Νοσταλγικὴ ἐπιστροφή...

Τῆς Νατάσας, τοῦ Νικόλα καὶ τῆς Χαρᾶς, ἀντίδωρο τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης

Ἡ βροχὴ σήμερα τυλίγει τὸ χωριὸ μέσα στὸ ὑγρό γκρίζο της μαγνάδι καὶ μὲ περισσὴ φροντίδα τὸ σιμώνει σὲ μέρες παλιὲς, φορτισμένες ἀπό τὴ Νοσταλγία καὶ δεμένες ἄρηκτα μὲ πρόσωπα, ποὺ μονάχα οἱ σκιές τους συνυπάρχουν μαζὶ μὲ τὶς μνῆμες. Σὲ μέρες δηλαδή, ποὺ τὶς ζήσαμε κάποτε μὲ ἄλλους ρυθμοὺς, συμπεριφορές καὶ στοχαστικότητα. Γιατὶ τότε, τέτοιον καιρό, τὸ χωριὸ αὐτὸ μοσχοβολοῦσε καμμένο ξύλο, καὶ μάλιστα πεύκου, ὥστε ν᾿ ἀνεβαίνει τὸ ρετσινᾶτο ἄρωμά του ἕνα γύρω, ὡσὰν ἄλλο θυμίαμα. Ὡστόσο κάποτε μποροῦσες νὰ αἰσθανθεῖς καὶ τὴν εὐωδία τοῦ φρεσκοτηγανισμένου λαδιοῦ, καθὼς μέσα του σιγοψήνονταν οἱ τηγανίτες ἤ οἱ πίττες, γιὰ νὰ στηλώσουν τοὺς ἀνθρώπους.

Πάντα ἔξω ἀπό τὰ σπίτια ὑπῆρχαν οἰ κουβάδες ποὺ μάζευαν τὸ νερὸ τῆς βροχῆς, καθὼς ἐκεῖνο ἔπεφτε ἀπό τοὺς τσίγκους τῶν σπιτιῶν μὲ μιὰ μουσικότητα, μονότονη μὲν, ἀλλὰ τόσο φροντισμένη, ὥστε νὰ συγκινεῖ. Κι ὕστερα ἔρχονταν ἐκεῖνα τὰ τρυφερὰ ἀπόβραδα μὲ τὸ χαμηλωμένο φῶς, ἤ, καθὼς θραύονταν ἠ σταχτερὴ ἡ κροῦστα τοῦ οὐρανοῦ, μέσ᾿ ἀπό γριζογάλαζες ρωγμὲς κατέβαινε ἕν᾿ ἀπομεινάρι ἀπὸ φῶς ὠχρό, ἀρρωστημένο. Ἔπεφτε, λοιπόν, ἐκεῖνο τὸ φῶς πάνω στὶς πότρες καὶ στὰ μουσκεμένα τζἀμια, σέρνονταν πάνω στοὺς λευκόσταχτους τοίχους, μὲ ἰριδισμοὺς παράξενους, ὡστόσο πάντα ποιητικούς. Κι ἔμοιαζε τοῦτο τὸ φῶς, μὲ κείνη τὴ θαμπὰ χρυσαφένια ἔκφραση ν᾿ ἀκτινοβολεῖ ἀπό τὸ χρῶμα ποὺ πέρνουν τὰ γερασμένα φύλλα τῆς κληματαριᾶς, ποὺ συντροφεύει τὰ σπίτια. Μὰλιστα ἔλεγες, πὼς ἐκεῖνα τὸ προσφέρουν στοὺς ἀνθρώπους ὡς παραμυθία μέσα στὴν γκρίζα μονοτονία, γιὰ νὰ τοὺς τὸ χαρίσουν ὡς σταλαγμοὺς αἰσιοδοξίας καὶ δύναμης, πρὶν φτερουγίσει ἡ σκοτεινὴ ἡ νύχτα μὲ τὴν ὅποια της ἀνησυχία. Ἀσφαλῶς, κάτι τέτοιες ὦρες βίωσε κι ὁ ποιητὴς ποὺ τραγοὐδησε τόσο τρυφερά, ἐκεῖνα τὰ ἀπόβραδα / κίνητρα τῆς νοσταγίας καὶ τοῦ στοχασμοῦ.

«Στὰ δειλινὰ τὰ πένθιμα καὶ φθινοπωρινὰ
ὅταν χτυπάει στὰ τζάμια τους θρηνητικὰ ἡ βροχὴ
κ᾿ ἐνῶ στὴν πόλη ἑσπερινοὺς βαροῦν ἀργὰ οἱ καμπάνες
πάιρνουνε μιὰ παράδοξην οἱ Κάμαρες ζωή». (Κ. Οὐράνης)

Κάτι ἄλλο ποὺ μεταποιοῦσε τὶς στιγμὲς αὐτὲς σὲ ποιητικές, γοητευτικὲς καὶ περιούσιες, ἦταν τὸ ταξίδι ποὺ ἔκαναν τὰ σύγνεφα, πὰνω στὶς δασωμένες πλαγιὲς. Ἔμοιαζε σὰν πυκνὸ, γκριζόμαυρο καπνό, ποὺ σεγιανοῦσε ἀνάμεσα στὰ μουσκεμένα σκουροπράσινα πεῦκα, λὲς κι ἤθελε νὰ ἀλλάξει τὸ βελούδινο ντύμα τους μὲ κεῖνο τὸ μουντὸ καὶ μονότονο χρώμα, χρώμα τῆς μελαγχολίας καὶ τῆς περισυλλογῆς. Κι ἔλεγες πὼς ὁ καπνὸς αὐτὸς ξέφευγε ἀπό τὶς καμινάδες τῶν ἁπλῶν σπιτιῶν τοῦ χωριοῦ καὶ χώνευε μέσα στὸ χειμωνιάτικο σκηνικό. Ξεχασμένο σκηνικὸ σήμερα, ὅπως τόσα καὶ τόσα...

π. Κων. Ν. Καλλιανός
Κλῆμα, 18-10-2010

Εγκύκλιος για την 28η Οκτωβρίου

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Αγαπητοί μας,

Η Εικοστή Ογδόη Οκτωβρίου 1940, - όπως γενικά και όλες οι τρισένδοξες επέτειοι του Γένους των Ελλήνων, - αποτελεί ιστορικό ορόσημο πολυσήμαντων μηνυμάτων όχι μονάχα γιά όλους εμάς που έχουμε την τύχη και το προνόμιο να γεννηθούμε Έλληνες, αλλά και για την ανθρωπότητα στην ολότητά της. Και τούτο γιατί και τώρα, όπως και κάθε φορά που το Γένος των Ελλήνων ανθίστατο, θαρραλέα και ομόψυχα εναντίον κάθε μορφής αδικαιολόγητης και απρόσκλητης βίας, έδειξε με τους αγώνες και τις θυσίες του, το μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης στην τελειότητά της.

Τις μεταμεσονύχτιες ώρες της 27ης προς την 28η Οκτωβρίου 1940, η βία προκαλούσε την αρετή σ’ ένα αγώνα τιτάνειο και φαινομενικά ετεροβαρή για την Ελλάδα. Ο φασισμός εναντίον της Ελευθερίας. Η υπεροψία και ο κομπασμός εναντίον ενός μικρού και φτωχού μεν σε υλική δύναμη λαού, αλλά γίγαντα σε όπλα ηθικής και φιλότιμου. Και, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιους άνισους αγώνες Γολιάθ και Δαυΐδ, ο θρίαμβος στεφανώνει την αρετή και ταπεινώνει το μεγαθήριο.

Έτσι έγινε και στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου, όταν η ψυχή και το ιερό φιλότιμο του Έλληνα στρατιώτη και του απλού τσοπάνου και χωρικού και της απλής Ελληνίδος της Ηπείρου ,οδηγημένων και εμπνευσμένων από το υπέροχο εκείνο ‘ΟΧΙ’ του αείμνηστου Ιωάννη Μεταξά, Πρωθυπουργού της Ελλάδος κατατρόπωσε και εξευτέλισε τις αριθμητικά μεν υπέρτερες, αλλά χωρίς ηθικό στήριγμα και κατευθυνόμενες δυνάμεις του Μουσολίνι και των συνεργατών του. Και έγραψαν η αρετή και η πίστη στον Θεό και τις μεγάλες αξίες της ζωής με χρυσά και ανεξίτηλα γράμματα μια ακόμα σελίδα στην τρισένδοξη και πολυχιλιετή ιστορία του Γένους των Ελλήνων.

Σήμερα, ο Ελληνισμός αντιμετωπίζει στην Κύπρο, την Ελληνικότατη Μεγαλόνησό μας, τις πιο αντίξοες στιγμές στην ιστορία μας. Καλούμαστε, συνεπώς, όλοι οι απανταχού της γης Έλληνες να αναλογιστούμε ο καθένας μας τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μας και να συνεργαστούμε ομόψυχα και μακράν κομματικών και ιδεολογικών μικροτήτων, ώστε και πάλι το δίκαιο να θριαμβεύσει, να επανενωμένη τώρα ή μοιρασμένη από τα στρατεύματα κατοχής Κύπρος, να επανεύρει την γαλήνη, την ευημερία και την πρόοδό της.

Τιμούμε και δοξάζουμε τους θρυλικούς Ήρωές μας, που είχαν γι’ άλλη μια φορά αποδείξει στα έκθαμβα βλέμματα της ανθρωπότητος ότι «η μεγαλοσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα». Και η ιερή αυτή ανάμνηση των απαράμιλλων κατορθωμάτων τους δεν πρέπει να αποτελεί απλά κίνητρο για τους καθιερωμένους και επιβεβλημένους ετήσιους εορτασμούς. Πολύ μεγαλύτερη σημασία και μακροπρόθεσμη εμβέλεια έχουν τα κατορθώματα εκείνα, όταν και εμείς, και προπάντων τα παιδιά και η νεολαία μας, αντλούμε, όλοι και όλες, διδάγματα και παραδείγματα, και σε δεδομένη στιγμή, να φαινόμαστε «πολλώ κάρρονες εκείνων». Επειδή δε η Ελλάδα, εκτός από το ζήτημα της Μεγαλονήσου Κύπρου, αντιμετωπίζει μεγάλη οικονομική, αλλά και κρίση αξιών, καλείται ο λαός της να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες και τα προβλήματα της, προβάλλοντας το κοινό συμφέρον και παραμερίζοντας τα κομματικά και τα συνδικαλιστικά και προσωπικά συμφέροντά τους. Έτσι ενήργησαν και οι Έλληνες του Σαράντα, οι οποίοι, ως εκ θαύματος, έκαμαν και πέτυχαν την αγίαν και ιεράν υπέρβαση για την διάσωση της Πατρίδος και της Αξιοπρεπείας του Έθνους και του πολιτισμού τους.

Συμβουλεύουμε, λοιπόν, πατρικά όπως όλοι οι Γονείς φέρουν τα παιδιά τους στους Ιερούς Ναούς, όπου θα τελεσθούν πάνδημα Μνημόσυνα και Δοξολογίες για την 28η Οκτωβρίου 1940, την Κυριακή, 30ην Οκτωβρίου 2011. Στα δε Σχολεία της Ομογένειας, όπως και σε Οργανώσεις και Σωματεία, προτρέπουμε όπως οργανωθούν ειδικές εορταστικές εκδηλώσεις για την τρισένδοξη αυτή Εθνική μας Επέτειο. Η επίσημη Δοξολογία θα γίνει εις τον καθεδρικόν Ναόν Αγίας Σοφίας Λονδίνου όπου θα ομιλήσει η Α.Ε. ο Πρέσβυς της Ελλάδος κ. Αριστείδης Σάνδης. Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κυανέων κ. Χρυσόστομος θα προεξάρχει των Ιερών Ακολουθιών.

Ευχόμενοι δε σε όλους και όλες υγεία και την επιστασία του Αγίου Θεού στα έργα σας, διατελούμε μετά θερμών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης και τιμής.

Λονδίνο, Οκτώβριος 2011

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρωv και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Σημείωση: Η παραπάνω εγκύκλιος αναγινώσκεται σήμερα από Άμβωνος, αντί Κηρύγματος, σε όλους τους Ελληνορθόδοξους Ναούς της Ομογένειας Μεγάλης Βρετανίας.

Αίσθηση προσανατολισμού

Στο Ορθοπαιδικό Νοσοκομείο του Stanmore (ΒΔ Λονδίνου), το οποίο είναι μέρος του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, βρήκα και τράβηξα τις δύο φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης. Και στις δύο απεικονίζεται ο γνωστός σε όλους ανεμοδείκτης (είδος πυξίδας), που προσφέρει στους ανθρώπους προσανατολισμό.

Αυτές οι εικόνες βέβαια μας θυμίζουν και τον άλλο, τον σπουδαιότερο, προσανατολισμό που θα πρέπει να εξασφαλίσουμε, κι αυτός είναι ο πνευματικός και ηθικός προσανατολισμός, αυτός που θα μας οδηγήσει προς τη... χώρα του αχωρήτου.

Κάποιος φίλος βλέποντας την δεύτερη εικόνα έκανε το σχόλιο ότι κάτι μάλλον δεν πάει καλά με το ρολόϊ. Του απάντησα: Προσανατολισμένοι μεν, αλλά εκτός χρόνου δε!!! Είναι κι αυτό ένα στοιχείο της... αιωνιότητας!!!

Δήλωση Κότσιρα στο Λονδίνο

Ένας εξαιρετικά εμπνευσμένος καλλιτέχνης, αλλά και συνειδητοποιημένος πολίτης, ο Γιάννης Κότσιρας, βρέθηκε το προηγούμενο Σάββατο στο Λονδίνο για μια συναυλία, που σύναξε πλήθη Ομογενών στο θέατρο όπου πραγματοποιήθηκε.

Ο Κότσιρας δεν δημιούργησε αίσθηση μόνο με τις φωνητικές του ικανότητες, αλλά συγκίνησε επίσης τους ακροατές και θεατές της παράστασης με τον ακραιφνώς πατριωτικό του λόγο. Αξίζει να τον ακούσουμε. Μπράβο στον Κότσιρα για την τόλμη και τη δύναμή του.

Ένα παιδί που φύσαγε μπαμπάκια

Χάζευα από ώρα μπροστά στην ολοστρόγγυλη καταπακτή, όταν στάθηκε δίπλα μου «αυτός που φυσάει μπαμπάκια» μαζί με τη γιαγιά του.

Έτσι τον έλεγα. Κι ας μου έλεγε η μαμά μου: «Ντροπή… Φώτη, σου είπα τον λένε». Δεν είχα φωνάξει όμως ποτέ το όνομά του, θέλω να πω, δεν τον άφηναν ούτε στιγμή να βγει στο δρόμο για παιχνίδι. Τον έβλεπα μόνο να στέκεται στο ίδιο μπαλκόνι του σπιτιού τους, γέρνοντας το σώμα του μια δεξιά, μια αριστερά, σαν εκκρεμές, ενώ κάθε τόσο έκοβε μικρά κομμάτια από μπαμπάκι, τα έξανε με την ησυχία του και τα φυσούσε δυνατά, θαυμάζοντας το κύκνειο πέταγμά τους. Απ’ όσα «έπαιρναν τ’ αυτιά μου» στο σπίτι και στην γειτονιά, ένιωθα πως κάτι συνέβαινε μ’ εκείνον, χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι, αλλά ούτε με ενδιέφερε να μάθω.

Εκεί, τον είδα για πρώτη φορά από κοντά: ένα σγουρομάλλικο ξανθό αγόρι με όψη χαμογελαστή, που έκανε άσκοπες, περίεργες κινήσεις με τα χέρια του. Mιλούσε μ’ ένα τρόπο ιδιαίτερο, κάπως μωρουδιακά, καθώς σκυμμένος επάνω από το κιγκλίδωμα της καταπακτής (απομεινάρι του ζωολογικού κήπου που υπήρχε στο Άλσος Παγκρατίου, πριν την Κατοχή) φώναζε στην αρκούδα. Η καταπακτή ήταν το σπίτι της, ο τάφος της για να ακριβολογούμε.

Στον πάτο ενός μεγάλου λάκκου που έμοιαζε με χωμάτινο βαρέλι με ξέσκεπο το πάνω το καπάκι, βρισκόταν ένα μεγάλο κούτσουρο, για να θυμίζει, ως φαίνεται στο ζωντανό τη φύση και για να τρίβει επάνω του τα νύχια και το σώμα του. Κατά τη δυτική πλευρά μια εσοχή δημιουργούσε ένα είδος μακρόστενης «σπηλιάς» που ήταν η φωλιά του με κάγκελα στο επάνω μέρος, ενώ ένας μηχανισμός κατέληγε στο κιγκλίδωμα σε κάτι σαν τιμόνι με κάθετη λαβή. Έλεγαν πως με αυτό κατέβαζαν τα κάγκελα, όταν έπρεπε να μείνει στη φωλιά του.

Η αρκούδα συνήθιζε να κάθεται για ώρες εκεί μέσα, γι’ αυτό όλα τα παιδιά χαιρόμασταν ιδιαίτερα όταν ήταν στην… αυλή της. Σήκωνε τότε το κεφάλι της ψηλά, λες και αναζητούσε τη ματιά μας, χτύπαγε το στήθος της και μούγκριζε λυπητερά, ενώ εμείς σκάγαμε στα γέλια. Γι’ αυτά τα γέλια ένιωσα ντροπή στα γυμνασιακά μου χρόνια, διαβάζοντας τούς στίχους του Άγγελου Σικελιανού από το ποίημά του «Ιερά Οδός» που λέει για την καφέ αρκούδα:

«…μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του κόσμου, τωρινού και περασμένου,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του πόνου του πανάρχαιου…»…

Ο Φώτης έδειχνε πραγματικά ευτυχισμένος που ήμασταν μαζί. Με αγκάλιαζε κάθε τόσο σφικτά (κάποτε με παράσφιγκε, εδώ που τα λέμε, αλλά μπορούσα να ξεφεύγω και σε λίγο το έβρισκα παιχνίδι) και τσαλαβουτούσε μαζί μου στα νερά, στη διπλανή λιμνούλα με τις πάπιες, παρά τις φωνές απελπισίας της γιαγιάς του.

Από εκείνη την ημέρα έπαιζα συχνά στο Άλσος με το φίλο μου το Φώτη, ώσπου ένα πρωινό έμαθα πως φεύγουν για την Κηφισιά. Κάτι σαν Αυστραλία εμένα μου ακούστηκε, εκεί που πήγαιναν οι άνθρωποι και δεν τους ξανάβλεπες πια.

Και έτσι ακριβώς έγινε.

------

Εχθές στον ύπνο μου βρέθηκα στο Άλσος…

Δίπλα ακριβώς από την καταπακτή τεράστια φορτηγά γεμάτα χώμα σήκωναν τις καρότσες τους και άδειαζαν το φόρτωμα για να καλύψουν το κενό -κάτι που έχει γίνει εδώ και χρόνια. Εγώ λιποψυχούσα από αγωνία, μη μπορώντας να μιλήσω, επειδή δεν ήξερα εάν είχαν βγάλει έξω την αρκούδα. Μα όταν οι εργάτες τέλειωσαν τη δουλειά τους και άρχισαν να φυτεύουν πολύχρωμα λουλούδια, μια άλλη καταπακτή ανοίχτηκε και όλα έγιναν πια μια αλλόκοτη ιστορία.

Αυτή η καταπακτή όλο άπλωνε και βάθαινε και πήρε διαστάσεις τεράστιου κρατήρα και έφτασε ως τα Έγκατα και άρχισαν ν’ αναδεύονται στα καπνισμένα σπλάχνα της μυριάδες πλάσματα της γης, ισχνά, τσουρουφλισμένα που ζήταγαν απελπισμένα να πιούν νερό και αέρα να αναπνεύσουν. Κι ενώ έτρεμα σύγκορμος από τη φρίκη, άκουσα την καφέ αρκούδα να βρυχάται με ένα τέτοιο σπαραγμό, που όμοια κραυγή δεν είχα ξανακούσει.

Εκεί, στην ώρα πια του Τίποτα, ένα Ολόφωτο Παιδί φύσηξε από ψηλά και αμέτρητα συννεφάκια από μπαμπάκι άρχισαν ένα τρελό χορό, λες και ζωντάνεψε η φύση.

Προσπάθησα να φωνάξω το όνομά του, μα ξύπνησα λουσμένος στον ιδρώτα.

Ντέμη Σταυροπούλου

Συναυλία Κότσιρα & Μπάση

Το περασμένο Σάββατο το βράδυ η Ελληνική Ομογένεια του Λονδίνου απόλαυσε μια καταπληκτική συναυλία, κατά την οποία τραγούδησαν οι εξαίρετοι Έλληνες καλλιτέχνες Γιάννης Κότσιρας και Δημήτρης Μπάσης.

Μαζί τους εμφανίστηκε και έπαιξε μια πολυπληθής ομάδα οργανοπαιχτών, οι οποίοι απέδωσαν εξαίσια τα τραγούδια και τις οργανικές μελωδίες του προγράμματος.

Στη συναυλία αυτή επρόκειτο να έλθει και να τραγουδήσει και ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο οποίος λόγω κάποιου προβλήματος υγείας δεν μπόρεσε τελικά να έλθει μαζί με τους άλλους δύο συναδέλφους του.

Το ωραίο θέατρο Hammersmith Apollo, που βρίσκεται στο Δυτ. Λονδίνο, ήταν ασφυκτικά γεμάτο από Έλληνες μόνιμους κατοίκους της πρωτεύουσας του Ην. Βασιλείου και από Έλληνες φοιτητές.

Μας έκανε μεγάλη εντύπωση που βρήκαμε εκεί και Έλληνες δεύτερης γενεάς που διαμένουν μόνιμα στο Κάρδιφ της Ουαλίας, το οποίο απέχει από το Λονδίνο 243 χιλιόμετρα!

Αυτό ακριβώς αποδεικνύει τη δύναμη της ελληνικής μουσικής και τη δυναμική της να συγκινεί και να προσελκύει ακόμα και Έλληνες που βρίσκονται πολύ μακριά από το εθνικό κέντρο και που μπορεί να μην ομιλούν καθόλου, ή σχεδόν καθόλου την ελληνική γλώσσα.

Η παρουσία στη συναυλία πολλών νέων της Ομογένειας ήταν εξόχως ενθαρρυντική. Ανάλογη εμπειρία έχουμε και από την Ελληνική Παροικιακή Εκπαίδευση, όπου η μουσική και ο χορός είναι αυτά που βασικά προσελκύουν τους μαθητές στα Σχολεία της Ομογένειας.

Πάντως η μεγάλη επιτυχία της βραδιάς οφείλεται αποκλειστικά στους δύο αυτούς σπουδαίους Έλληνες τραγουδιστές, οι οποίοι είχαν επιλέξει όμορφα τραγούδια, συνδυάζοντας το παλιό με το καινούργιο, και δημιούργησαν μεγάλο κέφι, προσφέροντας ταυτόχρονα πολλές συγκινήσεις σε όλους τους θεατές με τους ήχους, τη μουσική, τους στίχους, αλλά και τα εγκάρδια λόγια με τα οποία χαιρέτησαν τους Ομογενείς.

+ Μητροπολίτης Αυστρίας Μιχαήλ

Είχα σχεδιάσει αλλιώς τη σημερινή ανάρτηση. Θα ήταν χαρούμενη, γεμάτη ελληνικούς ήχους και αισιοδοξία. Όμως όταν πληροφορήθηκα την κοίμηση του αγαπημένου και πολυσέβαστου Μητροπολίτη Αυστρίας κυρού Μιχαήλ, άλλαξα αμέσως ιδέα.

Μια μεγάλη μορφή της σύγχρονης Ελληνικής Βυζαντινής Ορθοδοξίας ανεχώρησε χθες βράδυ από τη σκηνή του βίου τούτου! Τα ανθρώπινα λόγια μας, όσο και να τα στολίσουμε, παραμένουν φτωχά, μπροστά στο μεγαλείο της πολυποίκιλης, πολυδιάστατης και εξαιρετικά χαριτωμένης προσωπικότητάς του!

Τον Άγιο Αυστρίας τον γνωρίσαμε στο Λονδίνο πριν 11 ½ χρόνια, κι από τότε μας συνέδεε στενή χριστιανική φιλία και αγάπη εν Κυρίω. Ήμουν τότε μέλος της Επιτροπής που τον είχε καλέσει να επισκεφθεί το Λονδίνο και την Ελληνορθόδοξη Ομογένειά μας. Είχα το προνόμιο να τον υποδεχθώ στο Αεροδρόμιο του Χήθροου, να τον μεταφέρω με το αυτοκίνητό μου όπου χρειάστηκε να πάει, να συλλειτουργήσω μαζί του, να συμμετάσχω μαζί του σε ειδική εκπομπή στον Ελληνικό Ραδιοφωνικό Σταθμό του Λονδίνου και να παρακολουθήσω ομιλίες του, όπου πάντα ομιλούσε με πολλή αγάπη και αφοσίωση για τη Μητέρα Εκκλησία, το σεπτό Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, και για το πρόσωπο του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

Τον φιλοξενήσαμε στο σπιτικό μας. Εκείνος βρήκε τότε την ευκαιρία να δείξει τον πλούτο της αγνής του ψυχής, παίζοντας σαν μικρό παιδί με τα παιδιά μας, τρέχοντας από το ένα δωμάτιο στο άλλο, και επικοινωνώντας μαζί τους σαν να ήταν συνομήλικός τους. Μας άφησε την πολύτιμη ευχή και την ευλογία του στο σπίτι μας κι ακούμε μέχρι σήμερα ακόμα την αρχοντική περπατησιά του στο σαλόνι, στο καθιστικό, στο διάδρομο...

Ζήσαμε στιγμές βυζαντινής μεγαλοπρέπειας όταν τον συνόδευσα στην Ιερά Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική Μονή του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ, όπου ο Ηγούμενος, οι μοναχοί και οι προσκυνητές του επεφύλαξαν θερμή υποδοχή, έχοντας στολίσει όλο το μοναστήρι προς τιμήν του κι έχοντας στρώσει άπειρα δαφνόφυλλα στο δρόμο που θα περπατούσε.

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Προικοννήσου Ιωσήφ έγραψε πριν από λίγο στο facebook τα εξής:

Ἔπεσεν ἡ δρῦς ἡ ὑψικάρηνος τῆς Μεσευρώπης! Ὁ μέγας στύλος τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου! Ὁ ἀρχοντάνθρωπος ποὺ ἐτίμησε τὸ ράσο του, τὴν ἀρχιερωσύνη, τὸ ὄνομα τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους! Ὁ φιλομόναχος, ὁ φιλαγιορείτης, ὁ εὐγενής, ὁ φιλόξενος, ὁ ἄριστος λειτουργὸς καὶ κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ καλὸς ἐργάτης τοῦ Ἀμπελῶνος! Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛ μετετέθη στὸ Οὐράνιο Θυσιαστήριο! Αἰωνία καὶ ἁγία ἡ μνήμη του! Ἄς πρεσβεύει καὶ γιὰ μᾶς. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΥΦΙΛΗΤΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ!...

Είναι όλα αλήθεια και του αξίζουν απόλυτα. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Ο Μεγάλος Θεός μας ας τον αναπαύσει εν σκηναίς δικαίων! Ας έχουμε την ευχή του!

Αιωνία η μνήμη του μακ. Αυστρίας κυρού Μιχαήλ!

Στέφθηκε με επιτυχία...

...η επίσκεψη του Θεοφιλ. Επισκόπου Μεσαορίας στο Λονδίνο

Η θεοφιλής και φιλογενής Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος Ηarrow και Περιχώρων (ΒΔ Λονδίνου) προσκάλεσε τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μεσαορίας κ. Γρηγόριο να επισκεφθεί την Κοινότητα, να λειτουργήσει στο νεόδμητο Ιερό Ναό της να συναντηθεί με τους μαθητές του Ελληνικού Κολεγίου και να ομιλήσει σε Εκπαιδευτικό Συμπόσιο.

Η επίσκεψη του Θεοφιλεστάτου πραγματοποιήθηκε από την Παρασκευή 14η Οκτωβρίου μέχρι και την Κυριακή 16η Οκτωβρίου τ.έ. Την πρώτη ημέρα ο Άγιος Μεσαορίας επισκέφθηκε το Ελληνικό Κολέγιο Αγ. Παντελεήμονος ΒΔ Λονδίνου, όπου συναντήθηκε με πολλές δεκάδες ελληνόπουλων της Ομογένειας. Επισκέφθηκε τις Τάξεις του Κολεγίου, ομίλησε με τους Εκπαιδευτικούς, είχε διαπροσωπική επικοινωνία με τα παιδιά, δίνοντάς τους πολλές και χρήσιμες συμβουλές και φιλοξενήθηκε στους σχολικούς χώρους από τον Διευθυντή Πρωτοπρ. Αναστάσιο Δ. Σαλαπάτα, τον Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής Δρα. Σεραφείμ Κυριακίδη και μέλη της Σχολικής Επιτροπής. Κατόπιν, προέστη στη σύναξη όλων των παιδιών του Κολεγίου, προσευχήθηκε μαζί με τα παιδιά και έψαλλε τον εθνικό ύμνο μαζί τους. Τους ομίλησε δε με εξαιρετική ευγένεια, λεπτότητα και σαφήνεια, ερμηνεύοντάς τους την αξία και σημασία της μάθησης της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού, αλλά και της Ορθόδοξης πίστης και των θρησκευτικών εθίμων της φυλής μας. Η μεταδοτικότητα και η πρόσληψη των μηνυμάτων του Θεοφιλεστάτου ήταν απολύτως φανερή στα αγνά πρόσωπα των μαθητών, με τους οποίους μοιράσθηκε την αγάπη και την εμπειρία του από την Ελληνική Εκπαίδευση, την οποία ο ίδιος υπηρέτησε επιτυχώς επί σειρά ετών. Η επίσκεψη αυτή του Αγίου Μεσαορίας θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη και την ψυχή της ελπιδοφόρας μαθητιώσας νεολαίας της Ομογένειας του ΒΔ Λονδίνου.

Το Σάββατο το βράδυ ο Θεοφιλέστατος παρέστη και απηύθυνε εγκάρδιο χαιρετισμό στην εορταστική εκδήλωση, με τίτλο «Χορός του Λεμονιού», που διοργάνωσε στο Κυπριακό Κοινοτικό Κέντρο Βορ. Λονδίνου ο Σύνδεσμος Λαπήθου, Καραβά και Περιχώρων Ην. Βασιλείου.

Το πρωΐ της Κυριακής ο Θεοφιλέστατος προεξήρχε στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία η οποία τελέσθηκε στον περικαλλή νεόδμητο Ιερό Ναό Αγ. Παντελεήμονος και Αγ. Παρασκευής στο Harrow του ΒΔ Λονδίνου. Ομίλησε δε εμπνευσμένα, τονίζοντας τη μεγάλη σημασία της Ορθόδοξης Χριστιανικής ταυτότητας και υπογραμμίζοντας την αξία της σταθερής και αταλάντευτης συμμετοχής των Ομογενών στη λειτουργική και κοινωνική ζωή της τοπικής Ενορίας και Κοινότητας. Ο Άγιος Μεσαορίας, ως Βοηθός Επίσκοπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου, μετέφερε προς το πολυπληθέστατο εκκλησίασμα τις ευχές και την ευλογία του Μακαριωτάτου και απηύθυνε πρόσκληση προς όλους να επισκέπτονται τακτικά το νησί των Αγίων, την εσταυρωμένη μεγαλόνησο Κύπρο. Ο Ιερ. Προϊστάμενος της Κοινότητας Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας καλωσόρισε με θερμά λόγια τον Θεοφιλέστατο. Κατόπιν, ο Πρόεδρος του Σωματείου «Ο Καραβάς» κ. Νίκος Χατζηστεφάνου επέδωσε στον Θεοφιλέστατο και στον Πρόεδρο της Κοινότητας κ. Παντελή Δημοσθένους αναμνηστικές πλακέτες.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε Επιχορηγημένη Πεζοπορία (3 μιλ. / 5 χλμ.), επικεφαλής της οποίας τέθηκε ο Θεοφιλέστατος. Στην Πεζοπορία συμμετείχαν 70 περίπου άτομα. Τα μισά από αυτά ήταν μαθητές και μαθήτριες του Ελληνικού Κολεγίου Αγ. Παντελεήμονος. Αποκλειστικός σκοπός της Πεζοπορίας ήταν η οικονομική υποστήριξη του εράνου της εκκλησίας. Την Πεζοπορία οργάνωσαν οι εξής ευγενικές κυρίες της Κοινότητας: Μαίρη Νικολάου, Μαίρη Παπαπαύλου, Μάρθα Κωνσταντίνου και Τζίνα Παναγή. Το συνολικό ποσό που συνελέγη ήταν £5800 (£2590 ήταν οι χορηγείες που συνέλεξε ο Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας). Ο Κτήτωρ της νέας εκκλησίας ευπατρίδης κ. Πανίκος Ηροδότου, συμμετείχε κι αυτός στην Πεζοπορία και προσέφερε εξ ιδίων το ποσό των £500.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας η Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος οργάνωσε στο νέο Κοινοτικό, Πολιτιστικό και Εκπαιδευτικό της Κέντρο το 17ο Ετήσιο Πνευματικό Συμπόσιο, με Γενικό Θέμα: «Η Ελληνική Παιδεία στη σύγχρονη εποχή».

Οι ομιλητές και τα θέματά τους είχαν ως εξής:

- Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, με θέμα: «Η διαχρονική ποιμαντική της Εκκλησίας στην Εκπαίδευση και ιδιαίτερα στην εποχή των πολυμέσων και του διαδικτύου». Ο Άγιος Μεσαορίας με τον μεστότατο λόγο του, που ήταν πλήρης παραδειγμάτων από τη ζωή της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης διαχρονικά, προσέφερε πολύ τροφή για τη σκέψη των ακροατών. Με γλαφυρότητα και επιστημοσύνη μετέφερε τα αποτελέσματα των ερευνών, αλλά και της προσωπικής του εμπειρίας γύρω από το θέμα του, και πρότεινε τρόπους δράσης για την επιτυχέστερη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας από τους μαθητές των Ελληνικών Σχολείων μας.

- Ο κ. Σάββας Παυλίδης (Επιθεωρητής - Προϊστάμενος ΚΕΑ), με θέμα: «Η Ελληνική Παροικιακή Εκπαίδευση στο Ηνωμένο Βασίλειο: Ιστορική αναδρομή, εξέλιξη, επιτεύγματα, ελλείψεις, σημερινή πραγματικότητα, προβληματισμοί, προοπτική. Η εμπειρία του Συμβούλου Εκπαίδευσης της Κυπριακής Υπάτης Αρμοστείας». Ο κ. Παυλίδης, με την τεράστια πείρα του στον εξαιρετικής σημασίας χώρο της Ελληνικής Παροικιακής Εκπαίδευσης στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρουσίασε με αδρές γραμμές τη σημερινή πραγματικότητα και προσέφερε ιδέες για την καλύτερη δυνατή οργάνωση των Ελληνικών Σχολείων στο μέλλον.

- Η κα. Νίκη Ανδρέου (Εκπαιδευτικός ΚΕΑ), με θέμα: «Το υλικό του προγράμματος “Παιδεία Ομογενών”».

Το Συμπόσιο, το οποίο παρακολούθησαν δεκάδες Ομογενών, μεταξύ αυτών και αρκετοί Εκπαιδευτικοί, συντόνισε με επιτυχία ο Δρ. Σεραφείμ Κυριακίδης.

Τους ομιλητές και προσκεκλημένους καλωσόρισε ο Πρόεδρος της Κοινότητας κ. Παντελής Δημοσθένους. Ο Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας προσέφερε στους 3 ομιλητές στο τέλος του Συμποσίου αναμνηστικά δώρα. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με δείπνο, που προσφέρθηκε γενναιόδωρα από τη διοργανώτρια Κοινότητα στην Κοινοτική Αίθουσα.

Πρωτοπρ. Αναστασίου Δ. Σαλαπάτα

"Ὅτι πρός ἑσπέραν ἐστί...

...καί κέκλικεν ἡ ἡμέρα" (Λκ. 24, 29)

Καθημερινά, λοιπόν, συνειδητοποιεῖς τή φθορά σου. Φθορά πού τήν καταθέτει ὁ χρόνος πάνω σου: πάνω στό κορμί δηλαδή, στήν ψυχή, στό εἶναι ὁλάκερο. Καί τά νοιώθεις ὅλ᾿ αὐτά, καθώς ἀραιώνουν τά χρόνια, ὅπως ἀραιώνει τό κουράγιο μέσα σου, γιατί συνειδητοποιεῖς πιά, "ὅτι πρός ἐσπέραν ἐστί καί κέκλικεν (καί ὅσο πάει κλείνει) ἡ ἡμέρα" σου. Μέ ἁπλά λόγια δηλαδή, τά γερατειά ἀνατέλουν μέσα σου, παραμερίζοντας τόν καιρό τῆς νεότητας, ὅπως κι ἐκεῖνος παραμέρισε τήν παιδική καί ἐφηβική σου ἠλικία.

"Πρός ἐσπέραν...". Νυχτώνει δηλαδή, πού σημαίνει πώς ἑτοιμάζεις τίς ἀποσκευές σου γιά μιάν ἰδιαίτερη ἀναχώρηση: πρός τό ἐνδιαίτημά σου, ἐκεῖ ὅπου ἀναπαύεσαι, ἀλλά καί, ἄν τό ἐπιθυμεῖς, μαθητεύεις πάνω στή διάρκεια τοῦ ὕπνου, πού εἶναι μιά σιωπηλή προετοιμασία, μιά ἄσκηση, πάνω στό Μυστήριο τῆς ἄλλης κοιμήσεως, δηλαδή τοῦ θανάτου. Γι᾿ αὐτό καί ἡ εἰκόνα τοῦ ὕπνου χαρακτηρίζεται εἰκόνα θανάτου (ἅγ. Ἰω. Κλίμακος) προσωρινοῦ, πού, πολλές φορές γίνεται, γιά κείνους πού πραγματικά τό ἐπιθυμοῦν, ἕνα "μέγιστον μάθημα" σπουδῆς πάνω στή βεβαιότητα τῆς ἀπροόπτου ἀναχωρήσεώς μας "ἀπό τῶν λυπηροτέρων ἐπί τά χρηστότερα καί θυμηδέστερα."

Γι᾿ αὐτό καί ἀπαιτεῖται πάνω ἀπ᾿ ὅλα νά ἐμβιωθεῖ ὠς μέγιστο γεγονός, αὐτό πού λέει ὀ ποιητής: "Ἡ ζωή εἶναι κῆπος πού μαραίνεται" (Ν. Καροῦζος). Μόνο πού αὐτός ὁ κῆπος χρειάζεται καλλιέργεια, ὥστε νά εἶναι, μέχρι τήν ὥρα πού θά μαραθεῖ, εὔοσμος, ὑπέροχος, ἐλκυστικός. Ὅπως οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις...

"Πρός ἑσπέραν...". Βαθύς ὀ πόθος τοῦ καθενός νά βρεῖ τό φῶς ἐκεῖνο πού θά ὁδηγήσει σωστά τά βήματά του στό σκοτάδι πού ὅλο καί πλησιάζει.

Εὐτυχῶς ὅμως πού μέσα στή ζοφερή τή νύχτα τοῦ κόσμου ἀνατέλει ἡ φωνή Ἐκείνου πού ξέρει, ὅσο κανείς ἄλλος, τό πῶς νά σέ ὁδηγήσει καλύτερα κι ἀσφαλέστερα. Γι' αὐτό καί δέν διστάζει νά πεῖ "Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου" (Ἰω. 8, 12) -ἕνα φῶς ἀλλιώτικο ἀπό τό φυσικό, φῶς πού καταλύει τά σκοτάδια καί ἐπιτρέπει κάτι ἀκόμα: τήν ἐν καιρῶ εὐθέτω ἁγιότητά σου.

"Πρός ἐσπέραν, λοιπόν· κέκλικεν δέ καί ἡ ἡμέρα"... Κι ὕστερα;

π. Kων. N. Kαλλιανός

π.Χ. - μ.Χ.

Οι χρονολογικοί προσδιορισμοί «π.Χ.» (προ Χριστού) και «μ.Χ.» (μετά Χριστόν) βρίσκονται το τελευταίο διάστημα σε διωγμό, ιδιαίτερα στις προοδευμένες κοινωνίες της Εσπερίας. Ο επίσημος λόγος είναι ότι προκαλούνται οι πολίτες που είναι μέλη άλλων θρησκειών (εκτός του Χριστιανισμού), ή που είναι άθεοι!

Όπως είναι γνωστό, οι προσδιορισμοί αυτοί ισχύουν... από πάντα, αφού ο ερχομός του Χριστού στον κόσμο κυριολεκτικά χώρισε την ιστορία της ανθρωπότητας σε δύο μέρη, στα προ Χριστού χρόνια και σ’ αυτά μετά Χριστόν.

Τα τελευταία χρόνια, για λόγους «πολιτικής ορθότητας», αλλά και ακραίου κοσμικού πνεύματος, τα προσδιοριστικά αυτά σύμβολα αλλάζουν και αντικαθίστανται από άλλα, που φαντάζουν πιο γενικά και λιγώτερα «ενοχλητικά» (όπως υποστηρίζουν μερικοί) για εκείνους που δεν ασπάζονται τον Χριστιανισμό.

Έτσι, βλέπουμε σε εφημερίδες και γενικώτερα στα ΜΜΕ, σε μουσεία, στον ακαδημαϊκό χώρο και αλλού, την αναγραφή άλλων χρονολογικών προσδιορισμών, με κυριώτερους (στην Αγγλική) τους εξής: B.C.E. (Before Common Era) και [A.]C.E. ([After] Common Era).

Χρονολογικά και οι δύο προσδιορισμοί σημαίνουν ακριβώς την ίδια περίοδο, χωρίς αριθμητικές διαφορές. Εκείνο που τους κάνει να διαφέρουν μεταξύ τους είναι η αναφορά στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι τους προσδιορισμούς αυτούς πρότειναν και επέμειναν για τη χρήση τους Εβραίοι Πανεπιστημιακοί στα μέσα του 19ου αι. Από τότε διαδίδονται γοργά σε όλες τις χώρες και τους πολιτισμούς.

Οπωσδήποτε είναι προσδιορισμοί που αλλάζουν κάπως τα χριστιανικά χρονολογικά δεδομένα. Όμως εμείς, αν αυτοί οι προσδιορισμοί επικρατήσουν τελικά και οριστικά, θα τους χρησιμοποιούμε με χριστιανικό πνεύμα και θα θεωρούμε πως το αρχικό γράμμα «C» σημαίνει «Christian» και όχι «Common».

Ούτως ή άλλως, κι αυτό αποδεικνύει τη σχιζοφρένεια όσων προτείνουν το νέο χρονολογικό προσδιορισμό, εκείνο που δεν αμφισβητείται ούτε από τους νεωτεριστές, ετερόθρησκους και άθεους είναι το κομβικό σημείο της αλλαγής των δύο χρονικών περιόδων, που είναι βέβαια η Γέννηση του Χριστού και ο ερχομός του Θεανθρώπου στην γη, σημείο καθοριστικό για την αλλαγή ιστορικής πορείας και πνευματικής κατεύθυνσης ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Ἡ «Βασίλισσα» τῶν Μαρασίων

Στὶς 19 Ἰουνίου ἔκλεισε τὰ µάτια της, ἀποχαιρέτησε τὸ φτωχικὸ σπιτάκι της στὰ Μαράσια, στὴν ἄκρη τῆς Ἑλλάδας, ψηλὰ στὸ λεγόµενο Τρίγωνο τοῦ Ἕβρου, καὶ θρονιάστηκε στὶς καρδιὲς τῶν Ἕλληνων, αἰώνια «Βασίλισσα» τῆς ἑλληνικῆς ἀρετῆς, ἡ «Κυρὰ τῶν Μαρασίων» Βασιλικὴ Λαµπίδου, ἡλικίας 107 ἐτῶν!

Κηδεύθηκε στὶς 20 Ἰουνίου µὲ τιµὲς ἐν ἐνεργείᾳ ἀξιωµατικοῦ, µὲ τὴν παρουσία τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Στρατοῦ Κ. Φράγκου Φραγκούλη, τοῦ Περιφερειάρχη Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καὶ Θράκης κ. Ἄρη Γιαννακίδη, πολλῶν ἀξιωµατικῶν, στρατιωτῶν καὶ ἐπισήµων, καὶ βέβαια τῶν κατοίκων τοῦ χωριοῦ καὶ τῆς περιοχῆς.

Ἡ κυρὰ-Βασιλικὴ ἦρθε προσφυγοπούλα ἀπὸ τὸν Εὔξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα), ἀπὸ τὸ Μεγάλο Ζαλούφι τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης (Ρωµυλίας). Μὲ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσµῶν ἐγκαταστάθηκε προσωρινὰ στὸ Ἑλληνοχώρι Διδυµοτείχου, ἔπειτα στὸν Σάκκο Ὀρεστιάδας καὶ τὸ 1962 στὰ Μαράσια, σὲ ἕνα σπιτάκι σὲ ἀπόσταση λίγων δεκάδων µέτρων ἀπὸ τὰ σύνορα µὲ τὴν Τουρκία.
Ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ δοκιµασθεῖ πoλὺ στὴν ζωή της. Μεγάλωσε ὀρφανή, γνώρισε διωγµούς, τὴν προσφυγιά, τὴν χηρεία καὶ τὸν µεγάλο πόνο νὰ θάψει σὲ νεανικὴ ἡλικία καὶ τὰ 4 παιδιά της. Δὲν λύγισε ὄµως. Ὁ πόνος δὲν τὴν κατέβαλε. Ἄνοιξε τὴν καρδιά της, καὶ στὴν θέση τῶν παιδιῶν της ἔβαλε µέσα της µὲ ἀπέραντη ἀγάπη τοὺς στρατιῶτες τοῦ κοντινοῦ φυλακίου. Τοὺς φρόντιζε μὲ στοργὴ σὰν µάνα, ἔπλενε τὰ ροῦχα τους, τοὺς µαγείρευε, τοὺς στήριζε σὲ κάθε τους πρόβληµα καὶ δυσκολία. Ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ Στρατοῦ τὴν εἶχε ζήσει σὰν µητέρα ἀπὸ τὸ 1977, ποὺ ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ ὡς Ἀνθυπολοχαγὸς τότε.
Ἡ µορφή της ἔγινε σύµβολο τῆς ἴδιας τῆς Ἑλλάδος. Τὰ τελευταῖα χρόνια ἦρθε ἡ σειρὰ τῶν στρατιωτῶν νὰ τὴν φροντίσουν. Τῆς πήγαιναν φαγητό, ὁ γιατρὸς παρακολουθοῦσε τὴν ὑγεία της, ὅλοι τὴν περιέβαλαν μὲ στοργή, σεβασµὸ καὶ εὐγνωµοσύνη. Τιµήθηκε ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Δηµοκρατίας, βραβεύθηκε ἀπὸ τὴν Ἀκαδηµία Ἀθηνῶν, δέχθηκε διακρίσεις ἀπὸ τὸν Στρατὸ καὶ τὴν Κοινωνία.

Ἐκείνη ὄµως ἔµενε πάντα ἁπλὴ καὶ ἄδολη: Ἡ «Κυρὰ τῶν Μαρασίων»!
Ἡ µεγάλη της ἀγάπη ἦταν ἡ Ἑλληνικὴ Σηµαία, «τὸ πάπλωµα τῆς Ἑλλάδας», ὅπως τὴν ἔλεγε. Τὴν ὕψωνε καθηµερινὰ μὲ συγκίνηση στὴν αὐλὴ τοῦ σπιτιοῦ της, τὰ τελευταῖα χρόνια μὲ τὴν βοήθεια κάποιου στρατιώτη. Ὑπῆρξε µιὰ δεύτερη «Κυρὰ τῆς Ρῶ» στὴν ἄλλη ἄκρη τῆς Ἑλλάδας.
Τὴν ὥρα ποὺ ἡ ἄφρων πολιτικὴ τῶν τελευταίων κυβερνήσεων ὁδηγεῖ τὴν χώρα σὲ καταστροφὴ καὶ ἄρχιζει νὰ ξεπουλάει τὸν πλοῦτο καὶ τὶς δηµόσιες ὑπηρεσίες της στοὺς ἀδηφάγους δανειστές της, ἡ «Κυρὰ τῶν Μαρασίων» φωνάζει μὲ τὴν ζωή της πως ὑπάρχει καὶ ἡ ἄλλη, ἡ ἀληθινή, ἡ Μεγάλη Ἑλλάδα!

Καλὸ ταξίδι, Βασίλισσα τῆς καρδιᾶς µας!

ΠΗΓΗ: περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2028, 01/15.08.2011

Eικονική Αλφαβητική Οδύσσεια

Αυτό είναι το γενικό θέμα της νέας σειράς αγγλικών γραμματοσήμων. Παράλληλα δίνεται και η κλασσική αγγλική ονομασία «UK.A-Z».

Aυτή η σειρά που κυκλοφόρησε χθες περιλαμβάνει 12 γραμματόσημα. Έπονται και άλλα που θα εκδοθούν αργότερα. Συγκεκριμένα το δεύτερο τμήμα θα παρουσιασθεί τον ερχόμενο Απρίλιο.

Η ιδέα είναι να παρουσιασθούν με αλφαβητικό τρόπο, έτσι σαν παιχνίδι, κάποια από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα που βρίσκονται σε όλες τις περιοχές της Βρετανίας.

Η εικονική Αλφαβητική Οδύσσεια θα οδηγήσει τους συνταξιδιώτες συλλέκτες σε κάποιες από τις «ομορφότερες δημιουργίες του βασιλείου», όπως έχουν χαρακτηρισθεί από τους εκδότες, οι οποίοι έχουν πάντα έναν ωραίο τρόπο να μας εκπλήττουν.

Φεστιβάλ Eλληνικού Kινηματογράφου

Το 4ο ετήσιο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Λονδίνο (LGFF) ανοίγει τις πύλες του τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου στο γνωστό χώρο των Westbourne Studios, δίπλα στο Portobello Road (242 Acklam Road, Notting Hill, London W10 5JJ).

Με την εμπειρία τριών άκρως επιτυχημένων ετών στις αποσκευές του το LGFF επιστρέφει ανανεωμένο, με συμμετοχές σε όλες τις κατηγορίες που θα ζήλευαν τα μεγαλύτερα φεστιβάλ κινηματογράφου. Ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους της τελευταίας πενταετίας, ντοκιμαντέρ, πειραματικά φιλμ, animation, video art και σενάρια διαγωνίζονται για τα βραβεία ενός φεστιβάλ που έχει πλέον γίνει θεσμός, με πιστούς σινεφίλ οπαδούς.

Το φετινό φεστιβάλ μέσα στην εξαιρετικά δύσκολη οικονομική συγκυρία φιλοδοξεί να δείξει ένα άλλο πρόσωπο της Ελλάδας, δημιουργικής και αισιόδοξης, ικανής να παραγάγει τέχνη και να αναδειχθεί μέσα από τα προβλήματα.

Οι προβολές του 4ου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Λονδίνου ξεκινούν με ένα αφιέρωμα στο Νίκο Κούνδουρο, με την ταινία του “Μπάιρον, μπαλάντα για ένα δαίμονα” (1992). Πλαισιώνονται από τα γνωστά και πολυαναμενόμενα πλέον workshops, καθώς και ευκαιρίες για networking, αλλά και διασκέδαση στο πάρτι που θα διεξαχθεί την Κυριακή 23 Οκτωβρίου στο Μυθόπολις (277 City Road, EC1V 1LA). Οι προβολές θα κλείσουν με ένα αφιέρωμα στο Μιχάλη Κακογιάννη, με την τελευταία του ταινία “Ο Βυσσινόκηπος” (1999).

Από τις φετινές εκπλήξεις ξεχωρίζει μεταξύ άλλων η προβολή του αγνώστου στο ευρύ κοινό ντοκιμαντέρ με τη Μελίνα Μερκούρη για την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο (1975), που παρουσιάζεται σε πρώτη προβολή σε αίθουσα και παραχωρήθηκε από το Μουσείο της ΕΡΤ. Επίσης, το φεστιβάλ θα ζωντανέψει με την παρουσία του στην προβολή της ταινίας του και τα events ο Νίκος Καλογερόπουλος με το μπουζουκάκι του.

Το φεστιβάλ θα κλείσει την Τρίτη 25 Οκτωβρίου με την απονομή των βραβείων στα Westbourne Studios.

LGFF Director: Χρήστος Προσύλης

Media Sponsor: ERT World & Πέμπτο Πρόγραμμα

Για περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, βίντεο και το πλήρες πρόγραμμα επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες μας ή επικοινωνήστε μαζί μας.

E-mails:
Contact: info@londongreekfilmfestival.com
Press contact: press@londongreekfilmfestival.com
Websites: http://www.londongreekfilmfestival.com/
http://www.greekfilmfestival.com/

Παροιμίες για το μήνα Οκτώβριο

Κατεξοχήν μήνας σποράς ο Οκτώβρης και πολλές παροιμίες προτρέπουν το γεωργό να σπείρει το χωράφι του εγκαίρως για να έχει καλή σοδειά.

- Οκτώβρης και δεν έσπειρες, σιτάρι λίγο θα ’χεις.

- Οκτώβρης και δεν έσπειρες, οκτώ σπυριά δεν κάνεις.

- Οκτώβρης και δεν έσπειρες, οκτώ σωρούς δεν έκανες.

- Οκτώβρη και δεν έσπειρες λίγο ψωμί θα πάρεις.

- Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη έχει οχτώ σειρές στ’ αλώνι.

- Αν βρέξει ο Οκτώβρης και χορτάσει η γη, πούλησ’ το σιτάρι σου και αγόρασε βόδια.

- Αν δεν χορτάσει ο Οκτώβρης τη γη, πούλησ’ τα βόδια σου και ’γόρασε σιτάρι.

- Οκτώβρης βροχερός, Οκτώβρης καρπερός.

- Οκτώβρης-Οκτωβροχάκης, το μικρό καλοκαιράκι.

- Το Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια.

- Τ’ άη-Δημητριού, τι είσαι ’συ και τι ’μαι εγώ, λέει το νιο κρασί στο παλιό.

- Άη-Δημητράκη μικρό καλοκαιράκι.

Ο Επίσκοπος Μεσαορίας στο Λονδίνο

Οι προανακοινωθείσες τελετές των Εγκαινίων της νεόδμητης εκκλησίας του Αγ. Παντελεήμονος και της Αγ. Παρασκευής, που είχαν ορισθεί για το Σάββατο 15 Οκτωβρίου και την Κυριακή 16 Οκτωβρίου τ.έ., έχουν αναβληθεί για πρακτικούς λόγους. Η νέα ημερομηνία θα ανακοινωθεί στη θεοφιλή Ομογένειά μας όταν θα καθορισθεί και πάλι.

