Αν δεν κλάψει το μωρό...

...δεν του δίνει η μάνα του τροφή

Στην κυπριακή διάλεκτο η παροιμία αυτή έχει ως εξής: «Αν μεν κλάψει το μωρόν, φαΐν η μάνα του εν του δκια». Στην Ελλάδα είναι πιο γνωστή η εν λόγω παροιμία στην εξής μορφή: «Αν δεν κλάψει το παιδί, δεν του δίνει η μάνα του βυζί». Αυτή βέβαια προέρχεται από την αρχαία ελληνική αντίστοιχη παροιμία: «παιδί ου κλαίοντι, μαστοί ου δίδονται».

Συνήθως το παιδί στις παραδοσιακές κοινωνίες θήλαζε ώσπου να βγάλει δόντια. Κάποτε και πέρα από τα δύο και τα τρία χρόνια. Στο κρητικό ποιητικό έργο (πιθανότατα του Βιτσέντζου Κορνάρου) «Η θυσία του Αβραάμ» διαβάζουμε: «Τρεις χρόνους, γιε μου, σού ’διδα, το γάλα τω βυζιώ μου...».

Ο μακ. Επίσκοπος Τελμησσού κυρός Χριστοφόρος, στο βιβλίο του «208 Κυπριακές Παροιμίες», αναφέρει σχετικά με την εν λόγω παροιμία: «Πρέπει να βρούμε κάποια μέθοδο να εξασφαλίσουμε και να κατοχυρώσουμε τα νόμιμα δικαιώματά μας. Βέβαια, με ειρηνικά και λογικά μέσα, όπως το κλάμα του βρέφους σαν έρθει η ώρα του θηλασμού. Όπως είπε ο Κύριος “Ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν”».