Πανορθόδοξος Εσπερινός 2015

Όπως είναι καθιερωμένο για πολλά χρόνια στο Λονδίνο, την Κυριακή της Ορθοδοξίας τελείται Πανορθόδοξος Εσπερινός σε έναν από τους Ορθόδοξους Ναούς της μεγαλούπολης. Η αφίσα και η ανακοίνωση για τον αυριανό Πανορθόδοξο Εσπερινό έχουν ως εξής:

To:        Orthodox clergy in the London area

From:   The Pastoral Committee of the Assembly of Bishops with Churches in the British Isles and Ireland 

The annual Pan-Orthodox Vespers will this year take place at the Serbian Orthodox Cathedral of St Sava , 89 Lancaster Road, London W11 1QQ, on Sunday 1st March at 6.00pm, by the kind invitation of His Grace Bishop Dositej of Great Britain and Scandinavia.

According to the established practice, the Vespers will be celebrated by the local priest and one priest from each diocese will vest and concelebrate. By default, this would be the senior priest of each jurisdiction who is present, unless the diocesan bishop appoints someone else. 

We would be grateful if you would kindly announce this event in your churches and display the attached poster.

Αρχιεπ. Θυατείρων για Σαρακοστή

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ

ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Προς τους Ευλαβεστάτους Ιερείς και Διακόνους, τους Αξιοτίμους Προέδρους και τα Μέλη των Επιτροπών των Κοινοτήτων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας

Αγαπητοί μας εν Κυρίω,

Με την βοήθεια του εν Τριάδι Προσκυνουμένου και Δεδοξασμένου Θεού, έχουμε εισέλθει στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Γι’ αυτό και εύχομαι καλό Στάδιο και ευλογημένη και ειρηνική τούτη την κατανυκτική περίοδο της Αγιωτάτης Εκκλησίας μας. Κάθε μέρα η Εκκλησία γιορτάζει και μνημονεύει τους Βίους των Αγίων και προβάλλει τα ιερά κατορθώματα και τους πνευματικούς αγώνες τους με τους οποίους εδόξασαν τον Σωτήρα ημών Χριστόν και εθαυμαστώθησαν εν Κυρίω με έργα πίστεως, αρετής, αγιότητος, αυτοθυσίας και αγάπης προς τον Θεόν και τον άνθρωπον.

«Ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ο κόσμος, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης». (Εβραίους, Κεφ. ΙΑ, 37-39).

Ιδιαίτερα αυτή η περίοδος μας υπενθυμίζει την δική μας αμαρτωλή, άσωτη και  ξεπεσμένη ζωή και ιστορία. Μας θυμίζει τον Χριστόν, ο οποίος με την εν γης παρουσία Του άλλαξε τον ρούν της ανθρώπινης ιστορίας. Η ανθρωπότητα σταδιακά απέβαλε την Ειδωλολατρεία και εδίδαξε την Μονοθεΐα και την λατρεία του ενός Αληθινού Τριαδικού Θεού.

Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μια πνευματική αναπαράσταση, είναι περιδιάβαση προσκυνηματική της ζωής του Ανθρωπίνου Γένους. Οι άνθρωποι έγιναν καλύτεροι, πιο ειρηνικοί, πιο φιλάνθρωποι, πιο ελεήμονες, αγωνίζονται με μέσα ιερά και σωτήρια -όπως η νηστεία, η προσευχή, η άσκηση, η εγκράτεια, η μετάνοια, η συγγνώμη, η ελεημοσύνη και ο σεβασμός προς τους συνανθρώπους μας- να καταξιώσουν την κατά Θεόν σωτηρία τους. Έμαθαν οι Χριστιανοί να συγχωρούν και να αγαπούν με αυτοθυσία τους συνανθρώπους τους. Πολλοί απελευθερώθησαν από τον εγωισμό και την υπερηφάνεια και ανέβασαν την ταπεινοφροσύνη στο πάνθεον των αρετών, αφού εκαθαρίσθησαν από τα πάθη της σαρκός και του κοσμικού φρονήματος που έτρωγε τα σπλάχνα του προχριστιανικού κόσμου.

