Monday 19 November 2018

«Σκοπόν δέδωκάς με...» (Ἰεζ. 33, 7)


ρχ τεσσαρακονταετίας πιά


Κάθε πέτειος εναι κι να νέο σύνορο, πο καλεσαι ν βάλεις στ ζωή σου κα μετ ν πες: «ν θέλει Θες θ τ διαβ κι ατό. πως σαράντα χρόνια τ διο κάνω...».

Κι λήθεια, πόσο ελογημένη εναι ατ μέρα, τν εσοδίων μέρα στ Χορ κα χώρο τς ερωσύνης!  Εναι μι μέρα ξεχωριστή, γιορταστική, ναμφίβολα κορυφαία, λλ κα συνάμα πολ τραγική. Γιατ νέχει στ βάθος της τ συνειδητ μβίωμα τς ναξιότητος, πο τ πιστοποιε μφατικ παρακάτω ψαλμικ πρόταση: «γ δ πτωχς εμι κα πνης· Θες, βοθησν μοι. Βοηθς μου κα ρστης μου ε σ· Κριε, μ χρονσς». (Ψαλμ. 69, 6)  Κα μήπως τσι δν εναι;

Σαράντα χρόνια, λοιπόν, ατ φράση γίνεται τ σχεδν καθημεριν κριτήριο κα συνειδητ βάση πάνω στν ποία στερεώνεται ερατική διακονία. Μ κάποιες, πως εναι φυσικό, κτροπές, γιατ κι ατς χουν τ θέση τους σ μι πολυχρόνιο διαδρομή, φο «κ νέοτητός μας χθρς μς πειράζει» καί, μάλιστα, πολ ντονα, στε κάποιες φορς ν φτάνουμε στ θέση τν μαθητν κα ν φωνάζουμε μ λη μας τ δύναμη: «πιστάτα, πιστάτα, πολλύμεθα» (Λκ. 8, 24). Μ προσέχοντας -κι ς τν χουμε διαβάσει τόσες φορς- τν ερηνικ φράση το Κυρίου: «λιγόπιστε,  ες τί δίστασας» (Μτθ. 14.,31).

Κοιτώντας τώρα τν πορεία ατν τν σαράντα χρόνων πού πέρασαν, παρατηρς μ σφιγμένη τ ψυχ ατν τ χρο, τ χρο τς μικρς νορίας πο λαβες ντολ ν διακονήσεις. Ν σταθες, μ λίγα λόγια, ς νας λλος σκοπός, φύλακας κα σταθερς φρουρός, στ σύνορά της μ τν κόσμο κα τ το κόσμου περίεργα κα χαμερπ. Μ τ ποιο τίμημα, γιατ πάντα μι βίγλα, γι ν τ φυλάξεις σωστά, πεύθυνα κα φιλότιμα εναι πάντα κα μι διακινδύνευση, π τς πι κορυφαες μάλιστα. Γιατ ποιμένας δν ρχει μονάχα τν ψυχν, λλ περισσότερο νοιάζεται γι᾿ ατές, γωνι, ποφέρει, γρυπν κα κυρίως προσεύχεται ψυθιρίζοντας: «Δικοί Σου νθρωποι εναι, Κύριε, λεήσέ τους». Κι ατ, πο δυστυχς, δν τ γνωρίζει πολς κόσμος, γίνεται πράξη στν . Προσκομιδή, ταν εχεται γι να μεγαλο μέρος συνανθρώπων του, πο μήτε κι ο διοι τ ποψιάζονται. κενος μως, πο χει τν γνοια τους, μυστικ κα μ πόνο ψυχς εχεται: «Μνήσθητι, Κύριε...». Ναί, μνήσθητι, ταν πάρξουν τραγικ γεγονότα σ οκογένειες κα πρόσωπα, πως σθένειες σοβαρές, παρεκτροπς στ συζυγικ βίο, δυσχέρειες οκονομικές κ..

Πολλο στ χρονικ ατ  διάστημα τν τεσσάρων δεκαετιν εχαν τ θράσος; Τν παρρησία;, τν περιέργεια; ν ρωτήσουν. λήθεια, σ παπ -τί πιτέλους- τί κάνεις; 

ντε τώρα ν τος ξηγήσεις τι σαράντα χρόνια τος σκέφτεσαι, προσεύχεσαι γι᾿ ατούς, προσπαθες ναγώνια ν κρατήσεις δεμένη τν πνευματική τους οκογένεια, τν νορία, κάνοντας, σο μπορες κι ντέχεις, πράξη ατ πο λέει ποιητής:

«Πολλ δν θέλει νθρωπος
ν ν᾿ μερος νὰ᾿ναι κακος
λίγο φα λίγο κρασ
Χριστούγεννα κι νάσταση»
(δ. λύτης)

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: