Friday, 26 October 2012

Μια αληθινή θυσία

Όταν η Chiara Corbella έμαθε ότι ήταν έγκυος στο τρίτο της παιδί, ήταν μια μεγάλη χαρά που κατέληξε όμως σε μια γλυκόπικρη τραγωδία για τη νεαρή Ιταλίδα μητέρα, που πέθανε φέτος τον Ιούνιο, αφού ανέβαλε τη θεραπεία του καρκίνου της για να σώσει το αγαπημένο της μωρό.

Η Κιάρα και ο σύζυγός της Enrico Petrillo ξεκίνησαν μια αξιοθαύμαστη πορεία πίστης το 2010, όταν έμαθαν ότι ήταν έγκυος στον Francisco - και ότι η Κιάρα είχε μια επιθετική μορφή καρκίνου.

Η είδηση ήταν ιδιαίτερα οδυνηρή για το ζευγάρι, καθώς τα δύο αδέλφια του Φρανσίσκο, η Μαρία και ο Δαβίδ, είχαν πεθάνει λίγο μετά τη γέννησή τους. Στην πραγματικότητα, η Κιάρα και ο Ενρίκο είχαν γίνει δημοφιλείς ομιλητές υπέρ της ζωής και κατά των εκτρώσεων, μιλώντας για τις λίγες πολύτιμες στιγμές τους με κάθε ένα από τα δύο πρώτα παιδιά τους πριν η σύντομη ζωή τους τελειώσει.

Αυτή τη φορά, οι γιατροί, είπαν ότι ο Φρανσίσκο ήταν υγιής και αναπτυσσόταν κανονικά. Έτσι, όταν συμβούλευσαν την Chiara να αρχίσει αμέσως θεραπεία για τον καρκίνο της, εκείνη αρνήθηκε, περιμένοντας να γεννηθεί ο Φρανσίσκο το Μάιο του περασμένου έτους. Ο καρκίνος προχώρησε, στερώντας από την Chiara την όραση στο ένα μάτι προτού τελικά υποκύψει στις 13 Ιουνίου 2012.

«Πάω στον Παράδεισο για φροντίσω τη Μαρία και τον Δαβίδ, εσύ μείνε εδώ με τον μπαμπά. Θα προσεύχομαι για σένα», έγραψε η Chiara στο μωρό της Φρανσίσκο σε μια επιστολή, μια εβδομάδα πριν το θάνατό της.

Αν και η ιστορία είναι μια τραγωδία για τους εξωτερικούς παρατηρητές -και βεβαίως και για τον Enrico, με τον οποίον ήταν παντρεμένη η Κιάρα– οι τελευταίες συνομιλίες του ζευγαριού αποκαλύπτουν, σύμφωνα με τα λόγια του νεαρού άντρα, «μια ιστορία αγάπης πάνω στο σταυρό» που έμοιαζε ότι θα νικήσει ακόμη και το θάνατο.

«Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο σταυρός -αν τον αγκαλιάσεις με τον Χριστό- παύει να είναι τόσο άσχημος όσο φαίνεται. Εάν έχεις εμπιστοσύνη στο πρόσωπό Του, θα ανακαλύψεις ότι αυτή η πυρκαγιά, αυτός ο σταυρός, δεν καίγεται, και ότι η ειρήνη μπορεί να βρεθεί μέσα στον πόνο και η χαρά μέσα στο θάνατο», είπε ο Enrico.

«Πέρασα πολύ χρόνο φέτος σκεπτόμενος αυτή τη φράση από το Ευαγγέλιο που λέει ότι ο Κύριος δίνει ένα σταυρό που είναι γλυκύς και ένα φορτίο που είναι φως. Όταν κοίταξα στην Chiara όταν ήταν έτοιμη να πεθάνει, προφανώς ήμουν πολύ αναστατωμένος. Αλλά βρήκα το θάρρος και λίγες ώρες πριν -ήταν περίπου οκτώ το πρωί, η Κιάρα πέθανε το μεσημέρι– την ρώτησα. Είπα: “Αλλά Chiara, αγάπη μου, είναι αυτός ο σταυρός πολύ γλυκός, όπως λέει ο Κύριος”; Με κοίταξε και χαμογέλασε, και με απαλή φωνή είπε, “Ναι, Enrico, είναι πολύ γλυκός”».

1 comment:

Α. Παπαγιάννης said...

Chiara= Φωτεινή στα ιταλικά. Ωραίο όνομα για μια ωραία ψυχή!
Χρόνια πολλά για τον Δημήτριο!