Ο Αγγελόπουλος στο Λονδίνο

Ο γνωστός Έλληνας χοράρχης Λυκούργος Αγγελόπουλος, με τη μεγάλη φωνή και την εξαιρετική μουσική προσωπικότητα, βρίσκεται αυτές τις ημέρες στο Λονδίνο.

Βρίσκεται εδώ καλεσμένος της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ι.Α. Θυατείρων & Μ.Β., με σκοπό να πραγματοποιήσει τις εξετάσεις των μαθητών της.

Τον συνοδεύει μια μικρή ομάδα μουσικών και ιεροψαλτών, με τους οποίους έψαλλε χθες βράδυ στον Πανηγυρικό Εσπερινό του πανηγυρίζοντος Ι.Ν. Αγ. Αποστόλων Hatfield Βορ. Λονδίνου, όπου χοροστάτησε ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Τροπαίου κ. Αθανάσιος.

Στον Ι.Ν. Αγ. Αποστόλων προΐσταται επάξια ο Αιδεσιμολογιώτατος και Μουσικολογιώτατος Πρωτοπρ. Ιωσήφ Παλιούρας, ο οποίος είναι και ο Διευθυντής της προαναφερθείσης Σχολής Βυζαντινής Μουσικής.

Σήμερα, ο δάσκαλος Αγγελόπουλος με τη χορωδία του θα ψάλλουν στο πολυαρχιερατικό συλλείτουργο που θα τελεσθεί στον ίδιο Ιερό Ναό. Κατόπιν θα επισκεφθεί το νεόδμητο Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονος και Αγ. Παρασκευής στο ΒΔ Λονδίνο.

1000 αναρτήσεις

Η σημερινή ανάρτηση αφορά την προσωπική ζωή και ιστορία του παρόντος ιστολογίου.

Ο λόγος προφανής, αφού σήμερα συμπληρώνονται στον χώρο αυτό 1000 αναρτήσεις!

Yeap! We are hitting the thousand mark!

Δεν το περίμενα, δεν το είχα σκεφθεί, πως θα φθάναμε εδώ.

Ξεκίνησα ψαχουλεύοντας και δοκιμάζοντας. Έγραφα και έσβηνα...

Επειδή όμως οι αριθμοί και η ιστορία είναι αδιαμφισβήτητα φαίνεται πως έχουμε όντως φθάσει σε έναν ιστορικό σταθμό.

Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αναγνώστες και να τους εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τις στιγμές που ξοδεύουν διαβάζοντας κείμενα, βλέποντας φωτογραφίες και γενικά συνταξιδεύοντας μαζί μου.

Έχω ξαναγράψει, και το εννοώ, πως χαίρομαι να λαμβάνω και τις όποιες κριτικές σας, γιατί έτσι μπορούμε να γίνουμε όλοι σοφότεροι.

Με τη βοήθεια του Θεού το έργο συνεχίζεται...

Θυρανοίξια στον κάμπο...

Η αδελφή μου μόλις μου έστειλε από την Πατρίδα το παρακάτω ενδιαφέρον μήνυμα, συνοδευόμενο από ωραίες φωτογραφίες:

Το Σάββατο βρεθήκαμε στον εύφορο κάμπο της Αρχαίας Νεμέας όπου συγγενείς μας (θεία Ζωή, Δήμητρα, Αγγελική & σύζυγος, Γιώργος - παιδιά, Τάσος & Ζωή, Μπάμπης & σύζυγος, Αθανασία - παιδιά, Γιάννης & Δημήτρης), πραγματοποίησαν Θυρανοίξια και την πρώτη πανηγυρική Ακολουθία στο μικρό εκκλησάκι που έφτιαξαν στο κτήμα τους (στη θέση «καλυβάκι», εκεί που ζωντανεύουν τα όνειρα της μάνας μας, κάθε φορά που θυμάται τα παιδικά της χρόνια).

Το εκκλησάκι αφιερώθηκε στη Μεγαλομάρτυρα Αγία Βαρβάρα. Θα λειτουργείται όμως και το καλοκαίρι, στο Γενέθλιο του Προδρόμου, στη μνήμη του θείου Γιάννη.

Μικρό το εκκλησάκι, δύσβατος ο δρόμος, ο κόσμος όμως που παραβρέθηκε πολύς, με ευλάβεια και κατάνυξη παρακολούθησε την Ακολουθία και μέσα στ' αμπέλια μετά το πέρας της τελετής δέχτηκε το κέρασμα, άρτος - καφές - κουλουράκια - γλυκίσματα και οίνος Νεμεάτικος.

Εκεί, ανάμεσα στα καταπράσινα αμπέλια ζωντανό είδαμε μπροστά μας το μεγαλείο και την αγάπη του Μεγάλου Αμπελουργού... Εν εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν...

Βοήθειά μας...

Μαρία

Σὲ ὦρα δειλινοῦ στὸ κοιμητήριο

Σὲ ὥρα νοσταγικὴ, ὅπως εἶναι ἡ ὥρα τοῦ δειλινοῦ μὲ τὶς ποικιλίες τῶν χρωμάτων ν᾿ ἀντιφεγγίζουν παντοῦ, ἡ ἐπίσκεψη στὸ Κοιμητήριο εἶναι μιὰ σπάνια περιήγηση καὶ παράλληλα διδαχὴ, σὲ χώρους, ὅπου ἡ Μνήμη, ἡ νοσταλγία καὶ ἡ ποίηση διαπιστώνουν τὸ εὔκρατο τοῦ τοπίου καὶ ἀνοίγονται μέσα σου ἀπὸ πολλούς δρόμους. Γιατὶ ἡ ὥρα αὐτὴ, ὅπου τ` ἀπόβραδο δηλώνει τὸ τέλος τῆς μέρας καὶ προεικονίζει τὰ εἰσόδια τοῦ νυχτερινοῦ σταδίου, μὲ τὸ σκότος νὰ κυκλώνει τὸν κάθε χῶρο, πολὺ δὲ περισσότερο αὐτὸν, ἀποδεικνύεται κι ὁ δείκτης τῆς εὐσθησίας μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τοῦτες τὶς σεπτὲς ὧρες, μαζὶ μὲ τὴν ὅποια εὐπρέπεια / φροντίδα κάνουμε στὸ μνῆμα τοῦ δικοῦ μας ἀνθρώπου, πασχίζουμε νὰ τοῦ ἀφήσουμε συντροφιὰ γιὰ τὴ νύχτα, τὸ ἰλαρὸ τὸ φῶς τοῦ καντηλιοῦ, σιμὰ στὸ σταυρὸ του, ὅπου κυρίως ἀναγράφεται καὶ τὸ ὄνομά του.

Ἴσως νὰ εἶναι ἀδύναμο, λιγοστὸ καὶ «νυσταλέον» (Ἀλ. Παπαδιαμάντης) τὸ φῶς τοῦ καντηλιοῦ, ποὺ φωτίζει ἕνα γύρω τὸ μνῆμα, ὡστόσο παραμένει ἐλπίδα καὶ ἀναψυχὴ στὸ σκοτάδι ποὺ δηλώνει φόβο, πίκρα καὶ ἀδυναμία.

Ἀνάβουμε λοιπὸν τὸ καντήλι ἀφήνοντας τὸ παρήγορο ἐκεῖνο φῶς νὰ συντροφεύει τὸν κεκοιμημένο μας, ἐπειδὴ ξέρουμε ὅτι δὲν ὑπάρχει περίπτωση αὐτὴ ἡ ψυχὴ νὰ μὴν φέγγει ὡσὰν ταπεινὸ κερὶ μὲσα στὸν κόσμο. Ἕνα κερὶ ποὺ ἐξάπαντος φωτίζει καὶ τὰ δικὰ μας τὰ βήματα στὸ βίο αὐτὸ. Γιατὶ οἱ ἀγαπημένοι μας πάντα σκύβουν ἀπὸ τὸ χῶρο ἐκεῖνο ποὺ ἀναπαύονται καὶ μᾶς κοιτάζουν σιωπηλοὶ, αὐστηροὶ, μὲ ἔγνοια πάντοτε· ὅπως κι ἐμεῖς πράττουμε συνειδητὰ, κάποτε πικραμένα, γιὰ κείνους ὅταν τὰ δειλινὰ ἐπισκεπόμαστε τὸ Κοιμητήριο φροντίζοντας νὰ εὐπρεπίζουμε τὸν τόπο καὶ παράλληλα νὰ προσφέρουμε φρέσκα ἄνθη, γιὰ να κρατᾶνε τὴ δροσιὰ τῆς νύχτας καὶ συνάμα νὰ μαζεύουν τὶς πενιχρὲς ἀνταύγειες ἀπὸ τὸ φῶς ποῦ καίει. Τὸ ὅποιο φῶς…

Ἀναμφίβολα, καθὼς σιωπηλὰ καὶ μὲ ἰδιαίτερη συγκίνηση ἐπεξεργάζεσαι ὅλο αὐτὸ τὸ ὑλικὸ ποὺ σοῦ προσφέρεται, γλυστρᾶνε ἀπό μέσα σου, ὅπως τὰ δάκρυα, κάποιες μνῆμες, ποὺ κρατήθηκαν βαθειὰ στὴν ψυχὴ, δεμένες ἄρρηκτα μὲ κάποιες γιορτὲς. Ἔτσι θυμᾶσαι ἐκεῖνα τὰ ἀνοιξιάτικα ἀπόβραδα, ὅταν τέλειωνε ἡ ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν ἤ τῶν Νυμφίων, καὶ στὸ Κοιμητήριο, ποὺ βρισκόταν δίπλα στὴν παλιὰ τὴν ἐκκλησιὰ, φεγγοβολοῦσαν τὰ καντήλια στὰ μνήματα, ὅπως τὰ κεριὰ στὸ μανουάλι, ὅπως τ᾿ ἀστέρια στὸ νυχτερινὸ οὐρανὸ.

Οἱ ὧρες τοῦ δειλινοῦ στὸ Κοιμητήριο εἶναι ἀπὸ τῖς πιὸ κερδισμένες μας ὧρες, γιατὶ ἀποδεικνύουν τὴν ἐκαταμιευμένη τρυφερότητα, φιλοτιμία καὶ στοργὴ ποὺ δείχνουμε σὲ κείνους ποὺ σιωπηλοὶ περιμένουν νὰ τοὺς μνημονεύουμε καὶ νὰ τοὺς τιμᾶμε.

π. Κων. Ν. Καλλιανὸς

Η μικρή Μαρίνα

H Μαρίνα από το Ηράκλειο είναι εδώ. Ήλθε στα 5 ½ χρόνια της φέρνοντας μαζί της και τον προσωπικό της... καρκίνο. Είναι ανυπόφορη η θέα ενός μικρού παιδιού πληγωμένου από τον ανίατο αυτό... σατανά.

Τις προάλλες που την πήγαινα στο νοσοκομείο για εισαγωγή, της έβαλα να ακούσει στο μαγνητόφωνο του αυτοκινήτου τους στίχους του Ελύτη (τραγουδισμένους από τον Μανώλη Μητσιά):

"Μαρίνα πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα φως του αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
Και κρίνο του καλοκαιριού".

Στη συνέχεια η φίλη Ν.Κ. μου θύμησε και τούτο: "Ἡ θάλασσα εἶν' ἁλμυρή καί τόπους τόπους λύσσα!"

Μια ευχάριστη νότα μέσα σ’ όλο αυτό τον πόνο είναι η καλή διάθεση της πιτσιρίκας, η οποία είναι συνέχεια συνδεδεμένη με το... διαδίκτυο και παίζει διάφορα παιχνίδια που της αρέσουν. Είναι η προσωπική της αντίσταση, μετά από οκτώ κύκλους χημειοθεραπείας...

Αύριο θα υποβληθεί σε μια σοβαρή, πολυώρη και κρίσιμη επέμβαση από τον Καθ. Aston. Ευελπιστώ ετούτη η ανάρτηση να ανακινήσει στους αναγνώστες της το πνεύμα της προσευχής και της ελπίδας στο Θεό...

Σημείωση: Η φωτογραφία δείχνει τη θέα από το δωμάτιο της Μαρίνας...

H περηφάνεια του Έλληνα

Το Dartford βρίσκεται κοντά στις εκβολές του Τάμεση στην Ανατολική Αγγλία. Συγκεκριμένα είναι κτισμένο στη ΒΔ γωνία του Κεντ (όπου στις 3 η ώρα κάθε απόγευμα είναι παράδοση να πίνουν τσάϊ), 16 μίλια ή 26 χιλιόμετρα ΝΑ από το Κεντρικό Λονδίνο.

Στα μεσαιωνικά χρόνια η πόλη αυτή ήταν «market town», εμπορική πόλη, και είχε από τότε αποκτήσει σπουδαία σημασία και αξία για την ευρύτερη περιοχή, για λόγους βιομηχανικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς.

Σε πρόσφατη επίσκεψή μου στην εν λόγω πόλη είδα με ευχάριστη έκπληξη ένα ελληνικό κατάστημα εισαγωγής από την Ελλάδα και τροφοδοσίας σε εστιατόρια κ.α. ποτών, και ιδιαίτερα ελληνικών κρασιών.

Εκείνο βέβαια που μου έκανε εντύπωση και για τούτο σκέφθηκα να το φωτογραφίσω είναι οι ελληνικές σημαίες, με τις οποίες ο φιλογενής συμπατριώτης μας έχει στολίσει το κατάστημά του.

Είναι αλήθεια ότι δεν είναι ο μόνος. Πολλοί συμπατριώτες μας έχουν ελληνικά εθνικά και πολιτιστικά σύμβολα στους χώρους εργασίας τους, δείχνοντας έτσι και διαφημίζοντας την καταγωγή και την κουλτούρα τους, στοιχεία για οποία είναι ιδιαίτερα υπερήφανοι.

Tο ξίφος του τελευταίου Αυτοκράτορα

Με άκρα μυστικότητα εδώ και μία εβδομάδα μεγάλη ομάδα επιχειρηματιών, επιστημόνων αλλά και τεχνικών ζει κυριολεκτικά μία περιπέτεια βγαλμένη μέσα από ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς.

Πολύ γνωστός και εύπορος επιχειρηματίας από την Πάτρα ο κ. Θ.Α. είναι ο επικεφαλής ερευνητικής ομάδας που κάνει ανασκαφική έρευνα στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας με την ελπίδα ότι θα βρεί τον μεγαλύτερο θησαυρό που υπάρχει κρυμμένος στον κόσμο.

Ο επιχειρηματίας από την Πάτρα εδώ και μερικά χρόνια είχε στα χέρια του ένα παλιό χειρόγραφο το οποίο έδινε συγκεκριμένες πληροφορίες και στοιχεία για ένα θησαυρό κρυμμένο σε υπόγεια σπηλιά στους Αγίους Θεοδώρους.

Άρχισε να ψάχνει κάθε τι σχετικό με αυτή την σπηλιά και έφτασε σε ειδικούς επιστήμονες στην Αμερική. Οι επιστήμονες αυτοί τον οδήγησαν μέχρι την ΝΑΣΑ και με ειδικά μηχανήματα και με την βοήθεια δορυφόρων κατέγραψαν την σπηλιά και προς έκπληξη όλων η περιγραφή του χειρόγραφου αλλά και οι φωτογραφίες των δορυφόρων συμφωνούσαν απόλυτα.

Τότε πλέον τα πράγματα έγιναν πιο σοβαρά και άρχισε να στήνεται η επιχείρηση με επιστημονικό τρόπο. Ο επιχειρηματίας έκανε αίτηση στο Ελληνικό δημόσιο και πήρε όλες τις προβλεπόμενες άδειες προκειμένου να ψάξει για τον αμύθητο θησαυρό που έχει την βεβαιότητα ότι είναι κρυμμένος στα έγκατα των Αγίων Θεοδώρων...

Από την περασμένη Παρασκευή η ομάδα έφτασε με σύγχρονα μηχανήματα στους Αγίους Θεοδώρους και άρχισε το σκάψιμο! Το χειρόγραφο που έχει η ομάδα στα χέρια της αναφέρει ότι στην σπηλιά αυτή περίπου στο 1700 πειρατές έκρυψαν ένα αμύθητο θησαυρό και όταν αναγκάστηκαν να φύγουν παγίδεψαν με πολλούς τρόπους την σπηλιά. Ετσι λοιπόν η ομάδα των ερευνητών αποφάσισε να μην μπεί από την είσοδο που φαινόταν στις ειδικές φωτογραφίες των δορυφόρων αλλά να ανοίξει με γεωτρύπανο τρύπες για να αποφύγει δυσάρεστες εκπλήξεις...

Προχθές το μεσημέρι το γεωτρύπανο κατάφερε να πέσει ακριβώς σύμφωνα με τις υποδείξεις των Αμερικάνων στην στοά που οδηγεί στην πόρτα που φράσει την σπηλιά... Το τι έγινε στο συνεργείο δεν περιγράφεται... Αμέσως κατέβασαν κάμερα από την τρύπα η οποία επιβεβαίωσε την στοά αλλά και την πόρτα...!!! Τότε σήμανε συναγερμός και στις δημόσιες υπηρεσίες που είναι επί τόπου και παρακολουθούν το έργο της ερευνητικής ομάδας!

Χθες από το πρωί ήταν σε εξέλιξη η σημαντικότερη φάση της έρευνας. Επειδή τα χώματα είναι σαθρά αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί άλλο μηχάνημα για να διευρύνει την τρύπα και να μπορέσουν από άλλο σημείο να φτάσουν την πόρτα! Η αγωνία όλων έχει πια φτάσει στο αποκορύφωμα. Τα μέλη της ομάδας πιστεύουν ότι σύντομα θα φτάσουν στα πρώτα αντικείμενα του θησαυρού...!!!

Σύμφωνα πάντα με τον επικεφαλής Πατρινό επιχειρηματία, αν αληθεύουν οι πληροφορίες ο θησαυρός είναι αμύθητος και η αξία του ξεπερνά τα 50 δις ευρώ!!!! Όμως μπορεί ο χρυσός να είναι το αντικείμενο που εξιτάρει τους πάντες αλλά το χειρόγραφο έχει μία πληροφορία που δημιουργεί ρίγη συγκίνησης σε όσους εμπλέκονται στην ιστορία αυτή. Στο χειρόγραφο υπάρχει η πληροφορία ότι μέσα στην σπηλιά είναι κρυμμένο το ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ ΞΙΦΟΣ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου το οποίο μάλιστα έχει πάνω του δύο τεράστια διαμάντια...!!!

Αντιλαμβάνεται κανείς τι θα συμβεί αν οι ερευνητές φτάσουν στην σπηλιά και βρεθεί αυτό το ξίφος που αποτελεί για τον Ελληνισμό κάτι παραπάνω από ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ...!!!

Το ξίφος του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου ήταν και η αιτία που ο επιχειρηματίας χρηματοδότησε αυτή την πολυδάπανη έρευνα και τον έκανε να φτάσει μέχρι την ΝΑΣΑ!

Πηγή: Moriasnews.gr

Μουσική χωρίς όρια

Το τρίο Πετράκη - Lopez - Chemirani παρουσιάζονται σήμερα το βράδυ, στις 7.00 μ.μ., στο Songlines Encounters Festival του Λονδίνου (Hall One, 90 York Way, London, N1 9AG).

Οι τρεις νεαροί και ταλαντούχοι μουσικοί από την Κρήτη, την Ισπανία και το Ιράν φέρνουν σε επικοινωνία τις τοπικές μουσικές παραδόσεις τους για να συνθέσουν μια μουσική πανδαισία. Ο Στέλιος Πετράκης θα παίξει την εκφραστική Κρητική λύρα, που μας έρχεται από την βυζαντινή εποχή. Ο Ισπανός Efrén López παίζει μια μεγάλη ποικιλία από λαούτα. Ο Ιρανός ντράμερ Bijan Chemirani συμπληρώνει το τρίο.

Οι πρακτικές λεπτομέρειες του Songlines Encounters Festival, που θα διαρκέσει από τις 23 μέχρι τις 25 Ιουνίου, έχουν ως εξής:

Price: £12.50, £14.50, £17.50, £21.50 Premium Seats £26.50 Saver Seats £9.50

Songlines Encounters Festival Ticket Offers:

Thursday - Book both concerts and save 25% on 8.30pm concert

Friday - Book Film and Carminho for £15

Book 2 concerts and save 25% on 9pm concert

Saturday - Book 2 concerts and save 25% on 9pm concert

Saturday pass - all events for £45

Festival pass £83 (7 concerts, 2 workshops and 1 film screening inclusive)

Offers exclude Premium & Saver Seats and are only available in person or by calling the Box Office direct on 020 7520 1490.

H Βικτώρια και το Νησί

Το Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου (16-18 Paddington Street, London W1U 5AS) οργανώνει για σήμερα το βράδυ από τις 7.15 μ.μ. μια ειδική εκδήλωση αφιερωμένη στη Victoria Hislop και στο θαυμάσιο έργο της «Το Νησί», που καθήλωσε το περασμένο διάστημα κυριολεκτικά χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια τηλεθεατές μπροστά στις οθόνες τους, όταν μεταφέρθηκε στην τηλεόραση.

Η Βικτώρια θα συζητήσει με όσους παρευρεθούν στην εκδήλωση την άκρως επιτυχημένη νουβέλα της, η ιστορία της οποίας ως γνωστόν εκτυλίχθηκε στο Κρητικό νησί με την ξενική ονομασία «Σπιναλόγκα» και αφορούσε φυσικά τους λεπρούς που έζησαν εκεί στη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Θα παρουσιασθούν στιγμιότυπα από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά και η συγγραφέας θα περιγράψει την δίχρονη εργασία και προσπάθειά της να μεταφέρει το έργο της από τις σελίδες του βιβλίου στην οθόνη της τηλεόρασης.

Ρώσικη Πνευματικότητα [B΄]

Προχθές Κυριακή η Βοηθητική Αδελφότητα Κυριών «Η Αγία Αγάθη», της θεοφιλούς Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Αγίου Παντελεήμονος Harrow ΒΔ Λονδίνου, οργάνωσε Πνευματική Εκδήλωση, με ομιλία, τέϊο και κεράσματα.

Ομιλητής ήταν ο Πρωτοπρ. Βασίλειος Παπαθανασίου, Ιερατικώς Προϊστάμενος του Ιερού Καθεδρικού Ναού Τιμίου Σταυρού και Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Golders Green του ΒΔ Λονδίνου.

Το θέμα -που ανέπτυξε με βαθιά γνώση και επιστημοσύνη- ήταν: «Ρώσικη Ορθόδοξη Πνευματικότητα». Στα 4 σύντομα βίντεος της παρούσας ανάρτησης μπορεί κανείς να λάβει μια ιδέα του περιεχομένου της ομιλίας.

Προετοιμασία καί ἀναμονή...

Σκέψεις γύρω ἀπό τό ζητούμενο τῆς διαδοχῆς

Στὸν π. Ἀναστάσιο, ἀνοιχτό εὐχετήριο, γιά τά 18χρονα στήν ἐνοριακή αὐτή Κοινότητα

Κάθε βράδυ, ὄταν κλείνεις τή μεγάλη τή θύρα τοῦ ναοῦ, καθώς τό κλειδί γυρίζει καί σ᾿ ἀφήνει πλέον νά καταλάβεις πώς τέλειωσε καί γιά σήμερα ἡ ἀποστολή σου ἐδῶ, κάτι σφίγγει τήν καρδιά καί τῆς θυμίζει αὐτό πού βιώνεις κάποιες κορυφαῖες καί μοναδικές στιγμές γόνιμης μοναξιᾶς καί ἡσυχίας. Τό ὅτι δηλαδή θαρθεῖ ὁ καιρός, ὅπου θά γυρίσεις γιά στερνή φορά τό κλειδί στή θύρα τοῦ ναοῦ, θ᾿ ἀφήσεις νά καίει τό ἰλαρό τό φῶς στά καντήλια πού ἄναψες, θά νοιώσεις τό εὐῶδες θυμίαμα νά ἐνώνεται μέ τή μοσχοβολία τοῦ καμμένου λαδιοῦ, τῶν σβυσμένων κεριῶν καί ἐκείνης κλεισμένης ἀναπνοῆς γιά στερνή φορά σέ τοῦτο τό χῶρο, κι ὕστερα θά περιμένεις τό πότε θά εἰσοδεύσεις στόν ἀληθινό τόν κόσμο τοῦ Θεοῦ.

Ξέρεις πιά ὅτι θάρθει η στιγμή ἐκείνη, ὅπου δέν θά ξανανταμώσεις τίς μνῆμες καί τίς σκιές πού κάθε βράδυ κλειδώνεις μέσα στό χῶρο τοῦ ναοῦ. Ἕνα ἀμέτρητο πλῆθος· ἀριθμός ἄγνωστος, πού γιά αἰῶνες ἀποταμιεύονται, ὡσάν τόν μοναδικό θησαυρό αὐτῆς τῆς ἐνορίας καί ἐξάπαντος σπονδυλώνουν τήν ἱστορία αὐτῆς τῆς μικρῆς, τῆς ἀσήμαντης γιά κάποιους, ὠστόσο πολύ σημαντικῆς γιά σένα, κοινότητας.

Τά ξέρεις ὅλ᾿ αὐτά καί τά βιώνεις μέρα τή μέρα, στιγμή τή στιγμή μέ τό βλέμμα προσηλωμένο πάντοτε στίς ἱερές Εἰκόνες τῶν Ἁγίων πού στερεώνουν τήν ἐνορία καί ἀποτελοῦν τούς ἀνύστακτους ἐφόρους της. Τίς κοιτάζεις ἰκετευτικά, μέσ᾿ ἀπό τήν προοπτική τῆς φιλίας πού χρόνια καί χρόνια ἀναπτύξατε· καί τότε, μέσ᾿ ἀπ᾿ τό σύθαμπο τῶν ματιῶν σου ἀνεβαίνουν μπροστά σου οἱ πανηγύρεις Τους, ὅπου, καθώς τό διαπίστωνες, οἱ Μορφές Τους ἀκτινοβολοῦσαν ὅλο τό κάλλος τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς Ἁγιότητός τους. Τίς κοιτάζεις καί ξέρεις πώς ἀνοίγουν κάθε μέρα τή μεγάλη Πύλη τοῦ Θεοῦ, εἰσέρχονται στόν πεπερασμένο χωρόχρονο τῶν θνητῶν καί τούς συντροφεύουν: σιωπηλοί προσεχτικοί στίς ἰκεσίες πού δέχονται καί διακριτικοί στά παράλλογα τοῦ κόσμου πού γεύονται, καθώς βλέπουν, διαπιστώνουν καί μέ περίσκεψη ἀντικρύζουν τήν συσσωρευμένη ἀνευλάβεια καί ἀποστασία.

Ὅμως ἐκεῖνο πού συνεχῶς ἀνεβαίνει μέσα σου ὡσάν ἐρώτημα καί παράλληλα ὡς ἰκετήριο αἰτηση εἶναι τό ζητούμενο τῆς διαδοχῆς. Τό νά βρεθεῖ δηλαδή ἐκεῖνος πού θά σταθεῖ στόν τόπο ὅπου βρίσκεσαι ἐκεῖ καί τόν φυλάττεις καί στή συνέχεια θά εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος καί θά συνεχίσει ν᾿ ἀνοίγει καθημερινά τή θύρα τῆς ἐκκλησιᾶς καί νά συντροφεύει τούς ἴσκιους τῶν προκατόχων καί τῶν προγόνων του, ἀλλά καί νά συντρέχει τούς ζῶντες μέ εὐθύνη, φόβο Θεοῦ καί πατρική / φιλάδελφο μέριμνα.

Κάθε φορά πού σκέφτεσαι πώς κάποτε θ᾿ ἀποχωρήσεις ἀπό τόν χῶρο αὐτόν ὁ νοῦς σου αὐτόματα πηγαίνει σέ ποιόν θά παραδώσεις τό κλειδί, ὥστε κλείνοντας ἐσύ γιά στερνή φορά τή θύρα νά τήν ἀνοίξει ἐκεῖνος γιά πρώτη φορά, ν᾿ ἀνάψει τά καντήλια καί τό θυμιατό, ν᾿ ἀνοίξει τά βιβλία καί ἀφοῦ ἠχήσουν οἱ καμπάνες ν᾿ ἀναγνωστεῖ ὁ ἑσπερινός, ὥστε νά κοιμηθοῦν ἥσυχοι οἱ λίγοι ἐνορίτες. Γιατί ξέρουν πώς ὅταν ὁ παπᾶς τους χτυπήσει "βράδυ", θά τούς λειτουργήσει τήν ἐπαύριο πού ξημερώνει Κυριακή ἤ γιορτή· θά τούς συνάξει τίς χρονιάρες μέρες καί τό κυριώτερο, θά συνεχίσει τήν ἱστορία τῆς πνευματικῆς οἰκογένειας πού λέγεται ἐνορία, ὅπως τά παιδιά συνεχίζουν τήν ἱστορία τῆς οἰκογένειάς τους...

π. Κων. Ν. Καλλιανός

Ρώσικη Πνευματικότητα [Α΄]

Σήμερα το απόγευμα στις 4.30 μ.μ., η Βοηθητική Αδελφότητα Κυριών «Η Αγία Αγάθη», της θεοφιλούς Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Αγίου Παντελεήμονος Harrow ΒΔ Λονδίνου, οργανώνει Πνευματική Εκδήλωση, με ομιλία, τέϊο και κεράσματα.

Ομιλητής θα είναι ο Πρωτοπρ. Βασίλειος Παπαθανασίου, Ιερατικώς Προϊστάμενος του Ιερού Καθεδρικού Ναού Τιμίου Σταυρού και Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Golders Green του ΒΔ Λονδίνου, με θέμα: «Ρώσικη Ορθόδοξη Πνευματικότητα».

Ο π. Βασίλειος είναι διαπρεπής λόγιος. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Ρωσία και κατόπιν εντάχθηκε στις τάξεις του Ιερού Κλήρου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Υπηρέτησε στην Ιερά Μητρόπολη Ελβετίας σε καίριες θέσεις, στρατηγικής σημασίας για το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Προσέφερε δε πολύτιμες υπηρεσίες στο Διορθόδοξο Κέντρο του Σαμπεζύ της Γενεύης. Τους τελευταίους μήνες υπηρετεί στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας.

Σκοπελίτικες θάλασσες

Mπήκε πια το καλοκαίρι για τα καλά στην αγαπημένη Πατρίδα μας.

Όμως εμάς στη ΒΔ Εσπερία δεν μας καταδέχθηκε ακόμα. Ακόμα έχουμε καλοριφέρ αναμμένο.

Έτσι, δεν μας μένει παρά να το φανταζόμαστε και να το αποζητάμε στα όνειρά μας, αλλά και σε κάποιες όμορφες φωτογραφίες, που φίλοι μας αγαπημένοι μας στέλνουν από την άλλη άκρη της παράξενης αυτής κόρης, της Ευρώπης.

Οι θαλασσινές φωτογραφίες που κοσμούν σήμερα το ιστολόγιό μας, ήλθαν κατευθείαν από την Σκόπελο.

Είναι προϊόν της ευαίσθητης και καλλιτεχνικής ματιάς του αγαπητού και πολυ-σέβαστου συνεργάτη μας π. Κων. Ν. Καλλιανού, του Σκοπελίτη, τον οποίο και ευχαριστούμε από μέσης καρδίας.

Τίτλοι στα αριστουργήματα αυτά δεν χρειάζονται. Μιλάνε από μόνα τους. Και μας λένε πολλά.

Η θάλασσα εκπέμπει πάντα μια αυθεντική μαγεία και τα δικά της μηνύματα, τα οποία ο καθένας μας ερμηνεύει με τα μέσα που διαθέτει στο προσωπικό του πνευματικό οπλοστάσιο.

Ας ευχηθούμε να έχουμε ένα καλό καλοκαίρι, με όσο γίνεται λιγότερα προβλήματα για την Πατρίδα μας.

Παροιμίες για το μήνα Ιούνιο

Ο Ιούνιος, πρώτος μήνας του καλοκαιριού, λέγεται αλλιώς και Θεριστής, γιατί είναι ο μήνας που οι αγρότες θερίζουν το σιτάρι.

- Το τραγούδι του Θεριστή, η χαρά του Αλωνιστή.

- Μάρτης έβρεχε, Θεριστής τραγούδαγε.

- Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξύδι.

- Από το θέρος ως τις ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές.

- Θέρος, τρύγος, πόλεμος... και στο αλώνισμα χαρές.

- Από την αρχή του Θεριστή, του δρεπανιού μας η γιορτή.

- Μάρτης έβρεχε, θεριστής εχαίρονταν.

- Θέρος, τρύγος, πόλεμος, αποσταμό δεν έχουν.

- Τον Ιούνιο αφήνουν το δρεπάνι και σπέρνουν το ρεπάνι.

Λευκοί νάρκισσοι

Σήμερα σκέφθηκα να αναρτήσω, με την άδεια της επιστολογράφου, μια γλυκύτατη επιστολή που έλαβα χθες, από μια εξαίρετη, ιδιαίτερα καλλιεργημένη κυρία, η οποία με τίμησε στέλνοντάς μου μήνυμα, από την «εσταυρωμένη» και πολιορκημένη Αθήνα. Το μήνυμα αυτό έχει γνήσια αισιοδοξία και εμφατικά θετικούς συμβολισμούς, και μάλιστα σε μια εποχή που τους χρειαζόμαστε απολύτως.

Κατ'αρχήν θα ήθελα να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου για το ιστολόγιό σας με το εύρος των θεμάτων που καλύπτει, την ποιότητά του και την δυνατότητα να δίνει χαρά σε όποιον το επισκέπτεται και του αρέσει να ανακαλύπτει καινούργια πράγματα, διευρύνοντας τους ορίζοντες της σκέψης και του πνεύματός του.

Αναρτώντας το βίντεο με τον μικρό χαρισματικό Κορεάτη, δώσατε την ευκαιρία σε πολλούς να χαρούν αυτό το θαύμα της ζωής και να σκεφτούν πως η εσωτερική δύναμη με το τάλαντο που εδόθη στον μικρό τον βοήθησαν να επιβιώσει και να μπορέσει να το αξιοποιήσει για ένα καλύτερο μέλλον. Φυσικά αυτό που με προβληματίζει είναι αν η αναγνώρηση και φήμη, δεν θα τον διαφοροποιήσουν και αλλοιώσουν, όσο και να τον έχει σφυρηλατήσει η ζωή.

Επειδή σαν χόμπυ κάνω ορειβασία με κάποιο σύλλογο, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας μιαν αναπάντεχη ομορφιά που με μάγεψε σε μια κορυφή 2147 μ. στην νότια Πίνδο πριν λίγες μέρες. Η κορυφή ονομάζεται Κρυάκουρας και είναι δύσβατη αλλά όχι απροσπέλαστη. Φθάνοντας στην κορυφή αντικρύσαμε τους υπέροχους αυτούς λευκούς νάρκισους. Ατρόμητα και γενναιόδωρα μας αποκάλυψαν την άσπιλη λευκή τους ομορφιά μέσα στην ομίχλη και την σιγανή βροχή. Πολλές φορές η ομορφιά μπορεί να μην σε πλησιάσει, αλλά θα σου προσφερθεί πλουσιοπάροχα, όταν τολμήσεις και κοπιάσεις να την προσεγγίσεις... Τότε η χαρά είναι μεγαλύτερη!

Όντως τα ποικίλα συναισθήματα, όταν πατάς την κορυφή, και τα όμορφα τοπία τριγύρω, αν υπάρχει ορατότητα, είναι απερίγραπτα. Κάθε φορά διευρύνεσαι όλο και περισσότερο εσωτερικά γιατί κάθε κατάκτηση είναι και μία υπέρβαση του εαυτού σου.

Και η Πατρίδα μας έχει τόσες ομορφιές ...

Με πολλούς χαιρετισμούς

Αθηνά Γορδιάνου

Μηχανές τρένων

Είναι γνωστή η αδυναμία που έχουν οι Άγγλοι στους σιδηροδρόμους, στα βαγόνια και στις μηχανές τρένων. Από το Λονδίνο το 1942, και με την εισήγηση του Ian Allan, ξεκίνησε αυτό το φαινόμενο που είναι παγκοσμίως γνωστό ως «trainspotting», που θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε ως «παρατήρηση τρένου».

Την ίδια εποχή (1945) άρχισαν να εκδίδονται διάφορες παιδικές ιστορίες με πρωταγωνιστή μια μηχανή τρένου. Τις είχε γράψει ο Άγγλος κληρικός Αιδεσιμ. Wilbert Awdry, ο οποίος ήταν ενθουσιώδης (αν όχι μανιώδης) λάτρης των τρένων, των μηχανών και των σιδηροδρόμων. Την παράδοση της συγγραφής παιδικών ιστοριών με τρένα συνέχισε ο γιος του Wilbert Awdry, ο Χριστόφορος. Η επιτυχία συνέχισε αμείωτη...

Τελικά, από το 1984 άρχισαν οι ιστορίες αυτές να γίνονται κινούμενα σχέδια και να παρουσιάζονται στην αγγλική τηλεόραση. Η εποχή του «Thomas the tank engine» είχε αρχίσει. Τα παιδιά, αλλά και ενήλικες, απλά την αγάπησαν!

Η μεγάλη αυτή εκδοτική και τηλεοπτική επιτυχία έκανε του ιθύνοντες των αγγλικών γραμματοσήμων να κυκλοφορήσουν από χθες τη νέα σειρά γραμματοσήμων που είναι αφιερωμένη στον «Thomas the tank engine». 10 πολύ όμορφα γραμματόσημα τιμούν το χόμπυ του «trainspotting», αλλά και το γεγονός της μεγάλης επιτυχίας του «Thomas the tank engine».

Ο άνεργος

Μπαίνει μια μέρα ένας άνεργος μέσα σε ένα μαγαζί και ρωτάει τον ιδιοκτήτη αν υπάρχει δουλειά.

- Βεβαίως και υπάρχει μια θέση. Κάθε εβδομάδα θα πρέπει να έρχεσαι τρεις μέρες και να είσαι εδώ δύο ώρες. Ο μισθός σου θα είναι 2500 ευρώ τον μήνα, με εταιρικό αυτοκίνητο, κινητό και μία γραμματέα.

- Πλάκα μου κάνεις;

- Εσύ άρχισες!

Λιτανεία ψυχῶν

Στοχασμοὶ τοῦ Ψυχοσάββατου

Στὸν Σεβ. Μητροπολίτη Πέργης κ. Εὐάγγελον Γαλάνην,
μαθητείας ἕνεκεν καὶ εὐχαριστίας.

Σὲ ὥρα ἀπόβραδη, ἑσπερινὴ, ἀκούγεται πάλι ὁ εὔρρυθμος μνημόσυνος λόγος, μὲ τὰ λόγια τὰ ἐλπιδόφρονα, ποὺ παρέχουν στὴν ψυχὴ παραμυθία καὶ φωτοβολία οὐράνια, καθὼς κομίζονται τὰ κόλυβα στολισμένα μὲ ἀμύγδαλα καὶ ἀσημένια κουφετάκια σὲ μικρὰ πιατάκια, μαζὶ μἐ τὰ ὀνόματα τῶν κεκοιμημένων τοῦ κάθε πιστοῦ, πὰνω στὰ ὁποῖα τοποθετοῦνται κεριὰ, γιὰ νὰ καῖνε καὶ νὰ φωτίζουν, ὅταν ὁ ἱερέας ἀπαγγέλλει αὐτὰ τὰ ὀνόματα, τὴν ὥρα τοῦ Τρισαγίου.

Καὶ μέσα στὴν εὐσυγκίνητη αὐτὴ ἀτμόσφαιρα, καθὼς κοιτάζεις τἀ ἀραδιασμένα πιάτα μὲ τἀ κεριὰ νὰ καῖνε καὶ τὰ ὀνόματα, μόνο τὰ βαφτιστικὰ ὀνόματα, ν᾿ ἀκούγονται, νοιώθεις ὅτι μιὰ μεγάλη μερίδα ἀνθρώπων, ἀποσπασμένη ἐκ τοῦ κόσμου τούτου καὶ ἐπὶ τὰ θυμηδέστερα καὶ αἰώνια ἀναπαυομένη, περνάει ἀπὸ μπροστὰ σου, κρατώντας ὁ καθένας τὸ ἀναμμένο του κερὶ του.

Κωνσταντίνου, Ἀποστόλου, Παύλου, Γεωργίου, Μαρίας, Ἑλένης, Κοκκίτσας... Ἡ ἀνάγνωση ρυθμικὴ, κουραστικὴ κάποτε, ἀλλὰ χρήσιμη γιὰ τὴ μνήμη, καθὼς τὸ κάθε γνωστὸ ὄνομα εἰσέρχεται στ᾿ αὐλάκια τοῦ νοῦ μὲ ἕναν εὐκατάνυκτο ἦχο, ὅπως ἐκεῖνον τῆς μεγαλοβδομαδιάτικης καμπάνας.

Ὀνόματα, λοιπὸν, χαρισμένα τὴν τρανὴ τὴν ὥρα τοῦ Βαπτίσματος, ποὺ τὸ καθένα εἶναι καὶ μιὰ μικρὴ ἱστορία, σημαντικὴ ἤ ἀσήμαντη, ὡστὀσο ἱστορία ἀληθινὴ, ποὺ κρύβει μέσα της τὴν ἀγωνία, τὸν πόνο, τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀντοχὴ, τὸ φωτεινὸ σημάδι τοῦ Θεοῦ: τὴ Σφραγίδα τῆς Δωρεᾶς Του. Γιατὶ ἄν τὸ καλοσκεφτοῦμε, ὅλοι αὐτοὶ, οἱ γεννήτορές μας, εἶναι τὸ λίπασμα ποὺ μᾶς θρέφει, ἀφοῦ αὐτοὶ, ὅπως κι ἐμεῖς αὔριο, ἐλπίζοντας στὴν ἀπὸ μέρους μας προσφορὰ στὸν κόσμο ἑνὸς καλύτερου, ἑνὸς πιὸ τέλειου Προσώπου, πασχίζουν, καταβάλοντας τὴν ὅποια γρατινένια προσπάθεια, ν᾿ ἀναστήσουν τὸ εὶς διαδοχὴν τους τέκνο. Μὴ λογαριάζοντας τίποτε περισσότερο ἀπὸ τὸ νὰ φέρουν σὲ πέρας τούτη τὴν ἀποστολὴ. Μὲ ὅποιο τἰμημα, ποὺ ἄν τὸ ἐρευνήσεις σὲ βάθος θὰ σταθεῖς σὲ καιροὺς κρίσιμους, καχεκτικοὺς, μὲ βασανισμένα πρόσωπα, ποὺ καὶ τὸ χαμόγελό τους μὲ μεγάλη οἰκονομία -ὄχι τσιγκουνιὰ- τὸ δίνανε. Γιατὶ δὲν τοὺς περίσσευε...

Ὀνόματα / πρόσωπα ποὺ βηματίζουν μέσ᾿ στὸ ἐαρινὸ τ᾿ ἀπόβραδο, σοβαρὰ, σιωπηλὰ, ἥρεμα, χλωμὰ, λὲς κι ἀποσπάστηκαν ἀπὸ κάποια ἀρχαία βυζαντινὴ, κηροσταγμένη εἰκόνα. Περνοῦν ἀπὸ μπροστὰ μας, τὸ καθένα μὲ τὸ δικὸ του τὸ ὄνομα ποὺ τὸ ἀκούει καὶ χαίρεται, γιατὶ μνημονεύεται, εἶναι παρὸν -ἄσχετα ἄν σἐ ἄλλες ἐκδηλώσιες τῆς ζωῆς ἀπουσιάζει. Σήμερα, ἀπόψε δηλαδὴ, ἀλλὰ κι αὔριο στὴ Θεία Λειτουργία, θὰ εἶναι παρὸν, ὅπως καὶ σὲ κάθε Θ. Λειτουργία ποὺ μνημονεύεται μυστικὰ, ὄχι κρυφὰ, ἀλλὰ μέσα στὴν ὅλη διαδικασία τοῦ Μυστηρίου.

Κάποιες στιγμὲς ὠστόσο, ἀκούγονται καὶ τὰ ὀνόματα ἐκείνων ποὺ φαρμάκωσαν ἰκανὸ κομμάτι τοῦ βίου μας, μὲ λόγια ἤ καὶ πράξεις ἀσυνεπεῖς καὶ ἀσύστολες. Καί σήμερα,τούτη τὴν εὐσχημο ὤρα κατεβαίνουν ἀπὸ τὴ μοναξιὰ τους καὶ μᾶς ξαναπλησιάζουν αἰτούμενοι καὶ τὸ δικὸ μας τὸ «Κύριε ἐλέησον», τὸ ἐκ βάθους εἰλικρινὰ δεομένης καρδίας: «Μετὰ τῶν ἁγίων ἀνάπαυσον, Χριστὲ, τὴν ψυχὴν / τὰς ψυχὰς τοῦ(ῶν) δούλου (ων) Σου...». Γι᾿ αὐτὸ καί ἐν Ἐκκλησίᾳ, ἐν συνάξει τελεῖται αὐτὸ τὸ Μυστήριο τῆς Ἀληθείας, τῆς ζωντανῆς Μνήμης, γιὰ νὰ ἐκφραστεῖ μεγαλωνύμως ἡ ἐπιθυμία τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ στὸ νὰ θυμᾶται πάντα. «Μεμνημένοι τοίνυν καὶ ἡμεῖς...» Ἐκείνου, πορευόμεθα, «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων» (Κολ. 3,13).

Ἀρχίζει νὰ εἰσοδεύει ἡ Νύχτα. Τὰ κεριὰ σβύνουν ἔνα-ἔνα, ἀφήνοντας μαζὶ μὲ τὸ εὐῶδες μοσχοθυμίαμα μιὰ παράξενη ὀσμὴ, ὡσὰν ἀνάσα τοῦ χθὲς, ποὺ κομίζεται ἀειθαλὴς καὶ γνώριμη, ὅπως ἠ κάθε καινούρια μέρα. Μὲ τὴ σφραγίδα τοῦ Θεοῦ ἐκτυπωμένη ἀπὸ τὸ χάραμα τῆς Δημιουργίας ἴσαμε σήμερα καὶ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμὴν. Σταυροκοπιέσαι, κλείνεις ὄλον αὐτὸν τὸ Κόσμο μὲσα στὸ σπίτι του, στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀναχωρεῖς...

Παρασκευή, 25 Μαΐου 2007, ὥρα 23:37
π. Κων. Ν. Καλλιανὸς

(Παρακαλῶ τὸν ἀναγνώστη μου νὰ διαβάσει τὸ βιβλίο τοῦ Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, «Τὸ σημεῖο τῆς στίξης» - Λόγος περὶ ἀνθρωπωνυμίων, Ἀστρολάβος Εὐθύνη 1984)

Η δωρεά της γλωσσολαλίας

Σήμερα τιμούμε την Εορτή της Πεντηκοστής, η οποία θεωρείται ως η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας μας.

Σύμφωνα με τις Πράξεις των Αγίων Αποστόλων (2, 1-12) την ημέρα της Πεντηκοστής «έξαφνα ήλθε από τον ουρανό βοή, σαν να φυσά δυνατός άνεμος, που γέμισε όλο το σπίτι... Και παρουσιάσθηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς να διαμοιράζωνται σ’ αυτούς (τους Αποστόλους) και να κάθεται στον καθένα μία, και επληρώθησαν όλοι από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν άλλες γλώσσες... Όταν έγινε η βοή αυτή, μαζεύτηκε πλήθος και ήσαν όλοι κατάπληκτοι, γιατί ο καθένας τους άκουγε να μιλούν τη δική του γλώσσα. Και εξεπλήσσοντο όλοι και θαύμαζαν...».

Για να προσεγγίσουμε κάπως το υπερφυσικό αυτό γεγονός της θεϊκής δωρεάς της γλωσσολαλίας, αξίζει να αναφέρουμε και την παρακάτω μικρή ιστορία, η οποία είναι διδακτική από πολλές πλευρές:

Πριν από πολλά χρόνια μια νεαρή Ουαλή ήλθε στο Λονδίνο για να εργασθεί ως οικιακή βοηθός σε μια οικία ευγενών. Κάθε Κυριακή ταξίδευε αρκετά χιλιόμετρα για να πάει σε άλλο σημείο της πόλης όπου βρισκόταν η Ουαλική εκκλησία. Οι ευγενείς που την είχαν στη δούλεψή τους ήταν πολύ καλοί μαζί της. Βλέποντας ότι ταλαιπωρούνταν κάθε Κυριακή, που ήταν και η ημέρα της ανάπαυσής της, της πρότειναν να πηγαίνει μαζί τους στην τοπική τους ενορία. Η νεαρή όμως αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας πως προτιμούσε να κάνει το μεγάλο ταξίδι, γιατί επιθυμούσε να εκκλησιάζεται και να συμμετέχει στη λατρεία που τελούνταν στη γλώσσα που γνώριζε και αγαπούσε. Ο οικοδεσπότης χαμογέλασε και πολύ ευγενικά της ανέφερε πως ο Ιησούς δεν ήταν Ουαλός. Η νεαρή κοπέλα του απάντησε ταπεινά και χαμηλόφωνα, λέγοντας: «Το γνωρίζω αυτό, κύριε, αλλά εμένα μου μιλάει στα Ουαλικά»!

Η μεγάλη αλήθεια είναι τελικά πως ο Θεός μιλάει στον καθένα στη γλώσσα που αυτός κατανοεί.

Εορτάζει ο Πατριάρχης μας

Σήμερα είναι βέβαια το Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής, αλλά παράλληλα τιμώνται στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας δύο σπουδαίοι Απόστολοι, ο Βαρθολομαίος και ο Βαρνάβας, Ιδρυτής και Προστάτης της Εκκλησίας της μαρτυρικής Κύπρου μας.

Με την ευκαιρία αυτή εορτάζει σήμερα και η σεπτή κορυφή της Οικουμενικής Ορθοδοξίας και Πατριάρχης του θεοφιλούς Γένους των Ελλήνων, η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος Α΄. Ας του ευχηθούμε ολόψυχα να είναι τα Έτη του Πολλά, Καλά, Καρποφόρα κι Ευλογημένα και να ορθοτομεί πάντοτε τον λόγο της αληθείας, προς όφελος των απανταχού της γης ευρισκομένων Ορθοδόξων Χριστιανών.

Πρόκληση στην ανθρωπιά μας

Το σύντομο αυτό βίντεο, που «κοσμεί» κυριολεκτικά σήμερα το ταπεινό ιστολόγιό μας, είναι από την τηλεοπτική εκπομπή Korea's Got Talent. Παρουσιάζει δε μια συμμετοχή που αποτελεί κυριολεκτικά αυτό που επισημαίνει ο τίτλος και βέβαια ακόμα περισσότερα, όπως πρόκληση στην κοινωνική ηθική και στον πολιτισμό μας, και γιατί όχι χαστούκι στην σύγχρονη αξιοπρέπειά μας!

Η τόλμη των παραγωγών αξιοθαύμαστη. Η δική μας συγκίνηση ασυγκράτητη. Πιστεύω ότι το όνομα Sung-bong Choi δεν θα το ξεχάσουμε εύκολα! Και σίγουρα θα ασχοληθούμε μαζί του και πάλι στο μέλλον! Ο Θεός να του δίνει δύναμη και έμπνευση!

Σημείωση: Ευχαριστώ την φίλη κα. Νατάσα Κεσμέτη, Κριτικό Λογοτεχνίας, και την κα. Αθηνά Γορδιάνου, Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας, που με την εξωστρέφεια και το ανήσυχο πνεύμα που τις διακρίνει ανακάλυψαν το βίντεο και με έκαναν συν-κοινωνό της έκπληξης και του θαυμασμού!

