Καλλιρόη Παρρέν

…η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος

Τις προάλλες είχα την χαρά να διαβάσω το βιβλίο της Τατιάνας Αβέρωφ -απόγονης της γνωστής ηπειρώτικης οικογένειας και του εθνικού ευεργέτη Γεώργιου Αβέρωφ- «Το Ξέφωτο». Μέσα από την μυθοπλαστική αφήγηση διάβασα για την Καλλιρόη Παρρέν. Oμολογώ ότι δεν ήξερα την δράση της εν λόγω κυρίας, αλλά χάρηκα πολύ που με αφορμή αυτό το βιβλίο έμαθα κάποια πράγματα για αυτήν.

Η Καλλιρόη Παρρέν γεννήθηκε ως Καλλιρόη Σιγανού στο Ρέθυμνο της Κρήτης το 1861, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1867, όπου φοίτησε αρχικά στο Σχολείο Σουρμελή, μετά στις Καλόγριες του Πειραιά και εν τέλει πήρε το πτυχίο της δασκάλας από το Αρσάκειο. Αμέσως μετά έγινε διευθύντρια του Παρθεναγωγείου στην ελληνική κοινότητα της Οδησσού για δύο χρόνια. Στην επιστροφή της στην Αθήνα γνωρίστηκε και παντρεύτηκε τον Ιωάννη Παρρέν, Κωνσταντινουπολίτη από Γαλλίδα μητέρα και Άγγλο πατέρα, διευθυντή του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων.

Με την βοήθεια και την υποστήριξη του συζύγου της το 1888 αρχίζει να εκδίδει την Εφημερίδα των Κυριών που συντασσόταν και απευθυνόταν αποκλειστικά σε γυναίκες. Αυτή η εφημερίδα ήταν εβδομαδιαία και κυκλοφόρησε για τριάντα χρόνια. Στόχος της ήταν η αφύπνιση των φεμινιστικών δικαιωμάτων και η πληροφόρηση των γυναικών.

Η Καλλιρόη Παρρέν αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε πολλά διεθνή συνέδρια στο Παρίσι, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και αλλού. Στόχος της ήταν η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση των απόρων γυναικών. Για αυτόν τον λόγο ίδρυσε την Ένωση υπέρ της χειραφέτησης των γυναικών, την Σχολή της Κυριακής υπέρ άπορων γυναικών και κορασίδων, το Άσυλο Ανιάτων Γυναικών, το Άσυλο της Αγίας Αικατερίνης, τον Πατριωτικό Σύνδεσμο κ.λπ. Το μεγάλο ενδιαφέρον της για την διατήρηση των εθίμων και των παραδόσεων της πατρίδας μας την οδήγησε να ιδρύσει το 1911 το πασίγνωστο «Λύκειο των Ελληνίδων», του οποίου η δράση είναι γνωστή έως τις μέρες μας.

Η Καλλιρόη Παρρέν επίσης μεσολάβησε έτσι ώστε να γίνονται δεκτές οι γυναίκες ως σπουδάστριες στο Πολυτεχνείο και στο Πανεπιστήμιο. Ήταν υπέρμαχος της γυναικείας ψήφου από την δεκαετία του 1890, δυστυχώς για αυτήν -αλλά και για τις άλλες γυναίκες της γενιάς της- ήταν ένα άπιαστο όνειρο που δεν κατάφερε να το δει όσο ζούσε. (Η πρώτη φορά που απέκτησαν οι Ελληνίδες το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι ήταν το 1949 σε δημοτικές εκλογές και αυτό με περιορισμούς).

Η Καλλιρόη Παρρέν εκτός από το δημοσιογραφικό της έργο, έγραψε μυθιστορήματα, άρθρα, δοκίμια και θεατρικά έργα. Σχεδόν όλα τους έχουν ως θέμα την γυναίκα και την θέση της στην κοινωνία.

Η Καλλιρόη Παρρέν έφυγε στις 15 Ιανουαρίου του 1940, όταν υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Το έργο της έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών και από τον Δήμο Αθηναίων, το 1992 τοποθετήθηκε η προτομή της στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Φαίνεται πως η Καλλιρόη Παρρέν έφυγε ήσυχη και γαλήνια από αυτήν την μάταιη γη. Λίγο πριν πεθάνει είχε πει: «Είμαι ευτυχής και ήσυχη πλέον μπορώ να αναπαυθώ, εφ’ όσον αισθάνομαι ότι αφήνω μίαν ανθηράν βλάστησιν της σποράς, την οποίαν εμείς, αι ολίγαι πρωτοπόροι, εσπείραμεν εις την τότε άγονον και πετρώδη γην και είμαι βεβαία ότι από σας, καλαί μου συνεργάτιδες, θα δημιουργηθή η τελεία γυναίκα της αύριον».

Εύη Ρούτουλα