Οι άγιοι Δεκαπεντιστάδες …

Αναμνήσεις παιδικές, καλοκαιρινές. Χρόνια ανέμελα και νοσταλγικά αθώα. Αμέριμνα από τα βιωτικά! Χαρούμενα αληθινά! Μυρωδιές, ήχοι και γεύσεις που ακόμα και σήμερα σαν κλείσεις τα μάτια σου, σε μεταφέρουν σε αυτό το υπέροχο και ανόθευτο χθες! Κάθε γενιά έχει τα δικά της ξεχωριστά θυμητάρια… Όσο πιο παλιά, τόσο πιο απλά με μια αξέχαστη και απερίγραπτη συνάμα αγνότητα. Εκείνα τα παιδιά γίνηκαν σήμερα γονιοί. Κρατήθηκαν κάποιες μυρωδιές αναλλοίωτες. Το μαρτυρά ακόμα, ένα απαλό χάδι σε φουντωμένο βασιλικό και σε λεβάντα που φύτεψε ο Θεός εκεί στην άκρη του χωμάτινου ακόμα δρόμου, στην βόλτα των παιδικών τους ονείρων! Και οι ήχοι της πλανεύτρας θάλασσας και του ανύσταχτου μελωδού γρύλου σαν σκοτάδι σκεπάσει, κρατιούνται απαράλλαχτοι  σαν την πρώτη φορά που τους  σφάλισαν τα βλέφαρα γλυκά, σαν η κούραση της λιόχαρης μέρας τους έγειρε στο βαλμένο χάμω  στρώμα με το παραθύρι ορθάνοιχτο στον ουρανό  και στην δροσοσταλιά της καλοκαιρινής νυχτιάς. Και οι γεύσεις; Κάπως δυσεύρετες οι γεύσεις του χθες! Μα όλοι τις αναζητούν! Καλοκαίρι με γεύσεις από τα φρούτα του και τα ζαρζαβάτια του και τα παγωτά απ’ τους πλανόδιους πωλητές τους.

-Είναι από αγνό γάλα! Τα πήραμε από ένα γαλακτοκομείο που φτιάχνει και παγωτό τώρα το καλοκαίρι! Δοκιμάστε! Τα φέραμε να σας κεράσουμε! Με πολύ αγάπη! Δεν τα βρίσκεις εύκολα αυτά στο εμπόριο! Να φάνε και τα παιδιά!

Θυμίζει τα παλιά τα παγωτά θυμάσαι;

-Μην προσφέρεις στον μικρό! Δεν τρώει, νηστεύει!

-Άντε βρε μικρό παιδί! Τι θα γίνει με τόση ζέστη αν δροσιστεί και φάει ένα παγωτό; Θα χαλάσει ο κόσμος;

-Έλα αδελφέ μου είπε η πολύτεκνη με 6 παιδιά μάνα, έλα  να σου δείξω κάτι! Τον οδήγησε στην κουζίνα της! Στάθηκε ακριβώς μπροστά στην πόρτα του ψυγείου.

Εκεί  δεν είδε ούτε μαγνητάκια ούτε κολλημένα σημειώματα και φωτογραφίες όπως συνηθίζουν οι πολλοί, παρά μόνο 3 εικονίτσες! Μια του Εσταυρωμένου Ιησού, μια της Ιεροσολυμίτισσας Παναγίας και μια ενός Αγίου που μέχρι εκείνη την ημέρα μόνο ακουστά αυτός τον είχε! Εικονιζόταν κρατώντας έναν πάπυρο με σημειωμένο πάνω του: Ου μη απαρνήσομαι Κύριον τον Θεόν μου, ουδ’ αθετήσω τας  εντολάς Αυτού! Ο Άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης!

-Μαρτύρησε 15 μόλις χρονών! Όσο είναι ο μεγάλος ο γιός μου! μίλησε η πολύτεκνη μάνα!

