Monday, 12 October 2020

Κι ὁ καθρέφτης τοῦ Θεοῦ ἀπέναντι...

, Προσπαθώντας ν συντονιστες μ τν πραγματικότητα,  καθς γράφεις…
 
κος τν πέννα πο γλυστράει πάνω στ λευκ χαρτί, συχα, σιωπηλ κα μ τ δικό της τ ρυθμό, ρυθμ πο φήνει μέσα στν λη συχία μι περίεργη μουσική, μονότονη σως, μως τόσο εεργετική. Γιατ καθς γράφεις νοιώθεις πς προσεύχεσαι. Κι πως στν προσευχ κοιτάζεις ν λς οσιώδη κα ελικριν λόγια, τσι κα τώρα. Καθς γράφεις νοώθεις τι ντι-γράφεις τν ψυχή σου, τν καρδιά σου κα δν θς ν πες παραπανίσια πράγματα κενς λέξεις γι ν ντυπωσιάσεις. Πρς τί, λλωστε; Εναι, βλέπεις,  τόσο ποκριτικό, δυσχερς κα θεατρικ τ κάθε τί πο θ πες, θ γράψεις, θ ναφέρεις, ν π τν πυρήνα του φαιρέσεις τν λήθεια, τν ελικρίνεια, τν βεβαιότητα πς ξομολογεσαι γράφοντας. Γι᾿ ατ κα προσπαθες, κάπου-κάπου ν στρέφεις τ βλέμμα σου πρς τν καθρέφτη το Θεο, γι νά συντονίζεσαι πλήρως μ τ θέλημά Του. Κα κυρίως γι ν μπορες ν χεις συχη τν συνείδησή σου, πς δν επες, δν γραψες τίποτε τ παραπανίσιο. Γιατ ξέρεις, ζες κα βιώνεις καθημεριν πς πάντα πλησιάζει πολογία σου πί το φοβερο Του βήματος…
 
π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: