Nick Salapatas joins Conference South side Bishop’s Stortford FC

After a short spell with Harrow Borough FC where he played 20 games (4 goals - 9 assists), since his arrival back from Greece (end September 2014), he has managed to impress and make a step up to Conference football.

Bishop’s Stortford FC announced:

“Blues Nick another one

Rod Stringer has strengthened his midfield with the addition of Nick Salapatas from Harrow Borough.

Mainly used as a winger by the Ryman Premier strugglers, Salapatas made 20 appearances for them after joining in October and converted a penalty for them in their 2-1 loss at Hampton & Richmond.

Nick is available for today’s home game against Staines Town”.

http://www.bsfc.co.uk/blues-nick-another-player/

Pitchero Non League wrote:

“Blues Make Second Midfield Signing

Following hot on the heels of the arrival of Nicky Nicolau, Rod Stringer, manager of Vanarama Conference South club...

....Bishop`s Stortford, has strengthened his midfield further with the addition of Nick Salapatas.

Twenty-five-year-old Salapatas joins the Blues from Ryman League Premier Division side Harrow Borough.

Salapatas started his career with Chelsea before going back to Greece to sign for Olympiakos.

He then had a short spell with Luton Town before returning to Greece to join Paniliakos and then Doxa Vyrona.

Mainly used as a winger by struggling Boro, Salapatas made twenty appearances for them after joining in October from Doxa and converted a penalty in their 2-1 loss at Hampton & Richmond Borough”.

http://nonleague.pitchero.com/news/blues-make-second-midfield-signing-37089/

Εορτή των Γραμμάτων

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, οι Ορθόδοξοι χριστιανοί τιμούμε την μνήμη των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Αυτοί οι Τρεις Άγιοι Πατέρες ανεδείχθησαν μεγάλες θρησκευτικές προσωπικότητες, Διδάσκαλοι, παιδαγωγοί, ιεροκήρυκες, Ιεράρχες, οι οποίοι ετίμησαν στον ύψιστο δυνατό βαθμό το Επισκοπικόν Αξίωμα που τους εμπιστεύθηκε η Μητέρα Εκκλησία.

Εκείνο που χαρακτηρίζει τους Τρεις Ιεράρχες είναι η διδασκαλία, το μεγαλειώδες πνευματικό τους ανάστημα, το χριστιανικό τους ήθος, η αγάπη τους προς την Εκκλησία, η μέριμνά τους για την ειρήνη, την Ορθοδοξία και την ενότητά της. Για το «πιστεύω» τους αγωνίστηκαν με πίστη, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία αγίου και μάρτυρος. Χάρις δε στη λιπαράν και πλούσια Ελληνική και Χριστιανική τους παιδεία, την βαθεία γνώση της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης διοργάνωσαν την Θεία Λατρεία της Εκκλησίας και ετόνισαν την μοναδικότητα της δημόσιας – κοινής προσευχής της Θείας Λειτουργίας. Γι’ αυτό παραγγέλλουν στους πιστούς να εκκλησιάζονται και να κοινωνούν τακτικά, για να αγιάζονται και να τρέφονται από το σώμα και το αίμα του Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον.

Με το όνομά τους διασώζονται κείμενα της Θείας Λειτουργίας, με τις ανυπέρβλητες προσευχές γεμάτες μυστήριον, ανθρωπιά, ευσέβεια, ταπεινοφροσύνη και πνεύμα μετάνοιας και βαθειάς εμπιστοσύνης εις την αγάπη και την φιλανθρωπίαν του Θεού για τον αμαρτωλό και επαναστάτη άνθρωπο. Και οι τρεις Μεγάλοι αυτοί Πατέρες θεωρούν την αμαρτία σαν μεγάλη πληγή στη ζωή του ανθρώπου, συστήνουν την μετάνοια, και την συγχώρεση και προβάλλουν «ευκαίρως και ακαίρως» το πέλαγος της Θείας αγάπης και της φιλανθρωπίας για το ανθρώπινο Γένος. Όλη η διδασκαλία και το ποιμαντικόν τους έργο ήταν μία συνεχής φροντίδα και μέριμνα εις το να επιστρέψει  ο άνθρωπος εις τον Θεόν και να επαναφέρει πάνω του και μέσα του «το κατ’ εικόνα», με το οποίον εδημιούργησεν ο Πλάστης τα πλάσματά Του. Γι’ αυτό και τονίζουν  μετά πάθους το Γεγονός της Ενανθρωπήσεως του Χριστού και της άκρας ταπείνωσης Του, όχι μόνον γιατί έγινεν άνθρωπος και «τοις ανθρώποις συνανεστράφη», αλλά γιατί «εταπείνωσεν Εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού». Ετόνισαν όσον κανείς άλλος το Πάθος και την εκ νεκρών Ανάσταση του Χριστού, για την οποίαν έγραψαν θαυμάσιες ομιλίες. Οι τρεις Ιεράρχες δεν ήταν μόνο Διδάσκαλοι του Ευαγγελίου και γνήσιοι ερμηνευτές της ανατολικής χριστιανικής παραδόσεως, αλλά ήταν και πρόμαχοι της δικαιοσύνης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Δεν εφοβήθηκαν να ελέγξουν τους Άρχοντες εκείνους, οι οποίοι ήταν σκληροί, άδικοι και ανάλγητοι μπροστά στη φτώχεια, την αδικία και την προστασία, των αδυνάτων και του ανωνύμου λαού – του Ποιμνίου τους.

Εμείς ζούμε 1600 και πέραν χρόνια από τότε που έζησαν Εκείνοι οι στύλοι της εγκράτειας, οι Κήρυκες της αρετής και της ανθρωπιάς, οι Διδάσκαλοι της πίστεως και της προσευχής, τα Όργανα του Παναγίου Πνεύματος. Όμως αυτοί μπορούν να μας εμπνεύσουν την αγάπη προς τον Θεό, την εγκράτεια και την αυτάρκεια, αφιλοχρηματία και την υπαρξιακή σχέση που πρέπει να καλλιεργεί ο σύγχρονος άνθρωπος με  τον Θεό. Η ευαισθησία μας για τους φτωχούς, τους ξένους, τους αμαρτωλούς και η αγάπη μας για όλους εκείνους για τους οποίους ο Χριστός απέθανε αποτελεί στοιχειώδες καθήκον όλων μας. Η ταπείνωση και η απλότητα των Τριών Ιεραρχών όπως και η ευαισθησία τους για τους συνανθρώπους τους, - και τόσα άλλα, που μαθαίνουμε από την διδασκαλία και την αγία βιωτή τους, - είναι παροιμιώδη, όπως χαρακτηριστικά ψάλλει ο υμνωδός: «Χαίροις Ιεραρχών η Τριάς, οι ποιμάναντες, τον λαόν θείοις δόγμασιν, και ταις ποικίλαις, αρεταίς οι εκθρέψαντες· οι της χάριτος διαπρύσιοι κήρυκες· νόμους οι προεκθέμενοι, Χριστού τω πληρώματι· οι οδηγοί προς τα άνω». Όλα αυτά μαζί με το ύψος της ταπεινοφροσύνης και του ενάρετου βίου τους,- συνδυασμένα με την παιδεία τους και την καθημερινή μελέτη του θανάτου, -βοηθούν τον σύγχρονον άνθρωπο να απελευθερωθεί από τον άκρατον εγωισμό του και την μανία του για πλουτισμό, δύναμη και την ατελείωτη επιθυμία του να διασκεδάζει και να κυνηγά τα πρόσκαιρα αγαθά και το κοσμικόν φρόνημα, που δέρνουν και βασανίζουν την σύγχρονη ανθρωπότητα και μάλιστα την Χριστιανοσύνη. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι μεγάλο μέρος της σύγχρονης Χριστιανοσύνης και πολιτισμένης κοινωνίας χάνει την θρησκευτική και πνευματική της ταυτότητα, αρνείται τον Θεόν και υποσυνείδητα προσπαθεί να τον αποβάλει από την ζωή της, την Οικογένεια και τους θεσμούς της εκείνους, οι οποίοι είναι εμπνευσμένοι και διαποτισμένοι από τα χριστιανικά ιδεώδη για την επικράτηση των οποίων επρωτοστάτησαν οι Τρεις αυτοί Μεγάλοι Διδάσκαλοι και Φωστήρες της Τρισηλίου θεότητος, ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, των οποίων η Εκκλησία αυτές τις ημέρες τιμά και εορτάζει την μακαρία μνήμη. Με τις πρεσβείες και ευχές αυτών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησε και σώσε τον κόσμον Σου, και ημάς τους αμαρτωλούς ως μόνος Αγαθός και Φιλάνθρωπος και Ελεήμων Θεός. Αμήν.

Λονδίνο, Ιανουάριος 2015

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Βραδιά Διεθνούς Ποίησης

Το Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου (Friends Room, Hellenic Centre, 16-18 Paddington Street, Marylebone, London W1U 5AS) οργανώνει την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015, 7.15 μ.μ., μια ενδιαφέρουσα λογοτεχνική βραδιά Διεθνούς Ποίησης.

Στην εκδήλωση θα προβληθεί το έργο δύο ποιητών, του Άγγλου Alan Brownjohn και του Ελληνο-Κύπριου George Tardios.

Alan Brownjohn is an established British poet and novelist and has worked extensively in Romania with the British Council.

George Tardios has just completed his collection, Buttoned-up Shapes on characters from his mother's village in Morphou, Cyprus.

Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας Κοκκινάκης

Ο Αθηναγόρας ήτο Μητροπολίτης Ελαίας και υπηρετούσε στον Καναδά. Έφθασε στο Λονδίνο το 1963 εις αντικατάσταση του αποθανόντος Αρχιεπισκόπου Θυατείρων & Μεγ. Βρετανίας Αθηναγόρα Καββάδα.  Όπως είναι γνωστό δύο ήσαν οι Ναοί στο Λονδίνο, η Αγία Σοφία και οι Άγιοι Πάντες, η δε εκκλησιαστική οργάνωση ήτο μηδαμινή. Στην Επαρχία  σχεδόν ανύπαρκτη.

Μόλις ο Αθηναγόρας έφθασε στο Λονδίνο και ανέλαβε τα ηνία της Εκκλησίας το πρώτο του μέλημα ήταν να γνωρίσει τους παράγοντες της Παροικίας δημιουργώντας Τραστ της Αρχιεπισκοπής, το οποίο εν συνεχεία ανέλαβε την εύρεση και αγορά αναλόγου οικήματος για την στέγαση των Γραφείων της Αρχιεπισκοπής. Εζήτησε δε από όλους τους οικονομικώς ευκατάστατους  να βοηθήσουν το έργο της Εκκλησίας  και όντως  συμμετείχαν παντοιοτρόπως αποκτώντας το περικαλές οίκημα της  5 Craven Hill, London W2 3EN.

Τώρα εζήτησε από τους Κληρικούς που τον περιέβαλον προσωπικό και συγκεκριμένα Γραμματέα. Ο τότε Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος και νύν Αρχιεπίσκοπος, εστάθηκε από την πρώτη στιγμή της αφίξεως του Αρχιεπισκόπου στο πλευρό του, συστήνοντας  τον υποφαινόμενο Ν. Πούλιο. Το γεγονός της προσλήψεώς μου ήταν τον Οκτώβριο του 1964. Από την ημερομηνία αυτή ξεκίνησε βροχή των εγκυκλίων προς κάθε ένα που μπορούσε να βοηθήσει την Εκκλησία, εργαζόμενοι με πενιχρά μέσα που διέθετε τότε το Γραφείο.

Ο Αρχιεπίσκοπος  δεν είχε ησυχία. Το όραμά του ήταν να δημιουργήσει Ναούς και Παροικιακά κέντρα γύρω από τον Ναό σε κάθε περιοχή  όπου  υπήρχε Ελληνικό στοιχείο και ώ του θαύματος το έργο αυτό καθημερινώς εστεφανώνετο με επιτυχία.

Ο Αθηναγόρας  εργάστηκε σκληρά,  η δε φροντίδα και  μέριμνα  για το κάθε τι ήτο ασταμάτητη.  Το 1967 επεσκέφθηκε την εν Μεγάλη Βρετανία Εκκλησία μας ο Οικουμενικός Πατριάρχης  Αθηναγόρας, ο οποίος ήτο και πνευματικός πατέρας του Αθηναγόρου.  Ο Πατριάρχης ενθουσιάστηκε για το έργο που  σε λίγα χρόνια επετέλεσε ο Αθηναγόρας. Επιστρέφοντας στο Φανάρι τον ανεκήρυξε Αρχιεπίσκοπο. Ο Αθηναγόρας Κοκκινάκης ήτο Μητροπολίτης  μέχρι το 1967.

