ἤ, Τριωδίου ὁ καιρός
Καταφέραμε, λοιπόν, ἐχθὲς μὲ τὴν ἀνοχή Του καὶ τὴ Χάρη Του ν᾿ ἀρχίσουμε τὸν εὐλαβικὸ τὸν συλλαβισμὸ τοῦ ἱεροῦ Τριωδίου. Τοῦ Τριωδίου ποὺ μᾶς εἰσοδεύει σὲ εὐκατάνυκτες στιγμὲς καὶ σὲ πανίερα πεδία ἁγιοπνευματικῶν ἀναζητήσεων μὲ σκοπὸ τὴν προσέγγιση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί, φυσικά, τὴ σωτηρία μας.
«Ἀληθινὸ μνημεῖο μοναστικῆς πνευματικότητας,
τὸ Τριώδιον υἱοθετεῖ ἕνα πατερικὸ σύστημα ἀνθρωπολογίας
σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὄντως ἄνθρωπος μόνον ὅταν βρίσκεται σὲ ἀληθινὴ κοινωνία μὲ τὸν Θεό: τότε ἐπίσης εἶναι πραγματικὰ ἐλεύθερος» (Ἰωάννης Μέγεντοφ). Εἶναι γωστὸ δέ, πὼς τὸ ἐν λόγω λειτουργικὸ βιβλίο είναι
αποτέλεσμα μίας «μακρᾶς ἐξέλίξεως, γενομένης ἀπ΄ αὐτῆς τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς μέχρι τοῦ τέλος τῶν βυζαντινῶν χρόνων» (καθ. Εὐάγγελος Θεοδώρου).
Ὡστόσο μὴ λησμονοῦμε πὼς μὲ τὰ εἰσόδια τοῦ Τριωδίου μιὰ ἄλλη εὐωδιὰ μᾶς σιμώνει: ἡ εὐωδιὰ τῆς Ἄνοιξης ποὺ πλησιάζει μαζὶ τὴν Πασχαλιὰ ὅπου ἀναμφίβολα μᾶς ὁδηγεῖ αὐτὸ τὸ θεοφύλακτο
μονοπάτι, ποὺ μᾶς προτείνει ἡ Ἐκκλησία νὰ περπατήσουμε. Καὶ διαπιστώνουμε,
λοιπόν, μὲ τὴν πρώτη Κυριακὴ τοῦ Τριωδίου, τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, πὼς μιὰ παράξενη ἀλλαγὴ παρατηρεῖται στὴ ζωή μας, καθὼς ἀρχίζουν τὰ φῶτα σιγά-σιγά νὰ χαμηλώνουν καὶ νὰ σεριανᾶ γύρω καὶ παντοῦ τὸ Φῶς Χριστοῦ. Αὐτὸ τὸ κατανυκτικὸ τὸ Φῶς, τὸ ὁποῖο ἀκτινοβολεῖ τὸ σωτηριολογικὸ νόημα τοῦ Τριωδίου, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν ἐπιστροφή. Τὴν ἐπιστροφή μας στὸν χαμένο
Παράδεισο. Κι αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα τῆς αἰσιοδοξίας ποὺ μᾶς κομίζει ἡ ὅλη ἡ διαδρομὴ: ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου ἴσαμε τὸ Μέγα Σάββατο, γιὰ νὰ φτάσουμε στὴν μιὰ τῶν Σαββάτων, τὸ Πάσχα.
Αὐτὴ ἡ αἰσιοδοξία λοιπόν, ἄρχισε ἀπὸ χθὲς ν᾿ ἁπλώνεται γύρω μας
μὲ τὴν ἄνοιξη νὰ καρτερᾶ νὰ μᾶς ράνει μὲ τὶς εὐωδιές της, μὲ κορυφαία ἐκείνη τῆς βραδυᾶς ποὺ λιτανεύουμε τὸν Ἐπιτάφιο.
Εὐλογημένο Τριώδιο,
λοιπόν.
π. K.N. Καλλιανός
No comments:
Post a Comment