+ Captain Ιωάννης Λευτάκης

Είχα ξεκινήσει τον Όρθρο το πρωΐ της Κυριακής (22 Νοεμβρίου 2015) όταν κάποια στιγμή μου ήλθε ένα γραπτό μήνυμα, πως η Μάρθα, ισπανικής καταγωγής σύζυγος του φίλου μας Γιάννη Λευτάκη, είχε τηλεφωνήσει στο Πρεσβυτερείο και μετέφερε τη θλιβερή είδηση πως ο σύζυγός της είχε την προηγούμενη ημέρα αναχωρήσει για το μεγάλο ταξίδι.

Ο λόγος της αναχώρησης: καρδιακή προσβολή την ώρα της αιμοδιάλυσης!

Ο Γιάννης είχε αρκετά προβλήματα υγείας το τελευταίο διάστημα. Με είχε καλέσει μάλιστα σε νοσοκομείο του Κέϊμπριτζ, όπου νοσηλευόταν, να του προσφέρω τη Θεία Κοινωνία, γιατί προφανώς διαισθανόταν το επικείμενο τέλος. Είχα σπεύσει τότε και είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια μεγάλη κουβέντα εφ’ όλης της ύλης!

Με τον Γιάννη γνωριστήκαμε στο Κάρδιφ της Ουαλίας, πριν από τρεις δεκαετίες περίπου. Εγώ μόλις είχα φτάσει εκεί για να διακονήσω την ιστορική Κοινότητα του Αγ. Νικολάου. Εκείνος, έχοντας μόλις αφήσει την καριέρα του πλοιάρχου του εμπορικού ναυτικού, βγήκε στη στεριά για να κάνει ένα Μάστερ στο Ναυτιλιακό Δίκαιο. Και βέβαια το έκανε, το ολοκλήρωσε επιτυχώς και σύντομα άρχισε να εργάζεται στο ονομαστό Σίτυ του Λονδίνου στον απαιτητικό τομέα των ναυτιλιακών διαιτησιών.

Μου είχε κάνει -από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας- μεγάλη εντύπωση με την ευρυμάθειά του. Μάλιστα αγαπούσε πολύ και είχε εξαιρετικές γνώσεις στον τομέα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, τον οποίο εγώ τότε σπούδαζα σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Ειδικά δε, ασχολούνταν με την Εκκλ. Ιστορία των Ιονίων Νήσων και αφιέρωνε πάντα πολλές ώρες στο να την μελετά και να ανταλλάσσει γνώμες για τις σχετικές λεπτομέρειες.

Αγαπούσε πολύ την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ζάκυνθο, και τιμούσε με γνήσια θρησκευτική συνείδηση τον πολιούχο της Άγιο Διονύσιο. Είχε δε τέτοια αγάπη στον τόπο του, που υποστήριζε ακόμα και την ανεξαρτοποίησή του και τη δημιουργία Δημοκρατίας Ιονίων Νήσων! Κάπως ακραία αντίληψη, αλλά πάντα συνοδευόμενη από βαθιά συγκίνηση και πολλές λεπτομέρειες αναφορικά με τα ήθη και τα έθιμα (που πολλές φορές ξεχνούμε ή παραμελούμε στη σύγχρονη εποχή), μιας νήσου που σε κερδίζει ακόμα και με μια και μόνη επίσκεψη.

Πριν από λίγα χρόνια, γύρω στα 2009-2010, διετέλεσε Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού Καθεδρικού Ναού της του Θεού Σοφίας στο Λονδίνο. Θεώρησε την υπηρεσία του εκείνη ως μεγάλη στιγμή στην επίγεια διαδρομή του και σπουδαία τιμή για τον ίδιο και την οικογένειά του. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε τότε να προσφέρει όπως και ό,τι θα ήθελε, γιατί είχε πολλά προβλήματα υγείας.

Τα τελευταία χρόνια, που λόγω των προβλημάτων της υγείας του είχε κατά κάποιον τρόπο αποκλειστεί στην οικία του, είχε γίνει ιδιαίτερα ενεργός στο facebook, μέσω του οποίου επικοινωνούσε με φίλους και γνωστούς, από την ιδιαίτερη και αγαπημένη του πατρίδα, καθώς και από άλλα διάφορα μέρη της υφηλίου.

Άφησα τελευταίο το ζήτημα της οικογένειας. Ο πατέρας του Γιάννη είχε πεθάνει όταν αυτός ήταν ακόμα μικρό παιδί. Έτσι προσκολήθηκε στη μητέρα του, την οποία υπεραγαπούσε και την φρόντισε πολύ μέχρι την τελευτή της. Αγάπησε δε πολύ και δέθηκε με ισχυρούς συζυγικούς δεσμούς με την ισπανίδα σύζυγό του, τη Μάρθα, την κουλτούρα της οποία τιμούσε ιδιαίτερα.

Ο μικρός γιος του, ο Μίμης όπως συνήθισε να τον αποκαλεί, ήταν η μεγάλη αγάπη της ζωής του. Δυστυχώς ο Γιάννης δεν θα τον δει να μεγαλώνει κι ο Μίμης δεν θα έχει το στήριγμα του πατέρα του στα δύσβατα χρόνια της εφηβείας που θα ακολουθήσουν. Όμως η αλήθεια είναι πως ο Θεός προβλέπει για όλους και για όλα.

Ο μακαριστός Captain Ιωάννης Λευτάκης, θα μεταφερθεί τις επόμενες ημέρες στο αγαπημένο του νησί, τη Ζάκυνθο, όπου πλέον θα μείνει για πάντα εκεί, στον τόπο που τόσο αγάπησε και λάτρεψε, στον τόπο τον οποίο όπου κι αν βρέθηκε δεν ξέχασε ποτέ και δεν έπαψε ποτέ να προβάλλει και να προτείνει σε όλους.

Αιωνία του η μνήμη !!!

Πρωτοπρ. Α.Δ.Σ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Οι φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης είναι από το αρχείο του γράφοντος και έχουν τραβηχτεί στην Ουαλία στις αρχές της δεκαετίας του 1990.