Πραξαποστόλων η ατέλειωτη συνέχεια…

Οι στερνοί λόγοι του Κυρίου πριν να αναληφθεί εν δόξη… Η κάθοδος και η έκχηση του Αγίου Πνεύματος. Οι πρώτες ομιλίες τους. Τα μάτια τους και οι καρδιές τους,  στραμμένα στον  Ουρανό, στον Αναστάντα και Αναληφθέντα Ιησού τον Εσταυρωμένο, τον Ναζαρηνό. Η κατάνυξη του ακροατηρίου. Οι χιλιάδες βαπτίσεις. Η ζωή των πρώτων Χριστιανών. Η πρώτη Εκκλησία. Ο αποκαταστημένος Πέτρος, ο μετανοημένος Πέτρος, που πλέον με τη σκιά του θεραπεύει, ανασταίνει… Θυμίζει σε όλους τα λόγια του Κυρίου του:  ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει… Θαύματα, σημεία και τέρατα εν τω λαώ! Ο Ματθίας στην θέση του τραγικού και παρανόμου μαθητή. Ο νεανίας Στέφανος πρώτος στη χορεία των μαρτύρων ξεπνέει με το δικό του άφες αυτοίς… Τον εισακούει  ο Κύριος και δεν λογίζει στον Σαύλο την αμαρτία την ανίερη, της σύμπραξης στου λιθοβολισμού την σκοτεινή την ώρα. Την διαλύει εκείνη η εκθαμβωτική λάμψη στης Δαμασκού το πλησίασμα. Λέπια από τα μάτια του πέφτουν, μόλις ο Ανανίας τον ευλογεί… Και έπειτα ξεκινά τον μακρύ του τον δρόμο, τον αγώνα τον καλό, που θα τον οδηγήσει μέχρι και στον τρίτο ουρανό… Φυλακίσεις και  διωγμοί. Περιοδείες και οι πρώτες Αποστολικοί Σύνοδοι. Ο Παύλος στον Άρειο Πάγο! Μιλά για την τριήμερο Ανάσταση του… Αγνώστου Θεού… Πόσο θαυμαστά επαληθεύεται η πρόρρηση του Χριστού μας μόλις συνάντησε τους Έλληνες: ''Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου.'' Οἱ μέν ἐχλεύαζον, οἱ δέ εἶπον· ἀκουσόμεθά σου πάλιν περί τούτου.

Ο Διονύσιος όμως ο Αρεοπαγίτης θυμάται τότε την στιγμή του φριχτού Γολγοθά, όταν το σκοτάδι σκέπασε τον κόσμο. Τότε που σημείωσε στα γραφτά του, ότι ή κάποιος Θεός πάσχει ή χάνεται το σύμπαν! Καταλαβαίνει πως δεν έπασχε κάποιος Θεός μα ο Θεός! Και γυνή ονόματι Δάμαρις και έτεροι συν αυτοίς κολληθέντες Παύλω επίστευσαν! Ο Παύλος δέσμιος, κατηγορούμενος, απολογούμενος! Ο Παύλος φυλακισμένος επι διετίαν. Ο Παύλος ναυαγός, κηρύσσων την Βασιλείαν του Θεού και διδάσκων τα περί Κυρίου Ιησού Χριστού μετά πάσης παρρησίας!

Οι πράξεις των Αποστόλων! Το αγαπημένο ανάγνωσμα των Ορθοδόξων Χριστιανών μέσα στο Τριώδιο των Ρόδων, στο Χαρμόσυνο Πεντηκοστάρι!

Και εκείνη η υπέροχη λέξη σαν να λάμπει ακόμα περισσότερο μέσα τους! Το ομοθυμαδόν! Με μια καρδιά ύψωναν οι πρώτοι Χριστιανοί την προσευχητική τους φωνή. Τοῦ δέ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν καρδία καί ψυχή μία, καί οὐδέ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι ἀλλ' ἦν αὐτοῖς πάντα κοινά. Ψυχή μία, καρδιά μία! Ενότητα που μας καταπλήσσει, μας παραδειγματίζει, μας οδηγεί! Δείχνει τον δρόμο η αγάπη τους, η ομόνοιά τους, η σύμπνοια, η ελπίδα, το ομοθυμαδόν της πίστεως και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, ο πλατυσμός της καρδιάς τους που χωρούσε τον κάθε αδελφό, μα πρώτον απ’ όλους τον απρωσοπόληπτο Αναστηθέντα Κύριό μας! Φωτίζει κάθε λέξη της Καινής Διαθήκης! Όλα τα Θεόπνευστα και Θεοδίδακτα βιβλία της! Οι αληθινοί  θησαυροί! Ο μακαριστός Παναγιώτης Τρεμπέλας, αυτός ο τρισευλογημένος αποκρυπτογράφος των Ουρανίων μηνυμάτων, έλεγε πως η Καινή Διαθήκη και τα Ευαγγελικά της ρήματα είναι ένα ανεξάντλητο μεταλλείο Θείας γνώσης και σοφίας, όπου κρύβεται πολύτιμος και ανεκτίμητης αξίας μαργαρίτης, για τον οποίο αξίζει κανείς και να θυσιάσει τα πάντα για να τον αποκτήσει!

Τούτη την πανευφρόσυνη περίοδο της πίστης μας, στην ώρα του Αποστολικού Αναγνώσματος ο πολυκαιρισμένος αυτοσχέδιος  σελιδοδείκτης των ψαλτάδων, σημαδεύει τις Πράξεις των Αποστόλων! Τις Πράξεις που δεν τέλεψαν ποτέ! Τελεία και παύλα δεν έχει μπει στο τέλος τους! Των Αποστόλων το ασίγητο μελίρρυτο στόμα είναι  η Παναγιά μας όπως την χαιρετίζουμε στον υπέροχο ύμνο της! Είμαστε όμως και εμείς, όλοι οι Χριστιανοί που ακολουθούν τον Πέτρο και τον Παύλο στο διάβα των αιώνων οι συνεχιστές τους!  4 Ευαγγέλια, 14 Επιστολές του Αποστόλου των Εθνών, 7 καθολικές, 2 του Πέτρου, 3 του Ιωάννη, 1 του Ιακώβου και μια του Ιούδα, και το προφητικό βιβλίο της Θεοπαράδοτης Φανέρωσης, της συνταρακτικής Αποκάλυψης του ηγαπημένου μαθητή. Όλα αυτά στο τέλος τους έχουν το τελεία και παύλα των Χριστιανικών γραφών, το Αμήν! Αν όχι σε κάποια ελάχιστα, τούτο προκύπτει αβίαστα από το νόημα της κατακλείδας.

Στις Πράξεις των Αποστόλων όμως, το Αμήν δεν αναγράφεται! Ούτε εννοείται!

Δεν έβαλε ο Άγιος συγγραφέας τους Αμήν στο τέλος της τόσο ζωντανής και θαυμαστής του αναδρομής. Ίσως συνεπαρμένος από όλες αυτές τις ιερές εξιστορήσεις, να ξαναπήρε νοερώς τον δρόμο προς Εμμαούς, συντροφιά με τον λατρεμένο του Κύριο και να ξεχάστηκε... Ίσως να μην θέλησε να μπει τέλος αφού γνώριζε καλά πως έως της συντελείας του κόσμου τούτου, απειράριθμες  καινούριες σελίδες με αμέτρητους ήρωες –νέους Αποστόλους θα γράφονταν με αναδεμένα τα ομολογιακά δάκρυα με το μαρτυρικό αίμα και το μελάνι! Δίχως σταματημό, τόσες νέες πράξεις, θυσία, αφοβιά, παρρησία, θάρρος, μετάνοια, δύναμη, ψυχή και Χριστός, που και όλος ο κόσμος δεν θα μπορούσε να χωρέσει τις γραφόμενες σελίδες τους!

Κάθε μέρα που ξημερώνει ο καθένας μας οφείλει ως ελάχιστο ανταπόδομα στον Πανευεργέτη και Σωτήρα μας, να γράφει μια νέα λέξη, μια νέα σελίδα, ένα νέο κεφάλαιο στον πάντα ανολοκλήρωτο και ατελεύτητο Πραξαπόστολο! Με έναν λόγο, μια προσευχή, μια νουθεσία, με την μυστηριακή κυρίως ζωή και την ανυπόκριτη εν Χριστώ Αγάπη την συγχωρητική. Ως Υιοί της Αναστάσεως, ως μιμητές Εκείνου, ως αενάως επιδιώκοντες τον μόνο σκοπό της πρόσκαιρης τούτης ζήσης: Την Θέωση!

Όποιο πνευματικό, Ορθόδοξο Χριστιανικό βιβλίο κι αν πάρουμε στα χέρια μας, το ευλογημένο Συναξάρι, τους βίους των Αγίων του Θεού, έτσι όπως τους αφηγήθηκαν άνωθεν φωτισμένες γραφίδες, όποια ιστορία από το Γεροντικό, από τους Ασκητές και τους Οσίους της διπλανής μας πόρτας, τους χαρούμενους Σταυροφόρους οδίτες προς την Άνω Πατρίδα, όποια σελίδα κι αν διαβάσουμε από  αυτά τα βιβλία, είναι σαν να διαβάζουμε μια από την ατέλειωτη συνέχεια των Πραξαποστόλων! Και όσο το Αμήν δεν γράφεται, τόσο θα δοξολογούμε την ασύνορη μακροθυμία του Αναστάντος! Και όσο δεν μπαίνει τελεία, θα μπορούμε να ελπίζουμε στο άσωστο έλεός Του!

Νώντας Σκοπετέας