Η ιερή αυτή Περίοδος εθεσμοθετήθηκεν και προβάλλεται λειτουργικά από την Εκκλησία η οποία μας προετοιμάζει να βιώσουμε υπαρξιακά το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού. Οι απ’ αιώνος Φίλοι του Θεού, οι Πατριάρχες, οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Ομολογητές, οι Όσιοι  και Δίκαιοι, οι Διδάσκαλοι και Πατέρες της Εκκλησίας -μαζί με τους Μοναστές και τους Μιγάδες- μας υπενθυμίζουν τον άγιον, ταπεινόν, απλόν και απέριττον βίον που οι ίδιοι έζησαν με υπομονή γιατί απέβλεπαν εις την αγάπη, την πρόνοια και την φιλανθρωπία του Θεού, είχαν βαθείαν αίσθηση της αμαρτωλότητάς τους και όλοι αναμένομεν το έλεός του για τη συγχώρηση των αμαρτιών και των πλημμελημάτων μας. Όσοι ζουν την ‘’Χριστογέννηση’’ την ιερή και ανεπανάληπτη περίοδο που διανύει η Χριστιανοσύνη σήμερα, ουδέποτε έπαυσαν να πιστεύουν και να ελπίζουν, ουδέποτε απογοητεύτηκαν από τα λυπηρά της ζωής, τις ασθένειες, τον θάνατον, την φτώχειαν, την ανεργίαν και την κακίαν των πονηρών ανθρώπων. Ουδέποτε αμφέβαλλαν για την φιλανθρωπία και την αγάπη του Θεού, παρά τα όσα λυπηρά και άσχημα και τις παραφωνίες του ανθρώπινου Βίου. Ευρισκομένοι, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές και πατέρες στο κατώφλι της Τρίτης χιλιετηρίδος, και εορτάζοντες την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστή ας αναγνωρίσουμεν τα λάθη και τις αμαρτίες μας και σαν τον ληστήν και τον άσωτον υιόν, να μετανοήσωμεν. Με συντριβή καρδιάς να επιστρέψωμεν εις τον Θεό και στα του Θεού διδάγματα για να εύρουμεν έλεος και χάριν από του Σωτήρος ημών Χριστού: «εις τούτο γαρ εκλήθητε, ότι και Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού» (Α’ Επ. Πέτρου, Κεφ. 2, 21).  Όπως χαρακτηριστικά μας υπενθυμίζει ο υμνωδός των ημερών: «Επιγνώμεν αδελφοί, του μυστηρίου την δύναμιν, τον γαρ εκ της αμαρτίας, προς την πατρικήν εστίαν, αναδραμόντα Άσωτον Υιόν ο πανάγαθος Πατήρ, προϋπαντήσας ασπάζεται, και πάλιν της οικείας δόξης, χαρίζεται, τα γνωρίσματα, θύων τον μόσχον τον σιτευτόν». Να καταξιωθούμεν μετά χαράς και ιεράς αγαλλιάσεως να βιώσουμε το μυστήριον της σωτηρίας και καθαροί και ανανεωμένοι στην πίστη να γιορτάσουμε τα Άγια Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Σ’ Αυτόν ανήκει η Βασιλεία και η δύναμη και η δόξα εις τους αιώνες. Αμήν.

Αγία Τεσσαρακοστή  2015

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Σημείωση: Να αναγνωσθεί από Άμβωνος αντί Κηρύγματος την Κυριακή της Ορθοδοξίας, 1^η Μαρτίου 2015.

Η πρόκληση του Οικουμενισμού

Το Ινστιτούτο Ορθόδοξων Σπουδών του Κέϊμπριτζ (Palamas House, 25-27 High Street, Chesterton, Cambridge CB4 1ND) οργανώνει το ερχόμενο Σάββατο 28 Φεβρουαρίου την Ημέρα Διαλέξεων του μήνα (Community Lecture Day).

Το θέμα που θα παρουσιασθεί είναι: «The ecumenical challenge. Orthodoxy as matrix for unity». Ομιλητής θα είναι ο Λέκτωρας του Ινστιτούτου Dr Razvan Porumb.