Λόγω αυτής της αναβολής των Εγκαινίων η Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος Ηarrow και Περιχώρων (ΒΔ Λονδίνου) οργανώνει για την ερχόμενη Κυριακή 16η Οκτωβρίου 2011 άλλες εκκλησιαστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις. Κατ’ αρχάς θα έχει τη μέγιστη χαρά και τιμή να φιλοξενεί τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μεσαορίας κ. Γρηγόριο, ο οποίος θα έλθει ειδικά από τη μεγαλόνησο Κύπρο, προσκεκλημένος της Κοινότητας, για να τελέσει Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και να ομιλήσει στο Εκπαιδευτικό Συμπόσιο της Κοινότητας.

Το πρωΐ της Κυριακής θα ξεκινήσει η Ακολουθία του Όρθρου στις 9.00 π.μ. και θα ακολουθήσει η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Θεοφιλ. Επισκόπου Μεσαορίας. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα πραγματοποιηθεί Επιχορηγημένη Πεζοπορία (3 μιλίων), επικεφαλής της οποίας θα είναι ο Ιερέας της Κοινότητας Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας, με σκοπό την οικονομική υποστήριξη του εράνου της εκκλησίας. Την Πεζοπορία οργανώνουν οι εξής ευγενικές κυρίες της Κοινότητας: Μαίρη Νικολάου, Μαίρη Παπαπαύλου, Μάρθα Κωνσταντίνου και Τζίνα Παναγή.

Αργότερα, από τις 5.30 μ.μ., η Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος θα οργανώσει στο νέο Κοινοτικό, Πολιτιστικό και Εκπαιδευτικό της Κέντρο το 17ο Ετήσιο Πνευματικό Συμπόσιο, με Γενικό Θέμα: «Η Ελληνική Παιδεία στη σύγχρονη εποχή».

Οι ομιλητές και τα θέματά τους έχουν ως εξής:

- Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος (Εκκλησία της Κύπρου), με θέμα: «Η διαχρονική ποιμαντική της Εκκλησίας στην Εκπαίδευση και ιδιαίτερα στην εποχή των πολυμέσων και του διαδικτύου»

- Ο κ. Σάββας Παυλίδης (Επιθεωρητής - Προϊστάμενος ΚΕΑ), με τη συνεπικουρία δύο συνεργατών του, με θέμα: «Διδασκαλία της Ελληνικής ως δεύτερης / ξένης Γλώσσας με αξιοποίηση της Τεχνολογίας»

Το Συμπόσιο θα συντονίσει ο Δρ. Σεραφείμ Κυριακίδης. Τους προσκεκλημένους θα καλωσορίσει ο Πρόεδρος της Κοινότητας κ. Παντελής Δημοσθένους. Θα ακολουθήσει ερανικό δείπνο στην Κοινοτική Αίθουσα.

Πηγή: AMEN.gr και IEROVIMA.GR

Λὲς ὅτι εἶναι προσευχή…

Στὸν π. Χρυσόστομο Παπαθανασίου, χαιρετισμός.

Συχνὰ, μέσα στὸ ναὸ, ὅταν ἡ ἡσυχία καὶ ἡ σιωπὴ συνοδεύουν τοὺς καθημερινούς σου στοχασμοὺς καὶ τὶς ὅποιες δραστηριότητές σου, προσπαθεῖς νὰ καταλάβεις κάποια πράγματα, καθὼς συγκρίνεις καὶ παραλληλίζεις τὴ μεγαθυμία Του μὲ τὴν ὅποια σου συμπεριφορὰ καὶ στάση βίου. Ἔτσι, ἐνῶ καταλαβαίνεις τὴν ἀνοχὴ Του, γιὰ τὴν ὅλη σου βιοτὴ ποὺ συμπεριλαμβάνει, φυσικά, καὶ ἐκείνη τῆς διακονίας σου ὡς λειτουργού-ἱερέα, διακόνου τῶν Μυστηρίων Του, ἀπό τὴν ἄλλη ἐπισημαίνεις τὴν ἀταλάντευτη ὑπομονὴ καὶ συνδρομὴ Του, τὶς βεβαιωμένες αὐτὲς ἐκφάνσεις τῆς Ἀγάπης Του. Γιατὶ, ὅταν πολλὲς φορὲς αἰσθάνεσαι τὸν ἑαυτό σου ἀσθενῆ, καὶ, μάλιστα, βαρύτατα ἀσθενῆ, καθὼς προσδιορίζεις «τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων σου δεινῶν», τότε εἶναι ποὺ ἐλέγχεσαι καὶ λὲς μὲ ὅση εἰλικρίνεια σοῦ περισσεύει: «Μὰ πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ μὲ ἀνέχεται μὲ τόσες καὶ τόσες ἀσθένειες καὶ ἄλλα τόσα ἕλκη! Ἐγὼ θὰ μποροῦσα ποτὲ ν᾿ ἀνεχθῶ, νὰ ἔχω σιμά μου κάποιον ἀσθενῆ, μὲ πληγὲς ἀνίατες, μὲ κολλητικὴ ἀρρώστεια ποὺ μπορεῖ νὰ μὲ φέρει σὲ ἀδιέξοδο, χώρια τοὺς κινδύνους;». Τὸ ἐρώτημα εἶναι κορυφαῖο καὶ ἀγγίζει βαθειὰ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ εἶναι. Ἰδιαίτερα ἐκεῖνες τὶς σημαντικὲς καὶ σημαδιακὲς στιγμὲς, ὅταν Τοῦ προτείνεις: «Καὶ ποίησον τὸν μὲν ἄρτον τοῦτον Σῶμα Σου…. τὸ δὲ Ποτήριον τοῦτο Αἷμα Σου…..». Στ᾿ ἀλήθεια, τόση ἀξία ἔχεις καὶ σ᾿ ἀνέχεται, τόσο πολὺ «ἀναίσθητος» εἶναι, ἀπέναντι στὴν ὅλη σου ἀρνητικὴ προσφορά, ἤ μήπως συμβαίνει κάτι ἄλλο, κι αὐτὸ χρειάζεται νὰ σὲ προβληματίσει περισσότερο; Εἰλικρινὰ τὸ λέω, ὑπάρχουν χρονικὰ διαστήματα ποὺ μὲ διαβεβαιώνουν γιὰ τὴν ἐμμονὴ μου ὥστε ν᾿ ἀπαντηθεῖ τὸ ἐρὠτημά μου αὐτὸ, ἔστω κι ἄν οἱ ἀπαντήσεις ποὺ θὰ λάβω, θὰ εἶναι λειψὲς, ἀνάπηρες, ὅπως ἡ συμπεριφορά μου, ἤ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο διακρίνω τὰ συμβεβηκότα.

Στέκεσαι πολλὲς βραδυὲς, γιατὶ τότε εἶναι οἱ πιὸ χαλαρὲς καὶ εὐλογημένες ὧρες καὶ παρατηρᾶς, ἀλλὰ καὶ σκέφτεσαι . Κι ὅσο περνοῦν τὰ χρόνια βλέπεις ὅτι ὁ κατάλογος αὐτὸς μακραίνει, γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ἐκτενέστερος, ἐπειδὴ καὶ σὺ σιμώνεις στὸ νὰ κλείσεις τὴ θύρα σου παντοτεινὰ, νὰ βγάλεις τὸ πετραχείλι σου καὶ νὰ τὸ ἀποθέσεις πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα, ὥστε νὰ τὸ βρεῖ ὁ ἑπόμενος ποὺ θὰ τὸ φορέσει γιὰ νὰ συνεχίσει τὴν ἱερὴ Ἀκολουθία τῆς Μυστηριακῆς Ζωῆς, αὐτῆς δηλαδὴ τῆς θύρας, ποὺ εἶναι ὑπὲρ τῆς τοῦ Κόσμου σωτηρίας, κι ὕστερα, ἀφοῦ κοιτάξεις γιὰ στερνὴ φορὰ τὸ ναὸ, τὸ μισοφωτισμένο ἀπό τ᾿ ἄγρυπνα καντήλια τοῦ τέμπλου καὶ τοῦ ἱεροῦ, θὰ ξεκινήσεις τὸ μεγάλο σου ταξίδι. Μὲ μόνο διαβατήριο αὐτὲς τὶς στιγμὲς, τὶς ὀριακὲς στιγμὲς, ποὺ μοσχοβολοῦν φιλανθρωπία Θεοῦ, κατάνυξη, εὐλογία καὶ ἀνοχή. Γιατὶ ἐγκαταλείποντας τὸ φυσικὸ χῶρο τῆς διακονίας σου δὲν εἶναι δυνατὸ ὁ Θεὸς νὰ σοῦ στερήσει νὰ λάβεις, ὡς ἄλλη παρακαταθήκη, ἐκεῖ ποὺ μέλλει νὰ μεταβεῖς, τὶς εἰκόνες τοῦ χτὲς ποὺ ἔζησες, εἰκόνες ποὺ εὐωδιάζουν θυμίαμα, ἀνάσα Θεοῦ, δεντρολίβανο, βασιλικὸ ἤ ματζουράνα…

Χαροποιὸς ἡ διάθεσή σου ἀπομένει μονάχα σὲ τοῦτο: ὅτι δὲν «κατόρθωσες» νὰ γίνεις κάτοχος -τὶ νὰ σημαίνει, ἄραγε, ἡ λέξη αὐτὴ γιὰ ἔναν ἱερέα;- μιᾶς ὑλικῆς περιουσίας ποὺ θὰ σκανδαλίσει αὔριο, ἀλλ᾿ ἀρκέστηκες στὰ ὅσα ἔλαβες ἐν φιλοτιμίᾳ, ἀγάπῃ καὶ συναντιλήψει. Μὲ κορυφαίο μάθημα τὴν ἔντιμο πτωχεία, ποὺ ὡστόσο τὴ συμπλήρωνες ἀπό τὴν ἁπλοχεριὰ τῆς Παρουσίας Του, ποὺ ταχτοποιοῦσε τὰ πράγματα μὲ πατρικὸ ἐνδιαφέρον καὶ σὲ χρόνο ἀνύποπτο, ἀλλὰ κάποτε ὀριακό…

π. Κων. Ν. Καλλιανός

Το Ελλ. Σχολείο στο Beaconsfield

Για άλλη μια φορά είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε σ’ αυτή τη μικρή αλλά πολυαγαπημένη ομάδα Ομογενών, που κατοικούν μόνιμα στην περιοχή Beaconsfield, που βρίσκεται σχεδόν πάνω στο εθνικό δρόμο Μ40, μεταξύ Λονδίνου και Οξφόρδης.

Εκεί έχουν οργανώσει, με την ευλογία του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας κ. Γρηγορίου, και με την ταπεινή δική μας βοήθεια, μια συγκροτημένη Κοινότητα κι ένα όμορφο Ελληνικό Σχολειό, το οποίο αριθμεί σήμερα περί τα 15 παιδιά, γεμάτα ζωντάνια, αγάπη κι ενδιαφέρον για τις εθνικές και θρησκευτικές μας Παραδόσεις και αγνό ενθουσιασμό.

