Monday 10 August 2009

Πατρική Αυλή [Β΄]

Αμέτρητες είναι οι εικόνες που κρατά η ψυχή από την εποχή της παιδικής ηλικίας.


Μια από αυτές είναι η πατρική αυλή, με τις ιδιαίτερες γωνιές και τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά της, που σίγουρα δεν υπάρχουν πουθενά αλλού.

Τα κουκούτσια που λιάζονται, το θυμιατήρι μετά την ιεροτελεστία, το ασπροκέντι στο τζάμι, τα σκόρδα, το χαμομήλι και τόσα άλλα, «άτινα εάν γράφηται καθ’ εν, ουδέ αυτόν οίμαι τον κόσμον χωρήσαι τα γραφόμενα βιβλία».

10 comments:

logia said...

πόσο όμορφες οι θύμησες της παιδικής ηλικίας, πόσο όμορφες!
και πόσο χρήσιμες για να νιώθουμε την πορεία μας στη ζωή...
καλημέρα

Anastasios said...

@ logia,

Οι ρίζες μας...

Καλημέρα!

P. Kapodistrias said...

Αχ, αυτή η πατρική αυλή!

Απαράβατα αγαπητική!

Σοφία said...

Όμορφες παιδικές μνήμες...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Πωπω αναμνήσεις....
Ξυλοδοκοί χιλιοασπρισμένες, τα κουκούτσια από τα βερύκοκα είναι για λικεράκι(;), τα μυρωδάτα βοτάνια και τα ασπροκέντια, μα πάνω απ' όλα η αγάπη και η φροντίδα της μάνας.
Ααα και το θυμιατό... στην πέτρινη σκάλα τ' Αναπλιού το άφηνε η γιαγιά μέχρι να σβήσει Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Anastasios said...

@ Π.Κ.,

...και παρηγορητική!

Anastasios said...

@ Σοφία,

Όμορφες όντως, και... αναλλοίωτες!

Anastasios said...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,

Κάθε ένα από τα "ιερά" αυτά υλικά μπορεί να αποτελεί και θέμα για εκτενές κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής μου...

Κώστας Καρακάσης said...

Αχ αυτές οι μνήμες....!
Και ΤΙ μνήμες για μας που τα προλάβαμε και τα ζήσαμε και προσπαθούμε ακόμα να τα κρατάμε...Όσοι αντέχουμε ακόμα.
Να είσαι καλά Αδελφέ που μας τα θυμήζεις και τα κρατά η Μάνα και η Καπετάνισσα...
Να είναι ευλογημένα....

Anastasios said...

@ Κώστας Καρακάσης,

Η μνήμη, ως γυναίκα / άμπελος ευκλιματούσα, γεννά αενάως αισθήματα και συναισθήματα...