Το πρόγραμμα της ημέρας θα έχει ως εξής:

10.30-11.00: Welcome coffee

11-12.30: Session One

12.30-14.30: Lunch

14.30-16.00: Session Two

16.00-16.30: Tea

Vespers from 16.30-17.30

Αξίζει να σημειωθεί ότι φέτος το Ινστιτούτο έχει ως Γενικό Θέμα στις Community Lecture Days του το: «Faith, Identity and Otherness».

15ο Συνέδριο Δυτικο-Ευρωπαίων Ορθοδόξων

Από την 30η Απριλίου μέχρι την 3η Μαΐου 2015 πραγματοποιείται στην πόλη Bordeaux της Γαλλίας το 15ο Συνέδριο Δυτικο-Ευρωπαίων Ορθοδόξων.

Το Συνέδριο οργανώνεται από την Ορθόδοξη Αδελφότητα Δυτικής Ευρώπης και τελεί υπό την αιγίδα της Συνέλευσης Ορθοδόξων Επισκόπων της Γαλλίας.

Το Γενικό Θέμα του Συνεδρίου είναι: «Be in the world, but not of the world - Living our Christian faith today».

Στο Συνέδριο θα συμμετάσχουν, ως ομιλητές, οι εξής:

Metropolitan Stefanos of Estonia

Thanasis Papathanasiou (Greece)

Assat Katane (Germany)

Fr Jean Gueit (France)

Olga Sedakova (Russia, to be confirmed)

Το ρεμπελιό των ποπολάρων του Διονυσίου Ρώμα

Όλοι οι άνθρωποι μέσα μας έχουμε βαθιά την επίγνωση της καταγωγής μας, ασχέτως ποιους δρόμους θα πάρουμε και θα διανύσουμε και ανεξάρτητα με το πού θα σταδιοδρομήσουμε, η καταγωγή και οι ρίζες μας υπάρχουν πάντα μέσα μας. Έτσι και εγώ, έχω μέσα μου τα πατρογονικά εδάφη: την Ζάκυνθο και την Κόρινθο. Έχω μέσα μου έναν πόλο νησιώτικο και έναν στεριανό, παραθαλάσσιο μεν, στεριανό δε. Ευτυχώς για μένα, τις περισσότερες φορές, μου μιλάει και με κατευθύνει ο νησιώτικος εαυτός μου. Σε μια τέτοια στιγμή θυμήθηκα τον συμπατριώτη μου, τον Διονύσιο Ρώμα και το υπέροχο έργο που άφησε πίσω του, το «Ρεμπελιό των ποπολάρων».

Το «Ρεμπελιό των ποπολάρων» καταπιάνεται με μια ίσως όχι τόσο γνωστή πτυχή της ελληνικής ιστορίας. Εμείς οι Έλληνες θυμόμαστε και ερευνούμε την Τουρκοκρατία και πολύ καλά κάνουμε, ξεχνάμε όμως ότι εκτός από τους Τούρκους, είχαμε και άλλους κατακτητές: πιο «πολιτισμένους» και όχι τόσο αιμοσταγείς φαινομενικά. Το 1204 είχαμε την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, τους δυτικούς Χριστιανούς που ξεκίνησαν να πατάξουν τους Ισλαμιστές και τελικά πάταξαν …τους Χριστιανούς. Έκτοτε, μέρη της ελληνικής επικράτειας υποδουλώθηκαν στους Φράγκους και στους Ενετούς. Η δυναστεία των Παλαιολόγων  προσπάθησε να επανακτήσει τα χαμένα εδάφη και τα κατάφερε για κάποια χρόνια με νύχια και με δόντια. Προσωπικά για εμένα, ασχέτως των λαθών της, αυτή υπήρξε η πιο ηρωϊκή δυναστεία του Βυζαντίου. Παρ’ όλα αυτά οι εχθροί επέστρεψαν και τα Επτάνησα ναι μεν δεν βίωσαν τους Τούρκους, γνώρισαν όμως την βία της Βενετίας.

