αυτή βέβαια προέρχεται από την αρχαία ελληνική αντίστοιχη παροιμία: «παιδί ου κλαίοντι, μαστοί ου δίδονται».

Συνήθως το παιδί στις παραδοσιακές κοινωνίες θήλαζε ώσπου να βγάλει δόντια. Κάποτε και πέρα από τα δύο και τα τρία χρόνια. Στο κρητικό ποιητικό έργο (πιθανότατα του Βιτσέντζου Κορνάρου) «Η θυσία του Αβραάμ» διαβάζουμε: «Τρεις χρόνους, γιε μου, σού ’διδα, το γάλα τω βυζιώ μου...».

Ο μακ. Επίσκοπος Τελμησσού κυρός Χριστοφόρος, στο βιβλίο του «208 Κυπριακές Παροιμίες», αναφέρει σχετικά με την εν λόγω παροιμία: «Πρέπει να βρούμε κάποια μέθοδο να εξασφαλίσουμε και να κατοχυρώσουμε τα νόμιμα δικαιώματά μας. Βέβαια, με ειρηνικά και λογικά μέσα, όπως το κλάμα του βρέφους σαν έρθει η ώρα του θηλασμού. Όπως είπε ο Κύριος “Ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν”».

Μεταμόρφωση του Σωτήρος

Σήμερα η Αγία Εκκλησία μας εορτάζει τη Δεσποτική Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Ψάλλει δε: «Μετεμορφώθης εν τω όρει, Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις μαΘηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ήδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το φως σου το αΐδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου Φωτοδότα, δόξα σοι».

Αυτή την ημέρα πανηγυρίζει και ο Ιερός Ναός της Μεταμορφώσεως στο Κεφαλάρι Αττικής, πλησίον της Κηφισιάς.

Σ’ αυτό το Ναό πριν από 23 χρόνια, σαν σήμερα, τελέσθηκε η χειροτονία εις Πρεσβύτερο ενός νέου κληρικού, προεξάρχοντος του Επισκόπου (του σεπτού και παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας) Ηλιουπόλεως Θεοκλήτου, ο οποίος ανήκει σήμερα στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία.

Την αμέσως επόμενη ημέρα ο νέος Ιερέας ανεχώρησε με την οικογένειά του για να διακονήσει τον Ελληνισμό της Διασποράς, κατ’ αρχάς στην Ουαλία και κατόπιν στο Λονδίνο.

Την συγκινητική αυτή και ιδιαίτερα κατανυκτική μυστηριακή τελετή παρακολούθησε πλήθος πιστών κάθε ηλικίας, αλλά επίσης και μια διεκεκριμένη Ελληνίδα, Αρχόντισσα του Ελληνικού Πνεύματος, η Ιωάννα Τσάτσου - Σεφεριάδη (1909-2000), αδελφή του Γιώργου Σεφέρη και σύζυγος του τ. Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Καθ. Κωνσταντίνου Τσάτσου.

Η ανθρώπινη καταγωγή

Το μικρό κοριτσάκι ρωτάει τη μητέρα της:

.

- Πώς εμφανίστηκε η ανθρώπινη φυλή;

Η μητέρα της απάντησε:
.

- Ο Θεός έφτιαξε τον Αδάμ και την Εύα, εκείνοι έκαναν παιδιά, τα παιδιά τους έκαναν κι άλλα παιδιά, και έτσι συνεχίστηκε η δημιουργία του ανθρώπινου γένους.
.

Δύο μέρες μετά το κοριτσάκι ρώτησε τον πατέρα της την ίδια ερώτηση.
.
Ο πατέρας απάντησε:

- Εκατομμύρια χρόνια πριν, υπήρχαν οι μαϊμούδες, από τις οποίες εξελίχτηκαν σιγά σιγά οι άνθρωποι.

.

Το κοριτσάκι μπερδεμένο πάει στη μητέρα της:
.

