Κατά συρροήν πιστός!

Γαληνεμένη η θάλασσα! Μια αρμονία που μυστικά υμνολογεί τον Ποιητή της. Σμίγει με του ουρανού το γαλάζιο! Αν είχες πίστη ίση με έναν κόκκο σιναπιού δεν θα δίσταζες να περπατήσεις πάνω της. Προτρέπει ο π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος  να βάλουμε έναν τέτοιο κόκκο σινάπεως σε μια κορνίζα με μαύρο φόντο και να αναρωτιόμαστε: Έχω τόση πίστη; 

Καταμεσής του πελάγου, σε αυτήν την ασάλευτη Ειρήνη, μέσα στην βάρκα σου βρίσκεσαι και αγναντεύεις του λιμανιού τα αγκυροβολημένα πλοιαράκια… Ξαφνικά συνειδητοποιείς πως το ένα από τα δυο σου κουπιά γλίστρησε και έπεσε πιο πίσω στο νερό! Με το ένα πια, πασχίζεις να κινήσεις προς τα εκεί για να το πιάσεις! Τραβάς γρήγορα και δυνατά το κουπί σου, μα όλο γυρίζεις στο ίδιο σημείο! Περιστρέφεσαι δίχως να προχωράς διόλου! Με κόπο τελικά τα κατάφερες, μια από δω μια από κει, να φτάσεις στο δεύτερο κουπί σου! Λαχτάρησες, μα τώρα πλέον ταξιδεύεις ξανά ατάραχα και φτάνεις στο λιμάνι σου!

Όσο κι αν είναι η θάλασσα γαληνεμένη, πάντα θα χρειάζονται 2 κουπιά για να την ταξιδέψεις! Με ένα φτερό ποτέ σου δεν θα πετάξεις! Μόνο με δυο θα φτάσεις ψηλά! Έτσι ακριβώς και στην Αγία μας Ορθοδοξία! Μόνο με έργα ή μόνο με πίστη, γύρω - γύρω απ’ το εγώ μας θα περιστρεφόμαστε! Καθηλωμένοι στο ίδιο ανήλιαγο σημείο! Ορθοπιστία αταλάντευτη και Ορθοπραξία ακενόδοξη  συνθέτουν την Ορθοδοξία! Μετάνοια αληθινή και Εξομολόγηση ολοκάρδια  συνοικοδομούν το σωστικό μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως! Τίποτα από τα δυο μόνο του! Ακόμα και αν πλημμυρίζουμε την γη από τα δάκρυά μας, χωρίς το πετραχήλι του Πνευματικού μας, θα στεγνώσουν αυτά και η γη θα παραμείνει ξερική! Ακόμα κι αν καθημερινά από την άλλη προστρέχουμε στο εξομολογητήρι χωρίς ειλικρινή διάθεση μετανοίας ανόθευτης από υστεροβουλίες και μυκτηρισμούς του Αγίου Θεού, πάλι μονόκουποι και στην μια φτερούγα θα παραμένουμε! Μετανοημένοι ανεξομολόγητοι και εξομολογημένοι αμετανόητοι! Μεσοπέλαγα, περιμένοντας του βίου την θάλασσα και τα πελώρια κύματά της κάποτε να μας σκεπάσουν! Στην γη ανήμποροι δίχως φτεράκισμα στα υπέροχα άνω! Είναι λυτρωτικό και σε απογειώνει αυτό το συν της Ιερής  συνύπαρξης,  της σύμπλευσης σε αέρα και θάλασσα, της συμπλήρωσης!

Πρέπει να συρρέουν αυτά τα σωστικά και Θεοπαράδοτα! Να είμαστε Χριστιανοί στους οποίους να συρρέουν η μετάνοια και η εξομολόγηση πριν την Θεία Κοινωνία και την Ένωση με το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρος Χριστού! Και πάντοτε να θυμόμαστε πως στην κόλαση δεν βρίσκονται ούτε θα πάνε οι αναμάρτητοι, μα οι αμετανόητοι και ανεξομολόγητοι! Στον Παράδεισο θα βρεθούν οι μετανοημένοι και  εξομολογημένοι! Οι κατά συρροήν πιστοί!

Νώντας Σκοπετέας