-Ξέρεις γιατί ; Γιατί αρνήθηκε να φάει κρέας και να αρτυθεί μέσα στην Νηστεία της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο! Και μάλιστα ήταν η μάνα του που τον εκλιπαρούσε θρηνώντας τα νιάτα του να φάει για να σωθεί! Μα εκείνος δεν υποχώρησε ως το τέλος! Κράτησε την πίστη του και τίμησε την μνήμη του σφαγιασθέντος ιερέα πατέρα του!

Πήγε αμέσως ο νους στο ευλογημένο συναξάρι! Στην πρώτη μέρα της μεγάλης νηστείας στο Πάσχα του καλοκαιριού! Μήν Αύγουστος, έχων ημέρας λα΄. Η ημέρα έχει ώρας ιγ΄, και η νυξ ώρας ια΄. Την πρώτη του μηνός Αυγούστου! Η θυσία των 7 αδελφών Μακκαβαίων, που προσπάθησαν να τους υποχρεώσουν να φάνε χοίρειον κρέας, της Μητέρας τους Σολομονής που τους ενθάρρυνε στο μαρτύριο και του στερρεού διδασκάλου τους Ελεαζάρου. Μαζί τους και η Αγία Ελέσα παρθενομάρτυρας 14 χρονών, που στα Κήθυρα γιορτάζουν σαν συμπροστάτιδα με την Μυρτιδιώτισσα. Στο Μοναστηράκι της ανέβαιναν από τα παλιά τα χρόνια οι ευλογημένοι δεκαπεντιστάδες της Παναγίας, να νηστέψουν και να ξεροφάγουν και να καρτερέψουν με προσευχές και γαλήνη την μεγάλη γιορτή της Κυράς. Και η μικρή Ελέησα… Ελέσα, ενισχύει έστω κι αυτούς τους λίγους που ακόμα κρατούν το έθιμο στου Αυγούστου τα πρώτα σήμαντρα.

Μακάρι να αποκτήσουν τέτοιες άγιες συνήθειες τα σημερινά παιδιά! Να γίνουν και αυτά της Παναγιάς δεκαπεντιστάδες! Να μάθουν και να απολαύσουν αληθινά την μεγάλη αξία της νηστείας. Να τα διδάξουμε με διάκριση και με αγάπη και με βίωμα! Με το παράδειγμά μας και με ό,τι ο Θεός οικονομήσει για την κατήχησή τους. Όπως η πολύτεκνη μάνα που στερέωσε πάνω στην πόρτα του ψυγείου της, έναν ανυποχώρητο Άγιο! Και αυτός, Άγιος Δεκαπεντιστής! Δεν τον έβαλε εκεί αυστηρά για να ελέγχει ή αδιάλλακτα  να απαγορεύει, μα για να φωνάζει σε όλους μας με τις νωπές του πληγές απ’ του αγαρηνού αφέντη του το σπαθί, αυτό που ο Μέγας Βασίλειος αιώνες πριν Θεοδίδακτα διετύπωσε, πως η νηστεία νομοθετήθηκε μέσα στον Παράδεισο!

Θα νοστιμέψουν τότε όλα! Και τα πιο ταπεινά θα γίνουν εύγευστα! Το λίγο ψωμί, της γης ένα γέννημα και δυο γουλιές  νερό θα χορταίνουν σώμα και ψυχή! Μπροστά τα Άγια παιδιά, ο  Άβιβος ο  Αντωνίνος, ο Γουρίας, ο Ελεαζάρος, ο Ευσέβωνας, ο Αχείμ, ο Μάρκελλος, η Ελέσα και ο Άη Γιάννης εκ Μονεμβασίας, της Παναγιάς οι δεκαπεντιστάδες και ξοπίσω όλοι εμείς που με κλειστά τα μάτια λαχταράμε την αλήθεια του χθες και τα παιδιά μας που αξεδίψαστα όλο γυρεύουν τη γνώση και το βίωμα της Ορθοδόξου Πίστεως…

Καλή Παναγιά!

Νώντας Σκοπετέας