Εἰσπράξεις κι ὀφειλές....

Ὅταν περάσουν σαράντα χρόνια ἱερατικοῦ βίου, τότε ὁ κάθε παπᾶς, ἄν, φυσικά, τὸ ἐπιθυμεῖ, μπορεῖ νὰ κάμει τὸν ἀπολογισμό του. Νὰ δεῖ δηλαδή προσεχτικὰ τὰ δοῦναι καὶ τὰ λαβεῖν, ὡς ἄλλος δηλαδή, πνευματικὸς ἀργυραμοιβός, ὥστε νὰ βγάλει τὰ ἀναγκαῖα συμπεράσματά του. Συμπεράσματα ποὺ θὰ τοῦ δώσουν τὴν εὐκαιρία νὰ ξαναδεῖ, μέσα στὴν περιπέτεια τοῦ ἐπίγειου βίου του, συμπεριφορὲς καὶ ἀνθρώπινες στάσεις. Οἱ ὁποῖες, φυσικά, θὰ τὸν συνδράμουν, ὥστε ὁ ἀπολογισμὸς αὐτὸς νὰ εἶναι ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ ἔντιμος καὶ σωστός. Γιατὶ ὅσο σιμώνει ἡ περιούσια ἡ ὤρα γιὰ τὴν ἀναχώρηση, συνειδητοποιεῖ, πὼς πρέπει νὰ εἶναι ἕτοιμος γιὰ τὴν ἀπολογία ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος. Ἀπολογία ποὺ ἐξάπαντος σχετίζεται καὶ μὲ τὸν ἀπολογισμό του.

Ἔτσι, καθὼς ὁ κάθε παπᾶς ἀτενίζει μές᾿ ἀπὸ τὶς στοιβάδες τοῦ Χρόνου γεγονότα καὶ πρόσωπα -γεγονότα καὶ πρόσωπα τὰ ὁποία ἔχουν παρέλθει- καί,  μάλιστα, πολλὰ ἀπὸ τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ἔχουν, ἐπίσης,  φύγει ἀνεπστρεπτί- τότε προσέχει νὰ δεῖ τίς εἰσπράξεις του: τί μαζεψε δηλαδή, ὅλον αὐτὸν τὸν καιρὸ ἀπό τὴ συντυχία του μὲ τὸν κόσμο. Ὄχι μονάχα τῆς ἐνορίας του, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκτὸς αὐτῆς. Γιατὶ τότε ἀνεβαίνει ὡς ἄλλος πυρετὸς ἡ συγκινησή του, ἀνάμικτη μὲ τὸν προβληματισμό του: Ἄραγε, τί ἔδωσε καὶ τί εἰσέπραξε ἀπὸ αὐτή του τὴ συνάντηση μέ τόσους ἀνθρώπους; Κι εἶναι φυσικὸ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, ἐπειδὴ κάποτε χρειαζεται νὰ συντάσσεται κι ὁ ἀπολογισμὸς τοῦ ἔργου μας, τῆς ζωῆς ποὺ πέρασε, τῶν ἐμπειριῶν ποὺ λάβαμε: εἴτε ἀπὸ ἄρρωστες συμπεριφορὲς γνωστῶν ἤ ξένων, προϊσταμένων, φίλων ἤ συγγενῶν, εἴτε ἀπὸ τὴν ἀμέριστη στοργὴ δικῶν μας ἀνθρώπων, ποὺ μέ θυσιαστικὸ τρόπο μᾶς φρόντισαν σὲ καιροὺς πνευματικοῦ ἤ ἄλλου λιμοῦ καὶ μᾶς περιέθαλψαν. Φυσικὰ μέσα σ᾿ αὐτὲς τὶς κατηγορίες μπορεῖ νὰ ἐνταχθεῖ καὶ τὸ πρόπωπο τοῦ ἰδιου τοῦ ἰερέα: πῶς δηλ. ὁ ἴδιος στάθηκε ἀπέναντι στὸν κόσμο καὶ γιατὶ εἶχε σὲ ὀμάδες (συν)ἀνθρώπων του, πότε ἀρνητική, πότε φιλάδελφη, πότε προσεκτική καὶ πότε ἐπίφοβη. Εἶναι βλέπεις κι αὐτὸ ἕνα ζητούμενο ποὺ χρειάζεται νὰ ἐρευνηθεῖ σὲ βάθος γιατὶ ἔχει πολλὰ δοῦναι καὶ λαβεῖν. Μὲ λίγα λόγια, πολλὲς εἰσπράξεις, ἀλλὰ καὶ πολλὲς ὀφειλές.

Ὁ καθένας ἄς κοιτάξει τὰ μυστικά του κατάστιχα κι ἄς κάμει τοὺς λογαριασμούς του. Πολὺ περισσότερο ὁ παπᾶς.

π. Κ.Ν. Καλλιανός