Κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στην Πατρίδα είχα την ευκαιρία να γευματίσω, στην
περιοχή της Παλαιάς Φωκαίας, μαζί με τον αγαπημένο μου φίλο και συναδελφό π.
Γ.Φ.Α. Η Παλαιά Φώκαια είναι παραθαλάσσιος οικισμός της Ανατολικής Αττικής και
βρίσκεται στις ακτές του Σαρωνικού, ανάμεσα στο Σούνιο και στην Ανάβυσσο.
Αφού γευθήκαμε ωραία θαλασσινά σε ψαροταβέρνα της περιοχής σκεφθήκαμε να
κάνουμε μια μικρή βόλτα κατά μήκος της παραλίας, για να απολαύσουμε λίγο την
πολύ όμορφη φύση και την καταγάλανη θάλασσα.
Όπως περπατούσαμε είδαμε κάτι παράξενο, το οποίο βέβαια αποτυπώσαμε με τη
φωτογραφική μηχανή. Ήταν ένα παγκάκι, τοποθετημένο μπροστά από μικρό τοίχο, ο
οποίος έκρυβε από όποιον καθόταν σε αυτό τη θάλασσα που εκτείνονταν στο βάθος.
Η εικόνα αυτή κατ’ αρχάς μας εξέπληξε, και στη συνέχεια μας προβλημάτισε
και μας γέννησε μερικές αυθόρμητες σκέψεις. Μια αυτόματη ιδέα είναι ότι κάποιος
ή κάποιοι με πολύ χιούμορ τοποθέτησαν το παγκάκι στο σημείο εκείνο για να
φαίνεται ως σουρεαλιστική εικόνα!
Όμως αυτή καθ’ αυτή η εικόνα μπροστά μας δεν μπορούσε να μην μας κάνει να
σκεφτούμε και πιο φιλοσοφικά: μήπως τελικά εμείς μόνοι μας δημιουργούμε εμπόδια
στο μέλλον, μήπως έχουμε κλείσει τον ορίζοντά μας σε κάποια στενά πλαίσια γιατί
έτσι αισθανόμαστε ασφαλείς, μήπως η στενή μας καθημερινότητα μας αρκεί και δεν
επιθυμούμε να σχεδιάσουμε και να ταξιδέψουμε προς τα εμπρός και προς τα άνω; Οι
απαντήσεις μπορεί να μην είναι απλές και εύκολες. Ο προβληματισμός όμως αρκεί
για να μας γεννήσει γόνιμες σκέψεις και πλούσια συναισθήματα...
No comments:
Post a Comment