Ζωοδόχος Πηγή

Λίγες ημέρες μετά την Ανάσταση του Χριστού και θυμόμαστε έντονα την Παναγία,  ως  την  Ζωοδόχο Πηγή. Η αρχή της εορτής έχει τις ιστορικές  της αναφορές, διαθέτει όμως και την σημειολογία της. Ο Χριστός δεν είναι ο από μηχανής Θεός  της αρχαιότητας, ούτε και ο καρπός τυχαίας γέννας από συνηθισμένη γυναίκα. Ό,τι έχει σχέση μ’ Εκείνη έχει και άλλη δυναμική, αφού φέρει τα στοιχεία της αγιότητας, της αγνότητας, της σωτηρίας.

Η εικόνα είναι έργο του Αγιογράφου Θεόδωρου Βογδάνου!

Μυστικά και ανεξήγητα ήταν τα συναισθήματα που πλημμύρισαν την καρδιά μας την προηγούμενη εβδομάδα. Είδαμε να προδίδεται και να συλλαμβάνεται, να βασανίζεται, και να σταυρώνεται και τελικά να ανασταίνεται ο Κύριος και Θεός μας. Όλα για το δικό μας καλό, για το τώρα μας και το μετά μας. Το πρόσωπο που βίωσε θλίψη ανθρωπίνως δυσβάστακτη και απογοήτευση μέγιστη είναι η Θεοτόκος. Δέχθηκε το πικρό ποτήρι του διασυρμού του παιδιού Της μέχρι τελευταία σταγόνα. Στέκεται με ελάχιστους κάτω από τον Σταυρό και παραλαμβάνει στα χέρια Της τον άψυχο τριαντατρίαχρονο μοναχογιό Της. Η οδύνη φτάνει  στο αποκορύφωμά της για μια Μάνα.

Την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδας η Εκκλησία θυμάται το γεγονός που συνέβη στην Κων/πολη τον 5ο αι. Ήταν τότε που βρέθηκε αγίασμα της Παναγίας. Κοντά του και σ’ ένδειξη ευγνωμοσύνης χτίστηκε Ναός μεγάλος αφιερωμένος στη Ζωοδόχο Πηγή, στην Παναγία. Τα εγκαίνια έγιναν Παρασκευή της Διακαινησίμου, έτσι και καθιερώθηκε η αντίστοιχη εορτή.

Η θεολογική διάσταση της εορτής κρύβει τον ίδιο τον Χριστό, που είναι η Ζωή και η Ανάσταση. Τον έφερε  στα σπλάχνα Της επί εννέα μήνες, του χάρισε τα σπλάχνα Της και Τον ανάθρεψε με αγωνίες και κόπους όπως κάθε  μητέρα για το παιδί της.       

Την Παναγία τη θυμηθήκαμε και κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή με τον Ακάθιστο Ύμνο που της ψάλλαμε τμηματικά και ολόκληρο. Οι αναφορές στο πρόσωπό Της στην υμνολογία της Μεγάλης Εβδομάδας είναι πάρα πολλές. Στα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής οι αναφορές στο πρόσωπό Της είναι συγκινησιακά φορτισμένες μέχρι δακρύων.

Αφορμή για τη σημερινή γιορτή μπορεί να είναι η εύρεση του αγιάσματος και η ανοικοδόμηση του Ναού, έρχεται όμως και ως υπενθύμιση ότι παραμένει ολοζώντανη στη συνείδηση της Εκκλησίας ως πηγή πολλών ευεργεσιών και αμέτρητων θαυμάτων, ως η Ζωοδόχος πηγή. Πάντα και μόνο με την πρεσβεία Της στον Αναστημένο Χριστό. 

Εκεί που η  ανθρωπότητα ολοκληρώνει την κακία της για τον Θεό και χαίρεται που κατάφερε να τον δει Σταυρωμένο, άρα και τέλειωσε με την περίπτωσή Του∙ στο αυτό σημείο ακριβώς υπάρχει η Παναγία με ξεχωριστό θάρρος και παραδειγματική καρτερία. Η στάση Της μας δίδει την άνεση να βρούμε το παράδειγμα πού και πώς θα αντλήσουμε δύναμη να μείνουμε όρθιοι όταν μας σταυρώνουν τα προβλήματα με διάφορους τρόπους και προσχήματα και όταν η βιωτή μας αποκτά ύψος ενός άλλου  Γολγοθά.

Μας παρέχει το συναξάρι της Παρασκευής τη χάρη να μη μείνουμε μόνιμα στο μνήμα των παθών μας ξεχασμένοι, αλλά μετανιωμένοι, αλλαγμένοι, σωσμένοι να βγούμε ζωντανοί. Η δυνατότητα της προσωπικής ανάτασης υπάρχει, αρκεί να μην έχουμε αποκάμει. Η Παναγία έρχεται ως η Ζωοδόχος Πηγή, ως αρωγός αδιάψευστη και αγωγός ανεξάντλητος. Αν και νομίζουμε ότι έχουμε πει ή γράψει τα πάντα για την Θεοτόκο, αντιλαμβανόμαστε κάποια στιγμή ότι έχουμε ακόμα πολλά για να εναποθέσουμε στην αγάπη Της. Όσο Της εμπιστευόμαστε τις ημέρες μας, τόσο αυτές θα γεμίζουν ζωντάνια.

Αρχιμ. Χρυσόστομος Χρυσόπουλος

ΠΗΓΗ: εφημ. Ορθόδοξη Αλήθεια, 19 Απριλίου 2017, σελ. 26