Ο Απόστολος Ιάκωβος ήταν υιός του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, και καταγόταν από την Βησθαϊδά της Γαλιλαίας. Παρόλο που ασχολήθηκε με την αλιεία, εγκατέλειψε το επάγγελμα του και ακολούθησε τον Κύριο. (Μαρκ. 1:20)
Ο Άγιος Ιάκωβος, μαζί με τον Ιωάννη, έγινε αποκλειστικός μάρτυρας της Μεταμορφώσεως του Χριστού, είδε την ανάσταση της θυγατέρας του αρχισυνάγωγου Ιάρειου, και ήταν μαζί με τον Κύριο κατά τις ώρες της προσευχής Του στο κήπο της Γεθσημανή, αποκτώντας μια ζωντανή, έμπρακτη, σχέση και κοινωνία με τον Σωτήρα Χριστό.
Μετά την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου, και την εμφάνιση και κατάβαση του Αγίου, Ζωοποιού Πνεύματος κατα την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Ιάκωβος είχε την Αποστολική κλίση να κηρύξει το Ευαγγέλιο, και το θείο Λόγο της Εκκλησίας. Αυτή η κλίση τον οδηγούσε προς τη δύση, τελικά στην Ισπανία (ενώ ο Ιωάννης επέλεξε να στραφεί ανατολικά πέρα απο τον Ευράτη) όπου δίδαξε στους κέλτες της Ιβηρικής Χερσονήσου. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται μέσα στην ‘βιογραφία των Αποστόλων,’ (Breviarium Apostolorum, 600 μ.Χ.) όπου γράφεται ότι ο Υιός του Ζεβεδαίου ήταν Ιεραπόστολος στην Ισπανία, ενώ άλλες παλαιότερες πηγές (όπως το ‘Sortes Apostolicae’) αναφέρονται σε ανώνυμο, άγνωστο Απόστολο της περιοχής. Ταυτόχρονα, ο Άγιος Ισίδωρος, Επίσκοπος Σεβίλλης, κατά το έτος 615, γράφει το εξής: ‘Ο Ιάκωβος, υιός του Ζεβεδαίου, αδελφός του Ιωάννου, τέταρτος στη σειρά των Αποστόλων... κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Ισπανία και άλλους τόπους της Δύσης, διαδίδοντας Φώς εκεί που υπήρχε σκότος.’[1]
Ο Ιάκωβος επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, και θανατώθηκε μαρτυρικά το έτος 44,
από τον Ηρώδη Αγρίππα (Πράξ 12:2), τετράρχη της Γαλιλαίας. Aξίζει να σημειωθεί οτι ήταν ο πρώτος Απόστολος που μαρτύρησε για την Χριστιανική του πίστη. Οι μαθητές του Αγίου πήραν το λείψανό του, και το μετέφεραν απο τους Αγίους τόπους στην Ισπανία, συγκεκριμένα στη Γαλικία. Ο Άγιος Ιερώνυμος (γνωστός για το μεταφραστικό του έργο, και τις ιστορικές, ερμηνευτικές του συγγραφές) αναφερόμενος στους Αποστόλους, γράφει οτι όλα τα λειψανά τους φυλάσσονται στους διάφορους τόπους που κήρυξαν το Ευαγγέλιο και διακονούσαν, ιεραποστολικά, την Αγία Εκκλησία.[2] Αυτή η σημαντική πληροφορία επισημαίνει οτι ο Ιάκωβος όντως κήρυξε και έζησε για ένα χρονικό διάστημα στην Ισπανία: ως εκ τούτου τα λείψανά του μεταφέρθηκαν εκεί.
Κατά τον 9ο αιώνα, ανακαλύφθηκαν τα λείψανά του Αποστόλου (από τον ερημίτη Πελάγιο το 814)
και μέχρι σήμερα ο Καθεδικός Ναός του ‘Σαντιάκο ντε Κομποστέλα’ (όπου θεωρείται ο τόπος ταφής του Αγίου) παραμένει ένας απο τους σημαντικότερους Χριστιανικούς προσκυνηματικούς προορισμούς της Ευρώπης. Η κατασκευή του Καθεδρικού Ναού ξεκίνησε το 1075
(κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αλφόνσο ΣΤ’ της Καστίλης) και της ηγεσίας του Επισκόπου Ντιέγο Πελάεθ. Η κατασκευή όμως, σταμάτησε αρκετές φορές, και (σύμφωνα με το ‘Liber Sancti Iacobi’) η τελευταία πέτρα τοποθετήθηκε το 1122, και καθαγιάστηκε τον Απρίλιο του 1211.
Ο Ναός είχε γίνει επισκοπική έδρα το 1075,
και εξαιτία της αυξανόμενης σημασίας της ως τόπου λατρείας, έγινε έδρα Αρχιεπισκοπής από τον πάπα Κάλλιστο Β΄ το 1120.
Ως Απόστολος, κήρυκας, μαθητής του Κυρίου, και πρωτομάρτυρας μπορούμε να πούμε, αναμφισβήτητα, οτι η ζωή και η διακονία του είναι παράδειγμα για όλους μας, ιδιαίτερα στην Διασπορά, όπου υπάρχει το σημαντικό στοιχείο της Ιεραποστολής. Ωστόσο, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε ένα συγκεκριμένο στοιχείο της ζωής του - κυρίως όταν έζησε δίπλα στον Θεάνθρωπο Χριστό. Ήταν στο πιο στενό κύκλο των μαθητών του Ιησού (μαζί με τον Πέτρο και τον Ιωάννη) και ο Κύριος επέλεξε να τον έχει μαζί του σε ιδιαίτερες και σημαντικές περιπτώσεις. Όμως, όπως διαβάζουμε στην Ευαγγελική περικοπή της Ε’ Κυριακής των Νηστειών (Μαρκ. 10:32-45) ο Ιάκωβος (μαζί με τον Ιωάννη) ζητούσε δόξα και εξουσία απο τον Χριστό, με ανθρώπινα κριτήρια. Το αίτημα αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Κύριο να εξηγήσει το σταυρικό χαρακτήρα της κλίσης Του, και την ζωή του κάθε Χριστιανού, και τη μεγάλη διαφορά της Βασιλείας του απο την κοσμική εξουσία. Ο Σωτήρας Χριστός, διορθώνωντας τον μαθητή Του, υποδεικνυεί την πραγματική, αληθινή, αιώνια δόξα, η οποία έρχεται απο την Σταύρωση και Ανάστασή Του, και την έμπρακτη, μυστηριακή, προσευχητική, ευχαριστιακή συμμετοχή και κοινωνία μας εν Αυτώ.
Πλησιάζοντας την Πεντηκοστή, με την κατάβαση και την παρουσία του Αγίου, Φωτιστικού Πνεύματος στη ζωή μας, καλούμαστε και εμείς να γίνουμε μαθητές του Κυρίου, ζητώντας την αιώνια δόξα και κοινωνία του Τριαδικού Θεού, και όχι την κοσμική εξουσία.
Αλέξης
Φλωρίδης
Θεολόγος
Πηγές:
Garrido Torres, Carlos (2000). Las
Guías visuales de España: Galicia. El País.
Bravo Lozano, Millán (1999). Camino de Santiago Inolvidable. León: Everest.
Anton M. Pazos (2017) Translating the
Relics of St James: From Jerusalem to Compostela.
John Williams (1992) Codex Calixtinus
No comments:
Post a Comment