- Μαμά, πώς γίνεται εσύ να μου είπες ότι τους άνθρωπους τους δημιούργησε ο Θεός και ο μπαμπάς να μου είπε ότι οι άνθρωποι εξελίχτηκαν από τις μαϊμούδες;

.
Και η μητέρα της απαντά:
.

- Αγάπη μου, είναι πολύ απλό. Εγώ σου είπα για τη δική μου καταγωγή και ο μπαμπάς σου για τη δική του!!!

«Καμένες Πεταλούδες»

Κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του πολυαγαπητού αδελφού και συλλειτουργού, αλλά και εξαίρετου Θεολόγου και ποιητή Πρωτοπρ. Παναγιώτη Καποδίστρια, με γενικό τίτλο «Καμένες Πεταλούδες, Ποιήματα 1979-2009», από τη λογοτεχνική σειρά «Επίγνωση», του Εκδοτικού Οίκου Αντ. Σταμούλη της Θεσσαλονίκης.

Στον πανόδετο και με κουβερτούρα τόμο των 464 σελίδων συμπεριλαμβάνονται όλες οι μέχρι τώρα εκδεδομένες και βραβευμένες από την Ακαδημία Αθηνών και από άλλα Λογοτεχνικά και Πολιτιστικά Ιδρύματα ποιητικές συλλογές του εκλεκτού Ιερέα και πρωτότυπου Λογοτέχνη, κι επίσης μια ανέκδοτη. Τη μεγάλη αυτή έκδοση κοσμούν δύο ψηφιδωτά έργα της Καθηγήτριας Α.Σ.Κ.Τ. Αγγελικής Κοκονάκη, ενώ την επιμέλεια είχε ο Δρ Δημήτριος Γ. Μαγριπλής, Διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.

Ο τόμος διατίθεται ήδη στα βιβλιοπωλεία. Για παραγγελίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στον Εκδοτικό Οίκο Αντ. Σταμούλη, τηλ. 2310 - 264 748, 2310 - 900 777, 6946 - 461 460, e-mail: anstamoulis@hotmail.com

Όψεις θέρους

Όταν σκεπτόμαστε το καλοκαίρι εκείνο που συνήθως έρχεται αμέσως στο νου είναι τα εποχιακά λαχανικά και φρούτα. Πολλά απ’ αυτά μπορούμε να τα αναφέρουμε ονομαστικά. Με μερικά από αυτά μεγαλώσαμε, κατά κάποιο τρόπο, μαζί!

Δεν αναφέρομαι φυσικά στη μαζική και παγκοσμιοποιημένη παραγωγή, αλλά στα προϊόντα εκείνα που παράγονται κατ’ αρχάς στην εποχή τους και που καλλιεργούνται στους κήπους, τους λαχανόκηπους και τις αυλές μας. Μιλώ για τα προϊόντα της αγάπης και της προσωπικής και οικογενειακής μας φροντίδας.

Αυτές τις ημέρες, λοιπόν, αρχίσαμε να βλέπουμε, να καμαρώνουμε και να γευόμαστε τα αγαθά των κόπων μας, και για να είμαστε ακριβέστεροι των κόπων των φίλων μας, εκείνων ειδικά που έχουν (εδώ στο Λονδίνο) τα γνωστά και βέβαια ελληνικά χωραφάκια, στα οποία καλλιεργούν τα εποχιακά λαχανικά (ντομάτες) και φρούτα (σύκα). Μεταξύ αυτών το ζεύγος Κώστα και Ανδρούλλας Κωνσταντή.

Η ευλογία του Θεού προσφέρεται πάντοτε απλόχερα στους ανθρώπους εκείνους που τιμούν και σέβονται τη φύση, το περιβάλλον, το ποίημα του Δημιουργού. Κι εκείνοι ανταποδίδουν με ευγνωμοσύνη «τα σα εκ των σων».

Το Ζεμενό του Boissonnas

Για το Ζεμενό έχω ξαναγράψει. Είναι ένας τόπος μυθικός, γεμάτος από πλούσιες παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις, αποθησαυρισμένες στο σαλόνι της μνήμης μου.