Αθόρυβος... Έπαινος

Ανακοινώθηκαν στην Αθήνα προχθές το βράδυ, και διαδικτυακά χθες το πρωΐ, τα αποτελέσματα του ΚΗ΄ Λογοτεχνικού Διαγωνισμού, τον οποίο διεξήγε ο έγκριτος Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός. Η ημετέρα αδημοσίευτη Ποιητική Συλλογή, με τον τίτλο «Αθόρυβα», έλαβε τον πρώτο Έπαινο, ανάμεσα σε 118 ποιητικές συλλογές!

Την Κριτική Επιτροπή αποτελούσαν οι κ.κ. Δημήτριος Κουκουλομμάτης, Γεράσιμος Ζώρας και Διονύσιος Καλαμάκης.

Η ολοκληρωμένη Συλλογή «Αθόρυβα» διαιρείται στα εξής τρία μέρη: Εφ’ υγροίς, Σχέσεις και Μεταφράσεις.

Στο πρώτο μέρος ανήκει και η παρακάτω ποιητική άσκηση:

.......ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Οι υδροροές της λύπης
φυγαδεύουν αενάως
τα αίματα αχρείαστων θυσιών.

Στην αρχαιότερη πόλη των δεινών
ο νεόφυτος αρχιθύτης αίτιος κατέστη
της μεταβολής των θλιβομένων.

Ο τόπος με τα άπειρα φωνήεντα
καθαγίασε στον εσπερινό του
τα κύματα της ρηχής θάλασσας.

Στον προθάλαμο του μεσονυκτικού
επικυρώθηκε η μέθεξη της επιστροφής
υπό το απλάνευτο σεληνόφως.

.........................................31 Οκτωβρίου 2009

Βραβείο Ράνσιμαν

Ο Οργανισμός Anglo-Hellenic League, με την χορηγεία της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας οργανώνει απόψε στις 7.00 μ.μ., στη Μεγάλη Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ελληνικού Κέντρου Λονδίνου (16-18 Paddington Street, London W1U 5AS), την Τελετή Απονομής του φετινού Βραβείου Ράνσιμαν.

Υποψήφιοι για το Βραβείο, που συνοδεύεται από το χρηματικό ποσό των £9000, είναι οι παρακάτω:

- D.W. Graham, The Texts of Early Greek Philosophy

- Molly Greene, Catholic Pirates and Greek Merchants

- Emily Greenwood, Afro-Greeks: Dialogues Between Anglophone Caribbean Literature and Classics in the 20th century

- Edith Hall, Greek Tragedy: Suffering under the Sun

- Myrna Kostash, The Prodigal Daughter: A Journey to Byzantium

- Jeremy McInerney, The Cattle of the Sun

- Gonda Van Steen, Liberating Hellenism from the Ottoman Empire

The Runciman Award, first conceived in 1983 during Lord Jellicoe’s chairmanship of the Anglo-Hellenic League, was presented for the first time in 1986 and named in honour of Sir Steven Runciman, the eminent Byzantine scholar and the League’s longest serving Chairman. It is given each year for a work wholly or mainly about some aspect of Greece or the world of Hellenism, published in English in its first edition in the previous year. The aim of the Award is to stimulate interest in Greek history and culture from earliest times to the present; to reward and encourage good and accessible writing, of which Sir Steven’s works are an example; and to promote wider knowledge and understanding of Greece’s contribution to civilization and values. The Judges will have these aims in mind, giving due weight to the criterion of increasing understanding of Greece’s contribution to civilization. No category of writing will be excluded from consideration. Thus, for example, the prize may be awarded for a work in the field of history, literary studies, biography, travel and topography, the arts, architecture, archaeology, the environment, social and political sciences or current affairs; or for a work of fiction, poetry or drama. Works in translation, with the exception of translations from Greek literature, will not be considered.

H θάλασσα στα βάζα μας

Ένα ενδιαφέρον και άκρως πρωτότυπο θέμα πρόκειται να παρουσιασθεί απόψε στις 7.15 μ.μ. στο Κέντρο των Ελλήνων στο κεντρικό Λονδίνο (Hellenic Centre, 16-18 Paddington Street, Marylebone, London W1U 5AS).

H κα. Aliki Samara-Kauffmann, αρχαιολόγος και συνεργάτιδα του Τμήματος Ετρουσκικών, Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Μουσείου του Λούβρου, θα ομιλήσει (στ’ Αγγλικά), με θέμα: «Thalassa or the Sea on Ancient Greek Vases: Myths and Realities».

Στὴ γειτονιὰ τῶν ξεχασμένων ὀνείρων μας

Ἡ γειτονιὰ ἐτούτη ξεχώριζε ἐκεῖνα τὰ χρόνια, χρόνια σπουδῶν ἀλλὰ καὶ βεβαιωμένης μοναξιᾶς, στὰ μάτια μου, γιατὶ μοῦ θύμιζε πολλὰ. Πιὸ πολὺ ἀπ᾿ ὅλα ὅμως μοῦ θύμιζε τὸ χωριὸ, ποὺ τὸ σκεφτόμουν μέσα στὸ πυρωμένο ἀπόβραδο τοῦ Ἰουνίου νὰ φλερτάρει με τὸ πέλαγο, ποὺ τ` ἀντίκρυζε ἀπὸ ψηλὰ, ἀφοῦ τὄχαν θεμελιώσει ἀναμεσ᾿ ἀπὸ ἐλιές καὶ πεῦκα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν ἀνάσανε ποτὲ θάλασσα, ἀλλὰ ρετσίνι, καμμένο κλαδὶ καὶ φρέσκο λάδι.

Ξεχώριζε λοιπὸν μέσα μου ἡ γειτονιὰ ἐκείνη τῆς Ἀθήνας τοῦ 1970 κι ἀνάπαυε κάθε λογισμὸ νοσταλγίας καὶ καημοῦ, καθὼς ἦταν σιμἀ σ᾿ ἕναν ἐλιώνα ξεχασμένη. Ἕναν ἐλιώνα μὲ δεντράκια μικρὰ, φοβισμένα ἀπ᾿ τὸ καυσαέριο καὶ τὰ σκουπίδια, ἀφρόντιστο καὶ παραμερισμένο. Μόνο τὰ παιδιὰ τὸν ζύγωναν γιὰ νὰ παίξουν μὲ ἀσφάλεια, μέχρι τ᾿ ἀπόβραδο. Γιατὶ ἅμα νύχτωνε, ἐπειδὴ φωτίζονταν ἐλάχιστα, μαζεύονταν ἐκεῖ κάτι μάγκες καὶ καπνίζανε κρυφὰ, συζητώντας γιὰ ποδόσφαιρο καὶ γιὰ κορίτσια, ἐνῶ τὰ παιδιὰ, μέχρι νἄρθει ἡ ὥρα γιὰ τὀ σπίτι, ξαναγύριζαν στὴ γειτονιὰ, καὶ συνέχιζαν τὸ παιχνίδι τους κάτω ἀπ᾿ τὰ φῶτα τῶν στύλων τοῦ ἡλεκτρικοῦ. Φῶτα μελαγχολικὰ, κουρασμένα καὶ ἀδύναμα. Ποὺ ὡστόσο ἄφηναν μιὰ κάποια παρηγοριὰ.

Μέ τὸ σούρουπο παύανε σχεδὸν τὰ σούρτα-φέρτα ἀπ᾿ τὰ ποδήλατα καὶ τὰ λιγοστὰ τ᾿ αὐτοκίνητα ἤ τὶς μοτοσυκλέτες, γιατὶ τὰ πιό πολλὰ ἀπ᾿ αὐτὰ κυκλοφοροῦσαν πιὸ πάνω, στὴ λεωφόρο ἤ καὶ στὴν πλατεία. Τότε λοιπὸν εἶχαν τὴν ἄνεσή τους νὰ βγοῦν καὶ νὰ παίξουν τὰ μικρὰ τ᾿ ἀγόρια καὶ τὰ κορίτσια τῆς γειτονιᾶς. Μὲ φωνὲς ὅλο ἐνθουσιασμὸ, μὲ τὴν ἀνεμελιὰ τῆς ἠλικίας καὶ περισσότερο μὲ τὴ φιλία ποὺ σιγὰ-σιγὰ στὶς μέρες μας ἀφυδατώθηκε, ὅπως ἡ γῆς σὲ καιροὺς ξηρασίας, ἀφοῦ τὸ παιχνίδι τὸ χαντάκωσαν τὰ λογῆς ἡλεκτρονικὰ καὶ ἄλλα περίεργα παιχνίδια ποὺ ἀπομονώνουν τὸ παιδὶ καὶ περισσότερο τὸ ἐξαγριώνουν, φυτεύοντάς το μὲσα σὲ μιὰ περιέργη κατάσταση, κάπως ἀλλοπρόσαλλη.

