Τὸ ἠλεκτρονικὸ περιοδικὸ «ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ
ΛΟΓΟΥ», τοῦ πολυαγαπητοῦ ἀδελφοῦ π. Παναγιώτη
Καποδίστρια, εἶχε τὴν εὐγένεια καὶ τὴν ἀγάπη, νὰ τιμήσει τὸν ἄλλον Ἅγιο τῶν Ἑλληνορθόδοξων Γραμμάτων
μας, τὸν Ἀλέξανδρο Μωραϊτίδη. Γιατὶ κακὰ τὰ ψέματα: Τὸν Ὀκτώβριο ποὺ μᾶς ἔρχεται κλέινουν 90
χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του (+25
Ὀκτ. 1929), ἐνῶ τοῦ χρόνου, τὸ 2020 κλείνουν 190
χρόνια ἀπὸ τὴ γέννησή του. Ἔτσι, τὸ ὡς ἄνω περιοδικό, πολὺ σωστὰ ἔπραξε καὶ ἀνάρτησε τοὺς τρεῖς τόμους μὲ τὰ διηγήματα τοῦ Μ. στὴν πρώτη τους,
μάλιστα, ἔκδοση: Τὴν ἱστορικὴ ἔκδοση τοῦ Ἰω. Σιδέρη. Ἔκδοση, ποὺ πρόλαβε κι ὁ Μωραϊτίδης.
Ὅμως αὐτὸ ποὺ συγκινεῖ ἰδιαίτερα τὸ κάθε συνειδητὸ ἀναγνώστη, ὁ ὁποῖος ξεφυλλίζει αὐτὰ τὰ βιβλία εἶναι, ἀπὸ τὴ μιὰ ὁ τρυφερὸς καὶ τόσο στοργικὸς λόγος τοῦ Μ. κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ γλώσσα, ποὺ χρησιμοποιεῖ. Μιὰ γλώσσα λογία,
πλούσια σὲ ἕλληνα λόγο,
φορτωμένη μνῆμες κι ὁμορφιές. Δίνω ἕνα παράδειγμα:
«Τώρα τὸν Μάϊον, τὴν ἔβλεπον νὰ κουβαλῇ εἰς τὴν πτωχικήν της οἰκίαν τὰ ὡραῖα ἐκεῖνα λευκὰ καὶ μεγάλα σκόροδα, εἰς μακροὺς ὀρμαθούς, τὰ ὁποῖα μόνη της ἐκαλλιέργει, τὴν ἐζήλευον. Τὴν ἔβλεπον νὰ φέρῃ μὲ τὰ κοφίνια ἐκεῖνα τὰ σπάνια πλατοκκούκια, τρυφερὰ καὶ
μεγάλα, εὐωδιάζοντα ἄνοιξιν, καὶ τὲς εὔμορφες στρογγυλὲς καὶ βυσσινοβαμμένες ἀγγινάρες, τὴν ἐζήλευον. Τὴν ἔβλεπον νὰ φορτώνεται ἀβασταγιὲς τὸ πρωῒ μὲ τὴν δρόσον τὰ τρυφερὰ μάραθα καὶ δροσόππλαστα κρεμμυδάκια καὶ τὸ εὐῶδες ὐδύοσμον,
ποὺ εὐωδίαζεν ὁ δρόμος...» (Τὰ Βακούφικα).
Μακάριοι ὅσοι καταφεύγουν σὲ αὐτὲς τὶς πηγὲς τῆς ἀθάνατης γλώσσας μας,
γιὰ μὴ λησμονοῦν ὅτι ὁ πλοῦτος αὐτῆς τῆς λαλιᾶς πρέπει νὰ μείνει ἀλώβητος. Γιατὶ εἶναι κληρονομιὰ ἀνεκτίμητη. Κι ὁ Μωραϊτίδης, ὅπως ξέρουμε, τὴ σεβάστηκε, τὴν ὑπηρέτησε ἔντιμα, μᾶς τὴν κληροδότησε μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι δὲ θὰ τὴν κρύψουμε «ὑπό τὸ μόδιον» (Μτθ. 5, 15). Κι αὐτὸ πρέπει νὰ κάνουμε, ἰδίως στοὺς καιρούς μας...
π. Κ.Ν. Καλλιανός
No comments:
Post a Comment