Πρόσφατα ανακάλυψα μερικές ιστορικές φωτογραφίες του Ζεμενού, τις οποίες έχει τραβήξει ο Φιλέλληνας Ελβετός Fred Boissonnas, ο οποίος είναι ο πρώτος ξένος φωτογράφος που περιηγήθηκε πολύ στον ελληνικό χώρο, από το 1903 και για περίπου τρεις δεκαετίες αργότερα.

Ταξίδεψε από την Πελοπόννησο ως την Κρήτη και τον Όλυμπο και από την Ιθάκη ως το Άγιο Όρος. Περιηγήθηκε, φωτογράφισε, έγραψε. Το έργο του, πρωτοποριακό αλλά και καθοριστικό για την εξέλιξη της ελληνικής φωτογραφίας κατά τον 20ό αιώνα.

Ο καλλιτέχνης, πέρα από το καταγραφικό ενδιαφέρον του για όλα όσα εξαφανίζονται, μας δίνει μια εικόνα της Ελλάδας που εκτείνεται πέρα από την εθνογραφική μαρτυρία. Η μεγάλη πίστη και ο θαυμασμός του για τη χώρα αυτή μεταδίδονται μέσα από το έργο του με μια τρυφερότητα και μια αγάπη που η δύναμη τους ακόμη και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, δίνει ψυχή σ’ αυτά τα κομμάτια χαρτιού, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν παραμείνει απλές φωτογραφίες...

Οι φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης είναι όλες από το Ζεμενό. Οι τρεις πρώτες τραβήχτηκαν το 1903, ενώ η τέταρτη το 1913. Οι σωζόμενες λεζάντες έχουν ως εξής:

1. Ζεμενό Κορινθίας, οικογένεια ιερωμένου.
2. Ζεμενό Κορινθίας, ο Fred και ο Daniel τσουγκρίζουν τα ποτήρια με τους οδηγούς των ζώων τους.
3. Οικογένεια στο Ζεμενό Κορινθίας.
4. Ζεμενό Κορινθίας, η οικογένεια του ιερέα.

Δεκαπενταύγουστος & Παναγία Σουμελά

Αρχή του Δεκαπενταυγούστου σήμερα. Η Αγία Εκκλησία μας, η μεγάλη αυτή μητέρα μας, μας καλεί για άλλη μια φορά να ετοιμασθούμε πνευματικά, με τις Ιερές Παρακλήσεις και τη νηστεία, για να υποδεχθούμε στο τέρμα του δρόμου τη σπουδαία Εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που λέγεται επίσης και Πάσχα του καλοκαιριού.

Την ημέρα της Εορτής θα πραγματοποιηθεί και κάτι που είναι εξαιρετικής εθνικοθρησκευτικής σημασίας, κι αυτό είναι η πρώτη Θεία Λειτουργία στην ιστορική Μονή της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο έπειτα από 88 ολόκληρα χρόνια. Το τουρκικό Υπουργείο Πολιτισμού επέτρεψε τελικά στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο να λειτουργήσει στο μοναστήρι, το οποίο με την πάροδο των ετών έχει μετατραπεί σε μουσείο.

Ο μοναδικός ποντιακής καταγωγής Μητροπολίτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Δράμας κ. Παύλος, ο οποίος έχει αναλάβει με προτροπή του Οικουμενικού Πατριάρχη να συντονίσει την όλη προσπάθεια στην Ελλάδα, δήλωσε χαρακτηριστικά:

«Πρόκειται για μια ιστορική στιγμή, αφού στο μοναστήρι δεν τελέστηκε επισήμως ούτε μια λειτουργία όλα αυτά τα χρόνια και είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των 16 αιώνων της μονής που ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα βρίσκεται στην Παναγία Σουμελά στις 15 Αυγούστου, την ημέρα δηλαδή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην οποία είναι αφιερωμένο το μοναστήρι».