Διευθύνουσα του Σχολείου είναι η εξαίρετη Εκπαιδευτικός κα. Λίζα Πηγιώτη. Πρόεδρος της Κοινότητας και της Σχολικής Επιτροπής είναι ο Οδοντίατρος Δρ. Γεώργιος Γιαννούλιας, Έλληνας της Νότιας Αφρικής, με πλούσια δράση κι ευγενέστατη πάντοτε διάθεση προσφοράς.

Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου τ.έ. βρεθήκαμε εκεί για να τελέσουμε την Ακολουθία του Αγιασμού, με την ευκαιρία της έναρξης των μαθημάτων της νέας σχολικής χρονιάς. Στον Αγιασμό παραβρέθηκε και απηύθυνε χαιρετισμό η κα. Ελένη Βραχιμίδου, Επιθεωρήτρια των Σχολείων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας.

Μετά τον Αγιασμό οι γονείς, με προεξάρχουσα την κα. Μαρίνα Γιαννούλια, σύζυγο του Δρος Γιαννούλια, προσέφεραν πλούσια φιλοξενία και εύγευστα κεράσματα στα παιδιά και σε όλους τους παρευρισκόμενους.

Οι ευχές και προσευχές μας συνοδεύουν πάντοτε τα παιδιά, τη δασκάλα, καθώς και τους γονείς και κηδεμόνες τους, για να έχουν μια καλή, ευλογημένη και καρποφόρα σχολική χρονιά, γεμάτη επιτυχίες και χαρές.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η τοπική Κοινότητα είναι αφιερωμένη στον Άγ. Γρηγόριο τον Θεολόγο, και κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα τελείται σε ενοικιαζόμενο Ναό η Θεία Λειτουργία, για πνευματική ενίσχυση των Ομογενών της περιοχής. Τη Θεία Λειτουργία τελεί ο Αρχιμ. Βασίλειος Παπαβασιλείου και ψάλλει ο Θεολόγος Δημήτρης Σαλαπάτας.

Aφιέρωμα στον Σοπέν

Εορτάζοντας την επέτειο των 200 χρόνων από γεννήσεως του μεγάλου πιανίστα και μουσουργού Φρεντερίκ Σοπέν το Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου (Hellenic Centre, 16/18 Paddington Street, London W1U 5AS) οργανώνει απόψε (από τις 7.00 μ.μ.) μια τιμητική μουσική εκδήλωση, με ρεσιτάλ πιάνου, και τη συμμετοχή άξιων καλλιτεχνών, του πιανίστα Κώστα Φωτόπουλου, του ηθοποιού Alberto Bona και της συγγραφέως Josephine Hammond.

Σε μια δραματοποιημένη μορφή οι θεατές / ακροατές θα παρακολουθήσουν το... φάντασμα του Σοπέν να τους καλωσορίζει και να προλογίζει τη μουσική που θα παρουσιασθεί, με έμφαση στο πιάνο, το οποίο καλλιέργησε ιδιαίτερα ο σπουδαίος αυτός μουσικός.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλαμβάνει κάποιες από τις γνωστότερες συνθέσεις του Σοπέν, όπως Nocturnes, A-flat Polonaise, Barcarolle, κι επίσης μια νέα σύνθεση του Φωτόπουλου, που ονομάζεται: «Homage à Chopin».

«Αγκαλιά με τον εαυτό μας»

Έλαβα πρόσφατα ένα θαυμάσιο βιβλίο, με τον παραπάνω τίτλο, προϊόν της εντάλαντης πένας της εκλεκτής συγγραφέως κας Ντέμης Σταυροπούλου. Το εν λόγω βιβλίο διαπραγματεύεται το τεράστιο θέμα του εγωϊσμού το οποίο ενδιαφέρει και απασχολεί όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών και πολιτισμών. Η ίδια η συγγραφέας, στην εισαγωγή του βιβλίου, αναρωτιέται:

«Υπάρχει, άραγε, τρόπος να απελευθερωθούμε από το επικίνδυνο αγκάλιασμα του εγωκεντρικού εαυτού μας, που μας απομακρύνει όλο και περισσότερο από τον “άλλο”, το Θεό και βέβαια τον αληθινό, αυθεντικό εαυτό μας;»

Το περιεχόμενο του βιβλίου διαιρείται σε δύο μέρη: Α. Αθέατη αναπηρία και Β. Η πρόκληση της αποκατάστασης. Στο πρώτο μέρος η συγγραφέας προβληματίζεται και παρουσιάζει διάφορα ενδιαφέροντα θέματα, που απασχολούν τον άνθρωπο της σύγχρονης εποχής, όπως η Βιοηθική, η ελευθερία ως χάρισμα, η ζωή ως σχέση (με τους άλλους, με την κτίση, με τον Θεό) και το παμέγιστο πρόβλημα του άγχους. Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται στις διάφορες θεραπευτικές μεθόδους, όσον αφορά την αποκατάσταση της ψυχικής υγείας, την αυτοθεραπεία και την ωφέλεια που μας προσφέρει ο πόνος.

Σίγουρα αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι ο κορμός του βιβλίου και τα διάφορα μικρά και μεγάλα θέματα που απασχολούν και αναλύονται από την συγγραφέα, παρουσιάζονται με ιδιαίτερη τέχνη και μαστοριά αλλά και με μια ιδιαίτερα ευαίσθητη ματιά και με ένα τρόπο απαλής κι ευγενικής προσέγγισης, με σκοπό βασικά την οικοδόμηση και υποστήριξη κι όχι τον έλεγχο και την καταδίκη της πονεμένης και πληγωμένης ανθρώπινης ψυχής. Το εν λόγω βιβλίο είναι ένα πραγματικό πόνημα, για το οποίο η κα. Σταυροπούλου θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα υπερήφανη.

Ενδιαφέρουσα είναι και η πλούσια βιβλιογραφία που παρατίθεται από την συγγραφέα, που σίγουρα βοηθάει στην περαιτέρω μελέτη των επί μέρους θεμάτων που παρουσιάζονται στην παρούσα μελέτη.

Την όμορφη αυτή έκδοση μας προσφέρουν οι έγκριτες εκδόσεις «Ακρίτας», ως το 14ο βιβλίο της σειράς: Ψυχολογία, Παιδαγωγική, Ποιμαντική.

Λίστα γάμου

Μια γριά κυρία, άνω των 90, αλλά καλοστεκούμενη, μπαίνει σ’ ένα φαρμακείο.

Καλημέρα σας κύριε, έχετε ασπιρίνες; - Ναι, χωρίς αμφιβολία.

Έχετε παυσίπονα ;- Βεβαίως. Κανένα πρόβλημα.

Έχετε αντιρρευματικά; - Είναι βέβαιο ότι έχουμε...

Έχετε Viagra; - Βεβαιότατα.

Έχετε χάπια για τις ρυτίδες; - Έχουμε και τέτοια.

Έχετε αλοιφή για τις αιμορροΐδες;- Προφανώς.

Έχετε σόδα για το στομάχι; - Βεβαίως έχουμε.

Έχετε φάρμακα για το συκώτι; - Μάλιστα.

Έχετε αγχολυτικά; - Μάλιστα χωρίς αμφιβολία.

Έχετε υπναγωγά;- Ναι, Ναι, έχουμε.

Έχετε φάρμακα για την μνήμη; - Ναι…..Μερικά !

Έχετε μπαστούνια; - Προφανώς.

Έχετε στρώματα για τους ηλικιωμένους; - Μα , φυσικά.

Έχετε ...

Επιτέλους Κυρία μου... είμαστε ένα επαγγελματικό φαρμακείο. Έχουμε όλα τα απαραίτητα προϊόντα. Ποιο είναι το πρόβλημά σας;

Πρέπει στο τέλος του μηνός να παντρευτώ τον Λεωνίδα, που είναι 95 ετών. Θα θέλαμε να ξέρουμε αν μπορούμε να δηλώσουμε λίστα γάμου σε σας!!!

O «παππούς» Μπίζος στο Λονδίνο

Μια σπουδαία μορφή του Απόδημου Ελληνισμού, ο δικηγόρος Γεώργιος Μπίζος, καταγόμενος από τη Μεσσηνία και δραστηριοποιούμενος στη Νότια Αφρική, όπου η εκεί Παροικία τον αποκαλεί τιμητικά «παππού» της, θα βρίσκεται σήμερα στο Λονδίνο και πρόκειται να δώσει απόψε (από τις 6.30 μ.μ.) μια ενδιαφέρουσα ομιλία στο εξέχον ακαδημαϊκό ίδρυμα London School of Economics (LSE, Old Theatre, Old Building, Houghton Street, London WC2A 2AE), με θέμα: «Hellenism, Universal Rights and Apartheid».

Ο Μπίζος είχε μια μακρά καριέρα ως νομικός, προωθώντας σε παγκόσμιο επίπεδο τα ανθρώπινα δικαιώματα και αγωνιζόμενος εναντίον των διακρίσεων μεταξύ των ανθρώπων και εναντίον της όποιας πολιτικής φυλετικού διαχωρισμού.

Ως γνωστόν ήταν προσωπικός δικηγόρος και αφοσιωμένος φίλος του μεγάλου αγωνιστή της Δημοκρατίας Νέλσον Μαντέλα. Επίσης, υπερασπίστηκε νομικά και άλλους αγωνιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως τον Govan Mbeki και τον Morgan Tsvangirai.

Τό Κέλυφος καί τό Βλέμμα

Πρίν καιρό ἦρθε ἕνα καταπράσινο μικρό ἀρθρωτό πλάσμα καί διάλεξε ἕνα παρόμοια πράσινο κλαδί φυλλωμένο γιά νά καθίσει καί πιά δύσκολα ξεχώριζε. Τό ξεχάσαμε ὥσπου μετά ἀπό κάμποσες μέρες βρήκαμε τό κέλυφός του: στό χρῶμα τοῦ ξανθοῦ σταριοῦ, ὁλότελα ξεραμένο, σχεδόν ἀέρινο ἦταν ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπό τόν καταπράσινο φίλο.

Ποῦ εἶχε πάει τό πλάσμα; Πῶς ζοῦσε τόν προηγούμενο καιρό ἐντελῶς ἀθόρυβα; Εἶχε πονέσει ὅταν ἄφησε αὐτό πού νομίσαμε πράσινο σῶμα του; Αὐξήθηκε καί... βγῆκε ἀπό τόν ἑαυτό του; Πῶς ἦταν ὅταν ἀναδύθηκε ἀπό τήν τωρινή ἀνοιγμένη ραφή;

Τό θρυπτό κέλυφος δέν ἔχει τίποτα λυπηρό ἤ ἄσχημο. Μοιάζει μέ παράξενο σύμβολο ἀλλά δέν ξέρουμε τί ἀκριβῶς συμβολίζει. Μᾶς κάνει ὅμως ν’ ἀναρωτηθοῦμε:

Πόσους ἑαυτούς ἔχουμε ν’ ἀφήσουμε νά πέσουν; Πόσες ἀφυδατωμένες ἐπιδερμίδες; Γίνεται νά συναντήσουμε τήν νέα μας κατάσταση χωρίς ἀδημονία καί χωρίς φόβο;

Τό ἀρυτίδωστο κέλυφος δέν θυμίζει ὡστόσο τόσο τόν θάνατο ὅσο τό γήρας. Μποροῦμε νά ἀγαπήσουμε τόν γερασμένο ἑαυτό μας; Ἡ Elizabeth Kubler Ross μᾶς ἀποκάλυψε μέ τίς παρατηρήσεις καί τίς μακροχρόνιες ἔρευνές της πώς τά βρέφη φανερώνουν ἀδιάπτωτο ἐνδιαφέρον γιά τά πρόσωπα τῶν παππούδων καί τῶν γιαγάδων, πώς ἡρεμοῦν περιεργαζόμενα τίς ὄψεις τῶν γερόντων. Τό ὄνειρό της ἦταν νά φτιάξει οἴκους ὅπου νά συνυπάρχουν νηπιακοί σταθμοί καί γηροκομεῖα καθώς οἱ ἡλικιωμένοι ἀκτινοβολοῦν συναντώμενοι μέ τό βλέμμα τῶν νηπίων.