Καί θύμιζε ἐκείν᾿ ἡ γειτονιὰ τὴν ὁδὸ τῶν ὀνείρων, ἔστω κι ἄν δὲν ἀκούγονταν ἐκεῖνες οἱ φωτεινὲς οἱ μουσικὲς τοῦ Μάνου Χατζιδάκι, ἤ δὲν ἦταν καρφωμένες στοὺς τοίχους οἱ περίεργες καὶ λιτὲς ζωγραφιὲς τοῦ Μίνου τοῦ Ἀργυράκη: ζωγραφιὲς ποὺ λὲς ὅτι ξεκίνησαν ἀπὸ χέρια παιδιῶν... Ὅμως ἄφηνε στὴν ψυχὴ μιὰ βεβαιότητα ὅτι τὰ ὄνειρα καρποφοροῦν σὲ τἐτοιες γειτονιὲς -λησμονημένες ἤ ἀνύπαρκτες σήμερα- κι ὅτι τὸ φεγγάρι τὰ θερινὰ τὰ βράδυα δὲ φωτίζει μόνο τὶς μισοσκότεινες τὶς γωνιές, ποὺ δὲν τὶς προφτάνει τὸ ἡλεκτρικό, μὰ σιμώνει τὰ παιδιὰ ποὺ τὸ βλέπουν, ὅπως κοιτᾶνε ἕνα μεγάλο τόπι καί τὸ καρτεροῦνε, κάθε βράδυ, τὸ καρτεροῦνε νὰ τοὺς δοθεῖ ἀπὸ ψηλὰ, γιὰ νὰ παίξουν κι ὕστερα νὰ τὸ κρατήσουνε δικὸ τους. Τὸ φεγγἀρι, ποὺ εἶχε ἀκόμα τότε τὸ χρῶμα τὸ χρυσαφὶ, τὴν περίεργη τὴ γοητεία, καὶ γιὰ κάποιους, ἐκεῖνο τὸ λυρισμὸ ποὺ συγκινοῦσε τόσο... Τότε ὅλ᾿ αὐτὰ. Στὴ χαμένη σήμερα γειτονιὰ μὲ τὰ χαμηλὰ τὰ σπίτια, τὶς ἀκακίες στὰ πεζοδρόμια καὶ τὰ πολλὰ παιδιὰ.

Ὅμως τὰ χρόνια πέρασαν, ὅπως περνᾶνε πάντα, κι ἔθαψαν μέσα στὶς στοιβάδες τῶν ἡμερῶν, τῶν μηνῶν καὶ τῶν χρόνων καὶ τὰ ἐλάχιστα μόρια εὐαισθησίας καὶ χαρμολύπης ποὺ ἀφήνει τ᾿ ὄνειρο, ἡ γειτονιὰ, τὸ σεμνὸ παιχνίδι καὶ πρό πάντων ἡ ἀθωότητα. Γιατὶ ἡ γειτονιὰ βούλιαξε μέσα στὰ νερὰ τῆς ρυπαρότητας ποὺ εἶχε τὸ ὄνομα «ἀξιοποίηση», ἀντιπαροχὴ κι ὅλα τὰ συναφῆ ποὺ ταυτίζονται μὲ τὸ συμφέρον, τὸ κέρδος καὶ τὴν προχειρότητα. Ὁ ἐλιώνας ξερριζώθηκε καὶ στὴ θέση του στήθηκαν μεγἀλα καὶ ἄκομψα κτίρια ἀπὸ μπετὸ καὶ σίδερο, ποὺ πλάκωναν καὶ χαντάκωναν τὴν ψυχὴ. Τὰ παιδιὰ κλείστηκαν πίσω ἀπὸ γκρίζους τοίχους καὶ κομμάτιασαν τὴν ψυχὴ τους ἀνάμεσα στὰ παιχνίδια τὰ ἡλεκτρονικὰ, τὶς ξένες γλῶσσες καὶ τὴν ἄγρια μουσικὴ τῶν παραγεμισμένων μὲ σκληροὺς ἤχους τραγουδιῶν.

Τὸ φεγγάρι χλώμιασε ἀπὸ τὸ καυσαέριο καὶ τὰ πολλὰ τὰ δυνατὰ φῶτα ποὺ μεταβἀλλανε τὴν νύχτα σὲ μέρα κι ἀδειάσανε τὴν ψυχὴ ἀπό κάθε ἰκμάδα λυρισμοῦ, ἀθωότητας καὶ νοσταλγίας. Γιατὶ ἦρθε κι ἡ ἄλλη ἡ καταιγίδα ποὺ ἅρπαξε τὶς στέγες τῶν χαμηλῶν τῶν σπιτιῶν καὶ πύργωσε στὴ θέση τους ἀνήλιαγες πολυκατοικίες ποὺ μυρίζουν ναφθαλίνη κι ἀποχέτευση. Καὶ μαζὶ μὲ τὴ γειτονιὰ βυθίστηκε, ὡς ἄλλη Ἀτλαντίδα κι ἡ ψυχὴ μου, γιὰ νὰ βρεῖ καταφύγιο στὴν ποίηση, αὐτὴ ποὺ ξέρει νὰ συντροφεύει, γεμίζοντας τὸ δωμάτιο, ὅσο ἀνήλιαγο, μουχλιασμένο καὶ πένθιμο κι ἄν εἶναι, μὲ ἐαρινὰ ἄνθη, θερινὰ δειλινὰ, φθινοπωρινὰ ἀπόβροχα βράδυα καὶ γκρίζα χειμωνιάτικα πρωϊνὰ... Εὐτυχῶς, δηλαδὴ.

π. Κων. Ν. Καλλιανὸς, Καλοκαίρι 2007

12ο Καλοκαιρινό Σχολείο...

του Ινστιτούτου Ορθόδοξων Χριστιανικών Σπουδών

Μια σημαντική εκπαιδευτική δραστηριότητα του ονομαστού Ινστιτούτου των Ορθόδοξων Χριστιανικών Σπουδών, που έχει έδρα την πανεπιστημιούπολη του Κέϊμπριτζ, πρόκειται να οργανωθεί από τις 24 μέχρι τις 29 Ιουλίου τ.έ.

Είναι το 12ο Καλοκαιρινό Σχολείο του Ινστιτούτου, με γενικό θέμα: «Η Πρόκληση μιας Κοσμικής Εποχής».

Το Ινστιτούτο έχει αρχίσει πια να κατοχυρώνεται καλά και να έχει ευρεία αποδοχή στον ακαδημαϊκό χώρο της Αγγλίας και για τούτο προσελκύει το ενδιαφέρον πολλών και σημαντικών μελετητών και Καθηγητών της Ορθόδοξης Θεολογίας. Μια γρήγορη ματιά στα ονόματα που περιλαμβάνονται στους ομιλητές του φετινού Καλοκαιρινού Σχολείου θα πείσει και τους πιο απαιτητικούς ερευνητές της Ορθόδοξης Θεολογίας, Παράδοσης και ζωής.

Νέο Σχολείο στο Βόρ. Λονδίνο

Μια νέα εξαιρετικής σημασίας εκπαιδευτική και ομογενειακή πρωτοβουλία έχει αναληφθεί στο Βόρειο Λονδίνο και αφορά την ίδρυση και λειτουργία ενός καθημερινού Ελληνορθόδοξου Σχολείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Η Επιτροπή που επιμελείται του σπουδαίου αυτού θέματος απαρτίζεται από εξαίρετους Ομογενείς, οι οποίοι είναι πολύ αφοσιωμένοι στον εξαίρετο αυτό σκοπό. Έχουν μάλιστα ετοιμάσει και μια καταπληκτική και πολύ ενημερωτική ιστοσελίδα, όπου κανείς μπορεί να βρει πολλές λεπτομέρειες για το εν λόγω εγχείρημα και πολλές πληροφορίες για τον τρόπο υποστήριξης της προσπάθειας συτής.

Την πρωτοβουλία αυτή έχει ευλογήσει ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας κ.κ. Γρηγόριος, ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είχα από πάντα ένα όραμα, να δώ να ιδρύεται ένα Σχολείο για τα Ελληνορθόδοξα παιδιά στο Βόρειο Λονδίνο. Ως Παροικία έχουμε ταλέντο, εμπειρία, δυναμισμό και το δικαίωμα να πραγματοποιήσουμε αυτό το όραμα, προς όφελος των παιδών και των μελλοντικών γενεών Ελλήνων που ζουν στη χώρα αυτή. Ο καιρός είναι τώρα κατάλληλος και για τούτο έδωσα εντολή στην Επιτροπή των ειδικών και εθελοντών να ετοιμάσουν την αίτηση που χρειάζεται, μέσα στο πλαίσιο του προγράμματος της Αγγλικής Κυβέρνησης για ίδρυση “Ελεύθερων Σχολείων”. Σας παρακαλώ να υποστηρίξετε την Επιτροπή και την Παροικία».