Λευκοί νάρκισσοι

Σήμερα σκέφθηκα να αναρτήσω, με την άδεια της επιστολογράφου, μια γλυκύτατη επιστολή που έλαβα χθες, από μια εξαίρετη, ιδιαίτερα καλλιεργημένη κυρία, η οποία με τίμησε στέλνοντάς μου μήνυμα, από την «εσταυρωμένη» και πολιορκημένη Αθήνα. Το μήνυμα αυτό έχει γνήσια αισιοδοξία και εμφατικά θετικούς συμβολισμούς, και μάλιστα σε μια εποχή που τους χρειαζόμαστε απολύτως.

Κατ'αρχήν θα ήθελα να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου για το ιστολόγιό σας με το εύρος των θεμάτων που καλύπτει, την ποιότητά του και την δυνατότητα να δίνει χαρά σε όποιον το επισκέπτεται και του αρέσει να ανακαλύπτει καινούργια πράγματα, διευρύνοντας τους ορίζοντες της σκέψης και του πνεύματός του.

Αναρτώντας το βίντεο με τον μικρό χαρισματικό Κορεάτη, δώσατε την ευκαιρία σε πολλούς να χαρούν αυτό το θαύμα της ζωής και να σκεφτούν πως η εσωτερική δύναμη με το τάλαντο που εδόθη στον μικρό τον βοήθησαν να επιβιώσει και να μπορέσει να το αξιοποιήσει για ένα καλύτερο μέλλον. Φυσικά αυτό που με προβληματίζει είναι αν η αναγνώρηση και φήμη, δεν θα τον διαφοροποιήσουν και αλλοιώσουν, όσο και να τον έχει σφυρηλατήσει η ζωή.

Επειδή σαν χόμπυ κάνω ορειβασία με κάποιο σύλλογο, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας μιαν αναπάντεχη ομορφιά που με μάγεψε σε μια κορυφή 2147 μ. στην νότια Πίνδο πριν λίγες μέρες. Η κορυφή ονομάζεται Κρυάκουρας και είναι δύσβατη αλλά όχι απροσπέλαστη. Φθάνοντας στην κορυφή αντικρύσαμε τους υπέροχους αυτούς λευκούς νάρκισους. Ατρόμητα και γενναιόδωρα μας αποκάλυψαν την άσπιλη λευκή τους ομορφιά μέσα στην ομίχλη και την σιγανή βροχή. Πολλές φορές η ομορφιά μπορεί να μην σε πλησιάσει, αλλά θα σου προσφερθεί πλουσιοπάροχα, όταν τολμήσεις και κοπιάσεις να την προσεγγίσεις... Τότε η χαρά είναι μεγαλύτερη!

Όντως τα ποικίλα συναισθήματα, όταν πατάς την κορυφή, και τα όμορφα τοπία τριγύρω, αν υπάρχει ορατότητα, είναι απερίγραπτα. Κάθε φορά διευρύνεσαι όλο και περισσότερο εσωτερικά γιατί κάθε κατάκτηση είναι και μία υπέρβαση του εαυτού σου.

Και η Πατρίδα μας έχει τόσες ομορφιές ...

Με πολλούς χαιρετισμούς

Αθηνά Γορδιάνου