Εκκλησιαστική ή Παροικιακή εκδήλωση εγένετο, αυτός με την παρουσία του εδραίωνε  τα θεμέλια της Εκκλησίας και του Ελληνισμού στην χώρα της παροικίας του.

Δυστυχώς το 1977-78 παρουσιάστηκε καρκίνος στο παχύ του έντερο. Υπεβλήθη σε εγχείρηση, αλλά το 1979  ο καρκίνος έκανε μετάσταση και τον κατέβαλε. Του είχε γίνει ολική αφαίρεση του παχέως εντέρου, πράγμα το οποίο ψυχικά τον είχε  εξουθενώσει.

Η ζωή και το έργο που έφερε εις πέρας ο Αρχιεπίσκοπος  Κοκκινάκης,  κατά την διάρκεια  της διακονίας του εν Μεγάλη Βρετανία, υπήρξε ουσιώδες  και σημαντικό για την από το μηδέν δημιουργία  Ναών και Παροικιακών Κέντρων του Ελληνισμού,  που από πολλών δεκαετιών ζούσε και εργαζότανε  στη χώρα τούτη.

Ο Αθηναγόρας ήταν οξύς νους και με γνώσεις που ίσως λίγοι Αρχιερείς κατέχουν. Χαρτί και μολύβι χρησιμοποιούσε μόνον όταν επρόκειτο να συντάξη κάτι βαθύ θεολογικό. Τα πάντα υπαγόρευε από στήθους, πράγμα που εξανάγκαζε τον Γραμματέα να μάθει στενογραφία. Τον διέκρινε μεγάλη ευφυία. Ήταν άνθρωπος οργανωτικός. Η Αρχιεπισκοπή που ανέλαβε να διοικήσει είχε πολλές ελλείψεις. Εκ των υστέρων βλέπω το χέρι του Θεού, γιατί και εγώ από φύση μου ήμουν συνταυτισμένος στην οργάνωση που ζητούσε και γι’ αυτό εργαστήκαμε να δημιουργήσουμε το Γραφείο της Αρχιεπισκοπής που περικλείνει τα πάντα, χωρίς την βοήθεια που προσφέρει σήμερα ο υπολογιστής.

Αυτά τα πολύ ολίγα επί του παρόντος για τον Αθηναγόρα Κοκκινάκη.

Νικόλαος Πούλιος

Ομότιμος Αρχιγραμματέας Ι.Α. Θυατείρων & Μ.Β.

Πίστη, Ταυτότητα και Ετερότητα

Το Institute for Orthodox Christian Studies (IOCS), που εδρεύει στο Κέϊμπριτζ, ανακοινώνει την ετήσια σειρά των Community Lecture Days, για το 2015.

Συνεχίζοντας την παράδοση που έχει καθιερώσει, το Ινστιτούτο συνεχίζει και φέτος να ασχολείται με θέματα μέγιστης σπουδαιότητας για την Ορθοδοξία και για τον χριστιανικό κόσμο γενικώτερα. Φέτος η σειρά διαλέξεων είναι αφιερωμένη στο γενικό θέμα: «Πίστη, Ταυτότητα και Ετερότητα»!

Οι διαλέξεις που έχουν οργανωθεί είναι αναλυτικά οι εξής:

1. 28th February: Dr Razvan Porumb (IOCS), 'The ecumenical challenge: Orthodoxy as matrix for unity.'

2. 28th March: Metropolitan Kallistos Ware, (IOCS President) 'What does it mean to be a person?'

3. 25th April: Revd Dr John Binns (Visiting Professor IOCS, Vicar of Great St. Mary's, the Cambridge University Church) and Dr Ralph Lee (Cambridge), 'Orthodoxy in Africa: Themes from the Life of the Ethiopian Orthodox Tewahedo Church.'

4. 30th May: Irina Kirillova MBE (Lecturer Emerita, University of Cambridge), 'The figure of Christ in Dostoevsky.'

5. 27th June: Revd Dr Andreas Andreopoulos (University of Winchester), 'The Transfiguration of Christ: transformation in faith.'

Η διεύθυνση του Ινστιτούτου έχει ως εξής: Palamas House, 25-27 High Street Chesterton, Cambridge, CB4 1ND.

http://www.iocs.cam.ac.uk/