Τό κέλυφος στέκει ἐντελῶς ἀκίνητο, τό βλέμμα ὅμως κινεῖται σάν μικρός προβολέας κάποιου ὄμορφου φάρου. Ἴσως μᾶς ἀπασχολεῖ τό κέλυφος ἐπειδή δέν ἔχουμε ἀρκετή ἐλπίδα πώς θά πέσει πάνω μας τό ποθητό βλέμμα ἤ ἀρκετή πίστη πώς θά βρεθοῦμε μέσα στό ὀπτικό του πεδίο. Ποῦ θά ἔπρεπε ἄραγε νά σταθοῦμε γιά νά γίνουμε ὁρατοί ἀπό ἕνα τέτοιο μοναδικό βλέμμα; Ἤ μήπως εἶναι πιό σωστό νά ρωτήσουμε π ῶ ς θά ἔπρεπε νά σταθοῦμε;

Μόλις τεθεῖ ἕνα τέτοιο ἐρώτημα κάθε ταραχή ἀποκαλύπτει τήν φύση της. Εἶναι ἕνα ἀκόμη ἐμπόδιο: μᾶς κάνει συμπαγεῖς, σκληρούς, ἀδιαπέραστους καί στήν πραγματικότητα τρομαγμένους καί ἀκινητοποιημένους. Ὁ γλυκόλαλος Ἰσαάκ ὁ Σύρος γράφει: «Ὁ νοῦς γίνεται χοντρός καί ἀδιάκριτος ἀπό τίς ἀναταραχές κι ἀπό τήν πολλή σκοτούρα τοῦ λογισμοῦ».

Θέλουμε τουλάχιστον νά θυμηθοῦμε πώς τ ώ ρ α κάποιος μᾶς κοιτάζει μέ ἀτάραχο ἐνδιαφέρον; Ὄχι κάποιος ἐκεῖ ἔξω ἤ ἐκεῖ πάνω...

Μέσα στό Ἥμερο Βλέμμα ὁ ταραγμένος κόσμος ὑποχωρεῖ σάν κέλυφος πού στιγμιαία πέφτει ἀθόρυβα.

Νατάσα Κεσμέτη

Φαεσφόρου Αἶνου Ἀνάγνωση

Τάσος Βυζάντιος (π. Ἀναστάσιος Σαλαπάτας), Φαεσφόρος Αἶνος, Ἀθήνα 2009

Τὸν χάρηκα τὸν «Φαεσφόρο αἶνο», ἀφοῦ μοῦ δίδαξε πολλὰ μὲ πρῶτο ζητούμενο τὴν εὐαισθησία καὶ τὴν ἰκανὴ μεταχείρηση τῆς κάθε λέξης, ἡ ὁποια λειτουργεῖ θεραπευτικὰ καὶ δοκιμάζει τὸ νοῦ, ὥστε νὰ δεχτεῖ τὰ ὅσα γράφονται μὲ τρυφερότητα: αὐτὴ τὴν ἀρετὴ τοῦ ποιητῆ ποὺ συγκινεῖ, ἐνῶ παράλληλα ἀγγίζει μὲ διδακτικὸ τρόπο τὴν ἐσχατολογία:

Εἶναι φρόνιμο
ἀφοῦ πάψει ἡ
..........ἀστεία
μυθοποίηση τῆς ἄνοιξης
ν᾿ ἀνοίξει κάποιος
..........ὁ πιὸ δυνατὸς
τοὺς κρουνοὺς τοῦ οὐρανοῦ...

Καὶ θὰ γεμίσουν τὀτε
τὸ σύμπαν καὶ οἱ καρδιὲς
λουλούδια
καὶ ἀστέρια
..........ἥλιους
..........ποὺ θὰ ζεσταίνουν ἁπαλὰ
πετούμενα ἀποδημητικὰ
φωλιὲς
..........χτισμένες μὲ μεράκι.

Τέτοια ἡ μέρα τῆς Ἀνάστασης
τέτοια κι ἡ μέλλουσα ζωή. (19)

Προσέχοντας τὰ ποιήματα ποὺ στεγάζει ὁ «Φ.Α.» παρατηροῦμε ἐπίσης καὶ τὸ μοτίβο τοῦ Νόστου (νόστος=ἐπιστροφή ) νὰ διαπερνὰ λέξεις, φράσεις, νοήματα, πρόσωπα, γεγονότα. Κι εἶναι ὅλ᾿ αὐτὰ φυσικὰ γιὰ κάποιον ἀπόδημο, τὰ πολύτιμα πράγματα, ποὺ πῆρε στὶς ἀποσκευὲς του ἀπό τὴν πατρίδα καὶ τὰ διαφυλάσσει μὲ ἱερότητα καὶ κατάνυξη, ὡς πολύτιμο θησαυρὸ, μαζὶ μὲ τὸ Κάλλος καὶ τὶς Παραδόσεις της -στοιχεῖα ἰκανὰ νὰ θεμελιώσουν καὶ «εἰς τὴν ξένην» μιὰ ἄλλη Ἑλλάδα. Ἐκείνη ποὺ ἀναπαύει ὅταν δὲν τὴ λησμονᾶς καὶ ὑψώνεται ὅταν τὴ τιμᾶς.

Αὐτὰ πρόσεξα... Ὅπως πρόσεξα καὶ τὸ Ἑλληνορθόδοξο φῶς νὰ καταυγάζει ἰκανὰ τὶς σελίδες τοῦ βιβλίου, γιὰ νὰ τὸ ἀκτινοβολεῖ μετέπειτα στὴν κάθε ψυχὴ ποὺ μὲ εὐαισθησία προσεγγίζει τοὺς στίχους τοῦ ἀπόδημου ἱερέα, τοῦ ἀθεράπευτου νοσταλγοῦ.

Ἔχω ζήσει γιὰ λίγο στὴ χώρα ποὺ διακονεῖ ὁ ποιητής. Ἔχω λειτουργήσει, συναναστραφεῖ μὲ ἀποδήμους Ἕλληνες κι ἔχω χαρεῖ ἐκεῖνες τὶς ζεστὲς συνεστιάσεις μετὰ τὴ Λειτουργία. Τώρα λοιπόν, μετὰ ἀπό 16 χρόνια συνειδητοποιῶ γιατὶ βαθειὰ στὴν ψυχὴ ἡ Μνήμη ἰχνογραφοῦσε

«τὰ ἴχνη
μιᾶς μακρινῆς πατρίδας...
ποὺ εὐωδιάζει τὸ θαλασσὶ ἄρωμά της» (34)

Τὶ ἄλλο νὰ προσθέσω; Λέω να κλείσω μὲ τοῦτο, ποὺ ἐλάχιστοι στὶς μέρες μας τὸ ἐμβιώνουν:

«Κουβαρντὰς δὲν εἶν᾿ ἐκεῖνος
ποὺ σπαταλᾶ τὰ χρήματά του,
μὰ ἐκεῖνος ποὺ τοῦ περισσεύει
τὸ μεράκι» (21).

Ψέματα;

π. Κων. Ν. Καλλιανός

Πρωτοδημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο: Παραθέματα λόγου

Άμπελος ευκληματούσα

Στο μικρό μπαλκονάκι του Ιερού Βήματος του νεόδμητου Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος και Αγ. Παρασκευής Harrow ΒΔ Λονδίνου σκαρφάλωσε προσκεκλημένη η αφθόνως καρποφορούσα κληματαριά.

Την περιστοιχίζουν άνθη διαφόρων ειδών, κατηγοριών, σχεδίων, χρωμάτων και προελεύσεων. Πάντως, εκείνη υπερέχει και προεξάρχει.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε εις εαυτούς και αλλήλους ότι το αμπέλι μας δίνει με φυσικό τρόπο το σταφύλι, ενώ το σταφύλι μας δίνει μέσα από ειδική επεξεργασία το κρασί. Το κρασί είναι ένα από τα κύρια στοιχεία της Θείας Κοινωνίας, που συγκεκριμένα αυτό μας κάνει σύναιμους με τον ίδιο τον Κύριο και Σωτήρα μας. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς την τεράστια σημασία και αξία του για την πνευματική ζωή.

Έτσι, το αμπέλι, η κληματαριά, μας υπενθυμίζει όλα αυτά τα σπουδαία γεγονότα που βρίσκονται στην καρδιά της εκκλησιαστικής μας ζωής. Ως εκ τούτου η θέση της αμπέλου στο μπαλκόνι του Ιερού Βήματος είναι περισσότερο από ενδεδειγμένη!

Πράξεις ευγενείας

...στο μετρό του Λονδίνου

Σε πρόσφατη μετακίνησή μου με τον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου παρατήρησα πως έχει ξεκινήσει μια νέα κίνηση προβολής ευγενικών πράξεων που έχουν συμβεί μέσα στο μετρό. Της κίνησης αυτής προΐσταται ο Δήμαρχος του Λονδίνου και βασικός υπεύθυνος είναι ο καλλιτέχνης Μιχαήλ Λάντυ.

Σε διάφορα σημεία του μετρό βλέπει κανείς ένα σχέδιο, το ίδιο πάντα, και μια μικρή ιστορία δίπλα απ’ αυτό. Προφανώς αυτό γίνεται για να ξεκουράζεται λίγο το πνεύμα των εκατομμυρίων ανθρώπων που τρέχουν στις εργασίες τους κάθε μέρα στο Λονδίνο και βέβαια για να προκαλείται ένα έστω μικρό χαμόγελο στα χείλη μιας τεράστιας ποικιλίας πολιτών, που χρησιμοποιούν για διάφορους λόγους τον υπόγειο.

Κατάφερα και φωτογράφισα μία τέτοια αναγραφόμενη πράξη / ιστορία, η οποία έχει ως εξής: «Μια μέρα, όταν ήμουν έγκυος και αισθανόμουν πολύ κουρασμένη ταξιδεύοντας με το μετρό, ρώτησα ένα νεαρό αν μπορούσα να καθίσω. Μου έδωσε το κάθισμά του και χαμογελώντας καλοδιάθετα μου είπε, “Τώρα μπορείς να ονομάσεις το παιδί σου Μπεν!” Χαμογέλασα κι εγώ (αν και εκείνη την εποχή πίστευα πως θα γεννούσα κορίτσι), επειδή το όνομα Μπεν είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Τελικά ονόμασα το μωρό μου Μπέντζαμιν».