Ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα

Λίγο πριν το Πάσχα είχα την χαρά να ξαναπάω στην Αίγινα, ένα νησί αγαπημένο και εύκολα προσβάσιμο από την Αθήνα και να επισκεφτώ για πρώτη φορά το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας - Αγίου Νεκταρίου.

Ο Άγιος Νεκτάριος είναι ένας άγιος του 20^ου αιώνα, αφού ανακηρύχθηκε Άγιος από την Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία το 1961. Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε με το όνομα Αναστάσιος Κεφαλάς το 1846 στην Σηλυβρία της τουρκοκρατούμενης Θράκης από φτωχή οικογένεια. Έμαθε τα πρώτα γράμματα της ζωής του από την μητέρα του και παρακολούθησε το Σχολαρχείο στην Σηλυβρία. Αμέσως μετά μετανάστευσε στην Κωνσταντινούπολη για να εργαστεί και να βοηθήσει οικονομικά τους γονείς του αλλά και για να συνεχίσει τις σπουδές του. Εργάστηκε αρχικά σε ένα καπνοπωλείο και αργότερα ως παιδονόμος στο σχολείο του Μετοχίου του  Παναγίου Τάφου, όπου συνέχισε τις σπυδές του ενώ ταυτόχρονα δίδασκε τα παιδιά των μικρότερων τάξεων. Αυτήν την εποχή ο Άγιος Νεκτάριος συνέλεξε ρητά και αποφθέγματα φιλοσόφων και Αγίων Πατέρων, τα οποία εξέδωσε το 1895 σε ένα δίτομο βιβλίο που ονόμασε «Ιερών και φιλοσοφικών λογίων θησαύρισμα».  Λίγο αργότερα ο Άγιος μετανάστευσε στην Χίο όπου εργάστηκε ως δημοδιδάσκαλος στο χωριό Λίθι, ενώ παράλληλα κήρυττε σε διάφορες εκκλησίες της εποχής. Στην ηλικία των 27 ετών εισήλθε ως δόκιμος μοναχός στην Νέα Μονή της Χίου, τρία χρόνια αργότερα έγινε μοναχός και το 1877 χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος. Στην χειροτονία του αυτή έλαβε το όνομα Νεκτάριος. Αμέσως μετά έφυγε για την Αθήνα προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του. Επέστρεψε στην Χίο τρία χρόνια μετά έχοντας το απολυτήριο του Γυμνασίου. Με έξοδα του Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας ο Άγιος Νεκτάριος μετέβη εκ νέου στην Αθήνα όπου σπούδασε στην Θεολογική Σχολή. Μετά τις σπουδές του μετέβη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου εργάστηκε αρχικά ως ιεροκήρυκας, κατόπιν χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και τέλος χειροθετήθηκε Αρχιμανδρίτης. Το 1889 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Έναν χρόνο μετά ο Άγιος Νεκτάριος αναγκάζεται να φύγει για πάντα από την Αλεξάνδρεια και την Αίγυπτο, αφού διάφοροι που ζήλευαν την αγάπη που του έδειχνε το ποιμνίο του τον συκοφάντησαν στον Πατριάρχη. Ο Άγιος αναγκάστηκε να επιστρέψει για άλλη μια φορά στην Αθήνα προς αναζήτησση εργασίας. Τελικά εργάστηκε ως ιεροκήρυκας στην Εύβοια. Το 1894 έγινε διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής, θέση που κράτησε για 14 χρόνια. Εκεί μπόρεσε να εκπαιδεύσει πλήθος επιστημόνων και κληρικών και να συνεχίσει το συγγραφικό του έργο. Το καλοκαίρι του 1898 ο Άγιος επισκέφτηκε για δύο μήνες το Άγιο Όρος όπου είχε την ευκαιρία να μελετήσει τις πλούσιες βιβλιοθήκες των μονών προς αναζήτηση για το επιστημονικό έργο του. Ο Άγιος Νεκτάριος ανέλαβε έντονη φιλανθρωπική δράση και εργάστηκε αφιλοκερδώς για να βοηθήσει και πνευματικά και υλικά τους συμπολίτες του.