Συγκεκριμένα η Ζάκυνθος γνώρισε την Ενετοκρατία από το 1484 έως το 1797. Η μητέρα μου, η οποία μεγάλωσε στο νησί, πήγαινε σε σχολή Καθολικών καλογραιών και ήξερε ιταλικά (αυτά όλα γίνονταν πριν πενήντα χρόνια!). Ακόμα και σήμερα η ντοπιολαλιά έχει σημαντικά χαρακτηριστικά της λατινικής γλώσσας. Αυτά όλα τα λέω για να δείξω πόσο μεγάλη ήταν η επιρροή της ξένης κυριαρχίας (όσο μεγάλη είναι ακόμα και σήμερα η επιρροή της Τουρκοκρατίας στην στεραιά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας). 

Στην Ζάκυνθο εκείνης της εποχής υπήρχε ταξικό σύστημα και  οι άνθρωποι χωρίζονταν σε τρεις κατηγορίες: στους ευγενείς, στους αστούς και στους λαϊκούς, το λεγόμενο λατινικά πόπολο. Οι ευγενείς είχαν όλα τα πατρογονικά δικαιώματα λόγω της καταγωγής τους, εγγράφονταν στο λεγόμενο Libro d’ Oro, στην Χρυσή Βίβλο των ευγενών, διατηρούσαν τίτλους, δεν εργάζονταν γιατί ήταν ανήκουστο για έναν εγευνή να εργάζεται.  Οι αστοί ήταν μεγαλο- έμποροι, χρυσοχόοι, μορφωμένοι και επιτυχημένοι άνθρωποι οικονομικά και κοινωνικά που δεν είχαν όμως τίτλο ευγενείας και η σκούφια τους δεν κράταγε από σόι. Λόγω της οικονομικής τους ευμάρειας και γενικά της προσφοράς τους στα κοινά δεν μπορούσαν να αγνοηθούν και ο διακαής πόθος των περισσοτέρων εξ αυτών ήταν η εγγραφή τους στο ξακουστό Libro d’ Oro. Τέλος υπήρχαν και οι λαϊκοί: εργάτες, ψαράδες, κτηνοτρόφοι, χειρωνάκτες. Αυτοί οι τελευταίοι ήταν το λεγόμενο Πόπολο, ο λαουτζίκος όπως θα λέγαμε εμείς στις ημέρες μας. Το πόπολο, ο λαουτζίκος δηλαδή, δεν είχε δικαιώματα, δεν είχε δικαίωμα ψήφου, είχε όμως υποχρεώσεις: στρατολογούνταν αμέσως κάθε φορά που υπήρχε ο παραμικρός κίνδυνος.

Το 1646 υπήρξε φημολογία ότι Σαρακηνοί πειρατές θα επιτίθεντο στο νησί. Οι Ενετοί προέβησαν σε απογραφή πληθυσμού για να αξιολογήσουν τις δυνάμεις τους. Οι ποπολάροι όμως θεώρησαν ότι η νέα αυτή απογραφή στόχευε σε επιβολή νέων, δυσβάχτατων φόρων. Ακολούθησαν ταραχές και διαδηλώσεις των ποπολάρων, οι οποίες φυσικά πνίγηκαν στο αίμα: εκατό αγρότες και εκατό ψαράδες δεν είχαν την δύναμη να τα βάλουν με την Βενετία, αλλά ούτε και με τις πατροπαράδοτες συνήθειες των ευγενών. Αυτή ήταν η πρώτη αστική επανάσταση στην νεότερη Ελλάδα. Δεν είχε να κάνει με έναν εξωτερικό εχθρό, με έναν αλλόπιστο, με έναν εξωτερικό κίνδυνο. Ήταν η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας που ο πόλεμος ήταν ταξικός. Όλα αυτά περιγράφει ο Διονύσιος  Ρώμας με γλαφυρό και μυθιστορηματικό τρόπο στο βιβλίο του.

Εκατό χρόνια περίπου αργότερα, θα καιγόταν για πάντα το Libro d’ Οro. Η γαλλική επανάσταση θα επηρέαζε όλη την Ευρώπη, και την μικρή νήσο της Ζακύνθου.  Η δημοκρατία ανέπνευσε ξανά: δεν υπήρχαν πλέον ευγενείς και ποπολάροι, απλά άνθρωποι που συμβίωναν σε ένα μέρος.

Εύη Ρούτουλα