Ανακάλυψη

Όπως κάποιος επιστήμονας λέγεται ότι έκανε την «ανακάλυψη του αιώνα», για μένα προσωπικά, η πίστη στάθηκε «η ανακάλυψη του αιώνα των αιώνων!». Εκεί καταλαβαίνεις σταδιακά τι είναι ο άνθρωπος και ποιες οι δυνατότητές του. Βλέπεις την αθλιότητα και συνάμα το μεγαλείο του.

Δεν είμαι ο παραδοσιακός πιστός, που μεγάλωσε με μια πίστη που τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή. Έφτασα εκεί μετά από μια προσωπική πορεία. Όταν σταματήσει η πορεία της αναζήτησης φτάνεις σε μια σταθερότητα, η οποία είναι ταυτόχρονα μια νέου είδους κίνηση, αυτήν την φορά με μια συγκεκριμένη αναφορά και προσανατολισμό. Συνεχίζεται η περιπέτεια στο πέλαγος της ζωής, αυτή τη φορά με περισσότερο θάρρος, με εμπιστοσύνη στη ζωοπάροχο αγάπη του Θεού. Μπορείς σιγά-σιγά να ζεις τη γαλήνη στην τρικυμία και τη δράση στην ησυχία. Έχεις χάσει τα πάντα και έχεις κερδίσει τα πάντα, αυτά που δεν ήξερες ότι μπορούσαν να υπάρχουν, αυτά που σου δωρίζονται αφήνοντάς σε σε ευγνώμονα έκπληξη. Ο ίδιος ο Θεός ασχολείται μαζί σου προσωπικά, σε ξέρει καλύτερα από τον εαυτό σου και διαλέγεται μαζί σου. Δεν του ζητάς πια συγκεκριμένα αιτήματα, αλλά να σου δώσει αυτό που Εκείνος ξέρει ότι είναι καλύτερο, είτε αυτό είναι χαρά, είτε ένα πικρό ποτήρι. Πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη. Το Θεό, λέγεται, δεν τον γνωρίζουμε κατανοώντας μια έννοια, αλλά καλλιεργώντας μια σχέση. Η αμαρτία δεν είναι παρά η προδοσία αυτής της σχέσης, όπως και μετάνοια η επιστροφή σ’ αυτήν.

Στην εποχή μας καλούμαστε να ανακαλύψουμε την Ορθόδοξη παράδοση σχεδόν από την αρχή. Η παράδοση δεν είναι ένα μουσείο όπου διαφυλάσσονται τα κατορθώματα του παρελθόντος, αλλά είναι η παράδοση (παραδίδω) μιας ζωής, ενός τρόπου να ζήσεις την εμπειρία των Αγίων μέσα στις νέες συνθήκες της εποχής σου. Η παράδοση αυτή μας ανακαινίζει, μας συνδέει με τους νεκρούς, που έζησαν αφήνοντας ένα σημαντικό μήνυμα για εμάς τους απογόνους. Ότι η ζωή έχει νόημα εν τω Θεώ, ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει και ότι έχει μια καθολική ευθύνη για όλους και για όλα. Το νόημα αυτό δεν επιβάλλεται ούτε δια της δύναμης, ούτε δια της πειθούς, αλλά δια της σταυρικής μας θυσίας για τη ζωή των άλλων. Εμείς οι τιποτένιοι και αδύναμοι, έχουμε αυτήν την παρακαταθήκη και έχουμε χρέος προς τους ζωντανούς και τους κεκοιμημένους να συνεχίσουμε τον αγώνα για την ενσάρκωση του Θεού στο πρόσωπό μας, για την διακονία του άλλου, του ίδιου δηλαδή του προσώπου του Θεού.

Χ.Α., 1979-2014

Σημείωση ιστολόγου: Η αρχή του πνευματικού ταξιδιού του αείμνηστου Χ.Α. έγινε στο Λονδίνο, πριν από 20 χρόνια ακριβώς! Ευχαριστώ την οικογένειά του που εμπιστεύθηκε τούτο το ταπεινό ιστολόγιο και μου έδωσε άδεια για τη σημερινή δημοσίευση.