Από το 1900 και ύστερα ο Άγιος Νεκτάριος αποφάσισε να μονάσει. Μαζί με την βοήθεια της Χρυσάνθης Στρογγυλού, μιας ευσεβούς και τυφλής γυναίκας καθώς και άλλων γυναικών που επιθυμούσαν να ζήσουν τον μοναστικό βίο, βρήκαν την ερειπωμένη, βυζαντινή μονή της Ζωοδόχου Πηγής στην Άιγινα. Η μονή ήταν διαλυμένη από το 1834 με διάταγμα των Βαυαρών. Ο Άγιος Νεκτάριος, διευθυντής ακόμα της Ριζαρείου Σχολής, καθοδηγούσε από την Αθήνα τις εργασίες επισκευής που ξεκίνησαν το 1904. Το 1908 ο Άγιος Νεκτάριος υποβάλει την παραίτησή του στην Ριζάρειο Σχολή και πηγαίνει και ο ίδιος στην Άιγινα, όπου βοηθάει ενεργά στο κτίσιμο της μονής. Αναλαμβάνει ακόμα και την πιο ταπεινή εργασία: κουβαλά χώματα και λάσπη, βοηθά τους τεχνίτες, ασχολείται με την κηπουρική. Καμία εργασία δεν θεωρείται ταπεινή ή αξιοκαταφρόνητη για τον Άγιο.

Στην Μονή, η οποία ονομάστηκε Άγια Τριάδα, ο Άγιος Νεκτάριος έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Στα δύσκολα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Άγιος Νεκτάριος μοίραζε τα τρόφιμα της μονής στους κατοίκους της Άιγινας και στην ερώτηση τι θα φάμε αύριο, ο Άγιος απαντούσε ότι θα μεριμνήσει ο Θεός και έδινε κουράγιο σε όλους. Ο Άγιος έζησε στην μονή για 12 χρόνια σε ένα μικρό σπιτάκι που έχτισε με δικά του έξοδα, έξω από τα όρια της γυναικείας μονής. Η αγαπημένη του ασχολία εκτός από την συγγραφή ήταν η φροντίδα του αγαπημένου του πεύκου που βρίσκεται ακόμα στην αυλή της μονής.  Ένα από τα τελευταία του έργα ήταν η  αναγνώριση της μονής από την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδας, γεγονός που έγινε τέσσερα χρόνια μετά την κοίμισή του, το 1924. Ο Άγιος Νεκτάριος κοιμήθηκε το 1920 σε ηλικία 74 ετών στο Αρεταίειο Νοσοκομείο της Αθήνας. Το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρθηκε στο λιμάνι της Αίγινας και από εκεί το μετέφεραν οι πιστοί με τα πόδια έως την μονή. Κατόπιν δικής του επιθυμίας η ταφή του τελέστη δίπλα στο αγαπημένο του δέντρο.     

Η μονή του Αγίου Νεκταρίου βρίσκεται έξι χιλιόμετρα από την πόλη της Αίγινας στην περιοχή Ξάντος, η πρόσβαση είναι εύκολη είτε με τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ είτε με ταξί. Ο επισκέπτης μπορεί να δει την μονή της Αγίας Τριάδας, που είναι βυζαντινού ρυθμού, το σπίτι όπου έζησε τα τελευταία χρόνια του ο Άγιος και την μονή όπου βρίσκεται ο τάφος του. Έξω από αυτό το κτήριο υπάρχει ακόμα το μεγάλο πεύκο που κρατάει συντροφιά στον Άγιο. Άμα κατηφορίσετε το μονοπάτι θα βρεθείτε στο νέο Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου, ο οποίος εγκαινιάστηκε μόλις το 1994. Είναι ένας μεγάλος ναός που μπορεί να στεγάσει έως και 9.000 πιστούς και δεσπόζει πάνω στον λόφο. Η θέα πάνω από τον λόφο είναι καταπληκτική. Κλείστε για λίγο τα μάτια σας και νιώστε την γαλήνη του μέρους.  

Εύη Ρούτουλα